Art. 11. - Rozporządzenie wykonawcze do ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. (Dz. U. R. P. Nr 67 poz. 401) o osobistych świadczeniach wojennych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.64.428

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lipca 1920 r.

Art.  11.

Wysokość wynagrodzenia, o ile w dalszych ustępach niniejszego artykułu inaczej nie postanowiono, ustala i ogłasza w pierwszych dniach każdego miesiąca Wojewoda, w porozumieniu z przedstawicielem Dowództwa Okręgu Generalnego względnie Intendentury Okręgu Generalnego z właściwym inspektorem pracy, oraz przedstawicielem miejscowej władzy skarbowej według następujących wytycznych:

W odniesieniu do robotników nie wykwalifikowanych bierze się za podstawę wynagrodzenie przy robotach publicznych w powiecie, w którym świadczenia są wykonywane, lub w powiecie najbliższym, i o ile w danym powiecie robót publicznych niema, oraz zwyczajne miejscowe normy płacy.

Przy innych kategorjach bierze się za podstawę przeciętny zarobek osobników danej kategorji w danym powiecie względnie województwie.

W razie poddania pod rygor świadczeń osobistych pracowników poszczególnego zakładu względnie instytucji z pozostawieniem ich w tym samym zakładzie względnie instytucji - zarząd odnośnego zakładu względnie instytucji wypłaca pracownikom nadal ich należności materjalne.