Rozdział 3 - Biurowość i sekretarjaty. - Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów apelacyjnych, okręgowych i grodzkich w sprawach karnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.110.909

Akt utracił moc

Wersja od: 14 grudnia 1932 r.

Rozdział  III.

Biurowość i sekretarjaty.

Forma orzeczeń, zarządzeń, poleceń i pism.

§ 142. Postanowienie (art. 47 § 1), zapadłe poza rozprawą, należy sporządzić na piśmie w taki sposób, aby mogło być doręczone w odpisie (art. 52).

O ogłoszeniu ustnem należy pod postanowieniem uczynić wzmiankę, którą podpisuje osoba zainteresowana. Przepis § 83 stosuje się tutaj.

§ 143. Zarządzenia (art. 47 § 2), które poza rozprawą wydaje prezes, należy uwidocznić w aktach w formie krótkiej dekretacji.

Przepis powyższy stosuje się również w postępowaniu przed sądem grodzkim w tych samych przypadkach, w jakich w postępowaniu przed sądem okręgowym prezes wydaje zarządzenia poza rozprawą.

§ 144. Polecenie, skierowane do sekretarjatu, można uwidocznić w aktach w formie krótkiej dekretacji.

§ 145. W orzeczeniach (art. 47) należy oznaczenie sądu oraz datę podać w tekście samego orzeczenia.

Uzasadnienie należy umieścić na końcu orzeczenia; w postanowieniach, zawierających krótkie uzasadnienie, można od tej zasady odstąpić.

W postanowieniach, podlegających zaskarżeniu, należy wymienić nazwiska sędziów oraz zaznaczyć, że postanowienie sąd wyda! po wysłuchaniu prokuratora.

§ 146. Odpisy, przeznaczone dla osób prywatnych, władz lub do akt (art. 52, 212 i nast. 231) należy uwierzytelnić.

§ 147. Odpis postanowienia, wciągniętego do protokółu wspólnego l§ 90), sporządza się w postaci następującej:

Wyciąg z protokółu wspólnego posiedzenia niejawnego.

Sąd okręgowy w ...... w składzie ...... w sprawie ...... dnia ...... po wysłuchaniu wniosku prokuratora postanowił ...... (przytoczyć tekst z rubryki 4).

Przewodniczący :..... w r.

Protokólant ......w r.

Za zgodność: Sekretarz.

§ 148. Poleceń, przedstawień, odezw oraz poruczeń (§§ 6, 7, 9 reg. og.) nie uwierzytelnia się; podpisuje je sędzia.

Pismo opatrzone będzie nie datą sporządzenia, lecz datą podpisania pisma wysyłanego.

§ 149. Wyroki nie powinny być sporządzane zapomocą zakreślania z poszczególnych protokółów lub pism znajdujących się w aktach.

Czynności sekretarjatu.

§ 150. Sekretarjat spełnia czynności, przewidziane ustawami, regulaminem niniejszym oraz regulaminem ogólnym.

§ 151. Zarządzenia, sędziego (§ 143) wykonywa sekretarjat.

O wykonaniu sekretarjat czyni wzmiankę w aktach, zaopatrując ją datą i podpisem.

W przypadkach wątpliwych sekretarjat powinien zwrócić się do sędziego o udzielenie wskazówek.

§ 152. Ilekroć w przepisach regulaminowych przekazano pewne czynności sekretarjatowi, należy w braku odmiennego zastrzeżenia rozumieć, że należą one do samodzielnego zakresu działania sekretarjatu i będą wykonywane bez osobnego polecenia sędziego.

§ 153. Sekretarjat spisuje bez udziału sędziego protokóły, jeżeli ustawa nie nakazuje, by czynność, z której przebiegu sporządza się protokół, wykonał sędzia.

Kierownik sądu lub sędzia, któremu dany sekretarjat bezpośrednio podlega (§ 107 reg. og.), może zarządzić, aby niektóre lub pewnego rodzaju protokóły, spisywane przez sekretarjat bez udziału sędziego, sporządzano dopiero po uprzedniem porozumieniu się z sędzią.

Sędzia może wziąć udział w każdej czynności, z której przebiegu sporządza się protokół.

§ 154. Sekretarjat:

1) sporządzą i podpisuje wezwania i zawiadomienia, o ile sędzia nie zastrzegł sobie podpisu (art. 195); dotyczy to w szczególności zawiadomień przewidzianych w art. 256 §§ 1 i 3 (271 § 2, 347, 456 i 460), 438 (505 § 2) k. p. k. oraz w §§ 4, 8, 51 ust. 2, 79 - 82, 83, 93 - 103, 127 i 151 nin. reg.;

2) zwraca się do władz wojskowych o doręczenie, jeżeli sędzia nie zastrzegł sobie podpisu odezwy;

3) uwierzytelnia odpisy (art. 52, 212);

4) udziela stronom pisemnych informacyj, jeżeli nadesłano znaczki pocztowe na odpowiedź, a w przypadkach wyjątkowych - na koszt Skarbu Państwa;

5) wydaje stosownie do przepisów art. 212 - 217 wierzytelne odpisy, tudzież za zezwoleniem sędziego - zaświadczenia z akt oraz z ksiąg;

6) zwraca się do właściwych urzędów o nadesłanie danych, odnoszących się do poprzednich ukarań oskarżonego, oraz - w sprawach nieletnich: - o nadesłanie metryki urodzenia; w sprawach, należących w pierwszej instancji do właściwości sądów grodzkich, oraz w sprawach karno-administracyjnych i karnych skarbowych sekretarjat zwraca się o te dane tylko na polecenie sędziego,

Oprócz przypadków, przewidzianych w innych przepisach, sekretarjat przygotowuje i przedstawia sędziemu projekty:

1) postanowień o umorzeniu postępowania z powodu śmierci oskarżonego (art. 3) lub odstąpienia oskarżyciela prywatnego od oskarżenia (art. 71, 72);

2) postanowień o zawieszeniu postępowania (art. 5);

3) postanowień o pozostawieniu sprawy bez biegu do czasu złożenia zaliczki przez oskarżyciela prywatnego (art. 574 § 3);

4) postanowień o wyznaczeniu obrońcy z urzędu w wypadkach, przewidzianych w art. 87, 88 § 1 lit. a), b);

5) postanowień, dotyczących ustalenia kosztów oraz przyznania należności świadkom, biegłym i tłumaczom (§§ 126 i 106);

6) zarządzeń o nieprzyjęciu sprzeciwu lub wniosku o wznowienie z powodu braku podpisu adwokata (art. 286, 605) lub nieprzyjęciu sprzeciwu spóźnionego (art. 286, 395, 222 § 1);

7) zarządzeń o nieprzyjęciu środka odwoławczego;

8) odezw, dotyczących wykonania kary i zarządzeń o przymusowe sprowadzenie skazanego do odbycia kary.

§ 155. Sędzia, któremu sekretarjat bezpośrednio podlega (§ 107 reg. og.), może polecić sekretarjatowi przygotowywanie i przedstawianie projektów postanowień i zarządzeń, niewymienionych w § 154, zwłaszcza częściej powtarzających się, udzielając sekretarjatowi, w miarę potrzeby, wskazówek ustnych lub w formie krótkiej dekretacji.

Polecenia te mogą być wydawane w poszczególnych sprawach lub obejmować pewne kategorje czynności.

§ 156. Urzędnik sekretarjatu, który podpisuje pismo wychodzące z sądu, zaznacza, obok podpisu swoje stanowisko urzędowe.

§ 157. Sekretariat wyciska pieczęć urzędowa (§§ 185, 189 reg og.):

1) na uwierzytelnionych odpisach wyroków;

2) na uwierzytelnionych odpisach postanowień, protokółów i innych pism, wydawanych na zasadzie art. 212 - 217, tudzież na zaświadczeniach, wydawanych z akt oraz z ksiąg;

3) jeżeli nagłość czynności nie stoi na przeszkodzie, - na odpisach postanowień dostawienia (art. 210), aresztowania, rewizji, zatwierdzenia rewizji oraz postanowień, przewidzianych w art. 153, 158 - 160;

4) jeżeli nagłość czynności nie stoi na przeszkodzie, - na poleceniach do urzędów, policji i innych organów wykonawczych co do wykonania postanowień, wymienionych w punkcie 3);

5) na polecenie sędziego - także na innych pismach, szczególnie ważnych.

Pozatem stosuje się § 189 reg. og.

§ 158. Na każdem wezwaniu oraz piśmie, wysyłanem w sprawie aresztowanego, sekretarjat wyciśnie stempel: "areszt.".

Wezwania i pisma w sprawach niecierpiących zwłoki należy oznaczyć stemplem: "pilne".

Pisma tajne lub poufne należy oznaczyć odpowiednim stemplem ("tajne", "poufne"), wyciśniętym na piśmie oraz na zamkniętej kopercie.

W braku stempli oznaczenia powyższe uskutecznia się kolorowym atramentem lub ołówkiem.

§ 159. Pismo, które ma być doręczone, należy na dowodzie doręczenia oznaczyć datą ł sygnaturą (np. 14/5-33 Kg. 293/32).

Jeżeli w tej samej sprawie jest kilka orzeczeń lub zarządzeń z tej samej daty, sekretarjat oznaczy je w aktach kolejnemi numerami rzymskiemi i numery te uwidoczni na dowodzie doręczenia (np. 14/5-33 Kg. 293/32-III).

§ 160. Akta spraw karnych przechowywane będą stosownie do postanowień § 130 reg. og., jeżeli sędzia, któremu sekretarjat bezpośrednio podleca (§ 107 reg og.), nie wyda zarządzenia, by pewne akta ze względu na szczególną wagę sprawy lub z innych przyczyn były przechowywane pod zamknięciem.

Akta toczących się śledztw i dochodzeń przechowuje się pod zamknięciem.

§ 161. Sprawy, wciągnięte do terminarza rozpraw, należy po uskutecznieniu potrzebnych czynności, w szczególności wysłaniu wezwań, przechowywać osobno według dni rozpraw.

Przechowywanie przedmiotów, będących w związku z postępowaniem karnem.

§ 162. Przedmioty, będące w związku z postępowaniem karnem (dowody rzeczowe, przedmioty uzyskane przez przestępstwo lub ulegające przepadkowi) i znajdujące się w przechowaniu sądu, można dołączyć do akt sprawy, jeżeli ich rozmiar, wartość oraz znaczenie dla sprawy dopuszczają tego rodzaju przechowanie.

Przedmioty, przechowywane w ten sposób, należy umieścić w kopercie, doszytej do akt i zapieczętowanej, z oznaczeniem na niej jej zawartości. Otwierający kopertę winien ją ponownie zapieczętować, zaznaczyć datę otwarcia i położyć swój podpis.

§ 163. Sędzia może zarządzić, aby przy przestaniu akt innemu sądowi i innej władzy wyłączony z nich przedmioty, wymienione w § 162, i zatrzymano w sądzie.

§ 164. Przedmioty, wymienione w § 162, a nie dołączone do akt sprawy, należy oddać od biura podawczego celem przechowania ich pod zamknięciem.

§ 165. Broń nabiła należy wyładować.

Jeżeli stan broni palnej lub nabojów przed wylądowaniem może mieć znaczenie dla sprawy, należy uprzednio drogą oględzin, stwierdzić okoliczności ważne dla postępowania.

§ 166. Przedmiotów grożących wybuchem, i gazów trujących nie wolno przechowywać w sądzie.

Co do ich przechowania (art. 152) należy porozumieć się z najbliższą władza wojskową.

Przepis niniejszy nie dotyczy nieznacznej ilości nabojów do ręcznej broni palnej, jeżeli ich przechowanie w sądzie nie grozi wybuchem.

§ 167. Środki trujące lub żrące należy przechowywać ze szczególną ostrożnością, oznaczając na opakowaniu, że środek jest niebezpieczny dla życia lub zdrowia.

W razie wątpliwości, jakie środki ostrożności powinny być zachowane, należy porozumieć się z osobami fachowemi.

§ 168. Pieniądze, książeczki wkładkowe, weksle, czeki, akcje, obligacje, listy zastawne, dowody składowe i inne papiery wartościowe, oraz inne przedmioty cenne, możliwe do przechowania w kasie (klejnoty, złoto, srebro, platyna) przyjmuje wyłącznie kasa sądowa, która przechowuje je stosownie do przepisów szczególnych.

Gdy kasa sądowa jest nieczynna, przedmioty powyższe może przyjąć sędzia za pokwitowaniem. obowiązany jest jednak najpóźniej najbliższego dnia powszedniego złożyć je do kasy sądowej.

§ 169. Sędzia śledczy zamiejscowy oddaje przedmioty na przechowanie do miejscowego sądu grodzkiego, jeżeli oddanie na przechowanie do sądu okręgowego byłoby połączone z trudnościami. Przedmioty mniejszej wartości, a zarazem mniejszej wagi dla sprawy, sędzia może przechować pod zamknięciem w swym lokalu urzędowym.

§ 170. Kierownik sądu okręgowego może zarządzić, aby sędziowie śledczy, mający biura w budynkach odległych od biura podawczego, mieli osobne urządzenia, do których stosować należy odpowiednio przepisy niniejszego regulaminu o przechowywaniu przedmiotów, pozostających w związku z postępowaniem karnem, i o księdze przechowywanych przedmiotów.

§ 171. Na żądanie prokuratora, przedmioty pozostające w jego rozporządzeniu, będą przechowywane w sądowych biurach podawczych, jak również w osobnych urządzeniach, przewidzianych w § 170.

W tych przypadkach należy odpowiednio stosować przepisy niniejszego regulaminu, odnoszące się do przechowywania przedmiotów, pozostających w rozporządzeniu sądu.

§ 172. Jeżeli sprawa przechodzi do wyższej instancji, przedmioty przechowywane, w szczególności dowody rzeczowe, będą nadal pozostawione w dotychczasowem przechowaniu aż do dalszych zarządzeń sądu odwoławczego lub sądu pierwszej instancji.

§ 173. Przy przyjęciu na przechowanie biuro podawcze, nie uszkadzając przedmiotu, zaznaczy na przedmiocie, opakowaniu lub przymocowanej trwałej kartce, do jakiej sprawy przedmiot należy, z wymienieniem sądu, sygnatury akt i numeru porządkowego księgi przechowywanych przedmiotów.

Opakowanie przedmiotu oraz przymocowanie kartki należy w przypadkach ważniejszych zabezpieczyć pieczęcią sądową.

§ 174. Z odbioru przedmiotu biuro podawcze wydaje pokwitowanie, wymieniając przedmiot przyjęty na przechowanie, sprawę, do której należy, oraz numer porządkowy księgi przechowywanych przedmiotów.

Pokwitowanie koloru czerwonego należy dołączyć do akt sprawy.

§ 175. Oddanie przedmiotów na przechowanie powinno nastąpić jak najrychlej. Odbierać je należy tylko w razie konieczności użycia przy czynności urzędowej i tylko na czas niezbędny do tej czynności, a następnie zwrócić bezzwłocznie do dalszego przechowania.

Przedmiot należy wydać urzędnikowi sekretarjatu na pisemne polecenie sędziego.

Odbiór i zwrot przedmiotu uskutecznia się za pokwitowaniem.

§ 176. Jeżeli przedmiotu nie zwrócono w ciągu dni siedmiu, biuro podawcze zasięgnie wiadomości o przyczynie zwłoki, a w razie nieotrzymania przedmiotu bezzwłocznie zpowrotem, zawiadomi o przyczynie kierownika sądu.

§ 177. Biuro podawcze sądu apelacyjnego przechowuje przedmioty, pozostające w związku z postępowaniem karnem, stosując przepisy poprzednich paragrafów.

§ 178. Kierownik sądu lub sędzia, przez niego wyznaczony, przeprowadzi przynajmniej co kwartał kontrolę przechowywanych przedmiotów na podstawie właściwej księgi, a w miarę potrzeby także na podstawie poszczególnych akt.

W sądzie apelacyjnym kontrolę przeprowadza się w terminach, określonych przez prezesa.

Prowadzenie akt.

§ 179. Akta w sprawach karnych prowadzone będą stosownie do postanowień regulaminu ogólnego (§ 118 i nast. reg. og.) i poniższych przepisów.

§ 180. Jeżeli w sprawie toczyło się dochodzenie lub śledztwo, należy akta sądowe prowadzić; w dalszym ciągu w porządku chronologicznym.

§ 181. Pisma, dotyczące wznowienia postępowania (art. 600, 613) oraz pisma, wpływające po wznowieniu, należy włączać do akt sprawy, w której wydano wspomniane orzeczenie.

To samo dotyczy również podań o przywrócenie praw i zatarcie skazania (art. 636 - 639).

§ 182. Sygnatura akt, stosownie do § 123 reg. og., składa się z oznaczenia wydziału (oddziału) cyfrą rzymska, sekcji - cyfrą arabską, kategorji sprawy- literą repertorjum, numerem sprawy i roku, np. Kg. 125/32, V Kg. 125/32, III K. 125/32 III 3, K. 125/32.

§ 183. Dokumenty, przechowywane w aktach, które maja być następnie zwrócone stronie lub innej osobie, należy umieścić w kopercie, wszytej do akt, z oznaczeniem na niej jej zawartości.

§ 184. Okładki w sprawach karnych będą koloru jasnozielonego.

Na przedniej stronie okładki akt należy po lewej stronie, u góry i u dołu, umieścić sygnaturę sprawy.

§ 185. Jeżeli w sprawie jest aresztowany, sekretarjat naklei na okładce i na jej grzbiecie poprzeczny pasek z czerwonego papieru, szerokości 5 cm, z napisem "Areszt.", w repertorjum zaś nazwisko aresztowanego podkreśli czerwonym atramentem lub ołówkiem.

Jeżeli w sprawie niema już aresztowanego, należy paski czerwone oraz podkreślenie nazwiska w repertorjum przekreślić.

§ 186. Jeżeli sprawę skutkiem orzeczenia niewłaściwości lub z innych przyczyn przekazano innemu sądowi, sekretarjat tego sądu poczyni na okładce odpowiednie zmiany, używając do uskutecznienia zmian oraz przekreśleń czerwonego atramentu.

Można także nałożyć nową okładkę.

§ 187. Sędzia śledczy oraz sąd grodzki, któremu zlecono prowadzenie śledztwa (art. 261 § 2), używają okładki według wzoru do § 124 reg. og. dla sądu okręgowego jako pierwszej instancji.

Na okładce należy wypełnić jedynie rubrykę "w sprawie", wpisując imię i nazwisko oskarżonego (lub inne oznaczenie, gdy sprawca jest nieznany), z boku zaś wycisnąć stempel:

Akta sędziego śledczego rej ...... w ...... Sygn. ......

Akta śledcze Sądu Grodzkiego w ...... Sygn. ..... Pozatem stosuje się § 124 reg. og.

Przepis § 158 ust. ost. ma tu zastosowanie.

Akta dochodzenia prokuratorskiego (art. 247 § 2, 283 § 2) wszywa się do akt sądowych wraz z dotychczasową okładką.

§ 188. Od obowiązku nałożenia okładki (§ 121 reg. og. i zeszycia akt (§ 128 reg. og.), oraz dołączenia karty przeglądowej (§ 131 reg. og.) można wyjątkowo odstąpić, jeżeli akta zawierają nie więcej niż kilka kart i nie zachodzi obawa, że skutkiem zaniechania zszycia ulegną, zniszczeniu lub zagubieniu. Akta powinny być jednak w okładce, zeszyte i zaopatrzone w kartę przeglądową, gdy się je przesyła innemu sądowi lub innej władzy.

§ 189. Kartę przeglądową, wspólną dla wszystkich tomów sprawy, prowadzi się na początku pierwszego tomu bez numeracji (wzór).

Karta przeglądowa może być wydrukowana na odwrotnej stronie pierwszej karty okładki.

W karcie przeglądowej (rubryka 5) zaznacza się, co z akt wyłączono i gdzie przekazano.

W sprawach, należących do właściwości sądów grodzkich oraz w innych sprawach, w których akta zawierają nie wiecej, niż sto kart, prowadzenie karty przeglądowej nie jest obowiązkowe.

§ 190. Do karty przeglądowej nie zapisuje się dowodów doręczenia, chyba że sędzia zarządzi inaczej; powinny być jednak wszyte i ponumerowane.

Akta dochodzenia z ponumerowanemi kartami wpisuje się pod jednym numerem porządkowym karty przeglądowej.

§ 191. Celem ułatwienia przeglądu przedmiotów, wziętych na przechowanie sądowe, oraz wydawania co do nich orzeczeń i zarządzeń, służyć będzie Wykaz tych przedmiotów (wzór).

Wykaz należy wszyć zaraz po karcie przeglądowej, nie numerując go. Wykazu nie prowadzi się, gdy akta nie są zeszyte (§ 188).

§ 192. W wykazie przedmiotów, wziętych na przechowanie sądowe, należy wymienić przedmioty przechowywane w aktach sprawy (§ 162), w sądzie (§ 164), jak również oddane na przechowanie właścicielowi lub innej osobie (art. 152 § 1).

§ 193. Dla spraw, prowadzonych łącznie (art. 29, 30), prowadzi się jedne akta, pod jedną sygnaturą.

Jeżeli dla poszczególnych spraw łącznych powstały osobne akta, należy je złączyć i prowadzić pod sygnaturą jednej z tych spraw; sygnaturę innych spraw należy zaznaczyć na okładce czerwonym atramentem.

Włączone akta spraw poszczególnych wpisuje się pod jednym numerem porządkowym karty przeglądowej, oraz po połączeniu odpowiednio numeruje, przekreślając poprzednią numerację.

Przedmioty, wzięte na przechowanie sądowe w sprawach, dla których powstały akta osobne, należy wpisać do wykazu przedmiotów (§ 191) tej sprawy, pod której sygnaturą ma być prowadzone dalsze postępowanie.

§ 194. Jeżeli sprawa wyłączona (art. 31) ma być przekazana innemu wydziałowi (oddziałowi), innemu sądowi lub innej władzy, lub do innego rodzaju postępowania, należy, w miarę potrzeby, bądź wyłączyć poszczególne części, niezbędne do założenia osobnych akt, bądź sporządzić w tym celu wierzytelne odpisy.

§ 195. Przy przedstawieniu akt z zaskarżonym wyrokiem (art. 378 - 380) sądowi wyższej instancji z powodu założenia środka odwoławczego, sekretarjat dołączy uwierzytelniony odpis zaskarżonego wyroku dla instancji odwoławczej, nie wszywając odpisu tego do akt sprawy. Zachowanie tego przepisu nie jest konieczne w sądach grodzkich.

W razie odmowy przyjęcia środka odwoławczego (art. 487, 505 § 2), nie zwraca się pisma, zawierającego środek odwoławczy, lecz zachowuje się je w aktach.

§ 196. Sąd wyższej instancji zwraca akta sprawy w myśl § 126 reg. og. po uprawomocnieniu się wyroku oraz w razie zawieszenia postępowania.

§ 197. Opinję sądu w przedmiocie ułaskawienia (art. 570 § 3) należy przechowywać w aktach w zamkniętej kopercie, z oznaczeniem na kopercie jej zawartości.

Kopertę otwierać może jedynie sąd, który wydał opinję, oraz sądy i władze, współdziałające przy ułaskawieniu.

Odsyłanie akt do archiwum.

§ 198. Akta spraw karnych sekretariat odsyła do archiwum sądowego po uprawomocnieniu się i wykonaniu orzeczenia sądowego, kończącego postępowanie sądowe, z tem zastrzeżeniem, że w sprawach, zakończonych wyrokiem skazującym, odsyła się je do archiwum dopiero po otrzymaniu od prokuratora, policji, władzy gminnej lub zarządu więzienia zawiadomienia o wykonaniu wyroku.

Akta spraw, wciąganych do repertorjum "Ko", a wynikających z zastosowania art. 640 § 3 i 4 k.p.k. oraz art. 193 § 5 i 8 ustawy karnej skarbowej, przesyła się do archiwum po prawomocnem załatwieniu.

Akta spraw, w których postępowanie zawieszono (§ 257 i 258) przesyła się do archiwum po upływie roku od daty postanowienia o zawieszeniu (art. 5 i 574).

Akta należy przesyłać co kwartał.

§ 199. Sędzia śledczy odsyła do archiwum akta śledztw umorzonych (art. 275) po upływie trzech miesięcy od daty umorzenia.

Księgi.

§ 200. Repertoria i inne księgi prowadzi się stosownie do § 136 reg. og.

§ 201. Każdy wydział, oddział i sekcja (§§ 33 i nast. reg. og.), jak również każdy sędzia śledczy prowadzi odrębne księgi.

§ 202. Jeżeli sprawę w danym sądzie przeniesiono do innego repertorjum lub wpisano ponownie do repertorjum, nad nową datą wejścia należy umieścić w nawiasie datę, pod którą sprawa była pierwotnie wpisana.

§ 203. Jeżeli w danej sprawie jest kilku oskarżonych, należy w repertorjach oznaczyć poszczególnych oskarżonych numerami kolejnemi, umieszczonemi przy nazwisku, i wpisy w poszczególnych rubrykach uskuteczniać z powołaniem się na dany numer kolejny ("ad 1", "ad 2" i t. d.).

§ 204. Jeżeli wszystkich oskarżonych, nie można pomieścić w odnośnej rubryce repertorjum, należy zająć następną rubrykę poprzeczną.

§ 205. Dane wymagające wpisania do księgi, gdy brak dla nich odpowiedniej rubryki, wpisują się w rubryce "uwagi".

§ 206. Jeżeli, mimo łączności (art. 29, 30), wpisano poszczególne sprawy odrębnie do repertorjum. należy w wypadku, przewidzianym w § 193 ust. 2, dotychczasowe wpisy przenieść pod numer porządkowy jednej z tych spraw i pod tym numerem uskuteczniać dalsze wpisy. Jeżeli ze względu na rozmiar wpisów nie jest to możliwe, należy uskuteczniać nadal wpisy tak, jakby akt nie złączono.

W rubryce "uwagi" należy uwidocznić czerwonym atramentem łączność podając sygnaturę sprawy, z którą dane akta złączono.

§ 207. Numer porządkowy sprawy, wpisanej omyłkowo do księgi, należy przekreślić czerwonym atramentem (przekreślenie sprawy), nie zmieniając numeracji, chyba że sprawa skreślona jest ostatnia w kolei wpisów.

Inne wpisy, dokonane niewłaściwie lub omyłkowo, należy przekreślić i uskutecznić wpis właściwy.

§ 208. Sądy prowadza następujące repertorja według załączonych wzorów:

1) "K" - repertorium spraw karnych, w których wniesiono akt oskarżenia do sądu okręgowego;

2) "Kad" - repertorium spraw karno-administracyjnych, w których zgłoszono żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego (art. 640 §1);

3) "Ks" - repertorjum spraw karnych skarbowych, w których wniesiono akt oskarżenia do wydziału karnego skarbowego;

4) "Kg" - repertorium spraw karnych, w których wniesiono akt oskarżenia do sądu grodzkiego;

5) "S" - repertorjum śledztw, prowadzonych przez sędziego śledczego lub sąd grodzki (art. 261 § 2);

6) "Pr" - repertorjum wniosków, złożonych sądowi okręgowemu o zatwierdzenie zajęcia w sprawach prasowych;

7) "Kps" - repertorjum pomocy sądowej, udzielanej przez sędziego śledczego lub sąd grodzki;

8) "Ko" - repertorjum karne ogólne sądu apelacyjnego, okręgowego, grodzkiego oraz sędziego śledczego;

9) "KA" - repertorjum apelacyj w sprawach karnych sądu apelacyjnego, "Ka" - sądu okręgowego i "Kas" - sądu okręgowego w sprawach karnych skarbowych.

10) "KZ" - repertorjum zażaleń w sprawach karnych sądu apelacyjnego i "Kz" - sądu okręgowego.

§ 209. Sądy prowadzą nadto według załączonych wzorów:

1) sąd apelacyjny, okręgowy i grodzki-terminarz rozpraw, skorowidze oraz księgę przechowywanych przedmiotów;

2) sąd okręgowy, sędzia śledczy i sąd grodzki-skorowidz poszukiwanych;

3) sąd grodzki - wykaz osób aresztowanych;

4) sędzia śledczy i sąd grodzki - wykaz aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie.

§ 210. Do repertorjum "K" wciąga się także sprawy w których wniesiono akt oskarżenia do sądu okręgowego z udziałem przysięgłych i w postępowaniu doraźnem.

§ 211. W przypadkach, przewidzianych w § 210, należy w rubryce "numer porządkowy" nad odpowiednim ogólnym numerem zaznaczyć czerwonym atramentem w skróceniu: "przys.", "dor.", dodając osobno kolejny numer sprawy, w której wniesiono akt oskarżenia do sądu okręgowego z udziałem przysięgłych, w postępowaniu doraźnem i t. p. (np. "przys. 4") Oznaczeń tych nie uwidacznia się w sygnaturze akt.

§ 212. Przepis poprzedniego paragrafu stosuje się odpowiedni w sprawach karnych skarbowych przy prowadzeniu repertorjum "Kg"; w sprawach tych używać należy skróconego oznaczenia "sk".

§ 213. Do repertorjum "K", "Ks", "Kas" "KA" wciąga się również sprawy rozpoznawane w postępowaniu przed sądem jednoosobowym.

W odpowiedniej rubryce repertorjum należy umieszczać pionową kreskę.

Wypełnianie powyższej rubryki jest zbędne, gdy w danym wydziale lub sekcji wszystkie sprawy są rozpoznawane w postępowaniu zwyczajnem lub jednoosobowem; na okładce repertorjum należy wówczas zaznaczyć "sprawy rozpoznawane w postępowaniu zwyczajnem" lub "sprawy rozpoznawane w postępowaniu jednoosobowem".

§ 214. W repertorjum "Ks", "Kg" i "Kas" należy pod nazwiskiem oskarżonego wpisać również odpowiedzialnego (art. 33 - 36 u. k. s. z dn. 18 marca 1932 r., Dz. U. R. P. Nr. 34, poz. 355) z dodatkiem "odp.".

Przy uskutecznianiu wpisów w repertoriach oraz skorowidzach należy odpowiedzialnego traktować tak, jak oskarżonego.

§ 215. W repertorjum "KA", "Ka", "Kas" "KZ" i "Kz" należy:

1) w rubryce 4 wpisać tylko tych oskarżonych, co do których orzeczenie zaskarżona,

2) w rubryce 5 wymienić z nazwiska i imienia apelującego lub wnoszącego zażalenie z odpowiednim dodatkiem ("osk. pryw."... "pokrz."), inne zaś. osoby apelujące lub wnoszące zażalenie wskazać w skróceniu (np. "prok.", "osk.", "osk. ad 1), ad 2) ").

§ 216. Jeżeli oskarżony pozostaje w areszcie tymczasowym, należy w repertorjum "KA", "Ka" i "Kas" w rubryce 8 nawprost nazwiska oskarżonego, podanego w rubryce 4, wpisać datą, od której oskarżony pozostaje w areszcie.

§ 217. W rubryce "inne załatwienie" należy w repartorjach "K", "Kad", Ks" "Kas"; "Kg"; "Pr", "KA" ("Ka") uwidocznić postanowienia, które zamykają lub tamują dalsze postępowanie (np. umorzenie" zawieszenie), a również przekazanie sprawy innej władzy do załatwienia, jeżeli nie chodzi jedynie o pomoc sądową, i t. d.

§ 218. W repertoriach "K", "Kad", "Ks", "Kas", "Kg", "KA" ("Ka") należy w rubryce "wyrok" ("treść") podać oznaczenie przestępstwa przez wskazanie odpowiednich przepisów prawnych (artykułów, paragrafów) jedynie wówczas, gdy skutkiem zmiany kwalifikacji zachodzi różnica miedzy treścią wyroku a pierwotną kwalifikacja czynu, uwidocznioną w rubryce "oznaczenie przestępstwa". W tejże rubryce należy odnotowywać wydanie wyroku zaocznego (oznaczeniem "zaocznie") oraz wniesienie sprzeciwu i sposób jego załatwienia.

§ 219. Wypełnienie w repertoriach "K", "Kad", "Ks", "Kg", "KA" ("Ka") rubryki, odnoszącej się do. wniesienia środka odwoławczego, uskutecznić należy dopiero po złożeniu wywodu.

Jeżeli środka odwoławczego nie przyjęto, należy o tem uczynić wzmiankę w tej samej rubryce.

§ 220. Jeżeli na orzeczenie pierwszej instancji wniesiono zażalenie, należy w repertorium "K" w rubryce 12, a w repertorjum "Kg" w rubryce 14 umieścić obok daty literę "z" (np. "z - 4/2. 33").

§ 221. Jeżeli skutkiem założenia środka odwoławczego wyrok uchylono i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania, należy sprawę wpisać na nowo do repertorjum "K", "Kad", "Ks", "Kg", "KA" ("Ka") i pod względem wpisów do ksiąg traktować tak, jak sprawę wpływająca po raz pierwszy.

§ 222. Jeżeli na postanowienie sądu okręgowego jako drugiej instancji, załatwiające sprawę w inny sposób, aniżeli wyrokiem, wniesiono zażalenie w myśl art. 463, należy w repertorjum "Ka" w rubryce 14 umieścić obok daty literę "z".

To samo stosuje się do repertorjum "Kz", jeżeli na postanowienie sądu okręgowego, jako drugiej instancji, wniesiono dalsze zażalenie do sądu apelacyjnego (art. 463).

§ 223. W repertorjum "Kg" należy w rubryce 19 wpisać datę rozpoczęcia kary po zawiadomieniu o rozpoczęciu odbywania kary pozbawienia wolności, po zawiadomieniu zaś o wykonaniu kary - wpisać datę ukończenia kary.

W razie udzielenia przerwy należy poszczególne okresy odbywania kary uwidocznić odpowiednio w rubryce 19 dopiero po całkowitem odbyciu kary.

Datę wysłania karty karnej należy odnotować w rubryce "uwagi".

§ 224. W repertorjum "Kg" należy uwidocznić:

1) w rubryce 19 - wykonanie aresztu zastępczego literą "z" (np. "z. 14/5.33").

2) w rubryce 25 - postanowienia tego rodzaju, jak odroczenie lub przerwa kary, rozłożenie grzywny (kary pieniężnej) na raty (np. "12 r. mies. od 1/5 "33") i warunkowe zwolnienie i t. p.

§ 225. Do repertorjum śledztw należy wciągać sprawy, w których złożono wniosek o wszczęcie śledztwa.

Sprawy, w których śledztwa nie wszczęto, otrzymają - niezależnie od ogólnej numeracji porządkowej - osobną numerację, którą uwidocznić należy przez zaznaczenie odpowiedniego numeru czerwonym atramentem nad ogólnym numerem porządkowym.

§ 226. Do repertorjum "Kps" należy wciągać żądania pomocy sądowej (art. 13 u, s. p.), wymagającej czynności sędziowskiej.

Do repertorjum "Kps" należą również sprawy o zastosowanie środków zapobiegających uchylaniu się od sądu w toku dochodzenia, jak również sprawy, wynikające z zastosowania art. 153, 153 § 2, 100, 171 § 2, 246 § 2, 254 - 256, 259 § 2, zdanie ostatnie.

§ 227. Gdy sąd polski żąda uskutecznienia doręczenia, a nie zachodzą wątpliwości, wymagające postanowienia lub zarządzenia sędziego, wówczas żądania tego nie wciąga się do repertorjum "Kps"; biuro podawcze załatwi je samodzielnie.

§ 228. Do repertorjum "Kps" nie wciąga się również pism, zawierających żądanie przesłania akt albo odpisów, wyjaśnień lub wyciągów z akt lub z ksiąg.

§ 229. Do repertorjum karnego ogólnego ("Ko") wciągane będą wszelkie odnoszące się do spraw karnych pisma, dla których niema odrębnych repertoriów, w szczególności zawiadomienia o przestępstwie, które należy przekazać oskarżycielowi publicznemu, oraz sprawy, wynikające z zastosowania art. 249, 640 § 3 i 4 k. p. k. tudzież art. 193 § 5 i 8 ustawy karnej skarbowej z dn. 18 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 34, poz. 355).

Do rzeczonego repertorjum wciąga się również wnioski o zatwierdzenie zajęcia druku, złożone sądowi grodzkiemu.

§ 230. Do repertorium zażaleń "Kz" Wciąga się również zażalenia na postanowienia sędziego śledczego o umorzeniu (art. 275 § 3) i na jego czynności (art. 279), do repertorjum zaś "KZ" również zażalenia, przewidziane w art. 464 § 2 k. p. k.

§ 231. Jeżeli postanowienie w składzie trzech sędziów ma wydać w postępowaniu jednoosobowem wydział, do którego należy sędzia, rozpoznający sprawę w tem postępowaniu, wówczas sprawy nie wpisuje się do innego repertorium, w szczególności do repertorium "Kz".

§ 232. Do repertorjum "K", "Kad", "Ks", "Pr", "KA", "Kas", "KZ" prowadzony będzie w wydziale (oddziale) wspólny skorowidz alfabetyczny, według wzoru do § 209 pkt. 1. Kierownik sądu może wydać zarządzenie co do osobnego prowadzenia skorowidzów dla poszczególnych sekcyj lub repertoriów. Skorowidz może służyć na kilka lat.

§ 233. Skorowidze wspólne lub osobne do innych repertorjów, niż wymienione w § 232, prowadzone będą w miarę zarządzenia kierownika sądu.

§ 234. W rubryce skorowidza "oznaczenie sprawy" należy wpisać nazwisko i imię oskarżonego, a w razie prowadzenia skorowidza do repertorium "Kps" - oznaczenie władzy lub osoby, zwracającej się o pomoc sądową.

Jeżeli jest kilku oskarżonych, należy nazwisko i imię każdego z nich wciągnąć osobno do skorowidza.

§ 235. Jeżeli zamieszczenie w skorowidzu nazwiska oskarżonego nie jest możliwe, zwłaszcza gdy sprawca jest nieznany, należy wciągać do skorowidza nazwisko i imię pokrzywdzonego, z zaznaczeniem w nawiasie "pokrz.". W sprawach o zatwierdzenie zajęcia druku należy posługiwać się oznaczeniem druku (tytuł, numer, artykuł), jeżeli nie można zamieścić nazwiska.

Jeżeli oznaczenie sprawy nie może nastąpić w sposób powyżej podany, należy sprawę wciągnąć do skorowidza pod literą "X" z krótkiem oznaczeniem istoty zdarzenia (np. - znalezienie trupa dziecka w miejscowości A i t. p.).

§ 236. Do terminarza rozpraw należy wciągać sprawy, w których na dany dzień wyznaczono rozprawą.

W rubryce "wynik rozprawy" zaznacza się tylko w skróceniu, czy zapadł wyrok, czy też rozprawę ukończono w inny sposób ("wyrok", "odroczono", "zawieszono" i t. p.).

§ 237. W razie przerwania rozprawy (art. 348, 459 § 2) wciąga się sprawę do terminarza rozpraw pod datą dnia, w którym rozprawa ma być prowadzona w dalszym ciągu jedynie wówczas, gdy akta sprawy oddano do sekretariatu.

Podobnież należy postąpić w razie odroczenia wydania sentencji (art. 367).

§ 238. Jeżeli nie zarządzono wcześniejszego przedstawienia sprawy, sekretarjat codziennie przy rozpoczęciu urzędowania przedstawi według terminarza rozpraw te sprawy, w których w danym dniu ma się odbyć rozprawa.

§ 239. Wykaz osób aresztowanych oraz wykaż aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie można założyć na okres dłuższy ponad rok.

§ 240. Do wykazu aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie należy wciągać osoby, przebywające w tymczasowym areszcie na zasadzie postanowienia sędziego śledczego lub grodzkiego, wpisując każdego aresztowanego pod osobnym numerem porządkowym.

Wykaz ten prowadzi sędzia lub z jego polecenia urzędnik sekretarjatu.

§ 241. Sędzia powinien przeglądać wykaz aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie tak często, aby mógł we właściwym czasie wydać stosowne postanowienia i zarządzenia, a zwłaszcza dotyczące przedłużenia lub uchylenia aresztu tymczasowego.

§ 242. W wykazie spraw osób aresztowanych oraz w wykazie aresztowanych w dochodzeniu i śledztwie należy sprawę lub nazwisko aresztowanego zakreślić, gdy tymczasowe aresztowanie ustało wskutek uchylenia aresztu, śmierci, ucieczki i t. p., albo gdy aresztowanego przekazano do rozporządzenia innego sądu.

§ 243. Do skorowidza poszukiwanych należy na polecenie sędziego wciągnąć nazwisko i imię oskarżonego, względem którego postępowanie zawieszono.

Do rzeczonego skorowidza należy również na polecenie sędziego grodzkiego wciągnąć skazanych, co do których nie można wykonać kary, zwłaszcza w przypadku, gdy miejsce ich pobytu jest nieznane; wpis nastąpi dopiero po zakreśleniu sprawy w repertorjum "Kg" (§ 252).

§ 244. Przed poleceniem wpisania sprawy do skorowidza poszukiwanych należy wydać zarządzenia, mające na celu wykrycie lub ujęcie poszukiwanego.

§ 245. Skorowidz poszukiwanych prowadzi alfabetycznie w każdym wydziale lub oddziale, orzekającym w pierwszej instancji, oraz u każdego sędziego śledczego - urzędnik sekretarjatu.

Kierownik sądu może zarządzić prowadzenie wspólnego skorowidza dla wszystkich lub niektórych wydziałów (oddziałów) sądu i sędziów śledczych.

Skorowidz poszukiwanych można założyć na okres dłuższy ponad rok.

§ 246. Prowadzący skorowidz poszukiwanych przedstawia sędziemu z końcem każdego roku akta spraw, wciągniętych do skorowidza, celem wydania potrzebnych zarządzeń, w szczególności ponowienia krojów celem wykrycia osoby poszukiwanej.

Odpowiednie zarządzenia co do sposobu corocznej kontroli spraw wyda kierownik sądu, w którym prowadzi się wspólny skorowidz (§ 245 ust. 2).

§ 247. Nazwisko i imię poszukiwanego należy, na polecenie sędziego, przekreślić w skorowidzu poszukiwanych, skoro zajdą okoliczności usuwające potrzebę dalszych poszukiwań (wykrycie, śmierć poszukiwanego, przedawnienie ścigania lub kary, i t. p.). Polecenie sędziego należy uwidocznić w rubryce "uwagi".

§ 248. Księgę przechowywanych przedmiotów (§ 164) prowadzi biuro podawcze. zapisując do niej przedmioty, oddane mu na przechowanie.

Księgę można założyć na okres dłuższy ponad rok.

§ 249. Księga powinna być oprawiona, a karty jej przesznurowane i ponumerowane; liczbę kart zaświadczy kierownik sekretarjatu prezydialnego.

§ 250. Kilka przedmiotów, oddanych jednocześnie na przechowanie w tej samej sprawie, należy wciągnąć pod jeden numer bieżący.

§ 251. Jeżeli przedmiot wychodzi z przechowania danego sądu skutkiem wydania, przesłania wyższej instancji lub z innych przyczyn, należy zaznaczyć to w księdze przechowywanych przedmiotów w rubrykach 9, 10, 11, 12, oraz przesłać o tem wiadomość do akt sprawy.

Dowód wysłania lub pokwitowanie przechowuje biuro podawcze. Potwierdzenie odbioru może nastąpić także w rubryce 13 księgi.

§ 252. Załatwienie sprawy należy uwidocznić we właściwej księdze przez zakreślenie (L) numeru porządkowego ołówkiem kolorowym (zakreślenie sprawy).

Sprawę, w której jest kilku oskarżonych, uważa się za załatwioną w repertorjum, gdy załatwienie dotyczy wszystkich oskarżonych.

Zakreślenie, które nie było uzasadnione, należy usunąć.

§ 253. Sprawę należy zakreślić w odpowiedniej księdze, gdy wydano wyrok, gdy uprawomocniło się postanowienie kończące postępowanie, gdy sprawę przekazano innej władzy do załatwienia, a nie chodzi o pomoc sądową, gdy udzielono lub odmówiono pomocy sądowej, gdy sprawę przeniesiono do innej księgi.

Sprawę rozstrzygniętą wyrokiem zaocznym zakreśla się dopiero po odrzuceniu sprzeciwu lub upływie terminu do jego wniesienia.

§ 254. W razie przywrócenia terminu do wniesienia przeciw wyrokowi zaocznemu sprzeciwu (art. 225, 381), uskutecznione już zakreślenie należy usunąć.

§ 255. W repertorjum "Kg" sprawy zakreśla się dopiero po wykonaniu orzeczenia.

Jeżeli kary wykonać nie można ze względu na to, że miejsce pobytu skazanego jest nieznane, należy o tem uczynić wzmiankę w repertorjum "Kg" w rubryce "uwagi".

§ 256. W repertorjum "Pr" sprawę zakreśla się po wypełnieniu rubryki 11.

§ 257. W razie zawieszenia postępowania (art. 5), należy sprawę zakreślić w repertorium z upływem roku, w którym nastąpiło zawieszenie.

Jeżeli nastąpi podjęcie postępowania, należy sprawę wpisać do repertorjum i skorowidza jak sprawę nową; czas trwania postępowania liczy się od daty nowego wpisu.

§ 258. Przepis § 257 stosuje się odpowiednio, jeżeli oskarżyciel prywatny nie złożył zaliczki na rachunek kosztów postępowania (art. 574).

§ 259. W razie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem (art. 600) lub umorzonego śledztwa (art. 613), należy sprawę wpisać na nowo do repertorjum.

W rubryce "uwagi" należy uczynić wzmiankę o wznowieniu, wskazując dawną sygnaturę sprawy.

W dawnem repertorjum należy również w "uwagach" uczynić wzmiankę o wznowieniu, wskazując nową sygnaturę sprawy.

§ 260. Przy zakładaniu nowego repertorjum należy:

1) uwidocznić w chronologicznej kolejności na początku nowego repertorjum numery spraw niezakreślonych z dwóch ostatnich lat;

2) przenieść następnie do nowego repertorjum oraz skorowidza sprawy z dawniejszych lat, niż wymienione pod 1).

Uwidocznienie odbywa się przez wypisanie obok siebie w chronologicznej kolejności numerów spraw z oznaczeniem roku. Wpisy uskutecznia się nadal w dawnem repertorium. W razie załatwienia sprawy należy odnośny numer przekreślić.

Przeniesienie polega na wpisaniu spraw w porządku chronologicznym z zachowaniem dawnych numerów, przyczem sprawy z poszczególnych lat należy oddzielić od siebie oznaczeniem roku.

§ 261. Kierownik sądu w pierwszych dniach każdego kwartału sprawdzi wykazy osób aresztowanych (§§ 239 - 242) lub repertorja (§ 185) i w sprawach, w których dłuższe trwanie tymczasowego aresztowania wywołane jest zwłoką w postępowaniu, zażąda wyjaśnień a w razie potrzeby wyda niezwłocznie odpowiednie zarządzenia. Przeprowadzający kontrolę stwierdzi jej dokonanie przez umieszczenie swego podpisu pod ostatnia pozycją wpisu, jaką znalazł w wykazie aresztowanych lub w repertorjum.