Art. 11. - Rumunia-Polska. Konwencja konsularna. Bukareszt.1929.12.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.60.482

Akt utracił moc

Wersja od: 9 lipca 1931 r.

Artykuł  11.

Konsulowie i agenci konsularni każdej w Wysokich Układających się Stron, o ile zostali do tego upoważnieni przez władze Państwa, które ich mianowało, - będą mieli prawo:

1) przyjmować bądź w swem biurze, bądź na pokładzie statków ich państwa wszelkie oświadczenia, które mieliby do złożenia kapitanowie, członkowie załogi, pasażerowie, kupcy i wszyscy inni obywatele Państwa, które ich mianowało. Rozumie się, że te oświadczenia będą jedynie wtedy ważne wobec władz Państwa, w którem urzędują, o ile będą zgodne z prawodawstwem tegoż Państwa;

2) przyjmować w charakterze notarjuszów akta prawne jednostronne i dwustronne, jak również rozporządzenia ostatniej woli obywateli Państwa, które ich mianowało;

3) przyjmować w charakterze notarjuszów wszelkie akta niezależnie od obywatelstwa Stron, pod warunkiem aby odnosiły się one do dóbr znajdujących się na terytorjum ich Państwa, do czynności mających być dokonanemi, lub do wszelkich praw, mających mieć ważność na terytorjum Państwa, które ich mianowało;

4) uwierzytelniać podpis obywateli Państwa, które ich mianowało;

5) uwierzytelniać lub tłumaczyć wszelkiego rodzaju akta i dokumenty pochodzące od władz lub urzędników ich Państwa lub Państwa ich siedziby.

Akta i dokumenty powyżej wyliczone, jak również tłumaczenia, odpisy lub wyciągi, wystawione lub uwierzytelnione przez konsula lub agenta konsularnego w formie wymaganej przez przepisy Państwa, od którego zależą wyżej wymienieni urzędnicy konsularni, - i zaopatrzone pieczęcią konsularną, będą uznane w Państwie siedziby konsula lub agenta konsularnego jako dokumenty, odpisy, wyciągi lub tłumaczenia autentyczne i będą miały wiarogodność i tę samą moc dowodową tak w sądownictwie, jak poza sądownictwem, jak gdyby były wystawione, uwierzytelnione lub tłumaczone przez notarjuszów, urzędników publicznych lub zaprzysiężonych tłumaczów właściwych w Państwie ich siedziby.

O ile akta te lub inne dokumenty dotyczą spraw mających być wykonanemi w Państwie, gdzie rezyduje konsul lub agent konsularny, będą musiały podlegać opłatom stemplowym i innym opłatom wymaganym przez ustawy wymienionego Państwa, jak również podlegać będą wszystkim innym formalnościom obowiązującym w danej dziedzinie w tem Państwie.

Rozumie się, że powyższe postanowienia nie będą miały zastosowania do akt prawnych dwustronnych, dotyczących przeniesienia prawa własności na nieruchomościach lub mających na celu ich obciążenie, chyba że nieruchomości te położone będą na terytorjum Państwa siedziby konsula lub agenta konsularnego.