Regulowanie obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrót pieniężny z zagranicą.
Dz.U.1926.86.482
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU W POROZUMIENIU Z MINISTREM SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 15 sierpnia 1926 r.
w sprawie regulowania obrotu dewizami i walutami zagranicznemi oraz obrotu pieniężnego z zagranicą.
Kupno i sprzedaż walut zagranicznych oraz przekazywanie ich zagranicę.
Kupno i sprzedaż walut zagranicznych oraz przekazywanie ich zagranicę.
Zawodowo zajmować się temi czynnościami mogą osoby fizyczne i prawne, uprawnione do tego bądź na podstawie swoich statutów, bądź też na mocy specjalnych koncesyj, wydanych na zasadzie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. o warunkach wykonywania czynności bankowych i nadzorze nad temi czynnościami (Dz. U. R. P. № 114, poz. 1018).
Przedsiębiorstwa te otrzymują nazwę banków dewizowych.
Nadanie praw banku dewizowego musi poprzedzić wykazanie się odnośnej instytucji kapitałem zakładowym w wysokości przepisanej §§ 10, 13 i 17 względnie 101 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 114, poz. 1018) oraz posiadaniem na własność przynajmniej 1.000 szt. akcyj Banku Polskiego. Akcje powyższe winny być zdeponowane w Banku Polskim przez cały czas wykonywania przez bank dewizowy nadanych mu uprawnień.
Prawa banku dewizowego przysługują w równej mierze zarówno centrali (oddziałowi głównemu) jak i wszystkim pozostałym oddziałom, względnie filjom przedsiębiorstwa, o ile dekret o nadaniu tych praw danemu przedsiębiorstwu żadnych ograniczeń w tym względzie nie zawiera.
Przez pojęcie przekazywania zagranicę rozumieć należy, pomiędzy innemi, także składanie walut zagranicznych i dewiz do depozytu osób fizycznych i prawnych, zamieszkałych względnie mających siedzibę zagranicą, zapisywanie walut zagranicznych na dobro tychże osób oraz wszelkie dysponowanie walutami zagranicznemi i dewizami na rzecz wymienionych osób.
Narówni z przekazywaniem walut zagranicznych zagranicę traktuje się pozbywanie dewiz (czeków, przekazów i akredytyw na zagranicę, weksli zagranicznych i wszelkiego rodzaju wypłat zagranicą w walucie zagranicznej).
Osoby fizyczne i prawne, nie posiadające praw banku dewizowego, mogą pozbywać posiadane dewizy tylko na rzecz banków dewizowych. Banki dewizowe nie mogą pozbytych przez siebie dewiz wydawać do rąk nabywców, nie posiadających uprawnień banku dewizowego.
we wszystkich innych wypadkach, wyżej nieprzewidzianych, zlecenie przekazania waluty zagranicznej zagranicę może być wykonane tylko za każdorazowem zezwoleniem władzy skarbowej, wskazanej w § 42 niniejszego rozporządzenia.
Wszystkie powyższe dowody muszą być w banku dewizowym złożone w oryginale. W razie potrzeby oryginalne dowody mogą być przez bank z powrotem wydane pod warunkiem zaopatrzenia wszystkich oryginałów w adnotacje, wskazujące sumą waluty przekazanej, względnie zdeponowanej lub zapisanej na dobro, oraz pod warunkiem zachowania przez bank odpisów tych dokumentów (łącznie z poczynionemi na oryginałach adnotacjami), poświadczonych przez bank. Adnotacje na dokumentach i poświadczeniach banku muszą nosić prawidłowy podpis firmowy banku.
W razie niemożności przedstawienia przez zleceniodawcę w danej chwili, poza fakturą, dalszych dokumentów, przewidzianych w ust. 1 niniejszego paragrafu, - bank może przyjąć zlecenie do wykonania tylko za złożeniem przez zleceniodawcę piśmiennego zobowiązania, iż dowody te przedstawi bankowi najpóźniej do 6-ciu tygodni. O ile w przeciągu tego czasu dowody nie będą przedstawione, wówczas bank obowiązany jest donieść o tem w przeciągu jednego tygodnia władzy skarbowej, wskazanej w § 42.
Powyższy trzymiesięczny termin przedłożenia dowodów nadejścia towarów do kraju może być przez władzę skarbową, wskazaną w § 42, przedłużony najdalej do 6-ciu miesięcy.
Pozatem obowiązują w wypadku niniejszym wszystkie inne postanowienia § 5.
Jako dowody służyć mogą naprz. udokumentowane rachunki ekspedytorów, wyroki sądowe, polisy asekuracyjne, zaświadczenia konsulatów polskich, stwierdzające fakt oraz czas trwania pobytu zagranicą, i t. p.
Jeden egzemplarz tej deklaracji bank zachowuje u siebie przy odnośnych dokumentach, drugi zaś egzemplarz przesyła do dnia 7 każdego miesiąca za miesiąc ubiegły władzy podatkowej II instancji, właściwej dla zleceniodawcy pod względem podatkowym (izby skarbowe, a w województwie śląskiem-wydział skarbowy urzędu wojewódzkiego).
Przekazywanie i wysyłka zagranicę pieniędzy oraz walorów za pośrednictwem poczty.
Przekazywanie i wysyłka zagranicę pieniędzy oraz walorów za pośrednictwem poczty.
Bankom dewizowym wolno wysyłać zagranicę pocztą wymienione w poprzednim ustępie niniejszego paragrafu walory bez specjalnego zezwolenia i bez ograniczenia sumy oraz sposobu, względnie formy wysyłki z tem jednak, że jeżeli potrzeba wysłania tych walorów zagranicę wynika z poleceń klijentów, to wysyłka taka może być przez bank dewizowy dokonana tylko w wypadkach oraz z zachowaniem przepisów, wskazanych w §§ 4-8 niniejszego rozporządzenia odnośnie do przekazywania zagranicę walut zagranicznych.
W szczególności przy wysyłaniu pocztą zagranicę weksli i czeków, zarówno z zezwolenia władzy skarbowej zgodnie z postanowieniem ustępu 1 niniejszego paragrafu jak i za pośrednictwem banku dewizowego w myśl ustępu poprzedniego, wymagane jest nadto zaopatrzenie każdego wysyłanego wekslu oraz czeku w adnotacje władzy skarbowej, która pozwolenie na wysyłkę wydała, względnie w adnotacją banku dewizowego, który w rzeczonej wysyłce pośredniczy. Adnotacja taka winna być umieszczona na wekslu oraz na czeku w ten sposób, aby nie uszkodziła tekstu, i ma zawierać treść następującą:
"Zezwolono na wysłanie zagranicę dnia ......... 192.... r. L ... izba skarbowa (względnie wydział skarbowy śląskiego urzędu wojewódzkiego) w..." - o ile weksel lub czek wysyłany jest za zezwoleniem władzy skarbowej, albo: "Wysłano zagranicę dnia .... 192.... r. Bank NN." (firmowy stempel banku) - o ile weksel lub czek wysyłany jest za pośrednictwem banku dewizowego."
Minister Skarbu może udzielić generalnego zezwolenia na wysyłanie zagranicę pocztą wymienionych w poprzednim ustępie niniejszego paragrafu walorów odnośnie do pewnego ich gatunku, wzgl. odnośnie do pewnej instytucji.
Wywóz pieniędzy i walorów zagranicę.
Wywóz pieniędzy i walorów zagranicę.
Jeżeli osoba, wyjeżdżająca zagranicę, posiada w paszporcie wizę, uprawniającą ją do wielokrotnego przejścia granicy, wówczas nie może ona wywieźć w ciągu jednego miesiąca kalendarzowego więcej ponad równowartość 1.000 złotych parytetowych.
Osoby, wyjeżdżające na obszar W. M. Gdańska, o ile legitymują się zwyczajnym dowodem osobitym, mają prawo wywieźć bez zezwolenia sumę, stanowiącą równowartość 250 złotych parytetowych.
Osoby, przekraczające granicę na podstawie przepustek granicznych, kart cyrkulacyjnych i t. p., mają prawo do przeniesienia zagranicę sumy, odpowiadającej równowartości 100 złotych parytetowych jednorazowo i 500 złotych parytetowych miesięcznie.
Do wywozu sum wyższych, niż wymienione w ust. 1-4 niniejszego paragrafu, jak również do wywozu weksli i czeków, wymagane jest zezwolenie władzy skarbowej, wskazanej w § 42. Osoba, posiadająca takie zezwolenie, może jednocześnie wywieźć, oprócz sumy wymienionej w zezwoleniu, również kwotę, dozwoloną do wywozu zagranicę w myśl postanowień ust. 1-4 niniejszego paragrafu.
Ustalone w niniejszym paragrafie normy dozwolonego jednorazowego wywozu, względnie przeniesienia zagranicę wartości, wymienionych w ust. 1 niniejszego paragrafu, mieszczą już w sobie kwotę w monetach srebrnych (równowartość 100 złotych), dozwoloną do wywozu zagranicę na zasadzie § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 sierpnia 1924 r. o zakazie wywozu zagranicę złota i srebra (Dz. U. R. P. № 79, poz. 770).
Minister Skarbu może zezwolić również generalnie na wywóz zagranicę wymienionych w poprzednim ustępie niniejszego paragrafu walorów odnośnie do pewnego ich gatunku, względnie pewnej instytucji.
Zaświadczenie, o którym mowa w ust. poprzednim, nie uprawnia do wpłacenia lub złożenia wyszczególnionych w niem wartości lub ich równowartości na rachunek zagraniczny.
Obrót papierami wartośćiowemi z zagranicą oraz lokaty pieniężne zagranicą.
Obrót papierami wartośćiowemi z zagranicą oraz lokaty pieniężne zagranicą.
Przez pojęcie lokaty pieniężnej zagranicą rozumie się także kupno zagranicznych papierów wartościowych.
Inkasowanie należności zagranicznych za wywożone towary.
Inkasowanie należności zagranicznych za wywożone towary.
Sumy, zainkasowane w myśl ustępu poprzedniego niniejszego paragrafu, będą przez Bank Polski, względnie banki dewizowe, postawione eksporterowi do dyspozycji. Dyspozycje temi sumami na rzecz osób fizycznych lub prawnych, mających miejsce zamieszkania względnie siedzibę w kraju, będą wykonywane wyłącznie w złotych według kursu w dniu wykonania przez bank poszczególnej dyspozycji; natomiast dyspozycje temi sumami na rzecz osób fizycznych lub prawnych, mających miejsce zamieszkania względnie siedzibę zagranicą, mogą być wykonywane tylko z zachowaniem postanowień §§ 4-8 niniejszego rozporządzenia.
Otrzymane zlecenie zainkasowania należności za wywieziony towar winno być przez Bank Polski, względnie bank dewizowy, wykonane zasadniczo w drodze faktycznego inkasa rzeczonej należności zagranicą bez udziału w tej operacji eksportera, na rzecz którego dana należność przypada. Poza faktycznem inkasem, waluta może być przyjmowana tytułem w mowie będącej należności tylko w tych wypadkach, jeśli zostanie udowodnione, że zgłoszona w tym celu waluta stanowi istotnie tą samą należność, której dotyczy odnośne zlecenie zainkasowania.
Zaświadczenie walutowe winno opiewać na imię tej osoby lub firmy, która bankowi - wystawcy zaświadczenia walutowego udziela zlecenia zainkasowania należności za wywieziony towar; niezużytkowane z tych lub innych względów zaświadczenia walutowe podlegają zwrotowi bankowi - wystawcy. Zarówno odstępowanie zaświadczeń walutowych jak i posługiwanie się zaświadczeniami, nie uzyskanemi przez faktycznego eksportera w trybie przewidzianym w ust. 1 paragrafu niniejszego, jest zakazane.
Zaświadczenie walutowe jest ważne w ciągu 3-ch miesięcy od daty wystawienia, i w żadnym razie czasokres ten nie ulega przedłużeniu.
Zarówno przy załadowaniu na kolej jak i przy przejściu przez granicę polityczną, wolne są od za-świadczeń walutowych: a) przesyłki, wysyłane przez przedstawicielstwa państw obcych; b) przesyłki urzędowe władz państwowych; c) rzeczy podróżnych i rzeczy przesiedlenia; d) przedmioty służące do opakowania i wozy meblowe; e) wzory i próbki towarów; f) towary, wychodzące w małym ruchu granicznym; g) towary zagraniczne, przeznaczone po ocleniu do powrotnego wywozu zagranicę, lub towary, wysyłane w obrocie uszlachetniającym biernym i reparacyjnym; h) przesyłki tranzytowe, choćby pochodziły z tranzytu łamanego.
O ile eksporter przed upływem terminu zainkasowania należności przedstawi Bankowi Polskiemu, względnie bankowi dewizowemu, dokumenty, stwierdzające płatności zagranicą, przewidziane w § 4 rozporządzenia, wysokość podlegającej zainkasowaniu należności odpowiednio zmniejsza się. Z przedstawionemi dokumentami bank dewizowy postępuje w ten sposób, jakby miało miejsce przekazywanie walut zagranicę (§§ 5 - 8 rozporządzenia). Postanowienie, zawarte w niniejszym ustępie, stosuje się również do inkasa należności z eksportu artykułów, wymienionych w § 23.
Inkasowanie należności za wywożone towary z obowiązkiem odprzedaży zainkasowanej waluty Bankowi Polskiemu.
Inkasowanie należności za wywożone towary z obowiązkiem odprzedaży zainkasowanej waluty Bankowi Polskiemu.
Postanowienia te nie stosują się do należności za wymienione w ustępie poprzednim artykuły, wychodzące z kraju w małym ruchu granicznym.
Sumy w walutach zagranicznych, zainkasowane na zasadzie ustępu 1 niniejszego paragrafu, lecz nie podlegające odprzedaży Bankowi Polskiemu, będą przez Bank Polski postawione eksporterowi do dowolnej dyspozycji z zastrzeżeniem zachowania przy wykonywaniu dyspozycyj postanowienia § 2 (ustęp końcowy) co do niewydawania pozbytych dewiz do rąk nabywców.
Wykonanie zleceń zainkasowania należności z eksportu artykułów, wymienionych w § 23, oraz wystawianie zaświadczeń walutowych na te artykuły jak również posługiwanie się rzeczonemi zaświadczeniami odbywać się winno z zachowaniem postanowień, zawartych w § 21 ust. 2-4.
Przez wywóz masowy rozumieć należy taki wywóz, który odnośnie do wymienionych w niniejszym paragrafie artykułów przedstawia w sumie łącznej miesięcznie przeciętną wartość 50.000 złotych parytetowych, co zostanie stwierdzone przez władzę skarbową, wskazaną w § 42.
W tym celu przedsiębiorstwo otrzymuje od Banku Polskiego formularze zaświadczeń walutowych specjalnego wzoru, ustalonego wyłącznie dla artykułów, wymienionych w poprzednim paragrafie. Wypełnione przez siebie formularze przedsiębiorstwo dołącza do listów przewozowych w celu okazania ich władzom celnym, względnie organom granicznej kontroli skarbowej, przy przejściu towaru przez granicę. Termin ważności zaświadczeń walutowych tego typu (t. zw. "zielonych") nie jest ograniczony.
Wydanie powyższych formularzy poprzedza złożenie przez przedsiębiorstwo w Banku Polskim deklaracji, zawierającej zobowiązanie się wobec Banku Polskiego do odprzedaży uzyskanej z eksportu waluty zagranicznej w ciągu dni 14 od chwili dokonania przelewu odnośnych sum do Banku Polskiego. Nie podlegają odprzedaży Bankowi Polskiemu jedynie te ilości walut z eksportu, które są danemu przedsiębiorstwu niezbędne na cele gospodarcze, wymienione w § 4 i udowodnione przed Bankiem Polskim dokumentami, przewidzianemi w §§ 5 - 8; z przedstawionemi dokumentami Bank Polski postępuje tak, jak gdyby miało miejsce przekazywanie walut zagranicznych zagranicę.
W szczególności spłata kredytów zagranicznych będzie automatycznie zaliczana do wzmiankowanych w ustępie poprzednim celów gospodarczych, o ile otrzymana tytułem rzeczonych kredytów waluta zagraniczna była poprzednio Bankowi Polskiemu odprzedana.
Jeśli przed upływem ustalonego w ustępie l niniejszego paragrafu terminu przelewu zainkasowanej z eksportu waluty do Banku Polskiego przedsiębiorstwo przedstawi Bankowi Polskiemu dokumenty, uzasadniające wypłaty zagraniczne, przewidziane w § 4, wówczas suma waluty, podlegająca przelewowi, ulega odpowiedniemu zmniejszeniu, przyczem Bank Polski postępuje z przedstawionemi mu dokumentami w ten sposób, jak gdyby nastąpiło przekazanie waluty zagranicznej zagranicę (§§ 5-8).
Rachunki w walutach zagranicznych, udzielanie kredytów w walutach zagranicznych oraz wypłaty przekazów w tychże walutach.
Rachunki w walutach zagranicznych, udzielanie kredytów w walutach zagranicznych oraz wypłaty przekazów w tychże walutach.
W wypadku, gdy sumy złożone na rachunku w walucie zagranicznej wpłynęły na ten rachunek bezpośrednio z zagranicy, dysponowanie temi sumami nie podlega żadnym ograniczeniom. Przepis ten nie dotyczy jednak sum w walutach zagranicznych, które wpłynęły na ten rachunek z inkasa należności zagranicznych za wywożone towary (§§ 20 - 29).
Obrót walutą polską z zagranicą.
Obrót walutą polską z zagranicą.
Minister Skarbu może uchylić powyższy zakaz czasowo, względnie do odwołania, odnośnie do poszczególnych lub wszystkich banków dewizowych, lub też uzależnić rzeczone uchylenie od zachowywania pewnych form i warunków.
Uznanie rachunku zagranicznego (§ 35), względnie przekazanie pieniędzy zagranicę tytułem pokrycia wekslu-akceptu krajowego, płatnego (domicylowanego) zagranicą, jest dozwolone po przedłożeniu bankowi dewizowemu przez zleceniodawcę dowodów, stwierdzających legalność uprzedniej wysyłki takiego wekslu zagranicę.
Nieudowodnienie legalności uprzedniej wysyłki wekslu zagranicę kwalifikuje rzeczoną wysyłkę jako nielegalną i podlegającą karze. Winny nielegalnej wysyłki wekslu zagranicę, oprócz kary za samą taką wysyłkę, podlega nadto karze za dokonanie tym wekslem nieuzasadnionej gospodarczo (§ 4) płatności zagranicą, o ile nie udowodni gospodarczych celów tranzakcyj, z których weksel ten powstał.
W wypadku nadesłania z zagranicy do inkasa wekslu lub czeku, płatnego w Polsce, a wystawionego zagranicą przez osobę fizyczną lub prawną, mającą miejsce zamieszkania względnie siedzibę w kraju, bank dewizowy może uznać zainkasowaną kwotą rachunek zagraniczny (§ 35), względnie przekazać ją zagranicę, z warunkiem niezwłocznego wezwania wystawcy takiego weksla lub czeku do przedłożenia w terminie dni 14 dowodów, stwierdzających gospodarczy charakter (§ 4) dokonanej omawianym wekslem względnie czekiem płatności zagranicą. Nieuczynienie zadość temu wezwaniu w powyższym terminie nakłada na bank dewizowy obowiązek doniesienia o tem władzy skarbowej, wskazanej w § 42, z wymienieniem osoby wystawcy oraz jej możliwie dokładnego adresu. Winni dokonania tego rodzaju wekslem lub czekiem gospodarczo nieusprawiedliwionej (§ 4) płatności zagranicą podlegają karze.
Postanowienia, zawarte w ustępach 1 i 3 niniejszego paragrafu, odnoszą się w równej mierze do uznawania rachunków zagranicznych (§ 35), względnie do przekazywania pieniędzy zagranicę, z tytułu inkasa nadsyłanych z zagranicy czeków, wystawionych i płatnych w kraju.
Wykonanie rozporządzenia i kontrola nad wykonaniem.
Wykonanie rozporządzenia i kontrola nad wykonaniem.
1. w Warszawie - dla województw: warszawskiego, lubelskiego i białostockiego;
2. w Łucku - dla województw: wołyńskiego i poleskiego;
3. w Wilnie - dla województw: wileńskiego i nowogródzkiego;
4. w Łodzi - dla województwa łódzkiego;
5. w Poznaniu - dla województwa poznańskiego;
6. w Grudziądzu - dla województwa pomorskiego;
7. we Lwowie - dla województw: lwowskiego, tarnopolskiego i stanisławowskiego;
8. w Krakowie - dla województwa krakowskiego;
9. w Katowicach (wydział skarbowy śląskiego urzędu wojewódzkiego) - dla województw: śląskiego i kieleckiego.
Postanowienia §§ 42-45 mają także całkowite zastosowanie do osób i firm, wywożących z Polski towary zagranicę w celu sprzedaży.
Przepisy specjalne, odnoszące się do Banku Polskiego.
Przepisy specjalne, odnoszące się do Banku Polskiego.
Bank Polski, w stosunku do należności z tytułu eksportu za wydanemi przez siebie zaświadczeniami walutowemi, ma również prawo prolongowania terminów, przewidzianych w §§ 22 (ust. 1), 25 i 29, bez odwoływania się do władzy skarbowej (§ 42).
Postanowienia końcowe.
Postanowienia końcowe.
ZAŁĄCZNIK
DEKLARACJA
DEKLARACJA
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »