Dział 5 - ODZIEŻ, BIELIZNA I POŚCIEL. - Regulamin więzienny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.71.577

Akt utracił moc

Wersja od: 17 sierpnia 1931 r.

DZIAŁ  V.

ODZIEŻ, BIELIZNA I POŚCIEL.

Rozdział  I.

Użytkowanie i przechowywanie odzieży, bielizny i pościeli skarbowej.

§ 132. Więźniowie otrzymują odzież, bieliznę, obuwie i posłanie na koszt Skarbu Państwa.

Każdy więzień otrzymuje osobną pościel i odpowiednie miejsce na spoczynek nocny.

Naczelnik więzienia winien troszczyć się o zaopatrzenie więzienia w dostateczną liczbę ubrań zimowych i letnich, bielizny i obuwia. Więzienie powinno posiadać 3 zmiany bielizny na każdego więźnia, poza bielizną szpitalną oraz po 2 ręczniki, 2 prześcieradła, 2 powłoczki, 1 poduszkę i koc. Bielizna więzienna musi być opatrzona stemplem danego więzienia i datą oddania jej do użytku.

Bielizna i odzież więzienna zwykła składa się dla mężczyzn: z marynarki, kamizelki, spodni, czapki, kalesonów, koszuli, pary trzewików, chustki do nosa i pary skarpetek lub onucek, - dla kobiet zaś: z kaftanika wierzchniego, kaftanika spodniego, spódnicy wierzchniej i spodniej, chustki na głowę, chustki do nosa, fartucha, koszuli, pary majtek, pary pończoch i pary obuwia.

Wierzchnia odzież dla więźniów obojga płci składa się z kompletów letnich i zimowych i powinna być uszyta na porę letnią z jednokolorowego materjału, zaś na pozostałe pory roku z ciepłego materjału, również jednokolorowego.

§ 133. Nieużywany zapas ubrania, bielizny i obuwia przechowuje się w odpowiednich pomieszczeniach z jak największym dopływem powietrza.

§ 134. Przy wyprowadzaniu więźniów na dłuższy czas na powietrze lub przy zatrudnianiu ich na powietrzu pracą w miesiącach zimowych należy im wydawać odpowiednią ciepłą odzież.

§ 135. Więźniowie otrzymują bieliznę (osobistą i pościelową), ubranie i obuwie nieuszkodzone, suche, zdezynfekowane i czyste.

Rzeczy uszkodzone po wypraniu bezzwłocznie się naprawia; przed naprawą, nie mogą być wydawane więźniom do użytku.

Bielizna osobista i pościelowa, używana przez jednego więźnia, może być wydana innemu do użytku dopiero po należytem wypraniu i zdezynfekowaniu.

Więźniowie zmieniają bieliznę osobistą i ręcznik raz na tydzień, bieliznę zaś pościelową raz na miesiąc.

Sienniki i poduszki więźniów mają być co najmniej trzy razy do roku, jako też w miarę potrzeby, wywołanej chorobą lub zanieczyszczeniem, napychane świeżą słomą. Sienniki mogą być zastąpione przez maty.

Pościel więźniów winna być jak najczęściej wietrzona i trzepana.

§ 136. Bielizna i odzież szpitalna winny być prane i dezynfekowane osobno od reszty bielizny więziennej oraz przechowywane w specjalnej składnicy.

§ 137. Naczelnik więzienia obowiązany jest wysortować zniszczoną odzież, bieliznę, obuwie i pościel, zgodnie z obowiązującemi przepisami, poczem usuwa je z magazynu.

Rozdział  II.

Korzystanie z odzieży i bielizny własnej.

§ 138. Więźniowie śledczy oraz więźniowie, odbywający karę aresztu i twierdzy, jako też duchowni świeccy i zakonnicy, skazani na karę pozbawienia wolności inną, niż ciężkie więzienie, oraz więźniowie innych kategoryj, za zezwoleniem naczelnika więzienia, na skutek opinji lekarza więziennego mogą korzystać z własnej odzieży, obuwia i pościeli w wystarczającej ilości, o ile przedmioty są czyste.

Używanie przez duchownych ubrania świeckiego zamiast duchownego uzależnione jest od zarządzeń ordynarjusza.

Przebranie więźnia, który korzysta z własnej odzieży i bielizny, w ubranie lub bieliznę więzienną, następuje:

a) jeżeli więzień zatrudniony jest pracą nazewnątrz więzienia, jak również jeżeli prosi o to więzień zatrudniony w obrębie więzienia;

b) jeżeli ubranie własne więźnia jest nieczyste lub zniszczone, albo nie ochrania go dostatecznie od chłodu;

c) jeżeli po oddaniu własnego ubrania i bielizny do prania lub naprawy, więzień nie ma drugiej zmiany;

d) w razie uzasadnionego podejrzenia, iż noszenie własnego ubrania ułatwi ucieczkę.