Rozdział 4 - Środki oddziaływania na skazanych - Regulamin wykonywania kary pozbawienia wolności.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1998.111.699
Akt utracił moc Wersja od: 26 sierpnia 1998 r.
Rozdział 4
Środki oddziaływania na skazanych
Środki oddziaływania na skazanych
§ 36.
Do środków oddziaływania na skazanych należą w szczególności praca, nauczanie, działalność kulturalno-oświatowa, społeczna oraz wychowanie fizyczne i zajęcia sportowe, nagradzanie i karanie dyscyplinarne.§ 37.
1.
Przy kierowaniu skazanego do odpowiedniego rodzaju pracy bierze się pod uwagę, niezależnie od okoliczności, o których mowa w art. 122 § 1 Kodeksu, w szczególności wiek, płeć, część kary pozostałą do odbycia oraz względy porządku i bezpieczeństwa.2.
Jeżeli skazanego zatrudnia się na podstawie skierowania do pracy, zatrudnienie przy pracach szkodliwych dla zdrowia wymaga jego pisemnej zgody.§ 38.
Skazanego instruuje się o sposobie wykonywania przydzielonej pracy, szkoli w zakresie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz obsługi maszyn i urządzeń, a także zapoznaje z podstawowymi zasadami i normami pracy oraz zasadami wynagradzania za pracę.§ 39.
Skazany jest obowiązany pracować sumiennie i wydajnie, przestrzegać dyscypliny i regulaminu pracy, przepisów porządkowych, przeciwpożarowych oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, a także dbać o porządek w miejscu pracy, jak również o stan obsługiwanych maszyn i urządzeń.§ 40.
Przy zatrudnianiu skazanego dyrektor:1)
podejmuje decyzję o zatrudnieniu lub wycofaniu z zatrudnienia oraz ustala wysokość wynagrodzenia, jeżeli skazanego zatrudnia się na podstawie skierowania do pracy,2)
ustala system konwojowania poza terenem zakładu karnego,3)
podejmuje decyzję o podwyższeniu przypadającej mu części wynagrodzenia, jeżeli na skazanym ciąży obowiązek alimentacyjny, a osoba uprawniona znajduje się w trudnej sytuacji materialnej.§ 41.
1.
Skazany w okresie urlopu wypoczynkowego lub zwolnienia od pracy, o którym mowa w art. 124 Kodeksu, korzysta z następujących uprawnień i ulg:1)
dodatkowego lub dłuższego widzenia,2)
dodatkowego zakupu artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie karnym,3)
dłuższych spacerów,4)
pierwszeństwa lub częstszego udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego.2.
Zakres uprawnień i ulg, o których mowa w ust. 1, określa dyrektor.§ 42.
1.
W zakładach karnych prowadzi się nauczanie w zakresie szkoły podstawowej, zasadniczej, średniej i zawodowego szkolenia kursowego. Zawodowe szkolenie kursowe może być w całości lub częściowo odpłatne.2.
Koszty kształcenia w szkołach poza obrębem zakładu karnego ponosi skazany. Jeżeli koszty te nie są wyższe niż koszty kształcenia w zakładzie karnym, mogą być one poniesione całkowicie lub częściowo przez zakład.3.
Dyrektor może zwolnić skazanego z obowiązku nauczania, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.§ 43.
1.
Skazany, który ukończył szkołę lub kurs, otrzymuje odpowiednio świadectwo ukończenia szkoły albo zaświadczenie o ukończeniu kursu, według wzorów ogólnie obowiązujących, bez wskazania, że uzyskał je w czasie wykonywania kary.2.
Skazany zwolniony z zakładu karnego przed zakończeniem roku szkolnego lub szkolenia kursowego może składać w zakładzie egzaminy końcowe, a zwolniony przed okresem klasyfikacji w szkole - otrzymuje zaświadczenie o uczęszczaniu do danej szkoły.§ 44.
1.
W zakładzie karnym organizuje się zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego.2.
Zajęcia kulturalno-oświatowe mogą polegać w szczególności na:1)
udostępnianiu audycji radiowych i telewizyjnych,2)
umożliwianiu korzystania z wypożyczanych lub dostarczanych książek, prasy i gier oraz zakupywania ich na własny koszt,3)
uczestniczeniu w zajęciach świetlicowych i kołach zainteresowań,4)
emisji filmów.3.
Zajęcia sportowe i wychowania fizycznego mogą polegać w szczególności na:1)
uczestniczeniu w zajęciach gimnastycznych i zajęciach kół sportowych,2)
uczestniczeniu w zawodach sportowych.§ 45.
W zakładzie karnym można organizować zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe i wychowania fizycznego z udziałem instytucji, organizacji, stowarzyszeń i innych podmiotów oraz osób fizycznych spoza zakładu karnego, które mogą być w całości lub częściowo odpłatne.§ 46.
1.
Dyrektor określa tryb wyłaniania i zgłaszania kandydatów na rzeczników, o których mowa w art. 136 § 2 Kodeksu, oraz zasady ich działania.2.
Rzecznicy reprezentują ogół skazanych przebywających w zakładzie karnym albo skazanych z poszczególnych oddziałów.§ 47.
1.
Nagrodami, oprócz określonych w art. 138 § 1 Kodeksu, są:1)
pochwała,2)
zezwolenie na częstsze branie udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych lub wychowania fizycznego,3)
zezwolenie na przekazanie osobie najbliższej upominku,4)
zezwolenie na odbywanie widzeń we własnej odzieży,5)
zezwolenie na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do sprzedaży w zakładzie karnym,6)
zezwolenie na telefoniczne porozumienie się z rodziną i innymi osobami bliskimi na koszt zakładu karnego.§ 48.
1.
W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można przyznać jednorazowo więcej niż jedną nagrodę.2.
Nagrody wymienione w art. 138 § 1 pkt 1-3 Kodeksu oraz w § 47 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 mogą być przyznane jednorazowo lub na czas określony, nie dłużej jednak niż na trzy miesiące.§ 49.
1.
Decyzję o przyznaniu nagrody wydaje się na piśmie i podaje do wiadomości skazanemu, a gdy względy wychowawcze za tym przemawiają - również osobom najbliższym oraz innym osobom lub skazanym.2.
Skazanemu, który korzystając z nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu nadużył zaufania, a w szczególności popełnił nowe przestępstwo lub nie powrócił do zakładu karnego w wyznaczonym terminie, nie udziela się tych nagród przez okres co najmniej 6 miesięcy.§ 50.
Nagrody, o której mowa w art. 138 § 1 pkt 7 Kodeksu, udziela się po uwiarygodnieniu przez skazanego, że widzenie odbędzie się z osobą najbliższą lub godną zaufania. Dyrektor może uzależnić wykorzystanie nagrody od zgłoszenia się tych osób na widzenie.§ 51.
Przepisy § 47 ust. 2 i § 50 stosuje się odpowiednio do przepustek, o których mowa w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 Kodeksu.§ 52.
W trakcie wykonywania kary dyscyplinarnej korzystania z widzenia w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą przepisu § 33 ust. 6 nie stosuje się.§ 53.
1.
Karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej można wymierzyć skazanemu, który popełnił przekroczenie naruszające w poważnym stopniu obowiązującą dyscyplinę i porządek.2.
Przed wymierzeniem oraz wykonaniem kary dyscyplinarnej, o której mowa w ust. 1, lekarz lub psycholog wydaje pisemną opinię o zdolności skazanego do odbycia tej kary.§ 54.
1.
Karę dyscyplinarną umieszczenia w celi izolacyjnej wykonuje się w wyznaczonej celi, wyposażonej w dodatkowe zabezpieczenia techniczno-ochronne.2.
W trakcie wykonywania kary, o której mowa w ust. 1, skazanego pozbawia się możliwości:1)
korzystania z widzeń i samoinkasujących aparatów telefonicznych,2)
korzystania ze sprzętu audiowizualnego i komputerowego,3)
bezpośredniego uczestniczenia, wspólnie z innymi skazanymi, w nabożeństwach, spotkaniach religijnych i nauce religii,4)
korzystania z udziału w zajęciach kulturalno-oświatowych, sportowych i wychowania fizycznego, z wyjątkiem korzystania z książek i prasy,5)
dokonywania zakupów artykułów żywnościowych,6)
otrzymywania paczek żywnościowych,7)
uczestniczenia w nauczaniu i zatrudnieniu poza celą,8)
korzystania z własnej odzieży i obuwia.§ 55.
1.
Decyzja o ukaraniu zawiera określenie przekroczenia popełnionego przez skazanego.2.
Decyzję o ukaraniu, uchyleniu, darowaniu, odroczeniu, zamianie, zawieszeniu lub przerwaniu kary dyscyplinarnej, a także o odstąpieniu od ukarania dyscyplinarnego sporządza się na piśmie i podaje do wiadomości skazanemu, a gdy względy wychowawcze za tym przemawiają - również innym skazanym lub innym osobom.3.
Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania kary dyscyplinarnej skazany dopuścił się ponownie przekroczenia, zawieszona kara ulega wykonaniu, chyba że dyrektor postanowi inaczej.§ 56.
Przed wykonaniem kar dyscyplinarnych, określonych w art. 143 § 1 pkt 4 i 5 Kodeksu, wymierzonych skazanemu, któremu ze względu na stan zdrowia zezwolono na dokonywanie dodatkowych zakupów artykułów żywnościowych lub otrzymywanie paczek o większym ciężarze albo korzystającemu z diety, zasięga się opinii lekarza.