Regulowanie stosunków w hutnictwie żelaznem i innych metali.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.85.647

Akt utracił moc

Wersja od: 30 października 1933 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 27 października 1933 r.

w sprawie regulowania stosunków w hutnictwie żelaznem i innych metali.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 25 marca 1933 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 249) postanawiam co następuje:

Art.  1.

(1) W celu regulowania stosunków w hutnictwie żelaznem i innych metali służy Ministrowi Przemysłu i Handlu w tych dziedzinach prawo drogą rozporządzeń i zarządzeń:

a) tworzenia przymusowych i posiadających osobowość prawną zrzeszeń przedsiębiorstw, obejmujących całość wytwórczości hutniczej lub część tej wytwórczości, mających na celu zbyt wytworów hutniczych w kraju i zagranicą, jak również zakup zasadniczych materjałów surowych, niezbędnych dla wytwórczości;

b) nadawania charakteru prawnego zrzeszeń przymusowych istniejącym dobrowolnym organizacjom przemysłu hutniczego;

c) regulowania cen i warunków zbytu wytworów hutniczych na rynku krajowym;

d) wydawania zakazów przywozu i wywozu wytworów hutniczych gotowych i zasadniczych materjałów surowych, niezbędnych dla wytwórczości;

e) nakładania specjalnych opłat na przedsiębiorstwa hutnicze w celu popierania wywozu wytworów hutniczych; opłaty te od jednej tonny wytworów hutniczych nie mogą przekraczać różnicy między ceną krajową tych wytworów, a ich ceną uzyskiwaną przy eksporcie;

f) nakazywania przedsiębiorstwom hutniczym tworzenia we wskazanych rejonach zapasów materjałów surowych, gdyby przerwanie dowozu z zagranicy mogło spowodować brak tych materjałów, oraz nakładania na przedsiębiorstwa hutnicze obowiązku do świadczeń, potrzebnych do tworzenia tych zapasów; jeżeli wysokość tych zapasów miałaby przekroczyć zapas, odpowiadający jednomiesięcznej zdolności wytwórczej danego przedsiębiorstwa, to obowiązek tworzenia zapasów ponad tę ilość może być nałożony tylko wówczas, jeśli przedsiębiorstwo otrzyma odpowiedni kredyt państwowy pod zastaw zapasu.

(2) W przypadkach, wymienionych w ust. 1 lit. a) i b) służy Ministrowi Przemysłu i Handlu prawo nadawania statutów zrzeszeniom, określających ich cele i zadania, zakres działania, ustrój i charakter prawny, władze, sposób zastępstwa zrzeszenia, sposób powzięcia uchwał, rodzaje i wysokość świadczeń członków, sposób zmiany statutów, kontrolę władz państwowych oraz warunki i sposób likwidacji tychże zrzeszeń.

(3) Na wniosek Ministra Przemysłu i Handlu, zrzeszenia wymienione w ust. 1 lit. a) oraz b) wpisane będą do rejestru handlowego.

Art.  2.

(1) Zarządy przedsiębiorstw hutniczych i ich organizacje handlowe oraz inne przedsiębiorstwa handlowe, trudniące się sprzedażą wytworów hutniczych i materjałów surowych dla hutnictwa, powinny na żądanie Ministra Przemysłu i Handlu przedstawiać w celu dokonania kontroli wszelkie dokumenty, rachunki, oferty, korespondencję, dotyczącą produkcji, zbytu i przewozu tak wytworów hutniczych, jak i materjałów surowych dla hutnictwa.

(2) Władze, powołane do kontroli, obowiązane są zachować ścisłą poufność.

(3) Dane i informacje, otrzymane przy wykonywaniu kontroli, nie mogą być w żadnym przypadku użyte do celów podatkowych.

Art.  3.

Wysokość kosztów związanych z organizacją zrzeszeń i kosztów kontroli, wynikających z rozporządzenia niniejszego, określa Minister Przemysłu i Handlu, a ponoszą je poszczególne organizacje lub przedsiębiorstwa hutnicze.

Art.  4.

Świadczenia i opłaty, wymienione w art. 1 ust. 1 lit. e i f, tudzież koszty, o których mowa w art. 3, będą ściągane w trybie postępowania przymusowego w administracji. W tym samym trybie ściągane będą świadczenia członków zrzeszeń, wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a) oraz b), jeżeli statuty tych zrzeszeń to przewidują.

Art.  5.

Przez hutnictwo, w znaczeniu rozporządzenia niniejszego, rozumie się także walcownictwo.

Art.  6.

(1) Kto narusza przepisy rozporządzenia niniejszego lub rozporządzeń i zarządzeń, wydanych na jego podstawie, podlega, jeżeli za czyn ten nie grozi kara surowsza, karze grzywny do 3.000 zł lub aresztu do 3 miesięcy, albo obu karom łącznie.

(2) Orzekanie należy do właściwości władz administracji ogólnej II instancji.

(3) Skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego podlega przepisom art. 640 i nast. kodeksu postępowania karnego.

Art.  7.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Przemysłu i Handlu.

Art.  8.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie na całym obszarze Państwa z dniem ogłoszenia.