Rozdział 3 - Wyznaczanie obiektów budowlanych w terenie. - Rodzaje i zakres opracowań geodezyjno-kartograficznych i czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.8.47

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1995 r.

Rozdział  3

Wyznaczanie obiektów budowlanych w terenie.

§  9.

1. Geodezyjnemu wyznaczaniu w terenie na podstawie zatwierdzonych planów realizacyjnych oraz projektów obiektów budowlanych podlegają obiekty budowlane budowane w ramach inwestycji, wymagającej ustalenia przez terenowy organ administracji państwowej miejsca jej realizacji.

2. Osoby posiadające przygotowanie zawodowe do pełnienia samodzielnej funkcji projektanta w budownictwie lub funkcji kierownika budowy mogą dokonywać wyznaczania obiektów w terenie w budownictwie:

1) osób fizycznych - jeżeli na danym terenie są wyznaczone linie rozgraniczające lub linie zabudowy,

2) nie objętym pkt 1, dla którego plan realizacyjny opracowano na szkicu sytuacyjnym.

§  10.

1. Jeżeli istniejąca osnowa geodezyjna (pozioma i wysokościowa) jest niewystarczająca do realizacji inwestycji budowlanej, wykonawca robót geodezyjnych powinien założyć nową osnowę lub uzupełnić dotychczasową.

2. Rodzaj i dokładność osnowy geodezyjnej ustala się w zależności od wymaganego stopnia dokładności usytuowania obiektu budowlanego.

§  11.

1. Wykonawca robót budowlanych jest obowiązany do ochrony znajdujących się na terenie budowy stałych punktów stabilizowanej osnowy geodezyjnej i ponosi odpowiedzialność za ich zniszczenie, usunięcie lub przemieszczenie.

2. W razie zniszczenia, usunięcia lub przemieszczenia w toku robót budowlanych niektórych znaków osnowy geodezyjnej wykonawca robót geodezyjnych wznawia znaki niezbędne do dalszych prac, a jeśli jest to niemożliwe - uzupełnia dotychczasową osnowę geodezyjną nowymi punktami.

§  12.

1. Osoba uprawniona do wykonywania robót geodezyjnych może usunąć znajdujące się na terenie budowy dotychczasowe znaki geodezyjne i budowle triangulacyjnej:

1) podstawowej osnowy geodezyjnej - za zgodą organu administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, wydaną po zasięgnięciu opinii Państwowego Przedsiębiorstwa Geodezyjno-Kartograficznego,

2) szczegółowej osnowy geodezyjnej - za zgodą organu administracji państwowej stopnia powiatowego, wydaną po zasięgnięciu opinii właściwego okręgowego (miejskiego) przedsiębiorstwa geodezyjno-kartograficznego.

2. Organy wymienione w ust. 1 mogą uzależnić wyrażenie zgody na usunięcie znaków geodezyjnych i budowli triangulacyjnych od założenia ich na koszt inwestora poza terenem budowy przez wskazane przedsiębiorstwo geodezyjno- kartograficzne. Nowe punkty osnowy geodezyjnej założone zamiast punktów zlikwidowanych, nie powinny obniżać przydatności technicznej osnowy.

§  13.

1. Plan realizacyjny należy opracować geodezyjnie w celu określenia, w stosunku do osnowy geodezyjnej, danych liczbowych potrzebnych do wyznaczenia w terenie położenia poszczególnych elementów projektowanych obiektów budowlanych. W szczególności dane te powinny dotyczyć: przebiegu osi ulic (dróg), linii rozgraniczających, linii zabudowy, usytuowania obiektów budowlanych, jak również projektowanego ukształtowania terenu.

2. W budownictwie osób fizycznych na posiadanych przez te osoby działkach budowlanych oraz w budownictwie, dla którego plan realizacyjny opracowano na szkicu sytuacyjnym, dane liczbowe mogą być wyznaczone tylko w stosunku do trwałych szczegółów sytuacyjnych, uwidocznionych na mapie lub szkicu sytuacyjnym.

3. Wyznaczeniu w terenie i utrwaleniu na gruncie, zgodnie z wymaganiami projektu obiektu budowlanego, elementów geodezyjnych określających usytuowanie w poziomie oraz posadowienie wysokościowe budowanych obiektów podlegają:

1) główne osie obiektów budowlanych naziemnych i podziemnych,

2) charakterystyczne punkty projektowanego obiektu,

3) stałe punkty wysokościowe.

Wyznaczenie innych punktów obrysu obiektu może nastąpić na wniosek inwestora.

4. Wykonawca czynności geodezyjnych, o których mowa w ust. 3, dokonuje odpowiedniego wpisu w dzienniku budowy.