Rosja-Polska. Umowa o współpracy w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków. Warszawa.1993.08.25.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.185.1536

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 maja 2002 r.

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Federacji Rosyjskiej o współpracy w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków,

sporządzona w Warszawie dnia 25 sierpnia 1993 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 25 sierpnia 1993 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Federacji Rosyjskiej o współpracy w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków, w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem

Federacji Rosyjskiej o współpracy w dziedzinie

zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym

i likwidacji ich skutków.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Federacji Rosyjskiej, zwane dalej Stronami:

- działając w duchu Traktatu między Rzecząpospolitą Polską i Federacją Rosyjską o przyjaznej i dobrosąsiedzkiej współpracy, podpisanego w dniu 22 maja 1992 r.,

- zdając sobie sprawę z niebezpieczeństwa, jakie stwarzają dla ich krajów awarie przemysłowe i klęski żywiołowe;

- uznając, że współpraca w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków może sprzyjać dobrobytowi i bezpieczeństwu ich krajów;

- biorąc pod uwagę korzyści, jakie może przynieść dla Stron wymiana informacji naukowo-technicznej w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków;

- kierując się tym, że istnieją wzajemnie powiązane systemy ekologiczne obu krajów, wymagające prowadzenia uzgodnionej polityki zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków oraz organizacji jednolitego monitoringu środowiska naturalnego;

- biorąc pod uwagę możliwość powstania nadzwyczajnych sytuacji, którym nie można przeciwdziałać za pomocą sił jednej Strony, i spowodowaną przez to konieczność podjęcia skoordynowanych działań Stron w celu przeciwdziałania tymże nadzwyczajnym sytuacjom i likwidacji ich skutków;

- uwzględniając postanowienia przyjętej 17 marca 1992 r. w Helsinkach konwencji o transgranicznych skutkach awarii przemysłowych;

- uwzględniając rolę Organizacji Narodów Zjednoczonych i innych organizacji międzynarodowych w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków

umówiły się, jak następuje:

Artykuł  1

Terminy używane w niniejszej umowie mają następujące znaczenie:

- "Strona Zwracająca się" - Strona, która zwraca się do drugiej Strony z prośbą o skierowanie grup pomocy, odpowiedniego wyposażenia i środków materialnych;

- "Strona Udostępniająca" - Strona, która spełnia prośbę drugiej Strony o skierowanie grup pomocy, odpowiedniego wyposażenia i środków materialnych;

- "grupy pomocy" - grupy specjalistów, w tym personel wojskowy, przeznaczone do udzielania pomocy, wyposażone w niezbędny sprzęt;

- "wyposażenie" - materiały, środki techniczne, pojazdy, zaopatrzenie grup pomocy i ich ekwipunek osobisty wykorzystywane do udzielania pomocy;

- "środki materialne" - środki przeznaczone do bezpłatnego rozprowadzenia wśród ludności poszkodowanej w wyniku klęski żywiołowej lub awarii;

- "Kompetentny Organ" - organ wyznaczony przez Strony w celu koordynacji prac związanych z realizacją niniejszej umowy.

Artykuł  2

Strony będą współpracować w następujących dziedzinach:

1) opracowywanie metod i podejmowanie działań w celu zwiększenia możliwości Stron w dziedzinie zapobiegania klęskom żywiołowym i awariom przemysłowym oraz likwidacji ich skutków;

2) tworzenie oficjalnych mechanizmów w celu operatywnej wymiany informacji o:

a) mających miejsce awariach przemysłowych i klęskach żywiołowych na terytorium ich krajów,

b) zapotrzebowaniach i propozycjach Stron dotyczących pomocy i informacji od odpowiednich organizacji międzynarodowych;

3) udzielanie wzajemnej pomocy w likwidacji skutków powstających awarii przemysłowych, katastrof i klęsk żywiołowych.

Współpraca w wyżej wymienionych dziedzinach będzie się opierać na zasadach równości i wzajemnych korzyści.

Artykuł  3

Współpraca w ramach niniejszej umowy obejmuje:

1) wymianę specjalistów i naukowców;

2) wymianę informacji i technologii;

3) organizowanie wspólnych konferencji, seminariów i narad roboczych;

4) wspólne planowanie, opracowywanie i realizację projektów badawczych i pokazów;

5) przygotowywanie publikacji, referatów i badań tematycznych;

6) zapewnienie łączności między Kompetentnymi Organami Stron;

7) likwidację skutków awarii przemysłowych i klęsk żywiołowych;

8) wszelką inną działalność związaną z zapobieganiem awariom przemysłowym i klęskom żywiołowym oraz likwidacją ich skutków, która może być uzgodniona przez Kompetentne Organy.

Artykuł  4

Strony mogą, w razie potrzeby, promować współpracę między instytucjami państwowymi uzupełniającymi działalność Kompetentnych Organów, a także między innymi organizacjami i instytucjami, osobami prawnymi oraz fizycznymi prowadzącymi działalność w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, klęskom żywiołowym i likwidacji ich skutków. Strony mogą angażować zainteresowane organizacje międzynarodowe do przedsięwzięć związanych z realizacją niniejszej umowy.

Artykuł  5

Ze Strony Rzeczypospolitej Polskiej Kompetentnym Organem jest Minister Spraw Wewnętrznych.

Ze Strony Federacji Rosyjskiej Kompetentnym Organem jest Państwowy Komitet Federacji Rosyjskiej do Spraw Obrony Cywilnej, Sytuacji Wyjątkowych i likwidacji Skutków Klęsk Żywiołowych.

Każda Strona niezwłocznie powiadomi drugą Stronę o utracie przez Kompetentny Organ pełnomocnictw do wykonywania nałożonych na niego funkcji. Strona powiadamiająca w najkrótszym czasie, ale nie później niż w ciągu sześćdziesięciu dni od chwili powiadomienia, poda drugiej Stronie nazwę instytucji, która zostanie sukcesorem Kompetentnego Organu.

Artykuł  6

Kompetentne Organy obu Stron nawiążą bezpośrednie kontakty w celu koordynacji wykonywania niniejszej umowy.

W celu planowania i koordynowania wspólnej działalności i rozpatrywania przebiegu realizacji niniejszej umowy, w miarę potrzeby, będą się odbywać spotkania przedstawicieli Kompetentnych Organów.

Artykuł  7

1. Cała działalność wynikająca z niniejszej umowy, łącznie z wymianą informacji i wymianą specjalistów, oraz prowadzenie innej działalności na podstawie niniejszej umowy będzie się odbywać zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym każdej ze Stron i dysponowaniem przez każdą z nich niezbędnymi środkami.

2. Strona przyjmująca przedstawicieli drugiej ze Stron, uczestniczących w działalności wynikającej z niniejszej umowy, lecz niezwiązanej bezpośrednio z udzieleniem pomocy w likwidacji skutków powstających awarii przemysłowych, katastrof i klęsk żywiołowych, ponosi koszty ich pobytu i przemieszczania na swoim terytorium, jeżeli Strony nie postanowią inaczej. Przybycie na terytorium Strony przyjmującej i wyjazd z jej terytorium opłaca Strona kierująca swych przedstawicieli.

Artykuł  8

Likwidacja awarii przemysłowych i klęsk żywiołowych jest prowadzona przy użyciu sił i środków Strony, na której terytorium powstały.

Jeżeli ze względu na stan klęski Strona poszkodowana nie może samodzielnie poradzić sobie z jego lokalizacją i likwidacją, to pomocy w przeprowadzeniu prac awaryjno-ratowniczych udziela druga Strona, jeżeli otrzymała prośbę o udzielenie pomocy.

Działaniami wszystkich sił wykonujących prace awaryjno-ratownicze i inne pilne prace w strefie objętej klęską kierują odpowiednie organy Strony Zwracającej się.

Siły i środki Stron, które uznają one za możliwe, mogą być sprowadzane do wykonywania prac awaryjno-ratowniczych, awaryjno-naprawczych i innych na warunkach późniejszego zrekompensowania poniesionych kosztów przez Stronę Zwracającą się lub jako pomoc nieodpłatna, w zależności od uzgodnienia Stron.

Artykuł  9

W wypadku awarii przemysłowych i klęsk żywiołowych pomoc będzie udzielana przez natychmiastowe wysłanie do miejsca ich powstania odpowiednio wyposażonych i zaopatrzonych grup pomocy w celu ratowania ludzi, dóbr materialnych i ochrony środowiska naturalnego.

Wyposażenie materiałowo-techniczne grup przybywających w celu udzielenia pomocy powinno być wystarczające do prowadzenia autonomicznych działań w terenie, przynajmniej w ciągu 72 godzin. W kolejnym okresie, po wyczerpaniu zapasów, zaopatrzeniem tych grup we wszystko, co jest niezbędne do ich funkcjonowania, zajmuje się Strona Zwracająca się.

Grupy pomocy w miarę możliwości są kwaterowane na koszt Strony Zwracającej się. W razie potrzeby udziela się im bezpłatnej pomocy medycznej.

Artykuł  10

Kompetentne Organy Stron wymieniają spisy środków materialnych i wyposażenia, które mogą być skierowane przez jedną Stronę do drugiej z nich w ramach ich możliwości.

Kompetentne Organy Stron zbadają możliwości wprowadzenia praktyki jak najszybszego uzyskiwania niezbędnych zezwoleń w wypadku przewożenia ładunków niewymiarowych i innych ładunków specjalnych oraz bezpłatnego wykorzystywania infrastruktury transportowej.

Jeżeli grupy pomocy włączają do działania wojskowych, to przez cały czas ich pobytu na terytorium Strony Zwracającej się są oni podporządkowani ustawodawstwu Strony Udostępniającej regulującemu status wojskowego.

Artykuł  11

1. W celu zapewnienia efektywności i niezbędnej operatywności w udzielaniu pomocy Strony zobowiązują się do ograniczenia do niezbędnego minimum formalności wymaganych podczas przekraczania granicy.

2. Obywatele Strony Udostępniającej będący członkami grup pomocy przekraczają granicę i przebywają na terytorium Strony Zwracającej się na podstawie dokumentów uprawniających do przekroczenia granicy.

W wypadku gdy brak takiego dokumentu mógłby opóźnić akcję ratowniczą, przekroczenie granicy państwowej odbywa się na podstawie każdego innego dokumentu pozwalającego stwierdzić tożsamość osoby.

Kierownik grupy pomocy powinien posiadać upoważnienie wydane przez Stronę Udostępniającą, potwierdzające fakt wypełniania misji, zakres i rodzaj działań ratowniczych, wyposażenie oraz listę osób biorących udział w akcji.

W wypadkach szczególnie pilnych upoważnienie może zostać zastąpione innym dokumentem stwierdzającym, iż przekroczenie granicy jest podyktowane wezwaniem grupy pomocy zgodnie z niniejszą umową.

3. Przekroczenie granicy państwowej przez uczestników grup pomocy odbywa się przez przejścia graniczne, z których można najszybciej dostać się na miejsce awarii przemysłowej, katastrofy lub klęski żywiołowej.

W uzasadnionych wypadkach, na wniosek Strony Zwracającej się, służby graniczne Stron, po wzajemnym porozumieniu i uzgodnieniu z organami celnymi swych państw, mogą zezwolić na przekroczenie granicy w miejscu, w którym nie przewiduje się przejścia granicznego.

Artykuł  12

Strony przyczyniają się zgodnie z ich ustawodawstwem do uproszczenia procedury celnej przy przewożeniu przez granicę wyposażenia i środków materialnych, niezbędnych do realizacji prac związanych z niniejszą umową.

O ich wwozie Kompetentny Organ Strony Zwracającej się powinien z wyprzedzeniem powiadomić właściwy organ celny.

W chwili przekraczania granicy kierownik grupy pomocy powinien przedłożyć miejscowym organom celnym pełny spis wyposażenia i środków materialnych.

W wypadku gdy nie posiada on takiego spisu, grupa pomocy z wyposażeniem i środkami materialnymi również otrzyma zezwolenie na przekroczenie granicy. W takim wypadku Kompetentny Organ Strony Udostępniającej będzie musiał przedstawić taki spis w terminie jednego miesiąca od dnia przekroczenia granicy.

Przewożone wyposażenie i środki materialne są wolne od opłat celnych i powinny być wykorzystane lub rozprowadzone podczas akcji pomocy lub wywiezione po jej zakończeniu.

Jeżeli z powodu okoliczności szczególnych nie jest możliwe wywiezienie tego wyposażenia i środków materialnych, to organy celne Strony Zwracającej się powinny być poinformowane przez Kompetentne Organy Strony Udostępniającej o zaistniałym fakcie, pochodzeniu, stopniu wykorzystania oraz stanie, ilości i miejscu znajdowania się tego wyposażenia i środków materialnych.

W wypadku konieczności udzielenia pilnej pomocy medycznej zezwala się na wwiezienie na terytorium Strony Zwracającej się zgodnie z ustawodawstwem tej Strony niezbędnej ilości lekarstw zawierających substancje narkotyczne. Takie lekarstwa mogą być wykorzystane wyłącznie przez wykwalifikowany personel medyczny, zgodnie z przepisami obu Stron.

Artykuł  13

Każda Strona udziela zezwoleń na przeloty do odpowiednich miejsc na swym terytorium statkom powietrznym, kierowanym do udzielania pomocy drugiej Stronie.

O decyzji wykorzystania statków powietrznych do udzielania pomocy niezwłocznie zawiadamia się odpowiednie organy Strony Zwracającej się.

Loty powinny się odbywać zgodnie z przepisami obowiązującymi każdą ze Stron, regulującymi eksploatację i nawigację statków powietrznych podczas lotów nad jej terytorium.

Tryb wykorzystania transportu samochodowego, kolejowego i morskiego w celu udzielenia pomocy określają Kompetentne Organy, w uzgodnieniu z właściwymi organami i instytucjami.

Artykuł  14

Tryb kompensowania kosztów poniesionych na udzielenie pomocy przez grupy pomocy, łącznie z kosztami związanymi z utratą lub całkowitym bądź częściowym zniszczeniem wwiezionego wyposażenia, będzie regulowany w drodze porozumienia Stron.

Artykuł  15

W duchu współpracy i wdzięczności, na których opierają się stosunki Stron, każda ze Stron rezygnuje ze wszystkich roszczeń wobec drugiej Strony, dotyczących zrekompensowania szkód związanych z uszkodzeniem mienia do niej należącego, jeżeli ta szkoda została wyrządzona przy wykonywaniu zadań związanych z realizacją niniejszej umowy.

Każda ze Stron rezygnuje z wszelkich roszczeń wobec drugiej Strony o zrekompensowanie szkód związanych ze śmiercią, uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia specjalistów lub innych osób cywilnych drugiej Strony, jeżeli taka szkoda została wyrządzona przy wykonywaniu zadań związanych z realizacją niniejszej umowy.

Jeżeli uczestnik grupy pomocy wyrządzi szkodę osobie trzeciej przy wykonywaniu zadań związanych z realizacją niniejszej umowy na terytorium Strony Zwracającej się, to szkodę rekompensuje Strona Zwracająca się, zgodnie z uregulowaniami prawnymi, które by zastosowano w wypadku wyrządzenia szkody przez własne siły udzielające pomocy.

Kompetentne Organy Stron wymieniają między sobą wszystkie niezbędne informacje dotyczące prac, w czasie których wyrządzono szkodę wymienioną w niniejszym artykule.

Artykuł  16

Po zakończeniu udzielania pomocy Kompetentny Organ Strony Udostępniającej przesyła Kompetentnemu Organowi Strony Zwracającej się pisemny raport o przeprowadzonych pracach.

Kompetentny Organ Strony Zwracającej się przesyła Kompetentnemu Organowi Strony Udostępniającej raport końcowy dotyczący mającego miejsce zdarzenia, zawierający w szczególności charakterystykę sytuacji nadzwyczajnej, rodzaju i wielkości uzyskanej pomocy, wyniki przeprowadzonych prac.

Artykuł  17

W związku z działaniami wynikającymi z niniejszej umowy każda Strona zgodnie ze swym prawem wewnętrznym będzie zapewniać wjazd na swoje terytorium i wyjazd z niego, a także umożliwiać niezbędny dostęp do odpowiednich instytucji, organizacji i źródeł informacji przedstawicielom drugiej Strony, niezależnie od tego, czy są związani z Kompetentnymi Organami.

Artykuł  18

Informacja uzyskana w wyniku działalności prowadzonej w ramach niniejszej umowy, z wyjątkiem tej informacji, która nie podlega rozgłaszaniu w myśl obowiązującego prawa wewnętrznego Stron, jest publikowana zgodnie ze zwykłą praktyką i przepisami Stron, jeżeli w formie pisemnej Kompetentne Organy nie uzgodniły inaczej.

Artykuł  19

Niniejsza umowa nie narusza praw i obowiązków Stron wynikających z wcześniej zawartych przez nie umów międzynarodowych.

Artykuł  20

Rozbieżności w interpretacji i stosowaniu niniejszej umowy, które nie mogą być usunięte w drodze konsultacji między Kompetentnymi Organami, są regulowane kanałami dyplomatycznymi.

W wypadku gdy rozbieżności między Stronami nie zostaną uregulowane kanałami dyplomatycznymi, na prośbę jednej ze Stron spór jest przekazywany do arbitrażu.

Arbitraż będzie się składać z trzech arbitrów. Każda Strona wyznacza po jednym arbitrze, którzy zgodnie wybierają Przewodniczącego, przy czym na Przewodniczącego może być wybrany wyłącznie obywatel lub poddany strony trzeciej.

Strony wyznaczają arbitrów w ciągu dwóch miesięcy, licząc od chwili, gdy jedna ze Stron powiadomi drugą Stronę o swym zamiarze przekazania kwestii spornej do arbitrażu.

Wyznaczeni arbitrzy wybierają Przewodniczącego w ciągu jednego miesiąca od daty wyznaczenia drugiego arbitra.

Jeżeli wyznaczeni przez Strony arbitrzy w ciągu dwóch miesięcy nie mogą osiągnąć porozumienia co do osoby Przewodniczącego, wyznacza go Przewodniczący Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na prośbę Strony, która skierowała spór do arbitrażu.

Arbitraż wydaje orzeczenie, kierując się postanowieniami niniejszej umowy i innymi stosowanymi normami prawa międzynarodowego. Arbitraż ustala procedurę rozpoznawania sporu.

Orzeczenie arbitrażu jest wiążące dla Stron.

Artykuł  21

Niniejsza umowa wchodzi w życie z dniem ostatniej notyfikacji potwierdzającej, że dokonano stosownych czynności wewnątrzpaństwowych, niezbędnych do jej wejścia w życie.

Niniejsza umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony i będzie obowiązywać do upływu sześciu miesięcy, licząc od dnia, gdy jedna ze Stron skieruje do drugiej Strony pisemne powiadomienie o swym zamiarze jej wypowiedzenia.

Sporządzono w Warszawie dnia 25 sierpnia 1993 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w języku polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 24 kwietnia 2002 r.