Rodzaje schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz sposób jego obniżania.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.124.820

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 sierpnia 2003 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 18 września 1998 r.
w sprawie rodzajów schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz sposobu jego obniżania.

Na podstawie art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082 oraz z 1998 r. Nr 99, poz. 628 i Nr 106, poz. 668) zarządza się, co następuje:
Do schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych zalicza się:
1)
chorobę Parkinsona,
2)
stwardnienie rozsiane,
3)
paraplegię, tetraplegię, hemiplegię,
4)
znaczne upośledzenie widzenia (ślepotę) oraz niedowidzenie,
5)
głuchotę i głuchoniemotę,
6)
nosicielstwo wirusa HIV oraz chorobę AIDS,
7)
epilepsję,
8)
przewlekłe choroby psychiczne,
9)
upośledzenie umysłowe,
10)
miastenię,
11)
późne powikłania cukrzycy.
Pracodawca obniża wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zwanej dalej "ustawą", w wysokości określonej w art. 21 ust. 2 albo ust. 2a ustawy, o wskaźnik ustalony według następującego wzoru:

WO = (3 x ZS + 2 x US) x 100%/ZOG,

gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:

1)
WO - wskaźnik obniżający,
2)
ZS - zatrudnienie w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1,
3)
US - zatrudnienie w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1,
4)
ZOG - zatrudnienie pracowników ogółem w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy

- z zastrzeżeniem § 2a.

Pracodawca będący państwową lub niepaństwową szkołą wyższą, wyższą szkołą zawodową, publiczną lub niepubliczną szkołą, zakładem kształcenia nauczycieli lub placówką opiekuńczo-wychowawczą lub resocjalizacyjną obniża wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w art. 21 ust. 2 ustawy, w wysokości określonej w art. 21 ust. 2b ustawy, o wskaźnik ustalony według następującego wzoru:

WOE = (3 x ZS + 2 x US) x 100%/ZOG + (3 x KZS + 2x KUS) x 100%/KOG,

gdzie znaczenie poszczególnych symboli jest następujące:

1)
WOE - wskaźnik obniżający,
2)
ZS - zatrudnienie w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1,
3)
US - zatrudnienie w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy pracowników zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1,
4)
ZOG - zatrudnienie pracowników ogółem w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy,
5)
KZS - liczba wychowanków, uczniów, studentów lub słuchaczy, uczących się lub studiujących w ramach ogólnie obowiązujących w danej jednostce regulaminów nauczania lub studiowania, zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1,
6)
KUS - liczba wychowanków, uczniów, studentów lub słuchaczy, uczących się lub studiujących w ramach ogólnie obowiązujących w danej jednostce regulaminów nauczania lub studiowania, zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, u których stwierdzono schorzenie wymienione w § 1,
7)
KOG - liczba ogółem wychowanków, uczniów, studentów lub słuchaczy uczących się lub studiujących w ramach ogólnie obowiązujących w danej jednostce regulaminów nauczania lub studiowania.
Obniżony wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych odpowiada:
1)
różnicy pomiędzy wskaźnikiem zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości określonej w art. 21 ust. 2 ustawy a wskaźnikiem ustalonym na podstawie § 2 - w przypadku pracodawców, o których mowa w art. 21 ust. 2 ustawy,
2)
różnicy pomiędzy wskaźnikiem zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości określonej w art. 21 ust. 2a ustawy a wskaźnikiem ustalonym na podstawie § 2 - w przypadku pracodawców, o których mowa w art. 21 ust. 2a ustawy,
3)
różnicy pomiędzy wskaźnikiem zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości określonej w art. 21 ust. 2b ustawy a wskaźnikiem ustalonym na podstawie § 2a - w przypadku pracodawców, o których mowa w art. 21 ust. 2b ustawy.
Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie rodzaju schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz zasad i trybu jego obniżania (Dz. U. Nr 46, poz. 207).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
1 § 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 czerwca 2003 r. (Dz.U.03.125.1162) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2003 r.
2 § 2a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 czerwca 2003 r. (Dz.U.03.125.1162) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2003 r.
3 § 2b dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 czerwca 2003 r. (Dz.U.03.125.1162) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 2003 r.
4 § 4 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 października 1998 r. (Dz.U.98.127.843) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 października 1998 r.