Rozporządzenie do art. 8 ustawy z dnia 14 lipca 1920 r. o przelaniu praw skarbowych państw niemieckich oraz praw członków niemieckich domów panujących na Skarb Państwa Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.103.947

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZESA GŁÓWNEGO URZĘDU LIKWIDACYJNEGO

z dnia 6 listopada 1922 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Skarbu, Rolnictwa i Dóbr Państwowych oraz Sprawiedliwości do art. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1920 roku o przelaniu praw skarbowych państw niemieckich oraz praw członków niemieckich domów panujących na Skarb Państwa Polskiego.

Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 14 lipca 1920 r. o przelaniu praw skarbowych państw niemieckich oraz praw członków niemieckich domów panujących na Skarb Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. № 62, poz. 400) oraz na podstawie art. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie zniesienia Ministerstwa b. dzielnicy pruskiej (Dz. U. R. P. Na 30, poz. 247) i art. 2 p. 8 ustawy z dnia 16 czerwca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 46 poz. 388) zarządza się co następuje:

§ 1. Władzami powołanemi do odbioru przedmiotów, wymienionych w art. 8 ustawy z d. 14 lipca 1920 r. o przelaniu praw skarbowych państw niemieckich oraz praw członków niemieckich domów panujących na Skarb Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. № 62, poz. 400) są:

1) w powiatach wiejskich - starostowie,

2) w Poznaniu - starosta grodzki,

3) w innych powiatach miejskich - prezydenci miast, lub burmistrzowie.

§ 2. Celem wykonania odbioru przedmiotów, wymienionych w art. 8 ustawy z dnia 14 lipca 1920 r. władze wymienione w § 1 wezwą przez publiczne ogłoszenia wszystkie osoby oznaczone w art. 8 ustawy z dn. 14 lipca 1920 r. aby w ciągu dwuch miesięcy od dnia ogłoszenia wezwania zgłosiły piśmiennie lub do protokułu za pośrednictwem miejscowej władzy policyjnej przedmioty, podlegające obowiązkowi wydania. Władze policyjne przedłożą zgłoszenia tej władzy wymienionej w § 1, w której okręgu przedmioty się znajdują.

Wezwanie winno być podane do publicznej wiadomości w brzmieniu ustalonem według załączonego wzoru przez ogłoszenia w Orędownikach powiatowych oraz przez wywieszenie publiczne.

§ 3. Zgłoszenie rzeczy ruchomych po upływie zakreślonego w wezwaniu dwumiesięcznego terminu winny władze policyjne również przyjąć i przedłożyć właściwym władzom (§ 1 ust. 1, 2, 3).

§ 4. Po upływie czasokresu dwóch miesięcy każda władza administracyjna przedkłada zgłoszenia, które do nich wpłynęły, Głównemu Urzędowi Likwidacyjnemu.

§ 5. Jeżeli Główny Urząd Likwidacyjny uznaje, że zgłoszona rzecz nie podlega obowiązkowi wydania, lub też, że z ważnych powodów nie należy jej odbierać, wydaje w porozumieniu z Ministrem Skarbu odpowiednią decyzję i zawiadamia interesowanych za pośrednictwem właściwej władzy.

§ 6. Odbiór rzeczy należy oddającemu potwierdzić.

§ 7. Jeżeli zobowiązany do oddania mimo, iż zgłosił posiadane rzeczy, niechce ich oddać, może być zarządzony w myśl art. 132 ustawy o ogólnym zarządzie kraju z dnia 30 lipca 1883 r. (Zbiór Ustaw pruskich str. 195) przymusowy odbiór rzeczy.

§ 8. Jeżeli na podstawie własnych dochodzeń lub w inny sposób dojdzie do wiadomości władzy, że ktoś posiada rzeczy podlegające obowiązkowi oddania, winna władza powołana w § 1 wezwać posiadającego tę rzecz do wydania jej, oraz zakomunikować o tem Głównemu Urzędowi Likwidacyjnemu. Jeżeli posiadający tę rzecz zgodzi się na jej wydanie, winna władza wyżej wymieniona wziąć ją w przechowanie i powiadomić o tem Główny Urząd Likwidacyjny.

§ 9. Władza w § 1 oznaczona przedstawi właściwemu sądowi wniosek o ukaranie w myśl art. 8 ustawy z dnia 14 lipca 1920 roku jeżeli posiadacz przedmiotu, podlegającego wydaniu, nie wydał tego przedmiotu lub usunął go ze swego posiadania.

Wzór.

WEZWANIE

Po myśli art. 8 ustawy z dnia 14 lipca 1920 r. o przelaniu praw skarbowych państw niemieckich oraz praw członków niemieckich domów panujących na Skarb Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. № 62, poz. 400) i § 2 rozporządzenia z dnia 6 listopada 1922 r. (Dz. U. R. P. № 103, poz. 947), wzywam osoby fizyczne i prawne, które mają w posiadaniu rzeczy ruchome, które w czasie między 11 listopada 1918 r., a 10 stycznia 1920 r. były:

a) własnością korony, rzeszy niemieckiej, związkowych państw niemieckich, instytucji utworzonych i zarządzonych przez rzeszę lub związkowe państwa niemieckie, byłego cesarza niemieckiego, byłych panujących związkowych państw niemieckich, członków rodzin byłego cesarza niemieckiego i panujących w związkowych państwach niemieckich;

b) i znajdowały się w czasie powyżej określonym w obrębie województw: poznańskiego i pomorskiego, oraz górnośląskiej części województwa śląskiego, by w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia ogłoszenia niniejszego wezwania, zgłosili te rzeczy pisemnie lub ustnie do protokułu u miejscowej władzy policyjnej, w której okręgu rzeczy się te znajdują,

W zgłoszeniu należy podać:

1) imię i nazwisko, oraz mieszkanie posiadacza rzeczy;

2) dokładny opis rzeczy;

3) miejsce, gdzie się te rzeczy znajdują;

4) od kogo je nabył obecny posiadacz;

5) do jakiego z państw, osób lub instytucji z wyliczonych powyżej należały w czasie po 11 listopada 1918 r., a przed 10 stycznia 1920 r.

Osobom mającym w posiadaniu takie rzeczy ruchome nie wolno ich pozbywać, oddawać innym osobom lub przedsiębrać jakiekolwiek zmiany w stanie posiadania tych rzeczy.

Osoby mające te rzeczy w posiadaniu będą obowiązane wydać je urzędowi, władzy lub osobie wskazanej zarządzeniem władzy administracyjnej ] instancji.

Za niezastosowanie się do tego wezwania grozi kara więzienia lub grzywny do stu tysięcy marek po myśli art. 8 ustępu 2 ustawy z dnia 14 lipca 1920 r. o przelaniu praw skarbowych państw niemieckich oraz praw członków niemieckich domów panujących na Skarb Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. № 62, poz. 400).