Art. 20. - Rumunia-Polska. Konwencja konsularna. Bukareszt.1929.12.17.
Dz.U.1931.60.482
Akt utracił mocJeżeli okręt należący do rządu lub do obywateli jednego z Wysokich Układających się Stron ulegnie rozbiciu lub osiądzie na mieliźnie u wybrzeża, w porcie lub na wodach wewnętrznych Drugiej, - władze miejscowe winny zawiadomić bezzwłocznie o tem konsula lub agenta konsularnego, w którego okręgu konsularnym zaszedł wypadek. Wszelkie czynności związane z akcją ratowniczą odbywać się będą pod kierownictwem konsulów lub agentów konsularnych.
W razie nieobecności i aż do chwili przybycia na miejsce konsulów lub agentów konsularnych lub ich delegatów, władze miejscowe winny przedsięwziąć wszelkie niezbędne środki dla zapewnienia opieki osobom i dla przechowania przedmiotów uratowanych z rozbicia.
Władze miejscowe będą mogły interwenjować jedynie w celu udzielenia pomocy urzędnikom konsularnym, utrzymania porządku, zabezpieczenia interesów osób uczestniczących w akcji ratowniczej a nienależących do załogi, zapewnienia wykonania zarządzeń dotyczących wwozu i wywozu uratowanych towarów, jak również w celu zabezpieczenia ogólnych interesów żeglugi.
Interwencja władz lokalnych w tych wypadkach nie będzie stanowić tytułu do pobrania opłat jakiegokolwiek rodzaju ani tytułu do zwrotu kosztów innych, jak te, które spowodowane będą przez akcję ratowniczą oraz przechowaniem uratowanych przedmiotów, oraz tych, którym w podobnych wypadkach podlegać będą okręty wojenne i handlowe krajowe i okręty należące do państwa najbardziej uprzywilejowanego.
W razie wątpliwości co do przynależności rozbitych okrętów, czynności przewidziane w niniejszym artykule należeć będą do wyłącznej kompetencji władzy miejscowej.
Uratowane towary i przedmioty będą wolne od wszelkich opłat celnych, pod warunkiem, że nie wejdą do konsumcji wewnętrznej.