Rozdział 2 - Opracowania geodezyjno-kartograficzne do celów projektowych. - Rodzaje i zakres opracowań geodezyjno-kartograficznych i czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.8.47

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1995 r.

Rozdział  2

Opracowania geodezyjno-kartograficzne do celów projektowych.

§  4.

1. Do ustalenia miejsca realizacji inwestycji budowlanych wykorzystuje się aktualne mapy sytuacyjne lub sytuacyjno- wysokościowe, sporządzone przede wszystkim jako kopia (wyrys) mapy zasadniczej lub mapy ewidencji gruntów; do celów tych mogą też być użyte dwukrotne powiększenia lub pomniejszenia tych map.

2. Do opracowania planu realizacyjnego wykorzystuje się aktualną mapę sytuacyjno-wysokościową. Jeżeli jednak dla określonej inwestycji nie jest konieczne uwzględnienie rzeźby terenu - do opracowania planu realizacyjnego może być wykorzystana mapa sytuacyjna.

3. Przez plan realizacyjny należy rozumieć opracowanie, o którym mowa w art. 20 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane.

4. Mapy określone w ust. 1 i 2 powinny obejmować również tereny otaczające w pasie co najmniej 30 m, licząc od granic terenu inwestycji, a w razie konieczności ustalenia strefy ochronnej - także teren tej strefy.

§ 5. Mapy potrzebne do celów, o których mowa w § 4, należy uzyskiwać przez:

1) wykorzystanie zaktualizowanych materiałów kartograficznych, odpowiednio uzupełnionych wymaganymi elementami, w szczególności mapy zasadniczej oraz mapy ewidencji gruntów lub dwukrotnego ich powiększenia albo pomniejszenia,

2) nowy pomiar, w razie braku materiałów nadających się do wykorzystania.

§  6.

1. Mapa do opracowania planu realizacyjnego powinna:

1) przedstawiać aktualną sytuację naziemnych szczegółów terenowych, łącznie z granicami władania i z uwzględnieniem istniejącej zieleni wysokiej,

2) przedstawiać naturalne i sztuczne ukształtowanie pionowe terenu, w wypadkach gdy jest wymagana mapa sytuacyjno- wysokościowa,

3) określać położenie urządzeń podziemnych z ich charakterystycznymi rzędnymi (rzędne kratek ściekowych, włazów, studzienek itp.) oraz rzędne parteru (wejść, wjazdów) istniejących obiektów budowlanych,

4) zawierać opracowane geodezyjnie linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, linie zabudowy oraz osie ulic, dróg itp., jeżeli zostały one już wcześniej ustalone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o ustaleniu miejsca i warunków realizacji inwestycji; danych tych można nie wykazywać przy inwestycjach urządzeń melioracji wodnych.

2. Skalę map należy dostosować do rodzaju i wielkości inwestycji, przy czym:

1) dla terenów zabudowanych oraz dla inwestycji budownictwa przemysłowego skala map nie może być mniejsza niż 1:1000,

2) dla działek budowlanych skala map nie może być mniejsza niż 1:500,

3) przy inwestycjach o dużej rozległości i niewielkim zagęszczeniu obiektów budowlanych może być stosowana skala 1:2000, a dla terenów strefy ochronnej - 1:5000,

4) przy inwestycjach liniowych napowietrznych, zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi, stosuje się z zasady mapy w skalach 1:10000 - 1:25000,

5) przy inwestycjach urządzeń melioracji wodnych, zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi, stosuje się mapy w skalach 1:2000 - 1:10000.

3. W razie konieczności wywłaszczenia nieruchomości mapa do opracowania planu realizacyjnego powinna zawierać również przebieg granic nieruchomości; do mapy tej powinien być dołączony wykaz właścicieli lub posiadaczy nieruchomości.

4. W zależności od potrzeb jednostek projektowania mapę określoną w ust. 1 sporządza się w postaci lewostronnych matryc, w ilości niezbędnej do celów projektowych.

§  7.

1. Jeżeli jest brak aktualnych map w skalach określonych w § 6 ust. 2, a właściwe usytuowanie projektowanego obiektu lub zamierzona zmiana sposobu wykorzystania terenu nie są uzależnione od zmian granic władania, do opracowania planów realizacyjnych mogą być wykorzystane opracowania kartograficzne w formie szkiców sytuacyjnych w razie budowy:

1) tymczasowych obiektów budowlanych nie związanych trwale z terenem,

2) obiektów budowlanych przez osoby fizyczne, chyba że ze względu na rodzaj zabudowy lub warunki terenowe zachodzi konieczność opracowania planu realizacyjnego na mapie,

3) pojedynczych gospodarczych obiektów budowlanych w jednostkach uspołecznionej gospodarki rolnej lub leśnej poza granicami administracyjnymi miast,

4) obiektów architektury ogrodowej oraz pojedynczych budowli na terenach zieleni publicznej oraz zieleni osiedlowej,

5) pojedynczych obiektów budowlanych na terenach campingów i biwaków oraz

6) w razie zmiany wykorzystania terenu.

2. Szkic sytuacyjny, sporządzony przy wykorzystaniu mapy ewidencji gruntów, powinien przedstawiać aktualny stan zagospodarowania terenu z dokładnością wystarczającą do prawidłowego usytuowania projektowanych obiektów budowlanych.

3. Na szkicu budowlanym należy umieścić:

1) orientacyjne położenie terenu względem stron świata, ulic (dróg) i sąsiednich nieruchomości,

2) oznaczenie istniejących elementów zagospodarowania terenu i zieleni wysokiej oraz niezbędne miary, które mogą warunkować usytuowanie projektowanych obiektów,

3) skalę opracowania,

4) informację o wykorzystanych materiałach do sporządzenia szkicu oraz określenie celu, jakiemu szkic ma służyć,

5) datę wykonania, nazwę (nazwisko) oraz adres wykonawcy szkicu i jego podpis.

4. Osoby posiadające przygotowanie zawodowe do pełnienia funkcji projektanta w budownictwie mogą wykonywać szkice, o których mowa w ust. 2 i 3.

§ 8. Rodzaj i skalę opracowania geodezyjno-kartograficznego, na jakim powinien być opracowany plan realizacyjny dla danej inwestycji budowlanej, określa w razie potrzeby terenowy organ administracji państwowej właściwy do zatwierdzenia planu realizacyjnego.