Rozciągnięcie na Ziemie Wschodnie mocy obowiązującej dekretu z dnia 24 grudnia 1918 r. w przedmiocie statutu tymczasowego palestry Państwa Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.47.416

Akt jednorazowy
Wersja od: 29 czerwca 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 23 czerwca 1922 r.
w przedmiocie rozciągnięcia na Ziemie Wschodnie mocy obowiązującej dekretu z dnia 24 grudnia 1918 r. w przedmiocie statutu tymczasowego palestry Państwa Polskiego.

Na mocy art. 6 ustawy z dnia 4 lutego 1921 r. p unormowaniu stanu prawno-politycznego na ziemiach, przyłączonych do obszaru Rzeczypospolitej na podstawie umowy o preliminaryjnym pokoju i rozejmie, podpisanej w Rydze z dnia 12 października 1920 r. (Dz. U. R. P. № 16 poz. 93), zarządza się co następuje:
Na województwa: nowogródzkie, poleskie, i wołyńskie oraz na powiaty, grodzieński, wołkowyski i białowieski województwa białostockiego, rozciąga się moc obowiązującą dekretu z dnia 24 grudnia 1918 r. w przedmiocie statutu tymczasowego palestry Państwa Polskiego, (Dz. P. P. P. № 22 poz. 75), przyczem wydaje się następujące przepisy przechodnie.
Adwokaci przysięgli wciągnięci do list do dnia 1 lipca 1922 r., są adwokatami w rozumieniu ustawy, a pomocnicy adwokatów przysięgłych- aplikantami adwokackimi.
Pomocnicy adwokatów przysięgłych, którzy do dnia 1 lipca 1922 r. ukończyli pięcioletnią aplikację, mogą być zapisani na listę adwokatów w myśl dotychczasowych przepisów przez Radę Adwokacką.
Pomocnicy adwokatów przysięgłych, którzy rozpoczęli aplikację przed 1 lipca r. b., a nie ukończyli pięciolecia, mogą być zapisani na listę adwokatów po odbyciu łącznej czteroletniej aplikacji adwokackiej i złożeniu egzaminu adwokackiego; zwolnieni są natomiast od dwuletniej obowiązkowej aplikacji sądowej i egzaminu sądowego.
Pomocnicy adwokatów przysięgłych, którym na mocy dotychczasowych przepisów przed 1 lipca 1922 r. były wydane świadectwa na prawo prowadzenia spraw cudzych, będą mogli nadal otrzymywać świadectwa i prowadzić sprawy cudze na tychże zasadach.
Wszystkie przepisy sprzeczne z niniejszem rozporządzeniem tracą moc obowiązującą.
Rozporządzenie niniejsze otrzymuje moc obowiązującą z dniem 1 lipca 1922 r.