§ 2. - Rozciągnięcie mocy obowiązującej przepisów o opodatkowaniu spadków i darowizn na obszar Ziemi Wileńskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.96.886

Akt jednorazowy

Wersja od: 9 listopada 1922 r.

§ 2. Jeśli spadkodawca zmarł w okresie od dnia 1 stycznia 1916 r. do dnia 30 czerwca 1921 r. (włócz nie), a do dnia ogłoszenia rozporządzenia niniejsze go nie zapadła decyzja o należności podatku spadkowego, powzięta bądź przez władzę skarbową, bądź przez sąd przy zatwierdzeniu testamentu lub spadkobrania z prawa, to należy zastosować "przepisy o opodatkowaniu spadków i darowizn", ogłoszone rozporządzeniem z dnia 2 czerwca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 49, poz. 300) -z tą zmianą, że art. 22, 23, 26 i 32 mają być stosowane według tekstu, ogłoszonego rozporządzeniem z dnia 15 września 1922 r. (Dz. U. R. P. № 88, poz. 796).

Jeśli zaś spadkodawca zmarł w czasie od dnia 1 lipca 1921 r. a do dnia ogłoszenia rozporządzenia niniejszego nie zapadła decyzja o należności podatku spadkowego, powzięta bądź przez władzę skarbową, bądź przez sąd przy zatwierdzeniu testamentu lub spadkobrania z prawa, to należy zastosować "przepisy o opodatkowaniu spadków i darowizn" ogłoszone rozporządzeniem z dnia 15 września 1922 r. (Dz. U. R. P. № 88, poz. 796).