Rozdział A - Koncesje na detaliczne sprzedaże. - Rewizja uprawnień (koncesyj) na sprzedaż przedmiotów, objętych monopolem skarbowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.74.520

Akt utracił moc

Wersja od: 23 lipca 1925 r.

A.

Koncesje na detaliczne sprzedaże.

§ 1. Rewizje koncesyj na detaliczne sprzedaże przedmiotów, objętych monopolem skarbowym (wyroby tytoniowe i wyroby objęte ustawą z dnia 31 lipca 1924 r. o monopolu spirytusowym - Dz. U. R. P. № 78, poz. 756) przeprowadzać będą władze skarbowa I instancji (urzędy skarbowe akcyz i monopolów, urzędy akcyzowe, dyrekcje okręgów skarbowych).

Rewizji nie będą podlegały koncesje na sprzedaże wyrobów tytoniowych, wymienione w § 2. ust. 2. rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 114, poz. 1022).

Orzeczenia o cofnięciu koncesyj, wydane w następstwie przeprowadzonej rewizji będą zawierały 3 miesięczny termin wypowiedzenia według wzoru, sporządzonego przez Ministerstwo Skarbu (Dyrekcję Polskiego Monopolu Tytoniowego, Dyrekcję Państwowego Monopolu Spirytusowego, Biuro Sprzedaży Soli).

Przeciw orzeczeniom władz skarbowych I instancji służyć będzie interesowanym odwołanie do władz skarbowych II instancji (izby skarbowe, śląski urząd wojewódzki). Ewentualne odwołania mają być wnoszone do urzędu, który wydał orzeczenie, w ciągu 14-tu dni, licząc od dnia następnego po doręczeniu orzeczenia.

§ 2. Władze skarbowe I instancji sporządzą niezwłocznie według załączonego wzoru A wykazy w 2 egzemplarzach odrębnie dla każdej gminy administracyjnej ich okręgu i dla każdego rodzaju monopolu, obejmujące koncesjonarjuszów detalicznych sprzedaży przedmiotów, wymienionych w § 1 rozporządzenia i ustalą liczbę miejsc detalicznych sprzedaży dla każdej gminy, stosownie do obowiązujących w tej mierze przepisów.

Dla detalicznych sprzedaży wyrobów tytoniowych ustala się normę w ten sposób, że jedna detaliczna sprzedaż wyrobów tytoniowych (nie licząc domowych, czasowych i koszarowych sprzedaży) winna przypadać na około 600 mieszkańców, w gminach zaś handlowych i przemysłowych, oraz w gminach rozlegle położonych na około 500 mieszkańców. W gminach względnie osadach, mających mniej jak 600 względnie 500 mieszkańców, winna znajdować się o ile, możności jedna detaliczna (publiczna) sprzedaż wyrobów tytoniowych.

Ilość detalicznych sprzedaży wyrobów alkoholowych winna być oznaczona zgodnie z art. 5 ustawy o ograniczeniach w sprzedaży i spożyciu napojów alkoholowych z dnia 23 kwietnia 1920 r. ogłoszonej w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia Publicznego z dnia 10 kwietnia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 35 poz. 299) jedna na 2.500 mieszkańców.

Na wyjątki od ustalonych norm zezwalać może w poszczególnych wypadkach Ministerstwo Skarbu (Dyrekcja Polskiego Monopolu Tytoniowego, Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego).

§ 3. Jeden egzemplarz wykazów A, przewidzianych w poprzednim paragrafie, przedłożą władze skarbowa I instancji za pośrednictwem izb skarbowych najpóźniej do końca października 1925 r. Ministerstwu Skarbu (Dyrekcji Polskiego Monopolu Tytoniowego, Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego), które na podstawie zebranego w ten sposób materjału wydadzą szczegółowe zarządzenia co do sposobu postępowania przy przeprowadzaniu rewizyj.

§ 4. Przy przeprowadzaniu rewizyj będą cofane koncesje osób nieuprzywilejowanych w następującej kolejności:

1) prowadzących swe przedsiębiorstwa niesamoistnie,

2) tych, którzy mają prócz koncesyjnego jeszcze inne przedsiębiorstwo lub dochody z innych źródeł, mających dostateczne utrzymanie,

3) niefachowców, którzy się nie uczyli i nie praktykowali w danej gałęzi przynajmniej ogółem 5 lat,

4) fachowców, którzy się uczyli i praktykowali w danej gałęzi i prowadzą przedsiębiorstwo od lat 15-tu.

Przy wszystkich czterech kategorjach uwzględniane będą: wiek, ilość rodziny, zdrowie, stan materjalny i przeszłość interesowanego.

§ 5. Prawo nadawania koncesyj na detaliczne sprzedaże wyrobów, objętych ustawą z dnia 31 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. № 78 poz. 756) w ramach przepisanej normy i postanowień § 1 i 3 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. №114 poz. 1022), przyznaje się władzom skarbowym II instancji.

Osobom nienależącym do kategorji osób uprzywilejowanych nadawać mogą władze skarbowe II instancji koncesje na detaliczne sprzedaże przedmiotów wymienionych w § 1 rozporządzenia (w ramach przepisanej normy) wyłącznie w tych wypadkach, gdy ze względu na interes Skarbu Państwa i wygodę konsumentów zachodzić będzie bezwzględna konieczność obsadzenia w jakiejś gminie przedsiębiorstwa sprzedaży, a zostanie urzędownia swierdzonem, że na powyższą koncesję niema reflektantów z pośród osób uprzywilejowanych, odpowiadających przepisanym wymogom.

§ 6. Ustalanie ilości koncesyj na uliczne sprzedaże wyrobów tytoniowych należy do kompetencji Dyrekcji Polskiego Monopolu Tytoniowego.