Dział 4 - ŻYWIENIE WIĘŹNIÓW. - Regulamin więzienny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.71.577

Akt utracił moc

Wersja od: 17 sierpnia 1931 r.

DZIAŁ  IV.

ŻYWIENIE WIĘŹNIÓW.

§ 121. Żywienie więźniów odbywa się na koszt Skarbu Państwa lub na ich koszt własny; pożywienie winno odpowiadać warunkom niezbędnym do utrzymania zdrowia więźniów oraz ich zdolności do pracy i nauki.

Woda do picia winna być przegotowana i często zmieniana, zwłaszcza w porze letniej.

Dzienna norma pożywienia zawiera co najmniej: dla więźniów niezajętych pracą - 2.400 kal., dla pracujących, nieletnich oraz dla kobiet ciężarnych i karmiących - 3.000 kal.; normę pożywienia dla chorych określa się na 4.000 kal.

Normy powyższe mają być wydawane przy uwzględnieniu ciepłoty pomieszczeń nie niżej 14° C i wilgotności względnej nie wyżej 75 %.

Zasadnicza kaloryczna norma żywnościowa dla więźnia w stanie gotowym do spożycia w obliczeniu tygodniowem wynosi:

chleba		2.800	gr	5.796	kal.
kartofli		7.000	"	5.320	"
mąki pytlowej na zaprawę		350	"	1.060	"
tłuszczów		245	"	1.683	"
mięsa		100	"	115	"
grochu		175	"	456	"
jarzyny twardej (kaszy)		350	"	1.074	"
marchwi		1.000	"	320	"
buraków		800	"	232	"
gotowanej	700 gr
kapusty		1.000	"	180	"
surowej kwaszonej	300 "	"
cukru		70	"	280	"
twarogu		150	"	294	"
				1.6810	kal.
ponadto:
warzyw suszonych		120	"
przypraw		70	"
soli		175	"
herbaty		7	"

Rozdział  I.

Odżywianie więźniów na koszt Skarbu Państwa.

§ 122. Więzień otrzymuje gorące pożywienie trzy razy dziennie, t. j. na śniadanie, obiad i kolację. Pozatem więźniowie otrzymują jeden lub dwa razy dziennie wrzątek z kuchni więziennej do zaparzania herbaty lub kawy.

W dnie świąt uroczystych pożywienie więźniów może być polepszane pod względem ilości i jakości.

Naczelnik więzienia układa jadłospis na przeciąg czterech tygodni, wprowadzając doń zmiany potraw stosownie do pór roku, cen oraz warunków i zwyczajów miejscowych. W miarę potrzeby jadłospis może być w użyciu dłużej.

Pożywienie należy, o ile możności, urozmaicać tak, aby tej samej potrawy nie podawać częściej, niż co 2 - 3 dni. Pożywienie powinno składać się z produktów jak najbardziej pożywnych (groch, bób, fasola, kartofle, buraki, marchew, mąka owsiana, kasze wszelkiego rodzaju, słonina, mięso świeże, solone i wędzone, ryby, chleb i inne). Pożywienie dla wszystkich zdrowych więźniów winno być jednakowe.

§ 123. Żywienie więźniów chorych i rekonwalescentów winno się odbywać według jadłospisów, przepisanych przez lekarza więziennego.

Naczelnik więzienia, za zgodą lekarza więziennego może zezwolić rodzinie więźnia chorego na dostarczanie dodatkowego pożywienia.

Strawę szpitalną otrzymują tylko więźniowie, korzystający z leczenia w szpitalu. Więźniowie, nie umieszczeni w szpitalu, mogą otrzymywać żywienie szpitalne na mocy specjalnego zalecenia lekarza więziennego.

§ 124. W wypadkach wyjątkowych lekarz więzienny w stosunku do poszczególnych więźniów może pod osobistą odpowiedzialnością zalecić rodzaj odżywiania, przekraczający normy, jest jednak obowiązany zawiadomić naczelnika więzienia o powodach wydanego zarządzenia.

Rozdział  II.

Odżywianie się więźniów na koszt własny.

§ 125. Więźniowie odbywający karę aresztu lub twierdzy, duchowni świeccy i zakonnicy wszystkich wyznań, skazani na karę pozbawienia wolności inną, niż ciężkie więzienie, mogą. odżywiać się na koszt własny.

Więźniom śledczym, o ile warunki miejscowe pozwalają na to, naczelnik więzienia, za zgodą właściwych władz sądowych lub prokuratorskich może zezwolić na odżywianie się na koszt własny.

Odżywianie więźnia na koszt własny odbywa się zapomocą dostarczania więźniowi pożywienia przez jego rodzinę lub przez inne osoby upoważnione przez naczelnika więzienia. Porę dostarczania posiłku wyznacza naczelnik więzienia.

Pożywienie, dostarczane więźniom na ich koszt własny, nie może pod względem ilości lub jakości przekraczać granic umiarkowania; potrawy zbytkowne nie są dopuszczalne.

Rozdział  III.

Przygotowywanie pożywienia.

§ 126. Dyżurny urzędnik czuwa nad należytem przygotowaniem strawy i musi sprawdzić, czy produkty zużyte zostały w przepisanej ilości i jakości.

O spostrzeżonych brakach winien dyżurny bezzwłocznie zawiadomić naczelnika więzienia.

Odbiór artykułów do kuchni kwituje dozorca, sprawujący nadzór nad kuchnią.

§ 127. Wykaz porcyj na następny dzień układa się stosownie do liczby więźniów, ustalonych przy rannym apelu.

§ 128. Nad należytem zestawieniem jadłospisów, wykazów liczby porcyj i przygotowaniem pożywienia czuwa lekarz więzienny, który kontroluje jakość i ilość wydawanych do kuchni produktów żywnościowych, przyrządzone pożywienie, stan kuchni i składów żywnościowych oraz sposób przechowywania produktów.

Więźniowie, pracujący w kuchni i piekarni, mają być przepisowo ubrani i kąpani przynajmniej dwa razy tygodniowo, badani przez lekarza przed przyjęciem do kuchni i piekarni, a następnie stale co dwa tygodnie.

Rozdział  IV.

Dożywianie więźniów.

§ 129. Więźniowie mogą, za zezwoleniem naczelnika więzienia, otrzymywać z zewnątrz lub zakupywać dla siebie z sum zapracowanych albo zdeponowanych, dwa razy na miesiąc, w granicach umiarkowania, następujące produkty: chleb, bułki, suchary, cukier, kawę, herbatę, kakao, mleko, ser, słoninę, masło, wędliny, owoce i jarzyny, czekoladę w tabliczkach, jak również tytoń i papierosy, o ile dany więzień otrzymał pozwolenie palenia tytoniu.

Więźniom:

a) skazanym na karę więzienia powyżej 1 roku lub więzienia zastępującego dom poprawy - w ciągu pierwszego miesiąca jej odbywania;

b) skazanym na karę ciężkiego więzienia - w ciągu pierwszych trzech miesięcy jej odbywania;

c) recydywistom, skazanym na karę więzienia, więzienia zastępującego dom poprawy, lub ciężkiego więzienia w ciągu pierwszych sześciu miesięcy jej odbywania -

zezwolenie na zakupywanie lub otrzymywanie dodatkowego pożywienia może być udzielone tylko w razie choroby, na podstawie opinji lekarza.

§ 130. W więzieniu winien być sporządzony wykaz artykułów, które więźniowie mogą zakupywać oraz wykaz artykułów (ze wskazaniem ilości), które mogą dostarczać więźniom osoby trzecie.

Wykazy produktów, które więźniowie mogą zakupywać, winny być rozwieszone w celach i salach pracy, wykazy zaś artykułów, które mogą być dostarczane przez osoby trzecie, winny być umieszczone na bramach więziennych i w salach, przeznaczonych do przyjmowania przez więźniów odwiedzin.

§ 131. Zakup produktów dla więźniów na ich rachunek oraz wydawanie ich więźniom za pokwitowaniem zarządza naczelnik więzienia; pokwitowanie wraz z rachunkiem dołącza się do dowodów księgi kontowej depozytów, względnie do dowodów księgi należności więźniów.

Naczelnik więzienia czuwa nad tem, aby artykuły spożywcze, zakupywane dla więźniów, były świeże i aby rodzaj oraz ilość ich nie przekraczały granic umiarkowania.

Dostarczone więźniom pożywienie i naczynia winny być poddane rewizji.

Więźniom wyznania mojżeszowego może być dostarczane w uroczyste dnie świąteczne pożywienie rytualne; zezwolenia na to udziela więźniom, odbywającym karę, naczelnik więzienia w zakresie własnej kompetencji, zaś więźniom śledczym - za zgodą właściwych władz sądowych lub prokuratorskich.