Rejestracja administracyjna statków żeglugi śródlądowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.21.186

Akt utracił moc
Wersja od: 12 maja 1950 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA KOMUNIKACJI
z dnia 26 kwietnia 1950 r.
w sprawie rejestracji administracyjnej statków żeglugi śródlądowej.

Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. R. P. Nr 10, poz. 108) zarządza się w porozumieniu z Ministrami Administracji Publicznej i Finansów, co następuje:
Przy wpisie do rejestru administracyjnego polskich statków żeglugi śródlądowej przynależne do tych statków łodzie, o ile są oznakowane ich nazwą, podlegają rejestracji pod jednym numerem.
1.
Rejestrację statków przeprowadza władza żeglugowa pierwszej instancji (Państwowy Zarząd Wodny), na której terenie działania właściciel lub posiadacz statku obrał miejsce postoju.
2.
Przeprowadzenie rejestracji następuje na skutek zgłoszenia pisemnego lub ustnego złożonego władzy żeglugowej pierwszej instancji.
3.
Władza rejestrująca wydaje formularze zgłoszenia do rejestracji bezpłatnie.
1.
Zgłoszenia powinny być dokonane bezzwłocznie po:
1)
wybudowaniu statku w kraju,
2)
przybyciu do kraju statku sprowadzonego z zagranicy.
2.
Statki znajdujące się w kraju w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, bez względu na to, czy są czynne lub nieczynne, czy były zarejestrowane lub nie - podlegają rejestracji w trybie ustalonym w § 14 lub w § 15.
3.
Statki bez własnego napędu mechanicznego o powierzchni do 20 m kw. włącznie podlegają rejestracji w trybie ustalonym w § 13 niniejszego rozporządzenia.
Zgłaszający statek do rejestracji powinien przy zgłoszeniu przedstawić dokumenty, stanowiące podstawę do wypełnienia formularza zgłoszenia.
Władza żeglugowa przeprowadzająca rejestrację (§ 2) sprawdza zgodność zgłoszonych danych z przedstawionymi dokumentami, a w razie potrzeby ze stanem faktycznym i w tym ostatnim przypadku może wyznaczyć zgłaszającemu miejsce i termin okazania statku.
Po sprawdzeniu zgłoszonych danych władza żeglugowa, prowadząca rejestrację, stwierdza prawidłowość tego zgłoszenia i na jego podstawie wydaje dokument rejestracyjny oraz znak numerowy.
Władze żeglugowe pierwszej instancji prowadzą księgi rejestracji statków:
1)
z własnym napędem mechanicznym;
2)
bez własnego napędu mechanicznego o powierzchni od 21 m kw.;
3)
bez własnego napędu mechanicznego o powierzchni do 20 m kw.
Dokument rejestracyjny wydaje się po uiszczeniu opłaty w wysokości 100 zł, a znak numerowy za zwrotem kosztów.
W razie zagubienia lub zniszczenia dokumentu rejestracyjnego lub znaku numerowego władza żeglugowa wyda duplikat po udowodnieniu tych okoliczności za opłatą przewidzianą w § 8.
Znak numerowy i dokument rejestracyjny są związane ze statkiem, na który zostały wydane, i w żadnym przypadku nie mogą być przenoszone na inne statki.
1.
Właściciel lub posiadacz zarejestrowanego statku obowiązany jest zgłaszać władzy żeglugowej, która statek zarejestrowała:
1)
każda zmianę właściciela, obranego miejsca stałego postoju i nazwy statku;
2)
każdą przebudowę, połączoną ze zmianą wymiarów, urządzeń lub przeznaczenia statku;
3)
wycofanie statku z ruchu.
2.
Zgłoszenie zmian wskazanych w ust. 1 powinno nastąpić w ciągu dwóch tygodni od czasu ich zajścia w sposób wskazany w § 2 z dołączeniem dokumentu rejestracyjnego.
1.
Przy zgłoszeniu zmiany miejsca stałego postoju statku poza terenem działania władzy, która statek zarejestrowała, obowiązuje następujący tryb postępowania:
1)
władza żeglugowa, która statek zarejestrowała, przyjmuje zgłoszenie i przesyła je wraz z aktami tej władzy żeglugowej, na której terenie znajduje się nowoobrane miejsce stałego postoju statku;
2)
władza ta na podstawie przesłanych jej akt wydaje zgłaszającemu nowy dokument rejestracyjny po uiszczeniu opłaty w wysokości 100 zł i nowy znak numerowy (za zwrotem kosztów) po oddaniu pierwotnego dokumentu rejestracyjnego i znaku numerowego.
2.
W przypadku zgłoszenia zmiany, przewidzianej w § 11 ust. 1 pkt 2, statek podlega ponownej rejestracji.
3.
W przypadku, gdy statek ma być wycofany na stałe z żeglugi (§ 11 ust. 1 pkt 3) właściciel lub posiadacz obowiązany jest przy zgłoszeniu zwrócić dokument rejestracyjny oraz znak numerowy.
1.
Właściciele lub posiadacze statków bez własnego napędu mechanicznego o powierzchni do 20 m kw. włącznie (§ 3 ust. 3) obowiązani są zgłaszać te statki do rejestracji w trybie ustalonym w § 2, przy czym mogą ubiegać się o wyznaczenie wysokości wolnej burty na zgłoszonym statku.
2.
Statki, o których mowa w ust. 1, wpisuje władza żeglugowa do ksiąg wymienionych w § 7 pkt 3.
3.
Zgłaszającemu wydaje się dokument rejestracyjny i znak numerowy.
4.
Właściciele lub posiadacze statków istniejących (ust. 1) obowiązani są najpóźniej do dnia 31 grudnia 1950 r. zarejestrować swój tabor.
Właściciele lub posiadacze statków wymienionych w § 3 ust. 2 obowiązani są do dnia 31 grudnia 1950 r. przedstawić właściwej władzy żeglugowej (§ 2) dokumenty rejestracyjne i znaki numerowe uzyskane na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów celem wymiany ich na dokumenty rejestracyjne i znaki numerowe ustalone niniejszym rozporządzeniem.
1.
Statki nie zgłoszone z jakichkolwiek powodów do rejestracji, na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, powinny być zgłoszone do rejestracji w trybie przewidzianym w rozporządzeniu niniejszym najpóźniej do dnia 31 grudnia 1950 r.
2.
W razie nieposiadania w chwili zgłoszenia statku do rejestracji wszystkich lub niektórych dokumentów, wymaganych niniejszym rozporządzeniem (§ 4), zgłaszający statek do rejestracji powinien dokumenty te bądź ich duplikaty lub uwierzytelnione odpisy przedłożyć dodatkowo w ciągu 3 miesięcy od ostatecznego terminu, przewidzianego dla zgłaszania do rejestracji.
3.
W uzasadnionych przypadkach władza żeglugowa drugiej instancji może uznać, że dla udowodnienia niektórych danych, wymaganych niniejszym rozporządzeniem, wystarczające będzie oświadczenie dwóch świadków.
Wzory zgłoszenia rejestracyjnego, dokumentu rejestracyjnego, znaku numerowego i ksiąg rejestracyjnych, sposób ich wypełniania i prowadzenia ustali Minister Komunikacji i ogłosi w Dzienniku Taryf i Zarządzeń Komunikacyjnych.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.