Rozciągnięcie kontroli sanitarnej nad osobami, przybywającemi ze wschodu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.47.297

Akt utracił moc
Wersja od: 31 lipca 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE
NACZELNEGO NADZWYCZAJNEGO KOMISARZA DO WALKI Z EPIDEMJAMI
z dnia 11 czerwca 1921 r.
w przedmiocie rozciągnięcia kontroli sanitarnej nad osobami, przybywającemi ze wschodu.

Na podstawie art. 3 p. c i art. 8 ustawy z dnia 14 lipca 1920 r. o utworzeniu Urzędu Naczelnego Nadzwyczajnego Komisarza do walki z epidemjami (Dz. Ust. № 61, poz. 388), art. 24 ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. w przedmiocie zwalczania chorób zakaźnych i innych chorób występujących nagminnie (Dz. Ust. № 67, poz. 402), oraz w myśl art. 11 p. 2 i 3 tejże ustawy w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych zarządzam co następuje:
Wszystkie osoby przybywające z obszarów województw: tarnopolskiego, wołyńskiego, poleskiego i nowogródzkiego, z obszaru Ziemi Wileńskiej oraz z Litwy Kowieńskiej, Republiki Rosyjskiej, Białoruskiej i Ukraińskiej na stały lub dłuższy pobyt, uważa się za wzbudzające podejrzenie co do chorób zakaźnych (art. 2 z ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. w przedmiocie zwalczania chorób zakaźnych) (Dz. U. R. P. № 67 poz. 402).
O przybyciu osób wymienionych w § 1 niniejszego rozporządzenia należy zgłosić niepóźniej niż w terminie 24 godzin od chwili przybycia do właściwego urzędu gminnego względnie magistratu.

W miastach gdzie istnieją Powiatowe Urzędy Zdrowia zgłaszać się należy do lekarza powiatowego.

W miastach: Warszawie, Lwowie i Krakowie zgłoszenie i zawiadomienie należy składać w magistratach.

Obowiązek zgłoszenia obciąża:
a)
osoby przybywające,
b)
głowę rodziny, lub osobę na której pieczy znajduje się przybyły,
c)
gospodarza mieszkania, lub zastępującą tegoż osobę, właściciela, administratora lub rządcę majątku lub domu, dokąd osoby wyżej wskazane przybyły,
d)
urzędników i funkcjonarjuszów państwowych i komunalnych,
e)
kierowników wszelkich zakładów przemysłowych i handlowych, fabryk, warsztatów, statków, tratew i t. p. jak również hotelów, pokojów umeblowanych, zajazdów i gospod, kierowników robót gromadnych rolnych, leśnych, ziemnych i t. p. wreszcie każdego, kto miał styczność z osobą przybyłą i wiedział, iż osoba ta władz właściwych o przybyciu nie zawiadomiła.

Obowiązek zgłoszenia obciąża osoby wyszczególnione wyżej w kolejnym porządku wyliczenia.

Zgłoszenie winny uskuteczniać osoby przybyłe osobiście, inne osoby na piśmie, a w razie niemożności piśmiennego zgłoszenia, ustnie.
O przybyciu osób w § 1 wymienionych urzędy gminne względnie magistraty obowiązane są zawiadomić natychmiast lekarza powiatowego, a w razie stwierdzenia, że osoba przybyła jest chorą, zawszoną lub wogóle niechlujną donieść o tem temu lekarzowi.
W razie stwierdzenia przez lekarza powiatowego, że osoba przybyła jest chorą na chorobę zakaźną, osoba ta powinna być poddaną przymusowemu leczeniu, a w razie stwierdzenia wszawicy, lub ogólnej niechlujności przymusowemu oczyszczeniu.
Po otrzymaniu doniesienia lub zgłoszenia osób w § 1 wymienionych lekarz powiatowy może wydawać w miarę potrzeby zarządzenia zgodnie z art. 10, 11 i in. ustawy w przedmiocie zwalczania chorób zakaźnych (Dz. Ust. № 67, poz. 402) oraz otrzymanemi instrukcjami.
Osoby wymienione w § 1 niniejszego rozporządzenia, a nie poddane przymusowemu leczeniu winny zgłaszać się osobiście w ciągu 21 dni od chwili przybycia w odstępach pięciodniowych do urzędów wskazanych w § 2 niniejszego rozporządzenia.
Osoby wymienione w § 1 w razie zmiany miejsca zamieszkania przed upływem 21 dni od czasu przybycia winny zawiadomić uprzednio urzędy wskazane w § 2 niniejszego rozporządzenia, zgłaszając się nadal aż do upływu tego terminu w urzędach właściwych dla nowego miejsca pobytu.
Winni przekroczenia przepisów niniejszego rozporządzenia będą karani w drodze administracyjnej grzywną do 10.000 marek lub aresztem do 3 miesięcy. Kara pieniężna i kara aresztu mogą być zastosowane jednocześnie.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 24 lipca 1922 r. (Dz.U.22.58.526) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 lipca 1922 r.