Rozdział 7 - Zakończenie postępowania przygotowawczego - Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2014.144 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 30 stycznia 2014 r.

Rozdział  7

Zakończenie postępowania przygotowawczego

Oddział  1

Zamknięcie postępowania przygotowawczego

§ 224. Czynności przewidziane w art. 321 § 1 k.p.k., dokonywane na wniosek podejrzanego lub jego obrońcy, przeprowadza się, gdy istnieją podstawy do sporządzenia i wniesienia do sądu aktu oskarżenia albo wniosku o warunkowe umorzenie postępowania bądź skierowania sprawy do sądu z wnioskiem o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających.

§  225.

1. Przed końcowym zaznajomieniem z materiałami postępowania podejrzany i jego obrońca mają prawo do przejrzenia akt w terminie określonym przez organ procesowy. Przejrzenie akt może nastąpić bezpośrednio przed zaznajomieniem z materiałami postępowania.

2. Zaznajomienie z materiałami postępowania powinno objąć wszystkie materiały sprawy dotyczącej podejrzanego. Dopuszczalne jest łączne lub grupowe zaznajomienie dwóch lub więcej podejrzanych z materiałami sprawy.

§  226.

1. Postanowienia o zamknięciu śledztwa albo dochodzenia nie wydaje się przed rozpoznaniem zgłoszonych wniosków o uzupełnienie postępowania.

2. Jeżeli podejrzany w sytuacji określonej w art. 325c pkt 1 lit. b k.p.k. został pozbawiony wolności i w końcowej fazie dochodzenia jest nadal tymczasowo aresztowany, wydaje się postanowienie o zamknięciu dochodzenia.

3. Niezależnie od liczby podejrzanych wydaje się jedno postanowienie o zamknięciu śledztwa albo dochodzenia.

Oddział  2

Umorzenie postępowania przygotowawczego

§ 227. Umarzając śledztwo lub dochodzenie na podstawie art. 322 k.p.k. jako przyczynę umorzenia można dodatkowo wskazać:

1) niewykrycie sprawcy przestępstwa;

2) okoliczność, że podejrzany nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa;

3) brak interesu społecznego w kontynuowaniu ścigania z urzędu albo w objęciu ściganiem z urzędu.

§  228.

1. Śledztwo lub dochodzenie może być umorzone w całości lub w części. Umorzenie w części może dotyczyć osób, zarzuconych czynów lub zdarzeń objętych postępowaniem.

2. Jeżeli stwierdzono, że podejrzany nie popełnił zarzuconego mu przestępstwa, a jednocześnie nie wykryto sprawcy, w postanowieniu wymienia się obie przyczyny umorzenia postępowania.

§  229.

1. W rozstrzygnięciu (sentencji) postanowienia o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia należy przytoczyć opis czynu w postaci ustalonej w toku postępowania, odpowiadającą mu kwalifikacje prawną, a także przyczynę i podstawę prawną umorzenia.

2. W uzasadnieniu postanowienia o umorzeniu należy wymienić osoby, przeciwko którym toczyło się postępowanie, oraz zarzuty albo zdarzenia będące jego przedmiotem, zwięźle przedstawić czynności, jakich dokonano, i poczynione ustalenia, ocenić zebrane dowody oraz wskazać podstawy faktyczne i prawne, które zadecydowały o umorzeniu.

§ 230. Po wydaniu lub zatwierdzeniu postanowienia o umorzeniu śledztwa albo dochodzenia prokurator niezwłocznie podejmuje decyzję o uchyleniu zastosowanych środków zapobiegawczych oraz w przedmiocie dowodów rzeczowych, z zastrzeżeniem art. 325e § 2 zdanie drugie k.p.k.

§ 231. Jeżeli w wyniku śledztwa lub dochodzenia prowadzonego przeciwko dwom lub więcej podejrzanym zachodzą podstawy do warunkowego umorzenia postępowania w stosunku do jednego lub niektórych z nich, a co do innych należy sporządzić akt oskarżenia, prokurator wyłącza postanowieniem sprawę w odpowiedniej części do odrębnego prowadzenia.

Oddział  3

Akt oskarżenia

§  232.

1. Prokurator, stosując art. 331 k.p.k., jest obowiązany do podjęcia, w terminach wskazanych w tym przepisie, właściwych decyzji procesowych co do wszystkich podejrzanych i zarzuconych im czynów.

2. W sprawie o przestępstwo skarbowe, podlegające rozpoznaniu w postępowaniu zwyczajnym, stosuje się art. 155 k.k.s.

3. Akt oskarżenia sporządzony w dochodzeniu przez prokuratora zawiera uzasadnienie.

§ 233. W akcie oskarżenia, oprócz tytułu i daty pisma oraz danych wymienionych w art. 119 § 1 i art. 332 § 1 i 2 k.p.k., należy:

1) w nagłówku podać imię i nazwisko osoby objętej oskarżeniem, ze wskazaniem kwalifikacji prawnej zarzucanego jej czynu, z uwzględnieniem wymogów określonych w art. 11 i 12 k.k.;

2) podać dane dotyczące zatrzymania, zastosowania tymczasowego aresztowania albo innego środka zapobiegawczego;

3) w przypadku objęcia oskarżeniem kilku osób, wymienić w kolejności sprawców, podżegaczy, pomocników i inne osoby, których przestępstwo pozostaje w ścisłym związku z przestępstwem sprawcy, zamieszczając po danych o osobie każdego z nich stawiane im zarzuty w zasadzie w porządku chronologicznym, z tym jednak, aby czyny zagrożone oczywiście surowszymi karami poprzedzały inne zarzuty;

4) w przypadku sporządzenia osobnych konkluzji w odniesieniu do poszczególnych oskarżonych wymienić w każdej z nich imiona i nazwiska wszystkich współsprawców objętych aktem oskarżenia; jeżeli jednak przeciwko współsprawcy toczy się odrębne postępowanie, jego nazwiska nie zamieszcza się w konkluzji, podając je tylko w uzasadnieniu.

§ 234. Wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy następuje przez wymienienie nazwy sądu i jego siedziby oraz powołanie przepisów uzasadniających właściwość rzeczową i miejscową.

§  235.

1. W uzasadnieniu aktu oskarżenia należy wskazać, co do których oskarżonych wydano postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym oraz w jakiej części wyłączono sprawy poszczególnych osób lub o poszczególne czyny do odrębnego postępowania lub postępowanie umorzono.

2. Na marginesie uzasadnienia, a także listy, wykazu i wniosku, wymienionych w art. 333 k.p.k., należy podać właściwe numery kart akt sprawy dotyczące powołanego dowodu lub osoby.

§  236.

1. Akt oskarżenia przesyła do sądu odpowiednio prokurator apelacyjny, prokurator okręgowy lub prokurator rejonowy.

2. W piśmie do sądu należy zamieścić informację o:

1) wysłaniu zawiadomień, o których mowa w art. 334 § 2 k.p.k., z podaniem ich daty;

2) przekazaniu tymczasowo aresztowanego do dyspozycji sądu;

3) miejscu przechowywania i o przekazaniu do dyspozycji sądu dowodów rzeczowych, których nie dołączono do akt sprawy, oraz o dokonanym zabezpieczeniu majątkowym.

3. W piśmie, o którym mowa w ust. 2, należy również zamieścić wniosek o rozpoznanie wytoczonego równocześnie powództwa cywilnego lub wzmiankę o zgłoszeniu powództwa w toku postępowania przygotowawczego albo wystąpieniu z wnioskiem, o którym mowa w art. 49a k.p.k.

§  237.

1. Przesyłając akt oskarżenia do sądu należy dołączyć także po jednym odpisie aktu oskarżenia dla każdego obrońcy oskarżonego, jak również zawiadomić obrońcę oskarżonego o przesłaniu aktu oskarżenia do sądu.

2. Zwrotne pokwitowanie odbioru zawiadomień, o których mowa w art. 334 § 2 k.p.k., przesyła się niezwłocznie po ich otrzymaniu do sądu w ślad za aktem oskarżenia.

§  238.

1. Przekazanie tymczasowo aresztowanego do dyspozycji sądu następuje równocześnie z przesłaniem aktu oskarżenia. O przesłaniu aktu oskarżenia i przekazaniu tymczasowo aresztowanego do dyspozycji sądu powiadamia się dyrektora zakładu karnego lub aresztu śledczego, w którym tymczasowo aresztowany przebywa.

2. W przypadku zastosowania w postępowaniu przygotowawczym poręczenia lub dozoru Policji, o przesłaniu do sądu aktu oskarżenia należy zawiadomić poręczającego lub jednostkę organizacyjną Policji sprawującą dozór nad podejrzanym.

§ 239. Prokurator może jednocześnie z wniesieniem aktu oskarżenia wytoczyć powództwo cywilne, jeżeli według jego oceny wymaga tego interes społeczny, a dowody zebrane w postępowaniu przygotowawczym są wystarczające do uwzględnienia powództwa; w przypadku wytoczenia powództwa, do akt sprawy należy dołączyć wymaganą liczbę odpisów pozwu.

§ 240. Na wniosek pokrzywdzonej osoby fizycznej lub po uzyskaniu jej zgody prokurator powinien wytoczyć powództwo cywilne, zwłaszcza jeżeli pokrzywdzony na skutek ułomności, niezaradności lub z innej przyczyny ma ograniczoną możliwość samodzielnego dochodzenia przysługujących mu roszczeń lub przemawia za tym wzgląd na zasady współżycia społecznego i wychowawczą rolę postępowania karnego.

Oddział  4

Konsensualne zakończenie postępowania przygotowawczego

§ 241. Zgodę na warunki skazania podejrzany wyraża w protokole przesłuchania podejrzanego lub w protokole końcowego zaznajomienia go z materiałami postępowania albo w odrębnym dokumencie.

§ 242. Jeżeli po dokonaniu uzgodnień, o których mowa w art. 335 § 1 k.p.k., nastąpi zmiana lub uzupełnienie zarzutów podejrzanemu, należy dokonać ponownych uzgodnień w tym zakresie.

§ 243. Skrócone postępowanie przygotowawcze, o którym mowa w art. 335 § 2 k.p.k., przeprowadza się wtedy, gdy podejrzany nie zaprzecza popełnieniu zarzuconego mu czynu, a jego wyjaśnienia, jak i okoliczności popełnienia przestępstwa, nie budzą wątpliwości.