Roczne nagrody z zakładowego funduszu nagród w uspołecznionych zakładach pracy nie będących państwowymi jednostkami organizacyjnymi oraz niektóre wynagrodzenia i świadczenia za czas efektywnie przepracowany, stanowiące podstawę ustalania wysokości nagrody.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1986.5.29

Akt utracił moc

Wersja od: 25 lutego 1986 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 17 lutego 1986 r.

w sprawie rocznych nagród z zakładowego funduszu nagród w uspołecznionych zakładach pracy nie będących państwowymi jednostkami organizacyjnymi oraz w sprawie niektórych wynagrodzeń i świadczeń za czas efektywnie nie przepracowany, stanowiących podstawę ustalania wysokości nagrody.

Na podstawie art. 1 ust. 3 i art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 10 lipca 1985 r. o rocznych nagrodach z zakładowego funduszu nagród w państwowych jednostkach organizacyjnych nie będących przedsiębiorstwami państwowymi (Dz. U. Nr 32, poz. 141) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Zasady wypłaty nagród, o których mowa w ustawie z dnia 10 lipca 1985 r. o rocznych nagrodach z zakładowego funduszu nagród w państwowych jednostkach organizacyjnych nie będących przedsiębiorstwami państwowymi (Dz. U. Nr 32, poz. 141), zwanej dalej "ustawą", stosuje się również do pracowników uspołecznionych zakładów pracy, które w dniu wejścia w życie ustawy miały prawo do tworzenia zakładowego funduszu nagród na podstawie przepisów dotychczasowych, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy uspołecznionych zakładów pracy, w których - na podstawie odrębnych przepisów - jest tworzony fundusz załogi, są wpłacone nagrody i premie z podziału nadwyżki bilansowej oraz w których tworzy się fundusz nagród na podstawie art. 208 § 6 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210 i z 1983 r. Nr 39, poz. 176).

§ 2. Do podstawy ustalenia wysokości rocznej nagrody z zakładowego funduszu nagród dla pracownika, niezależnie od wynagrodzenia określonego w art. 10 ust. 1 ustawy, zalicza się:

1) zasiłek chorobowy lub wynagrodzenie wypłacane w czasie trwania stosunku pracy z tytułu niezdolności do pracy pracownika powstałej wskutek:

a) wypadku przy pracy,

b) wypadku w drodze do pracy lub z pracy,

c) choroby zawodowej,

d) leczenia w szpitalu lub sanatorium, łącznie z okresem nieprzerwanej niezdolności do pracy następującym bezpośrednio po okresie leczenia w szpitalu lub sanatorium,

e) choroby przypadającej w okresie ciąży,

f) choroby lub wypadku, które spowodowały przejście pracownika na rentę inwalidzką lub świadczenie rehabilitacyjne,

g) chorób oznaczonych numerami statystycznymi 010-018, 137 oraz 140-208,

2) zasiłek macierzyński,

3) zasiłek wyrównawczy,

4) wynagrodzenie za czas efektywnie nie przepracowany:

a) w związku ze zwolnieniem od pracy na podstawie przepisów o zwolnieniu od pracy, jeżeli przepisy te przewidują wypłatę wynagrodzenia za czas tych zwolnień, oraz na podstawie przepisów o kierowaniu pracowników uspołecznionych zakładów pracy do szkół dla pracujących i na studia dla pracujących w szkołach wyższych, a także w celu podnoszenia kwalifikacji w formach pozaszkolnych,

b) w związku z pełnieniem dyżuru w zakładzie pracy,

5) wynagrodzenie za wykonywanie dodatkowych czynności nie wchodzących w zakres obowiązków wynikających z umowy o pracę lub innego aktu, na którego podstawie został nawiązany stosunek pracy,

6) wynagrodzenie za okres odbywania ćwiczeń wojskowych, krótkotrwałego przeszkolenia wojskowego, ćwiczeń w obronie cywilnej oraz w jednostkach przewidzianych do militaryzacji,

7) ekwiwalent za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy, przysługujący:

a) pracownikom odchodzącym na emeryturę,

b) pracownikom odchodzącym na rentę inwalidzką,

c) pracownikom, którym przyznano świadczenie rehabilitacyjne,

a także ekwiwalent za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy przysługujący z tytułu śmierci pracownika.

§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do zakładowego funduszu nagród, poczynając od nagród wypłacanych za rok 1985.