Rozdział 3 - Kierowanie i przyjmowanie wychowanków - Rodzaje i zasady działania publicznych placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych oraz ramowe statuty tych placówek.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.41.156

Akt utracił moc

Wersja od: 25 sierpnia 1999 r.

Rozdział  3

Kierowanie i przyjmowanie wychowanków

§  9.

1. 9 Wychowanków do placówek, z zastrzeżeniem § 10 ust. 1, kieruje organ prowadzący.

2. Skierowanie dziecka do placówki świadczącej opiekę całkowitą powinno następować po wyczerpaniu możliwości udzielenia pomocy temu dziecku w rodzinie naturalnej lub umieszczenia w rodzinie adopcyjnej albo zastępczej.

3. Właściwy powiat zapewnia dzieciom i młodzieży, o których mowa w § 3 ust. 1, opiekę i wychowanie w placówkach, a w razie potrzeby również kształcenie.

4. Właściwy powiat jest zobowiązany do realizacji przekazywanych mu orzeczeń sądowych zarządzających umieszczenie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub resocjalizacyjnej.

5. Jeżeli właściwy powiat nie może skierować dziecka do placówki, dla której jest organem prowadzącym, zwraca się do innego organu prowadzącego odpowiednią placówkę o skierowanie dziecka do tej placówki.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, organ prowadzący nie może odmówić skierowania dziecka do placówki, jeżeli:

1) placówka dysponuje wolnymi miejscami,

2) rodzaj placówki jest zgodny z wnioskiem rodziców (opiekuna prawnego) lub orzeczeniem sądu oraz orzeczeniem lub opinią kwalifikującą, o których mowa w § 11 ust. 1 i 2,

3) wniosek o skierowanie zawiera dokumentację określoną w § 14.

7. Organ prowadzący, na wniosek właściwego powiatu, udziela informacji o wolnych miejscach w placówkach.

§  10.

1. Wychowanków do burs, świetlic i klubów przyjmuje dyrektor placówki bez skierowania, na prośbę wychowanka lub jego rodziców (opiekuna prawnego).

2. Warunki przyjmowania wychowanków do placówek wymienionych w ust. 1 określają ramowe statuty.

§  11.

1. 10 Podstawą skierowania do określonej placówki, z zastrzeżeniem ust. 2, jest orzeczenie kwalifikacyjne lub opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej, poradni specjalistycznej, pogotowia opiekuńczego, młodzieżowego ośrodka resocjalizacyjno-diagnostycznego lub innej placówki, w której za zgodą organu prowadzącego i kuratora oświaty utworzono zespół kwalifikujący, działający na zasadach określonych w przepisach w sprawie poradni psychologiczno-pedagogicznych i specjalistycznych, wydane:

1) stosownie do orzeczenia sądu,

2) na wniosek rodziców (opiekuna prawnego) lub małoletniego.

2. 11 Podstawą skierowania do domu wczasów dziecięcych jest wniosek szkoły i opinia kwalifikacyjna wydana przez lekarza sprawującego opiekę nad dzieckiem.

3. Tryb i zasady kierowania nieletnich, wobec których sąd wydał prawomocne orzeczenie o umieszczeniu w placówce resocjalizacyjnej albo w placówce opiekuńczo-wychowawczej, określają odrębne przepisy.

§  12.

1. Małoletniego kieruje się do ogniska wychowawczego wyłącznie po wyrażeniu przez niego zgody na pobyt w tej placówce.

2. Skierowanie do placówki, o której mowa w ust. 1, wydaje się z uwzględnieniem opinii komisji kwalifikującej tej placówki.

§  13.

1. Skierowanie małoletniego do rodzinnego domu dziecka wydaje się w porozumieniu z wychowawcą kierującym tą placówką.

2. Rodzeństwa kierowane do domu dziecka lub rodzinnego domu dziecka nie powinny być rozdzielane.

§ 14. Wraz ze skierowaniem do placówki organ kierujący przesyła, w zależności od rodzaju i zakresu opieki, którą ma być objęty wychowanek:

1) odpis aktu urodzenia, a w przypadku sierot lub półsierot odpisy aktów zgonu rodziców,

2) 12 orzeczenie o stanie zdrowia lub książeczkę zdrowia,

3) dokumenty szkolne,

4) aktualny wywiad środowiskowy.

§ 15. Zasady kwalifikowania dzieci i młodzieży do placówek określają przepisy w sprawie poradni psychologiczno-pedagogicznych i innych poradni specjalistycznych.

§ 16. Ciąża małoletniej nie może być powodem odmowy wydania skierowania i przyjęcia do placówki.

§ 17. Przyjmowanie dzieci i młodzieży do domu dziecka, młodzieżowego ośrodka wychowawczego i pogotowia opiekuńczego odbywa się całą dobę.

§  18.

1. Pogotowie opiekuńcze, z zastrzeżeniem § 19 ust. 1, na wniosek policji, szkoły, przedstawiciela organizacji społecznej albo innej osoby stwierdzającej porzucenie dziecka, zagrożenie jego życia lub zdrowia - w przypadkach nagłych, wymagających natychmiastowego zapewnienia dziecku opieki - jest obowiązane przyjąć każde dziecko w wieku do lat 13 bez skierowania oraz bez uzyskania zgody rodziców (opiekuna prawnego) lub bez orzeczenia sądu, a także zapewnić mu opiekę do czasu wyjaśnienia sytuacji.

2. W razie wydania przez sąd orzeczenia o tymczasowym umieszczeniu nieletniego w placówce opiekuńczo-wychowawczej, pogotowie opiekuńcze zobowiązane jest do niezwłocznego przyjęcia dziecka oraz pozostawienia go do czasu wydania przez sąd prawomocnego orzeczenia w jego sprawie, nie dłużej jednak niż 3 miesiące.

3. O przyjęciu dziecka do pogotowia opiekuńczego w sposób określony w ust. 1 i 2 dyrektor placówki powiadamia rodziców i szkołę, do której uczęszcza dziecko.

§  19.

1. 13 Dzieci w wieku do lat 3 przyjmowane są do domu dziecka wskazanego przez organ prowadzący w porozumieniu z kuratorem oświaty.

2. Dzieci, o których mowa w ust. 1, wymagające natychmiastowego zapewnienia opieki przyjmuje się bez skierowania, jeżeli zostały:

1) dowiezione na podstawie polecenia sędziego,

2) dowiezione przez policję lub pogotowie ratunkowe.

§  20.

1. 14 Po przyjęciu dziecka dyrektor pogotowia opiekuńczego lub domu dziecka występuje w ciągu 48 godzin do organu prowadzącego o wydanie skierowania.

2. Placówki określone w ust. 1 obowiązane są uzupełnić dokumentację wychowanków określoną w § 14 w terminie 2 tygodni.

§  21.

1. Okres pobytu w pogotowiu opiekuńczym trwa do zakończenia badań i zakwalifikowania wychowanka do odpowiedniej placówki, rodziny zastępczej lub przysposobienia, nie dłużej jednak niż 3 miesiące.

2. W uzasadnionych przypadkach dyrektor, na wniosek zespołu kwalifikacyjnego, może przedłużyć okres pobytu wychowanka, nie dłużej jednak niż o następne 3 miesiące.

§ 22. 15 Jeżeli nieletni umieszczony w pogotowiu opiekuńczym w sposób określony w § 18 ust. 2 sprawia poważne trudności wychowawcze, dyrektor pogotowia może wystąpić do właściwego młodzieżowego ośrodka resocjalizacyjno-diagnostycznego o przyjęcie wychowanka, powiadamiając jednocześnie organ prowadzący ten ośrodek i właściwy powiat. W ośrodku tym wychowanek powinien pozostawać do czasu wydania przez sąd prawomocnego orzeczenia w jego sprawie.

§  23.

1. W miarę posiadanych miejsc dopuszcza się przyjmowanie wychowanków do placówek bez skierowania na podstawie wniosku rodziców (opiekuna prawnego) lub w szczególnych przypadkach samych dzieci - po powiadomieniu organu prowadzącego placówkę.

2. Jeżeli rodzice małoletniego składającego wniosek, o którym mowa w ust. 1, wykonują w pełni władzę rodzicielską, niezbędna jest ich pisemna zgoda.

3. Liczba wychowanków przyjętych do placówki na zasadzie, o której mowa w ust. 1, nie powinna przekraczać 15% miejsc w placówce.

§  24.

1. Do placówek nie przyjmuje się dzieci i młodzieży:

1) chorych fizycznie lub psychicznie, wymagających stałego leczenia lub indywidualnej opieki i pomocy,

2) upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim,

3) uzależnionych od środków odurzających i psychotropowych.

2. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 nie dotyczą specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych.

§ 25. 16  

1. Doprowadzenie małoletniego i nieletniego do placówki, skierowanego na podstawie orzeczenia sądu, regulują odrębne przepisy.

2. W razie potrzeby właściwy powiat organizuje dowiezienie dziecka skierowanego do placówki na wniosek rodziców.

3. Koszty dowiezienia, o którym mowa w ust. 2, pokrywają rodzice lub osoby zobowiązane do alimentacji. W przypadku gdy dziecko nie posiada rodziców lub osób zobowiązanych do alimentacji, koszty dowiezienia pokrywa właściwy powiat.

4. Dowiezienie wychowanka z pogotowia opiekuńczego lub z młodzieżowego ośrodka resocjalizacyjno-diagnostycznego do innych placówek należy do obowiązków tej placówki, w której wychowanek przebywał.

⁹ § 9 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 13 sierpnia 1999 r. (Dz.U.99.67.758) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1999 r.

¹⁰ § 11 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 7 lit. a) rozporządzenia z dnia 13 sierpnia 1999 r. (Dz.U.99.67.758) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1999 r.

¹¹ § 11 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 7 lit. b) rozporządzenia z dnia 13 sierpnia 1999 r. (Dz.U.99.67.758) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1999 r.

¹² § 14 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 13 sierpnia 1999 r. (Dz.U.99.67.758) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1999 r.

¹³ § 19 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 13 sierpnia 1999 r. (Dz.U.99.67.758) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1999 r.

¹⁴ § 20 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 13 sierpnia 1999 r. (Dz.U.99.67.758) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1999 r.

¹⁵ § 22 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 13 sierpnia 1999 r. (Dz.U.99.67.758) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1999 r.

¹⁶ § 25 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 13 sierpnia 1999 r. (Dz.U.99.67.758) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1999 r.