Rejony bezpieczeństwa przy wojskowych zakładach amunicyjnych oraz składach amunicji i materjałów wybuchowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.19.123

Akt utracił moc
Wersja od: 12 marca 1932 r.

USTAWA
z dnia 28 stycznia 1932 r.
o rejonach bezpieczeństwa przy wojskowych zakładach amunicyjnych oraz składach amunicji i materjałów wybuchowych.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:
(1)
Ze względu na bezpieczeństwo życia, zdrowia i mienia obywateli, oraz celem zabezpieczenia, wojskowych zakładów amunicyjnych oraz składów amunicji i materjałów wybuchowych wprowadza się na określonej przestrzeni wokół tych zakładów i składów ograniczenia praw, wymienione w niniejszej ustawie. Przestrzeń, na której ma zastosowanie to ograniczenie praw, nazywa się rejonem bezpieczeństwa.
(2)
Rozmiar rejonów bezpieczeństwa określi na wniosek Ministra Spraw Wojskowych w drodze rozporządzenia Rada Ministrów, przy uwzględnieniu podziału wojskowych zakładów amunicyjnych i składów amunicji i materjałów wybuchowych na pewne typy (klasy) oraz przy uwzględnieniu maksymalnego tonażu amunicji i materjałów wybuchowych, które mogą być w odnośnych zakładach i składach wytwarzane lub przechowywane.
(1)
Na zasadzie rozporządzenia Rady Ministrów, wydanego w myśl ustępu drugiego arb 1, określa wojewoda w porozumieniu z dowódcą okręgu korpusu w drodze rozporządzenia granice rejonu bezpieczeństwa poszczególnego wojskowego zakładu amunicyjnego lub składu amunicji i materjałów wybuchowych.
(2)
Rozporządzenie to ma być ogłoszone w dzienniku wojewódzkim oraz stosownie do potrzeby podane również w inny sposób do wiadomości osób interesowanych.
(3)
Wojewoda może zarządzić również w razie potrzeby oznaczenie na gruncie granic rejonu bezpieczeństwa (opalikowanie, umieszczenie tablic, usypanie kopców i t. p.).
(1)
Wznoszenie domów mieszkalnych, fabryk, warsztatów i zakładów przemysłowych, oraz budowli, które z przeznaczenia swego przewidziane są na stały lub chwilowy pobyt w nich ludzi, jest w obrębie rejonu bezpieczeństwa zakazane.
(2)
Zakaz ten obciąża nieruchomość lub prawo, z nieruchomością stale związane, od dnia ogłoszenia rejonu bezpieczeństwa w dzienniku wojewódzkim, z mocy samego prawa, bez potrzeby uwidaczniania zakazu w księdze hipotecznej (gruntowej).

Przebudowa lub zmiana budowli, wymienionych w ust. 1 art. 3, tudzież wzniesienie, przebudowa lub zmiana innych budynków, niż wymienione w ust. 1 art. 3, oraz dróg prywatnych (lądowych, wodnych, żelaznych), służących do użytku właściciela nieruchomości, domowników lub prawa jego zastępujących, może nastąpić w obrębie rejonu bezpieczeństwa po dniu jego ogłoszenia w dzienniku wojewódzkim tylko po uprzedniem uzyskaniu zezwolenia.

(1)
Zezwolenia udziela na prośbę interesowanego właściwy dowódca okręgu korpusu w porozumieniu z właściwym wojewodą, względnie wyższym urzędem górniczym, o ile chodzi o objekty, podlegające władzy górniczej. Prośbę o udzielenie zezwolenia należy załatwić w terminie 6 miesięcy od dnia jej wniesienia. Brak odpowiedzi w tym terminie uważa się za odmowę zezwolenia.
(2)
Dowódca okręgu korpusu udziela lub odmawia zezwolenia na podstawie swobodnego uznania. Przeciw decyzji dowódcy okręgu korpusu nie przysługuje proszącemu o zezwolenie żaden środek prawny.

Zezwolenie, udzielone przez dowódcę okręgu korpusu, nie zwalnia proszącego od obowiązku uzyskania zezwolenia na wzniesienie, przebudowę lub zmianę budowli, wymaganego w myśl innych przepisów prawnych.

Właściciele nieruchomości lub prawa, z nieruchomością stale związanego, którzy z powodu zakazu wzniesienia budowli (art. 3) lub z powodu odmowy zezwolenia (art. 4) ponoszą rzeczywistą szkodę, mają prawo do odszkodowania ze Skarbu Państwa.

(1)
Roszczenie o odszkodowanie należy zgłosić do dowódcy okręgu korpusu, właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, której dotyczy zakaz wzniesienia budowli lub odmowa zezwolenia.
(2)
Roszczenia o odszkodowanie z powodu odmowy zezwolenia (art. 4) należy zgłosić w terminie I roku, liczonym od dnia doręczenia decyzji o odmowie zezwolenia, względnie od dnia, w którym upływa termin 6 miesięcy od dnia wniesienia prośby o udzielenie zezwolenia (ust. 1 art. 5). Niezgłoszenie roszczenia o odszkodowanie w terminie powoduje przedawnienie roszczenia o odszkodowanie.
(1)
Dowódca okręgu korpusu orzeka o prawie do odszkodowania oraz o wysokości tegoż na wniosek komisji szacunkowej.
(2)
W skład komisji szacunkowej wchodzą:
1)
przedstawiciel dowódcy okręgu korpusu jako przewodniczący, oraz jako członkowie:
2)
przedstawiciel państwowej władzy budowlanej I instancji, o ile możności, z wykształceniem technicznem;
3)
przedstawiciel właściwej izby skarbowej;
4)
przedstawiciel zainteresowanego działu cywilnej administracji państwowej, wyznaczony przez władzę 1 instancji;
5)
biegły z pośród niezainteresowanych mieszkańców gminy, wyznaczony przez zarząd gminy, właściwej ze względu na miejsce położenia nieruchomości, której dotyczy zakaz wzniesienia budowli lub odmowa zezwolenia.
(3)
Tryb i zasady postępowania komisji szacunkowej określi rozporządzenie Ministrów Spraw Wojskowych i Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrami Skarbu i Sprawiedliwości.

W razie gdy dowódca okręgu korpusu odmówi prawa do odszkodowania, lub też gdy poszkodowany nie zadawala się wysokością przyznanego mu przez dowódcę okręgu korpusu odszkodowania, lub też gdy w terminie 6 miesięcy, liczonym od zgłoszenia roszczenia o odszkodowanie, nie zostanie wydane orzeczenie w sprawie odszkodowania, może poszkodowany w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia lub też w braku wydania orzeczenia w terminie 9 miesięcy od dnia zgłoszenia roszczenia o odszkodowanie, udać się do właściwego sądu o ustalenie wysokości odszkodowania w drodze postępowania sądowego.

(1)
Kto, choćby przez nieostrożność, postępuje wbrew przepisom art. 3, 4 i 13 niniejszej ustawy, będzie karany grzywną do 3.000 zł, lub aresztem do 3 miesięcy, albo obu karami łącznie.
(2)
Przedsiębiorcy, prowadzący roboty budowlane, odpowiadają narówni z tymi, którzy im powierzyli roboty.
(3)
Właściwemi do orzekania tych kar są powiatowe władze administracji ogólnej, względnie okręgowy urząd górniczy, o ile chodzi o budynki i urządzenia, podległe nadzorowi władz górniczych.
(1)
Roboty lub budowy, uskutecznione wbrew przepisom niniejszej ustawy lub rozporządzeń, wydanych na jej podstawie, ulegną na wniosek dowódcy okręgu korpusu zniesieniu, a przedmiot zostanie przywrócony do poprzedniego stanu na koszt winnych odnośnych czynności, jako solidarnie odpowiedzialnych, w trybie, przewidzianym w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu przymusowem w administracji (Dz. U. R. P. Nr . 36, poz. 342).
(2)
Zarządzenie w sprawie przywrócenia przedmiotu do poprzedniego stanu może być wydane niezależnie od pociągnięcia winnego do odpowiedzialności karnej w myśl art. 11.
(1)
Udzielone przed ogłoszeniem, w dzienniku wojewódzkim rejonu bezpieczeństwa (art. 2) zezwolenie na wzniesienie, przebudowę lub zmianę budowli, w art. 3 i 4 wskazanych, w tym rejonie ulega wstrzymaniu od dnia ogłoszenia tego rejonu w dzienniku wojewódzkim. Interesowany może w terminie 1 roku, liczonym od dnia ogłoszenia rejonu bezpieczeństwa w dzienniku wojewódzkim, wnieść prośbę o zezwolenie na budowę, względnie dalszą budowę (przebudowę, zmianę), która to prośba ma być rozpatrzona w trybie art. 5 - 11.
(2)
Niewniesienie prośby w terminie powoduje wygaśnięcie udzielonego zezwolenia, a niezgłoszenie roszczenia o odszkodowanie (art. 7) w dalszymi terminie rocznym od dnia wygaśnięcia tego zezwolenia powoduje przedawnienie roszczenia o odszkodowanie.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Spraw Wojskowych i Ministrowi Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.