Rozdział 2 - Czynności sądowe. - Regulamin wewnętrznego urzędowania sądów apelacyjnych, okręgowych i grodzkich w sprawach karnych.
Dz.U.1929.42.352
Akt utracił mocRozdział II.
Czynności sądowe.
Czynności sądowe.
O umyślnem niewykonaniu polecenia przez policję państwową należy zawiadomić w drodze służbowej prezesa sądu apelacyjnego (art. 119, 131 i nast. rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o policji państwowej z dnia 6 marca 1928 r. - Dz. U. R. P. Nr. 28, poz. 257).
W razie ustnego komunikowania się, sędzia zaznaczy wynik w aktach w formie zwięzłej notatki.
O terminie rozprawy głównej w sądzie okręgowym i rozprawy apelacyjnej zawiadamia się prokuratora przez doręczenie mu wokandy spraw według załączonego wzoru (art. 294 k. p. k., § 119 reg. og.). Wokandę należy doręczyć o ile możności na miesiąc zgóry, chyba że rozprawę wyznaczono na termin bliższy; w miarę potrzeby będą przesyłane prokuratorowi wokandy uzupełniające.
Należy również zaznaczyć, kto ma być zawiadomiony o terminie (art. 253, 268 § 2, 344, 345 i t. p.).
Do odezwy należy dołączyć potrzebne odpisy z akt sprawy, a w razie konieczności, o ile to nie tamuje toku postępowania, można dołączyć nawet akta w części lub w całości.
Należy również zwrócić szczególną uwagę na to, aby zewnętrzna forma załatwień przedstawiała się w sposób najkorzystniejszy, a zwłaszcza, by protokuły sporządzone były czytelnie.
W toku śledztwa można, poza wypadkami przewidzianemi przepisami szczególnemi udzielać akt do przejrzenia lub je przesyłać tylko w wypadkach wyjątkowych.
Funkcjonariuszom policji państwowej, upoważnionym przez Komendę Główną do gromadzenia materjałów w celu szkolenia w kryminalistyce, należy czynić ułatwienia w zapoznaniu się z aktami spraw ukończonych, robieniu z nich odpisów oraz w sporządzaniu zdjęć fotograficznych przedmiotów, pozostających w związku z postępowaniem karnem.
Udzielenie sądowi zagranicznemu akt spraw dotyczących przestępstw politycznych, może nastąpić tylko za zgodą Ministra Sprawiedliwości. To samo dotyczy innych akt, co do których z przyczyn szczególnych powstaje wątpliwość, czy mogą być udzielone sądowi zagranicznemu.
W wydziałach zamiejscowych uprawnienia kierownika sądu w powyższym zakresie ma również przewodniczący wydziału.
W razie spełnienia czynności poza siedzibą sądu (art. 6 u. s. p.) i niemożności uzyskania w porę pisemnej odezwy kierownika sądu, przewodniczący lub sędzia spełniający czynność może sam zwrócić się do władzy wojskowej o pomoc zbrojną.
Należy uprzednio porozumieć się co do skuteczności pomocy ze strony policji państwowej z powiatową władzą administracji ogólnej, a w wypadkach nagłych - bezpośrednio z organami policji państwowej.
Osoba przybywająca z żądaniem udzielenia pomocy zbrojnej pozostaje przy oddziale wojska aż do chwili przybycia na miejsce zajść i wyjaśnienia okoliczności, które spowodowały zwrócenie się o pomoc zbrojną.
W razie niemożności pisemnego i ustnego porozumienia się, zwrócenie się o pomoc zbrojną może nastąpić także innym sposobem.
W tym celu sąd porozumie się ze stroną, jej obrońcą, pełnomocnikiem lub przedstawicielem w sposób najdogodniejszy (telefon, kartka pocztowa i t. p.), wzywając ich do usunięcia usterki drogą pisemną lub ustnie w sekretarjacie.
W szczególności obrońcom stron należy w miarę możności czynić ułatwienia i udogodnienia, zwłaszcza co do kolejności rozpoznawania spraw, uwzględniając inne ich zajęcia zawodowe w danym dniu.
To samo stosuje się do osób, wymienionych w art. 14 - 17 przep. wprow. k. p. k.
Opinji sądu w przedmiocie ułaskawienia (art. 550 § 3) nie udziela się do przejrzenia, nie wydaje się też jej odpisów.
Można jednak w podziale czynności wyznaczyć sędziów śledczych w siedzibie sądu okręgowego do poszczególnych kategoryj spraw.
Podział czynności nie wyłącza stosowania art. 258 co do wyznaczenia innego sędziego w poszczególnej sprawie.
Podział czynności w tym względzie należy oprzeć na zasadach, że właściwym jest sędzia śledczy, który według podziału czynności byłby właściwy w danej sprawie dla śledztwa lub jest wyznaczony szczególnie do wydawania postanowień na wnioski w toku dochodzeń, albo w którego okręgu czynność ma być wykonana.
Te same zasady przyjąć należy przy podziale czynności w sądzie grodzkim.
Dotyczy to także rozprawy głównej, jeżeli jej nieprzerwane prowadzenie w niedzielę lub święto jest wskazane, przesłuchań osób zatrzymanych (art. 168, 169) oraz pilnych doręczeń.
Pozatem stosuje się § 147 reg. og.
Kierownik sądu winien czuwać nad tem, by wyjazdy sądu uzasadnione były wymaganiami dobra wymiaru sprawiedliwości lub względami oszczędności.
W razie ustnego zawiadomienia o przestępstwie, należy spisać protokuł.
Jeżeli ordynarjuszem nie jest arcybiskup lub biskup djecezjalny albo osoba ich zastępująca, należy zawiadomienie przesłać właściwemu terytorialnie arcybiskupowi lub biskupowi z prośbą o skierowanie do właściwego ordynarjusza.
W razie prawomocnego skazania emeryta, pobierającego emeryturę od związku samorządowego, zawiadamia się właściwą władzę samorządową.
Nadto należy stosować w dotychczasowym zakresie przepisy szczególne dotyczące zawiadomień, zawarte w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 czerwca 1926 r. w sprawie wykonania ustawy z dnia 10 czerwca 1926 r. o warunkowem zawieszeniu wykonania kary na obszarze mocy obowiązującej ustawy postępowania karnego z dnia 23 maja 1873 r. (Dz. Urząd. Min. Spraw. Nr. 13, poz. 17), jak również przepisy dotyczące zawiadomień, zawarte w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 stycznia 1928 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 września 1927 r. o warunkowem zawieszeniu wykonania kary na obszarze, na którym obowiązuje ustawa postępowania karnego z dnia 1 lutego 1877 r. (Dz. Urzęd. Min. Spraw. Nr. 3, poz. 5).
Zawiadomienie o ukończeniu postępowania zawierać będzie wzmiankę, w jaki sposób postępowanie ukończono albo z jakiej przyczyny oskarżonego uniewinniono lub postępowanie umorzono.
Zawiadomienie jest zbędne, gdy z akt jest widoczne, że to już uskuteczniono w poprzedniem postępowaniu.
O ukończeniu postępowania karnego zawiadamia również sąd grodzki, który umorzył dochodzenie (art. 247).
Nadto zawiadomić należy, w którem więzieniu aresztowany duchowny lub zakonnik pozostaje, oraz o zmianie więzienia.
Akt sprawy prawomocnie ukończonej należy również na żądanie właściwego ordynarjusza udzielić do przejrzenia jemu lub wyznaczonemu przezeń delegatowi, bądź w sądzie, bądź w urzędzie prokuratorskim lub wojewódzkim. Jeżeli siedziba ordynarjusza nie znajduje się w siedzibie sądu, należy akta przesłać w tym celu do sądu, urzędu prokuratorskiego lub wojewódzkiego, właściwego dla siedziby ordynarjusza.
Jeżeli postanowienie ze względu na obszerność nie może być umieszczone w całości w protokole, wówczas można je sporządzić osobno, a w protokule uczynić wzmiankę, że postanowienie mieści się w załączniku; załącznik podpisuje się tak jak protokuł.
To samo stosuje się w razie odstąpienia od oskarżenia oskarżyciela posiłkowego (art. 72).
W razie odmowy umorzenia postępowania, dalsze postępowanie toczyć się będzie tak, jakby odstąpienie od oskarżenia nie nastąpiło.
Jeżeli wyznaczenie sędziego, asesora sądowego lub aplikanta nastąpiło bez porozumienia się z kierownikiem sądu, należy kierownika natychmiast o tem zawiadomić.
Sprawy aresztowanych należy traktować jako szczególnie pilne oraz baczyć na to, aby o ile możności przyśpieszyć ich ukończenie.
Przepis niniejszy nie odnosi się do wypadków zatrzymania przez osoby prywatne (art. 166).
Odpis postanowienia należy natychmiast przesłać zarządowi więzienia z zaznaczeniem, że odpis doręczono oskarżonemu.
Równocześnie z przekazaniem sprawy innemu sędziemu lub sądowi albo z przesłaniem jej do prokuratora należy zawiadomić zarząd więzienia o przekazaniu aresztowanego do rozporządzenia odpowiedniego sędziego, sądu lub prokuratora.
W razie przekazania sprawy Sądowi Najwyższemu lub przedstawienia sprawy wyższej instancji z powodu wniesionego zażalenia, aresztowanego nie przekazuje się do rozporządzenia sądu odwoławczego.
W sprawach, w których dochodzenie prowadzi prokurator bezpośrednio lub za pośrednictwem policji, przepis ustępu poprzedniego nie ma zastosowania.
Nie wolno używać ani gróźb lub innych środków przymusowych, ani podstępu lub obietnic celem uzyskania wyjaśnień.
Nałożenie kajdan można jednak zarządzić, gdy zachowanie się oskarżonego na rozprawie zagraża bezpieczeństwu.
Zdjęcie kajdan należy zarządzić również w czasie przesłuchania poza rozprawą, o ile szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie.
Konwojent ma być obecny w tym samym pokoju, w którym odbywa się przesłuchanie konwojowanego.
Sędzia może jednak zarządzić, aby konwojent pozostał przed wejściem do pokoju, w którym odbywa się przesłuchanie, jeżeli to nie sprzeciwia się obowiązkom służbowym konwojenta i nie zachodzi obawa ucieczki konwojowanego lub gwałtu z jego strony.
Przepis ustępu poprzedniego ma odpowiednie zastosowanie do odwiedzin i korespondencji aresztowanego (§ 100, 101).
Na przyjęcie dla aresztowanego żywności, odzieży i innych przedmiotów może zezwolić także sędzia śledczy lub sędzia grodzki, w którego okręgu znajduje się więzienie.
Uprawnienia przewidziane w poprzednich ustępach służą także właściwemu prokuratorowi.
Jeżeli w siedzibie sądu niema kasy skarbowej lub ta nie jest czynna, kaucję składa się w kasie sądowej, a gdy i ta nie jest czynna, sąd przyjmie kaucję i najpóźniej następnego dnia powszedniego przekaże ją do kasy sądowej.
Gdy oskarżony jest aresztowany, sąd w każdym wypadku winien kaucję przyjąć i najpóźniej następnego dnia powszedniego przekazać ją do kasy sądowej.
W miarę potrzeby listy gończe rozesłać należy także innym władzom i organom, w szczególności sądom i urzędom gminnym celem ogłoszenia przez przybicie na tablicy i rozplakatowania lub rozpowszechnienia w sposób inny, przyjęty zwyczajem miejscowym.
Wnioski w tym względzie należy przedstawiać Ministerstwu Sprawiedliwości, o ile umowy lub porozumienia międzynarodowe nie przewidują innej drogi.
Jeżeli oddział jest odłączony na dłuższy okres czasu od swej formacji (detaszowany bataljon, kompanja), należy o doręczenie zwracać się do dowództwa detaszowanego oddziału.
Gdyby jednak doręczenie za pośrednictwem dowództwa połączone było ze stratą czasu, sprawa zaś nie cierpiała zwłoki, a miejsce pobytu osoby, której doręczyć należy, było sądowi znane, można doręczenie uskutecznić przez komendę garnizonu (komendanta lub oficera placu) miejsca pobytu wojskowego; gdyby komendy takiej w miejscu nie było, wezwanie świadkowi lub biegłemu można doręczyć bezpośrednio.
Na obszarze województwa poznańskiego bezpośrednią zwierzchność stanowią państwowe inspekcje dróg wodnych w Śremie, Poznaniu, Czarnkowie i Bydgoszczy.
"Przysięgam Panu Bogu Wszechmogącemu i Wszechwiedzącemu, że sumiennie wykonam obowiązki protokulanta. Tak mi, Panie Boże, dopomóż."
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej, wydane na podstawie art. 112, ma tu odpowiednie zastosowanie.
Sędzia, zachowując przepis art. 113 § 3, uprzedzi nadto składającego przysięgę, że przysięga odnosi się do protokułowania w określonych sprawach albo we wszystkich sprawach na danych rokach lub sesji wyjazdowej.
Baczyć przytem należy, by osoba, której polecono spisanie protokułu, dawała dostateczną rękojmię należytego spełnienia czynności; dotyczy to zwłaszcza spisania protokułu, zawierającego wywód środka odwoławczego (art. 230).
Nie należy używać określeń w rodzaju "obecni podpisani".
Protokułu narad i głosowania, odbywających się w myśl art. 356 i nast. (473), nie spisuje się.
W rubryce 4 podać należy treść postanowienia z krótkiem uzasadnieniem, jeżeli ono jest konieczne; gdy zapada postanowienie obszerniejsze, stosuje się § 76.
Protokuły wspólne przechowuje się w osobnym zeszycie.
Osoby wyznające religję mojżeszową, składając przysięgę, mogą nakryć głowę.
Jeżeli funkcjonarjusz policji państwowej zmuszony jest zjawić się w sądzie z długą bronią palną, bierze broń w czasie przysięgi na lewe przedramię, jak "na pas broń".
Wojskowi z karabinem opierają podczas składania przysięgi karabin o przedramię lewej ręki, nie ruszając kolby z miejsca; czapkę trzymają w lewej ręce.
O miejscu i czasie przetargu należy zawczasu ogłosić publicznie.
Jeżeli prokurator skieruje akt oskarżenia z aktami sprawy do sądu okręgowego lub grodzkiego, sędzia śledczy, po otrzymaniu o tem zawiadomienia od prokuratora, wyda zarządzenia co do osoby aresztowanego i przechowywanych przedmiotów.
Jeżeli prokurator, składając akt oskarżenia przeciw niektórym oskarżonym, wnosi o umorzenie śledztwa co do innych oskarżonych lub co do pewnych czynów objętych tem samem śledztwem, sędzia śledczy dokonywa czynności przewidzianej w ustępie pierwszym na podstawie zawiadomienia prokuratora; w razie potrzeby sędzia śledczy zażąda akt.
Jeżeli akt oskarżenia złożył komisarjat lub posterunek zamiejscowy, zawiadomienie o rozprawie kierować należy do tego komisarjatu, w którego okręgu znajduje się sąd grodzki.
Nadto przewodniczący rozprawy winien dokładnie zapoznać się ze sprawami, wyznaczonemi na dany termin, w zakresie potrzebnym do kierownictwa rozprawą.
Członkowie składu sądzącego są wolni od obowiązku wymienionego w ustępie pierwszym, jeśli przewodniczący wydziału włożył ten obowiązek na przewodniczącego rozprawy.
Strony, ich obrońcy, pełnomocnicy i ustawowi przedstawiciele mogą zdanie odrębne przeglądać i robić z niego odpisy, nie mogą jednak otrzymywać uwierzytelnionych odpisów (art. 210).
Jeżeli kara pozbawienia wolności przewyższa trzy miesiące, sąd może - stosownie do uznania - postąpić w myśl ustępu poprzedniego lub polecić bezzwłoczne sprowadzenie skazanego do więzienia przez policję państwową.
Sąd winien, bez uprzedniego wezwania, zarządzić sprowadzenie skazanego do więzienia, gdy zachodzi obawa, że uchyli się od wykonania kary.
Jeżeli sprawa znajduje się w wyższej instancji, a zachodzi konieczność wykonania wyroku w całości lub w części wykonalnego, sąd, w którym sprawa się znajduje, prześle sądowi właściwemu do zarządzenia wykonania (art. 525 § 1) odpisy sentencji ze wzmianką o zakresie wykonalności wyroku.
Jeżeli zarządzenie wykonania należy do prokuratora, należy mu przesłać odpisy sentencji ze wzmianką o zakresie wykonalności wyroku.
Jeżeli sprawę rozpoznawał także sąd apelacyjny, akta przesyła się za pośrednictwem tego sądu, który dołącza swą opinję.
W miarę potrzeby należy powziąć dodatkowe postanowienie.
W zawiadomieniu należy podać oznaczenie akt skarbowych, imię i nazwisko skazanego, czyn przestępny, czas trwania tymczasowego aresztu, datę i krótką treść wyroku, datę rozpoczęcia i ukończenia kary pozbawienia wolności oraz datę uiszczenia kary pieniężnej.
Do przesyłki należy dołączyć dwa równobrzmiące wykazy wysłanych przedmiotów z podaniem tytułu przyznania ich Skarbowi Państwa i z żądaniem potwierdzenia na jednym z nich odbioru.
Broń i amunicję innego rodzaju odsyła się do powiatowej władzy administracji ogólnej.
Przedmioty wartości do 20 złotych można sprzedać także z wolnej ręki, w miarę potrzeby po uprzedniem oszacowaniu przez biegłego.
Przedmioty, do których nabycia potrzebne jest zezwolenie władzy, można sprzedać jedynie osobom, które okażą odpowiednie zezwolenie.