Art. 7. - Rozciągnięcie obowiązujących na obszarze województw: krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego i cieszyńskiej części województwa śląskiego ustaw o obowiązkowem ubezpieczeniu robotników od wypadków na obszar województw: łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, wołyńskiego, poleskiego i nowogródzkiego oraz Ziemi Wileńskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.16.148

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1928 r.

Art.  7.

Obowiązek świadczeń na rzecz poszkodowanych skutkiem wypadku na obszarach, wymienionych w art. 1, przez Zakład ubezpieczenia rozpoczyna się od pierwszego dnia piątego tygodnia, licząc od dnia wypadku. Przez czas czterech tygodni obowiązek świadczeń spoczywa na kasach chorych w granicach, przewidzianych obowiązującą ustawą o obowiązkowem ubezpieczeniu na wypadek choroby (Dz. U R. P. z r. 1920 № 44, poz. 272). Obowiązek ten ciąży na kasach chorych również po upływie pierwszych czterech tygodni, jednak Zakład ubezpieczenia zwraca kasie chorych wydatki wynikłe ze świadczeń z renty należącej poszkodowanemu, wszakże najwyżej do wysokości tejże renty. Artykuł 24 ustawy z dnia 19 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 44, poz. 272) nie ma zastosowania w stosunku kas chorych do pracodawców przedsiębiorstw, podlegających ubezpieczeniu od wypadków na podstawie niniejszej ustawy, oraz w stosunku do Zakładu ubezpieczenia od wypadków.

W miejscowościach, gdzie niema kas chorych, zorganizowanych na podstawie ustawy z dn. 19 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. № 44 poz. 272), obowiązek leczenia spoczywa na pracodawcy, o ile leczenie wcześniej się nie skończy, najkrócej 39 tygodni. Pracodawca ma nadto wypłacać poszkodowanemu w czasie leczenia, nie krócej jednak niż przez 39 tygodni, tytułem zasiłku najmniej 60% rzeczywistego zarobku; o ile pracodawca nie dostarczał pomocy lekarskiej, winien jest zwrócić poszkodowanemu koszty tej pomocy. Wydatki pracodawcy, poniesione na rzecz uszkodzonego w czasie od 5 tygodnia po wypadku, Zakład ubezpieczenia od wypadków pokrywa z renty, jednak w kwocie nie wyższej od przypadającej na ten czas poszkodowanemu renty.

O ileby pracodawca powyższych świadczeń odmówił, obowiązek ten przechodzi na Zakład ubezpieczenia. Zakład ubezpieczenia ma prawo domagać się zwrotu tych świadczeń od pracodawcy za czas pierwszych czterech tygodni' po wypadku w pełnej wysokości, a za czas od piątego tygodnia po wypadku do ukończenia leczenia, względnie do 39 tygodni, w wysokości różnicy między rentą, należącą się poszkodowanemu, a kwotą, wypłaconą przez Zakład z tytułu tych świadczeń.