Art. 5. - Rozporządzenie wykonawcze do art. 10 ust. 3, art. 11 i 12 ustawy z dn. 11 kwietnia 1919 r., o rzeczowych świadczeniach wojennych (Dz. Praw 1919 r., Nr 32, poz. 264), w przedmiocie utworzenia Komisji Rekwizycyjnych Okręgowych i Głównej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1919.97.514

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 1919 r.

Art.  5.

Intendentury Okręgów Generalnych odmawiają zapłaty zgłaszającym kwity rekwizycyjne:

a) jeżeli zachodzi podejrzenie, iż kwit jest nieautentyczny, lub sfałszowany, albo, że świadczenie całkowicie lub częściowo opłacone zostało;

b) jeżeli w kwicie nie dość ściśle i wyraźnie oznaczona jest: osoba świadczącego, rodzaj świadczenia, ilość i rodzaj zarekwirowanych przedmiotów, lub suma należności za świadczenie;

c) jeżeli w kwicie brak: podpisu, pieczęci lub daty;

d) jeżeli kwit wydany został przez urząd albo osobę, do tego nieupoważnioną, lub niezgodnie z ustanowionym wzorem kwitu rekwizycyjnego;

e) we wszystkich wypadkach, kiedy kwit budzi jakie podejrzenia lub wątpliwości.

We wszystkich wymienionych wypadkach, odmawiając zapłaty, Intendentura czyni o tem odpowiednią adnotację na zgłoszonym kwicie, oraz objaśnia posiadacza takowego, iż o ile pragnie ubiegać się o zapłatę za świadczenie, może wnieść zażalenie do właściwej Okręgowej Komisji Rekwizycyjnej, drogą w art. 8 niniejszych przepisów wskazaną.