Rozdział 2 - Doręczenie akt sądowych i wykonywanie rekwizycyj. - Rumunia-Polska. Konwencja dotycząca pomocy i ochrony sądowej w sprawach cywilnych. Bukareszt.1929.12.19.
Dz.U.1932.45.427
Akt utracił mocRozdział II.
Doręczenie akt sądowych i wykonywanie rekwizycyj.
Doręczenie akt sądowych i wykonywanie rekwizycyj.
Postanowienia ogólne.
Postanowienia ogólne.
Wysokie Umawiające się Strony obowiązują się do udzielania sobie wzajemnie, na żądanie, pomocy w sprawach cywilnych, handlowych i w sprawach sądownictwa niespornego.
Wnioski o pomoc sądową będą przesyłane przez konsulów Państwa wzywającego, zarówno w Polsce, jak i w Rumunji, Prezesowi sądu okręgowego, w którego okręgu wniosek ma być wykonany.
Jednakże w okręgach sądów apelacyjnych we Lwowie z jednej strony i w Cernáuti z drugiej strony, sądy będą mogły komunikować się bezpośrednio z sobą.
W razie niewłaściwości władzy wezwanej, wniosek powinien być z urzędu przekazany właściwej władzy tego samego Państwa.
Akta, stwierdzające wykonanie wniosku, powinny być bezpośrednio przesłane władzy wzywającej.
Wnioski o doręczenie i odezwy rekwizycyjne powinny być zaopatrzone w przekład na język Państwa wezwanego. Przekład powinien być uwierzytelniony przez tłumacza przysięgłego Państwa wzywającego lub przez agenta konsularnego lub dyplomatycznego tego Państwa.
W wypadkach nagłych, jeśli władza wzywająca nie może dołączyć przekładu, będzie miała prawo żądać od władzy wezwanej, aby ona opatrzyła odezwę w ten przekład. Koszta ponosi władza wzywająca.
W stosunkach między sądami, znajdującemi się w okręgach sądów apelacyjnych we Lwowie z jednej strony i w Cernáuti z drugiej strony, wnioski o doręczenie i odezwy rekwizycyjne będą przesyłane bez przekładu.
Wnioski o doręczenie i odezwy rekwizycyjne powinny być zaopatrzone w urzędową pieczęć władzy wzywającej.
We wszystkich przypadkach, w których wniosek o pomoc sądową nie został wykonany przez władzę wezwaną, władza ta winna zawiadomić o tem niezwłocznie władzę wzywającą, a zarazem w wypadku przewidzianym w artykułach 13 i 19 podać przyczyny, dla których wykonania wniosku odmówiono, a w wypadku przewidzianym w artykule 6 ust. 4 wymienić władzę, której wniosek odstąpiono.
Wykonanie doręczeń i odezw rekwizycyjnych nie może pociągać za sobą zwrotu opłat lub kosztów jakiegokolwiek bądź rodzaju.
Jednakże Państwo wezwane będzie miało prawo żądać od Państwa wzywającego zwrotu wynagrodzenia wypłaconego świadkom lub biegłym, jak również zwrotu kosztów, wynikających z ewentualnego zastosowania artykułów 7 ust. 2, 12 ust. 2 i 18 ust. 2.
Opłatę pocztową będzie pokrywała zawsze władza wysyłająca.
Doręczenia.
Doręczenia.
We wnioskach o doręczenie należy podać nazwisko i adres odbiorcy, rodzaj aktu, który ma być doręczony, nazwiska i stanowisko procesowe stron, ich miejsca zamieszkania lub pobytu.
Akta przeznaczone do doręczenia powinny być sporządzone w języku Państwa wezwanego lub zaopatrzone w przekład na ten język. Przekłady powinny być uwierzytelnione przez tłumacza przysięgłego Państwa wzywającego lub przez agenta konsularnego lub dyplomatycznego tego Państwa.
Jeśli akt przeznaczony dla doręczenia nie został zaopatrzony w przekład przewidziany w poprzednim ustępie, władza wezwana może ograniczyć się do tego, że wykona doręczenie przez oddanie aktu odbiorcy, o ile tenże go przyjmie dobrowolnie.
Co się tyczy formy, która ma być zachowana, doręczenie będzie wykonane zgodnie z ustawami Państwa wezwanego.
Jednakże żądaniu władzy wzywającej, aby została zachowana pewna szczególna forma postępowania, należy uczynić zadość, o ile ustawodawstwo Państwa wezwanego formy tej nie zabrania.
Doręczenia można odmówić, jeżeli ono według zapatrywania Państwa, na którego obszarze ma być wykonane, mogłoby naruszyć jego prawa zwierzchnicze lub jego bezpieczeństwo.
Dowodem doręczenia będzie bądź potwierdzenie odbioru podpisane przez odbiorcę, należycie datowane i uwierzytelnione, bądź zaświadczenie władzy Państwa wezwanego, stwierdzające fakt, formę i datę doręczenia.
Jeśli akt, przeznaczony dla doręczenia, przesłano w dwóch egzemplarzach, potwierdzenie odbioru lub zaświadczenie należy umieścić na jednym z dwu egzemplarzy, albo do niego dołączyć.
Każda z Wysokich Umawiających się Stron będzie mogła doręczać akta sądowe swoim obywatelom przebywającym na obszarze drugiej Strony, bezpośrednio przez swych agentów dyplomatycznych lub konsularnych, lecz bez zagrożenia lub użycia środków przymusowych.
Odezwy rekwizycyjne.
Odezwy rekwizycyjne.
Odezwy rekwizycyjne winny zawierać nazwiska i stanowisko procesowe stron, ich miejsce zamieszkania lub pobytu, przedmiot wniosku, jak również nazwiska i adresy osób, które należałoby przesłuchać, oraz krótkie przedstawienie sprawy.
Władza sądowa, do której skierowano odezwę rekwizycyjną, będzie miała obowiązek uczynić jej zadość i użyć tych samych środków przymusowych, jak przy wykonywaniu rekwizycji władz Państwa wezwanego lub wniosku przedstawionego w tym celu przez stronę interesowaną. Tych środków przymusowych nie potrzeba stosować, jeżeli chodzi o osobiste stawiennictwo stron procesowych.
Władza wzywająca będzie, na żądanie, zawiadomiona o dacie i miejscu wykonania żądanej czynności w tym celu, aby strona interesowana mogła być przytem obecna osobiście lub przez zastępcę.
Co się tyczy formy, która ma być zachowana, rekwizycja będzie wykonana zgodnie z ustawami Państwa wezwanego.
Jednakże żądaniu władzy wzywającej, aby została zachowana pewna szczególna forma postępowania, należy uczynić zadość, o ile ustawodawstwo Państwa wezwanego formy tej zabrania.
Wykonania rekwizycji można odmówić, jeżeli czynność, która ma być przedsięwzięta, nie należy w Państwie wezwanem do właściwości władzy sądowej, albo jeżeli wykonanie rekwizycji według zapatrywania Państwa wezwanego mogłoby naruszyć jego prawa zwierzchnicze lub jego bezpieczeństwo.
Władze sądowe Wysokich Umawiających się Stron będą obowiązane udzielać sobie wzajemnie, na żądanie, akta i inne dokumenty. Do tych żądań będą miały zastosowanie te same przepisy, które konwencja niniejsza ustanawia dla odezw rekwizycyjnych.
Udzielenia wspomnianych akt i dokumentów będzie można odmówić, poza wypadkami przewidzianemi powyżej w artykule 19, jeżeli w kwestji ich udzielenia zajdą szczególne trudności.
W tym ostatnim wypadku odmowa nie będzie jednak stanowiła przeszkody do udzielenia odpisów, które będą sporządzone na koszt władzy wzywającej.