Rejestracja orzeczeń o ukaraniu i nakazów karnych za niektóre wykroczenia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.37.343

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1982 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 22 grudnia 1971 r.

w sprawie rejestracji orzeczeń o ukaraniu i nakazów karnych za niektóre wykroczenia.

Na podstawie art. XIV Przepisów wprowadzających Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz. 117) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rejestr osób prawomocnie ukaranych za wykroczenia prowadzi Ministerstwo Sprawiedliwości na podstawie kart karnych i zawiadomień sporządzonych przez sądy i kolegia do spraw wykroczeń oraz na podstawie zawiadomień sporządzonych przez inne organy uprawnione do wykonywania orzeczeń.

§ 2. 1 Rejestracji podlegają prawomocne wyroki sądów o ukaraniu, prawomocne orzeczenia kolegiów do spraw wykroczeń o ukaraniu oraz prawomocne nakazy karne w sprawach o wykroczenia określone w art. 119, 120, 122, 124, 132 i 134 Kodeksu wykroczeń (Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz. 114 i z 1982 r. Nr 16, poz. 125) oraz wykroczenia określone w art. 1 ust. 6 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o zwalczaniu spekulacji (Dz. U. z 1982 r. Nr 36, poz. 243), zwane dalej "orzeczeniami".

§  3.

1. Rejestracja orzeczeń następuje na podstawie karty karnej sporządzonej przez organ, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.

2. Kartę karną, zawierającą nazwisko, imię oraz inne dane określające tożsamość osoby, której karta dotyczy, a także dane o orzeczeniu, w szczególności datę jego wydania i datę uprawomocnienia się oraz określenie popełnionego wykroczenia i kary, jaką osoba ta została ukarana, sporządza się niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia i przesyła do rejestru.

§  4.

1. Poza danymi, o których mowa w § 3 ust. 2, rejestracji podlegają informacje o:

1) zarządzeniu wykonania warunkowo zawieszonej kary aresztu,

2) zamianie kary ograniczenia wolności na zastępczą karę grzywny lub zastępczą karę aresztu (art. 23 Kodeksu wykroczeń),

3) 2 odstąpieniu od wykonania zastępczej kary aresztu (art. 104 § 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia - Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz. 116 z 1972 r. Nr 49, poz. 312, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234 oraz z 1982 r. Nr 16, poz. 125),

4) wykonaniu kary lub środka poprawczego,

5) darowaniu kary.

2. Dane odnotowuje się w karcie karnej na podstawie zawiadomień nadsyłanych odpowiednio przez sądy, kolegia do spraw wykroczeń oraz inne organy uprawnione do wykonywania orzeczeń.

§  5.

1. Karty karne usuwa się z rejestru po upływie 2 lat od wykonania, darowania lub przedawnienia wykonania kary.

2. Ponadto usuwa się karty karne z rejestru, gdy otrzymano zawiadomienie o:

1) zatarciu ukarania w drodze łaski lub na podstawie amnestii,

2) przywróceniu terminu do zaskarżenia orzeczenia stanowiącego podstawę rejestracji albo o uchyleniu takiego orzeczenia w trybie rewizji nadzwyczajnej na skutek wznowienia postępowania albo w trybie nadzoru,

3) odstąpieniu od wykonania kary w wypadkach, gdy czyn będący wykroczeniem wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa i zaliczono kary na podstawie art. 10 Kodeksu wykroczeń (art. 104 § 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia),

4) śmierci ukaranego.

3. W razie ukarania karą aresztu z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, kartę karną usuwa się z rejestru, jeżeli w ciągu 2 miesięcy od zakończenia okresu próby nie wpłynęło zawiadomienie o zarządzeniu jej wykonania, a w wypadku, gdy obok tej kary orzeczono karę dodatkową lub grzywnę - nie wcześniej niż po otrzymaniu zawiadomienia o wykonaniu tych kar.

4. Kartę karną dotyczącą osoby ukaranej za dwa lub więcej wykroczeń (art. 46 § 2 Kodeksu wykroczeń) usuwa się z rejestru po upływie okresów przewidzianych do zatarcia wszystkich zarejestrowanych ukarań.

5. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 2 i 3, sporządzają odpowiednio sądy, kolegia do spraw wykroczeń lub inne organy uprawnione do wykonywania orzeczeń i przesyłają niezwłocznie do rejestru.

§  6.

1. Informacji z rejestru udziela się:

1) sądom, kolegiom do spraw wykroczeń, organom prokuratury oraz innym organom powołanym do ścigania przestępstw i wykroczeń,

2) instytucjom państwowym i społecznym w wypadkach, gdy jest to uzasadnione ze względu na ich działalność.

2. Zapytanie o karalność nadesłane do rejestru powinno zawierać nazwisko i imię oraz inne dane określające tożsamość osoby, której informacja ma dotyczyć; zapytanie powinno być sporządzone co do każdej osoby na oddzielnym formularzu, a dane określające tożsamość powinny być ustalone na podstawie właściwych w tej mierze dokumentów.

§ 7. Karty karne i zawiadomienia oraz zapytania o karalność należy sporządzić na formularzach według wzorów ustalonych przez Ministra Sprawiedliwości.

§  8.

1. Do czasu odrębnego ustawowego uregulowania sprawy zapobiegania i zwalczania demoralizacji i przestępczości nieletnich rejestracji podlegają również prawomocne wyroki, którymi na podstawie art. V Przepisów wprowadzających Kodeks wykroczeń orzeczono wobec nieletnich lub młodocianych środek poprawczy za wykroczenie wymienione w § 2.

2. W wypadku, o którym mowa w ust. 1, mają odpowiednie zastosowanie przepisy rozporządzenia, z tym że karty karne usuwa się z rejestru, jeżeli:

1) w okresie próby lub warunkowego zwolnienia nieletniego lub młodocianego nie wpłynęło zawiadomienie o odwołaniu zawieszenia umieszczenia w zakładzie poprawczym lub o odwołaniu warunkowego zwolnienia z zakładu poprawczego,

2) nieletni lub młodociany nie zostanie ukarany za nowe wykroczenie podlegające rejestracji.

§  9.

1. Jeżeli w sprawie o czyn, który na podstawie dotychczasowych przepisów stanowił występek, a zgodnie z nową ustawą jest wykroczeniem wymienionym w § 2, zapadł przed dniem 1 stycznia 1972 r. prawomocny wyrok skazujący, sąd, który wydał wyrok w pierwszej instancji, po dokonaniu złagodzenia kary w myśl art. XIV § 1 pkt 1 Przepisów wprowadzających Kodeks wykroczeń, sporządza nową kartę karną i przesyła ją do rejestru ukaranych ze wzmianką o dokonanym złagodzeniu kary, zawiadamiając o tym jednocześnie rejestr osób prawomocnie skazanych w celu usunięcia karty karnej z tego rejestru.

2. Karty karne usuwa się z rejestru, jeżeli dotyczą ukarania za czyn, który według nowej ustawy nie podlega obowiązkowi rejestracji.

§ 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 listopada 1966 r. o rejestrze ukaranych za niektóre wykroczenia (Dz. U. Nr 50, poz. 306).

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1972 r.

¹ § 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1982 r. (Dz.U.82.43.284) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1982 r.

² § 4 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1982 r. (Dz.U.82.43.284) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1982 r.