§ 1. - Rozstrzyganie skarg przeciw zarządzeniom, względnie orzeczeniom organów związków komunalnych na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego, kieleckiego, lubelskiego, łódzkiego, warszawskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego i nowogródzkiego, wileńskiego okręgu administracyjnego oraz m.st. Warszawy w sprawach, wynikających z wykonania ustawy z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.70.683

Akt utracił moc

Wersja od: 21 marca 1924 r.

§ 1. Organami nadzorczemi, właściwemi w myśl ustępu 1 art. 21 ustawy z dn. 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej (Dz. U. R. P. Nr 92, poz. 726) do rozstrzygania skarg przeciw zarządzeniom względnie orzeczeniom organów związków komunalnych w sprawach, wynikających z wykonania ustawy z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej, są:

A. 1) W I instancji:

a) w razie skargi przeciw organowi gminy wiejskiej, lub miejskiej, niewydzielonej z powiatowego związku komunalnego, właściwy dla pozwanej gminy wydział powiatowy;

b) w razie skargi przeciw organowi miasta, wydzielonego z powiatowego związku komunalnego, lub przeciw organowi powiatowego związku komunalnego - właściwy dla pozwanego miasta, lub powiatowego związku komunalnego wojewoda (Delegat Rządu w Wilnie);

2) W II instancji:

a) w razie skargi na zarządzenie względnie orzeczenie wydziału powiatowego - wojewoda (Delegat Rządu w Wilnie);

b) w razie skargi na zarządzenie, względnie orzeczenie wojewody (Delegata Rządu w Wilnie) - Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

B. W razie skargi przeciw organowi m. st. Warszawy - w I i ostatniej instancji Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.