Regulamin przewozu towarów pomiędzy stacjami kolei żelaznych na obszarach Rzeczypospolitej Polskiej i Wolnego Miasta Gdańska a portami Lewantu morzem przez port Konstanca.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.88.664

Akt utracił moc

Wersja od: 23 grudnia 1929 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KOMUNIKACJI

z dnia 4 grudnia 1929 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Sprawiedliwości, Przemysłu i Handlu oraz Rolnictwa w przedmiocie Regulaminu przewozu towarów pomiędzy stacjami kolei żelaznych na obszarach Rzeczypospolitej Polskiej i Wolnego Miasta Gdańska a portami Lewantu morzem przez port Konstanca.

Na mocy art. 4 p. 8 ustawy z dnia 12 czerwca 1924 r. w zakresie działania Ministra Kolei Żelaznych i o organizacji urzędów kolejowych (Dz. U. R. P. Nr. 57, poz. 580) oraz art. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1926 r. w sprawie ustanowienia urzędu Ministra Komunikacji (Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 567) zarządza się co następuje:

§ 1. Dla bezpośredniej komunikacji towarowej lądowo-morskiej pomiędzy Polską a portami Lewantu wprowadza się Regulamin przewozu towarów pomiędzy stacjami kolei żelaznych na obszarach Rzeczypospolitej Polskiej i Wolnego Miasta Gdańska a portami Lewantu morzem przez port Konstanca w brzmieniu według załącznika do rozporządzenia niniejszego.

§ 2. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

REGULAMIN

przewozu towarów pomiędzy stacjami kolei żelaznych na obszarach Rzeczypospolitej Polskiej i Wolnego Miasta Gdańska a portami Lewantu morzem przez port Konstanca.

Art. 1. Obszar ważności. Sposób przewozu.

Regulamin niniejszy stosuje się do przewozu towarów nadanych za bezpośrednim listem przewozowym-konosamentem na włączonych do taryfy stacjach - do portów Konstantynopol (Istanbul), Piraeus, Aleksandrja, Haifa i Jaffa - tudzież na odwrót.

Przewóz towarów odbywa się między włączonemi do taryfy stacjami kolejowemi a portem Konstanca koleją żelazną, natomiast między portem Konstanca a portami Konstantynopol (Instanbul), Piraeus, Aleksandrja, Haifa i Jaffa statkami Rumuńskiej Żeglugi Morskiej.

Art. 2. Ogólne warunki przewozu.

O ile regulamin niniejszy nie zawiera innych postanowień - obowiązują jako prawo umowne:

a) postanowienia Berneńskiej Konwencji Międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi z 23 października 1924 r. oraz Ujednostajnione Postanowienia Dodatkowe - dla przewozu kolejami żelaznemi;

b) ogólne warunki przewozu, umieszczone na odwrotnej stronie listu przewozowego-konosamentu, dla przewozu drogą morską.

Art. 3. Przedmioty wyłączone od przewozu lub przyjmowane do przewozu warunkowo.

1) Wyłącza się od przewozu:

a) wszelkie materjały wybuchowe, samozapalne lub łatwozapane, n. p. proch strzelniczy armatni, myśliwski i wybuchowy, bawełnę strzelniczą prasowaną i nieprasowaną pioruniany srebra, złota i rtęci (koks sodowy), nitroglicerynę oraz preparaty nitroglicerynowe, sole kwasu pikrynowego i preparaty z nich, dynamit, fosfor i preparaty z fosforu, ognie sztuczne, naftę i derywaty naftowe, jak benzynę, oleje napędowe i t. p. oprócz parafiny;

b) materjały żrące w stanie stałym lub płynnym (n. p. wapno) i wydzielające woń przykrą;

c) przedmioty, których przewóz należy wyłącznie do poczty;

d) przedmioty o objętości ponad 3 m³, ważące mniej jak 250 kg w metrze ³, o ile taryfa nie przewiduje wyraźnie wyjątków, a mianowicie:

1. zwierzęta wypchane,

2. drzewa i krzewy, drzewa owocowe i rośliny, wszystkie żywe, nieopakowane, także związane,

3. bawełnę nieprasowaną,

4. naczynia drewniane próżne o pojemności ponad 40 litrów,

5. konopie nieprasowane,

6. obręcze drewniane do naczyń,

7. kosze i wyroby plecione z wikliny oraz kosze lub klatki dla ptaków próżne i t. p.,

8. kufry ręczne, próżne lub napełnione wełną drzewną, słomą, sianem i t. p.

9. dekoracje teatralne,

10. surowiec korkowy,

11. słomę i siano, nieprasowane,

12. włókna kokosowe, surowe,

13. chmiel nieprasowany,

14. wełnę nieprasowaną,

15. skrzynie, pudła z łat, pudełka próżne lub napełnione wełną drzewną, słomą, sianem i t. p.,

16. meble i stojaki na meble, nierozebrane, z drzewa, słomy, trzciny bambusowej i kokosowej, oprócz mebli z drzewa giętego,

17. lustra i obrazy w ramach,

18. korzenie ryżowe, nieprasowane,

19. watę nieprasowaną;

e) przedmioty ponad 7 m długości, oraz o wadze przewyższającej 750 kg w jednej sztuce;

f) zwierzęta żywe;

g) złoto, srebro, platynę, artykuły ze złota, srebra i platyny, monety i papiery wartościowe, klejnoty, perły prawdziwe i t. p.;

h) zwłoki;

i) pojazdy wszelkie, jak samochody, kocze, samoloty, omnibusy, panoramy, menażerje, muzea przenośne, przynależności karuzeli, łodzie, czółna i t. p.

2) Warunkowo przyjmuje się do przewozu: wszystkie przedmioty kruche, jak wyroby ze szkła, porcelany i fajansu oraz przedmioty, które łatwo się rozsypują, jak orzechy, owoce, jarzyny, następnie to wary, które załadowane razem z innemi, mogą je zanieczyścić, jak farby ziemne, popiół i t. p.

Przedmioty te dopuszcza się do przewozu pod warunkiem, że są opakowane w sposób wykluczający uszkodzenie lub rozsypanie zawartości i zanieczyszczenie innych przesyłek.

Jeżeli kolej żelazna stwierdzi, że przyjęte do przewozu przedmioty należą do kategorji wyłączonych od przewozu, to w braku innych przepisów prawnych - ma ona obowiązek wezwać nadawcę do odebrania przesyłki. Gdy nadawca nie rozporządzi przesyłką w przepisanym terminie, kolej postąpi według postanowień art. 18.

Jeżeli to uchybienie stwierdzono w czasie przewozu morzem, kapitan statku jest uprawniony wrzucić tego rodzaju towary do morza lub zniszczyć, bez jakiegokolwiek prawa do odszkodowania ze strony nadawcy lub odbiorcy.

Nadawca jest obowiązany do uiszczenia wszelkich z tego powodu wynikłych kosztów oraz ewentualnych dopłat, niezależnie od skutków karnych i odpowiedzialności względem przedsiębiorstwa przewozowego lub osób trzecich za wyrządzone szkody,

3) Przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie mogą w drodze odpowiednich postanowień w taryfach ogłoszonych dopuszczać do przewozu pewne przedmioty z kategorji wyłączonych od przewozu lub też określać lżejsze warunki dla przedmiotów przyjmowanych warunkowo do przewozu.

Art. 4. Nadawanie do przewozu i załadowanie przesyłek. Rozkład jazdy statków.

1) Nadawanie do przewozu i załadowanie na stacjach kolejowych odbywa się według przepisów Regulaminu Przewozu i taryf wewnętrznych.

2) Przesyłki, nadawane do przewozu w ajencjach Rumuńskiej Żeglugi Morskiej, należy tak wcześnie dostawić na pokład pod dźwig lub zawczasu złożyć na lichtugach, aby ich załadowanie mogło być ukończone najpóźniej na godzinę przed odpłynięciem statku.

Za niezaładowanie przedmiotów na czas niedostawionych na pokład, Rumuńska Żegluga Morska nie ponosi odpowiedzialności, chociażby je uprzednio zgłoszono do załadowania.

3) W razie przepełnienia portu Constanta towarami lub w razie siły wyższej Rumuńska Żegluga Morska nie jest obowiązana wysłać przesyłkę statkiem odchodzącym z portu Constanta bezpośrednio po nadejściu przesyłki.

4) Rozkład jazdy statków Rumuńskiej Żeglugi Morskiej winien być obwieszczony na stacjach, włączonych do taryfy, oraz w ajencjach Rumuńskiej Żeglugi Morskiej. Bliższych wyjaśnień udzielają Zarządy przedsiębiorstw uczestniczących w przewozie.

Art. 5. List przewozowy-konosament.

1) Nadawca winien na każdą przesyłkę sporządzić list przewozowy-konosament wedle wzoru, wskazanego w załącznikach A lub B, oraz dwie kopje tego listu według wzoru, wskazanego w załącznikach C lub D.

Jednym listem przewozowym-konosamentem można objąć towary w ilości najwyżej jednego wagonu kolejowego.

2) Listy przewozowe-konosamenty winny być sporządzone na formularzach przedsiębiorstw, uczestniczących w przewozie. Można je nabywać na stacjach, włączonych do taryfy, oraz w ajencjach Rumuńskiej Żeglugi Morskiej po cenie, wskazanej w taryfie.

3) Co do należności stemplowych obowiązują przepisy ustawowe kraju nadania i kraju odbioru.

4) W kierunku do Lewantu nadawca winien wypełnić list przewozowy-konosament i kopje w języku polskim i francuskim. W kierunku do Polski należy w liście przewozowym-konosamancie zamieścić tłumaczenie na język francuski, jeśli wypełniony jest w innym języku, aniżeli francuskim.

5) List przewozowy-konosament może opiewać na nazwisko adresata (osoby lub firmy) lub na zlecenie.

Przeniesienie następuje przez indos, zamieszczony na oryginale listu przewozowego-konosamentu w miejscu na to przeznaczonem i wręczenie listu przewozowego-konosamentu osobie lub firmie, na którą indos opiewa.

6) W liście przewozowym-konosamencie na dawca winien oznaczyć przy przesyłkach nietylko drobnych, ale i wagonowych, ilość, rodzaj opakowania, cechy i numery każdej sztuki, o ile ze względu na właściwość towaru jest to możliwe.

Art. 6. Odpowiedzialność za oświadczenia zamieszczone w liście przewozowym - konosamencie. Sprawdzanie ich przez przedsiębiorstwa przewozowe. Dopłaty.

1) Nadawca jest odpowiedzialny za ścisłość oświadczeń i wskazań, wpisanych przez niego do listu przewozowego-konosamentu; ponosi wszelkie następstwa wynikające ze wskazań lub oświadczeń niezgodnych z rzeczywistością, nieścisłych, niedostatecznych lub wpisanych na miejscu, nie przeznaczonem do tego rodzaju wskazań i oświadczeń. Po oddaniu oryginału listu przewozowego-konosamentu przedsiębiorstwu przewozowemu odbiorca odpowiada solidarnie z nadawcą.

Przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie mają prawo sprawdzać w każdym czasie, czy przesyłka zgadza się ze wskazaniami w liście przewozowym-konosamencie.

2) W razie niezgodnego z rzeczywistością oznaczenia zawartości przesyłki - lub przy przesyłkach wagonowych, załadowanych przez nadawcę - w razie podania wagi niższej, niż rzeczywista, pobiera się różnicę przewodnego od miejsca nadania do miejsca przeznaczenia, oraz dopłatę w wysokości podwójnej różnicy. Nie wpływa to na obowiązek pokrycia wszelkich strat, które z tego powodu wynikły, a także na odpowiedzialność z mocy prawa karnego i przepisów policyjnych. Najniższa dopłata wynosi 0,50 dolara Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej nawet wtedy, gdy niema różnicy należności przewozowych.

W razie przeciążenia wagonu załadowanego przez nadawcę lub w razie fałszywej deklaracji przedmiotów wybuchowych, samozapalnych, budzących odrazę i wydzielających woń przykrą (art. 3, 1)-a) i b) dopłaty pobiera się według taryf wewnętrznych kolei ujawniającej. W razie wykrycia podczas przewozu morzem lub w ajencji Rumuńskiej Żeglugi Morskiej, dopłata wynosi 1.25 dolara Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej za każdy kg towarów wybuchowych, 0,75 dolara Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej za każdy kg towarów samozapalnych i 0.25 dolara Stanów Zjednoczonych Ameryki Pomocnej za każdy kg towarów wydzielających woń przynajmniej jednak 25 dolarów Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej od przesyłki.

Kapitan statku oraz ajencja Rumuńskiej Żeglugi Morskiej są uprawnieni do zniszczenia towarów tego rodzaju. Zarówno nadawca jak i odbiorca nie mają wówczas prawa do odszkodowania.

Z odładowaną nadwyżką wagi kolej żelazna postąpi według postanowień taryf wewnętrznych.

Dopłaty obciążają przesyłkę. Jeżeli wartość towaru nie pokrywa kwoty dopłaty, lub jeżeli odbiorca wzbrania się przyjąć przesyłkę, nadawca winien uiścić należność, wynikającą z dopłaty.

Art. 7. Zawarcie umowy o przewóz.

Umowę o przewóz uważa się za zawartą a wymienione w art. 2 prawo umowne za obowiązujące z chwilą, kiedy stacja kolejowa (ajencja Rumuńskiej Żeglugi Morskiej) przyjęła do przewozu przesyłkę wraz z listem przewozowym-konosamentem. Na znak przyjęcia przesyłki do przewozu stacja (ajencja) wyciska na oryginalnym liście przewozowym-konosamencie stempel z datą przyjęcia. Ten sam stempel z tą samą datą wyciska się na obu kopjach listu przewozowego-konosamentu.

List przewozowy-konosament (oryginał), opatrzony stemplem nadawczym, stanowi dowód zawarcia umowy o przewóz i wydaje się nadawcy. Nadawca lub osoba, na którą list przewozowy-konosament indosowano, winna doręczyć list ten odbiorcy, gdyż przesyłkę wydaje się tylko za zwrotem oryginalnego listu przewozowego-konosamentu.

Stacja (ajencja) nadania zatrzymuje jedną kopję listu przewozowego-konosamentu, która towarzyszy przesyłce aż do miejsca przeznaczenia. Nadawca otrzymuje drugą kopję, na której stacja (ajencja) nadania winna wyszczególnić wszelkie przy nadaniu uiszczone należności.

Art. 8. Stan przesyłki. Opakowanie i cechowanie.

1) Towary z widocznemi oznakami uszkodzenia lub naruszenia opakowania lub też wadliwie opakowane mogą być nieprzyjęte do przewozu. W razie przyjęcia może stacja (ajencja) zażądać od nadawcy stwierdzenia tego stanu własnoręcznie wpisanem i podpisanem oświadczeniem w liście przewozowym-konosamencie.

2) Jeżeli towar wskutek swoich właściwości wymaga opakowania, nadawca powinien odpowiednio do wymagań transportu kolejowego i okrętowego opakować go w ten sposób, aby zabezpieczyć towar od całkowitego lub częściowego zaginięcia albo uszkodzenia podczas przewozu, jako też aby zapobiec uszkodzeniu osób, wagonów, statków lub uszkodzeniu innych przesyłek.

Jeżeli nadawca nie zastosuje się do przepisu powyższego, przedsiębiorstwo przewozowe może albo odmówić przyjęcia przesyłki do przewozu albo żądać, aby nadawca stwierdził w liście przewozowym-konosamencie brak lub wady opakowania i określił dokładnie te wady.

3) Wszystkie przesyłki muszą być zaopatrzone nazewnątrz w cechy trwałe i wyraźne, aby można było w każdej chwili stwierdzić ich identyczność, oraz celem uniknięcia zamiany ich na inne. Litery i liczby winny być przynajmniej 5 cm wysokie i zgadzać się z cechami, podanemi w liście przewozowym- konosamencie. Cechy mają być umieszczone bądź bezpośrednio na każdej sztuce przesyłki bądź na tabliczce z trwałego materjału, dobrze do niej przy mocowanej.

Nadawca ponosi skutki niezastosowania się do tego przepisu, zwłaszcza w wypadku zamiany przesyłki lub późnienia przewozu.

Towary żelazne, stalowe, mosiężne, ołowiane lub cynkowe, nieopakowane, których nie można zaopatrzyć w stałe cechy, należy oznaczyć kredą oleistą lub farbą olejną.

Przedmioty nieopakowane, które nie mogą być cechowane, winny posiadać inne oznaki odróżniające, które należy wskazać w liście przewozowym-konosamencie.

Art. 9. Przepisy celne, podatkowe, sanitarne i policyjne.

Nadawca jest obowiązany dołączyć do listu przewozowego-konosamentu niezbędne dokumenty do wypełnienia przepisów celnych, podatkowych, skarbowych, policyjnych i przepisów innych władz administracyjnych.

Jeżeli takie dokumenty nie mogą być złożone przy nadaniu z powody złożenia ich na jednej ze stacyj granicznych, list przewozowy-konosament i jego kopje powinny zawierać dokładną wskazówkę, gdzie dokumenty złożono.

Dopóki przesyłka znajduje się w drodze, przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie załatwiają formalności celne, podatkowe i policyjne. Na miejscu przeznaczenia, obowiązek załatwiania tych formalności ciąży na stronach.

W porcie Konstanca załatwia z urzędu formalności celne i inne czynności związane z ekspedycją przesyłek biuro celne i ekspedycyjne istniejące przy ajencji Rumuńskiej Żeglugi Morskiej.

Przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie nie są obowiązane sprawdzać, czy dokumenty rzeczone są dokładne i wystarczające.

Nadawca odpowiada wobec przedsiębiorstw uczestniczących w przewozie za wszelkie szkody, które mogą wyniknąć wskutek braku, niedostateczności lub nieprawidłowości tych dokumentów, o ile nie zachodzi wina ze strony tych przedsiębiorstw.

W razie braku, niedokładności lub niedostateczności tych dokumentów stacja (ajencja) może odmówić przyjęcia przesyłki do przewozu.

Gdy brak, nieprawidłowość lub niedostateczność tych dokumentów zostanie stwierdzona w drodze, dalszy przewóz przesyłki może być wstrzymany a przesyłka może być oddana do rozporządzenia nadawcy.

Jeżeli z powodu załatwienia formalności celnych, podatkowych, policyjnych lub formalności przepisanych przez inne władze administracyjne, wysłanie lub dalszy przewóz przesyłki opóźni się z winy wydawcy lub odbiorcy o więcej niż 48 godzin, przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie mogą po upływie tego czasu pobrać wskazane w taryfie składowe lub postojowe oraz powstałe koszty.

Art. 10. Zasady obliczania przewoźnego.

Przewoźne oraz opłaty dodatkowe i inne koszty oblicza się według stawek opłat przewozowych, zawartych w taryfach.

Powyżej wymienione należności należy zosobna wyszczególnić w kopji listu przewozowego-konosamentu, która towarzyszy przesyłce, - dołączając dowody, usprawiedliwiające poniesione koszty.

Art. 11. Opłacanie należności. Reklamacje w drodze administracyjnej.

1) Przewoźne i inne należności uiszcza się w Polsce w walucie polskiej, na obszarze Wolnego Miasta Gdańska w guldenach gdańskich lub walucie polskiej.

W ajencjach Żeglugi Morskiej Lewantu zapłata następuje w walucie taryfowej lub w walucie krajowej, obowiązującej w miejscu zapłaty.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

List przewozowy-Konosament

grafika

Przy przeliczaniu waluty taryfowej na walutę krajową obowiązuje każdoczesny kurs przerachowania w kraju miejsca zapłaty.

Przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie są obowiązane podawać do ogólnej wiadomości, zapomocą ogłoszeń wywieszanych przy okienkach kasowych lub w inny odpowiedni sposób, kursy, po jakich przerachowują należności przewozowe, opłaty dodatkowe i inne koszty, wyrażone w walucie taryfowej na walutę krajową (kursy przerachowania).

Opłaty zgóry pobrane, stacja (ajencja) powinna wymienić szczegółowo w oryginalnym liście przewozowym-konosamencie i kopjach tegoż.

2) Przy przesyłkach, podlegających obowiązkowej opłacie zgóry lub jeżeli nadawca wziął na swój rachunek koszty w całości albo częściowo, należy zażądać od nadawcy złożenia odpowiedniej w przybliżeniu sumy, jako zabezpieczenie, w wypadku, gdy kwota mająca być uiszczona nie może być ściśle określona przy nadaniu przesyłki. Stacje przejściowe (ajencje) wpisują kolejno należności do rachunku przedpłaty (załącznik E), który towarzyszy przesyłce do miejsca przeznaczenia. Rachunek przedpłaty musi być niezwłocznie po nadejściu przesyłki do miejsca przeznaczenia odesłany zpowrotem do miejsca nadania. Po nadejściu rachunku przedpłaty winno nastąpić ostateczne rozliczenie się z nadawcą.

3) Prawo zgłaszania roszczeń o zwrot niesłusznie pobranych opłat przewozowych służy nadawcy lub adresatowi albo też osobie, na rzecz której list przewozowy-konosament indosowano, zależnie od tego, kto uiścił nadpłatę.

Reklamacje należy zawsze zgłaszać w tym Zarządzie, gdzie nastąpiła zapłata. W razie opłaty należności zgóry do reklamacji należy dołączyć wręczoną nadawcy kopję listu przewozowego-konosamentu. W razie zaś przekazania należności, do reklamacji dołączyć należy egzemplarz kopji listu przewozowego-konosamentu, wręczony odbiorcy przy wykupnie przesyłki.

Do reklamacji wniesionej przez osobę trzecią należy dołączyć oddzielne zaświadczenie uprawnionego, że zgadza się na wypłacenie przypadającej kwoty osobie, zgłaszającej reklamację. Oświadczenie to, na którem podpis, na żądanie właściwego Zarządu, należy uwierzytelnić, przedsiębiorstwo zatrzymuje.

Art. 12. Zaliczenia i zaliczki.

Taryfa postanawia, czy zaliczenia i zaliczki w gotowiźnie są dopuszczalne.

Art. 13. Terminy dostawy.

Na drodze kolejowej obowiązują - oprócz maksymalnych terminów dostawy, ustalonych w Konwencji Międzynarodowej - dodatkowe terminy dostawy ważne każdocześnie na kolejach uczestniczących w przewozie.

Za przekroczenie terminu dostawy na drodze kolejowej nie wypłaca się żadnego odszkodowana, jeżeli, pomimo przekroczenia terminu dostawy, przesyłkę załadowano na ten sam statek, do którego byłaby załadowaną w razie terminowego przybycia do portu Konstanca. W kierunku do Polski termin dostawy rozpoczyna się z chwilą odbioru przesyłki przez kolej w porcie Konstanca; w kierunku do Lewantu termin dostawy uważa się za dotrzymany, jeżeli w ciągu tego terminu kolej żelazna przygotowała przesyłkę do oddania celem dalszego przewozu ajencji Żeglugi Morskiej w porcie Konstanca.

Na drodze morskiej nie istnieją terminy dostawy i nie przyjmuje się żadnej odpowiedzialności za nadejście przesyłek do portów odpowiednio do rozkładu jazdy statków.

Art. 14. Prawo wprowadzania zmian w umowie o przewóz.

1) Prawo wprowadzania zmian w umowie o przewóz służy nadawcy a w razie indosowania listu przewozowego-konosamentu osobie na rzecz której list ten indosowano. Prawo to służy wymienionym tylko wtedy, jeżeli okażą oryginał listu przewozowego-konosamentu. Tego rodzaju zlecenia uwzględnia się z reguły tylko wtedy, gdy nadeszły za pośrednictwem stacji (ajencji) nadawczej.

2) Dodatkowe zlecenia mogą obejmować tylko następujące zarządzenia:

a) aby przesyłkę zwrócono na stacji lub w ajencji nadania,

b) aby przesyłkę zatrzymano w drodze lub wydano na stacji lub w ajencji, położonej poza stacją lub portem przeznaczenia,

c) aby przesyłkę zwrócono do stacji lub portu nadania,

d) aby przesyłkę wydano innej osobie lub firmie.

Przedsiębiorstwa przewozowe mogą także przyjąć dodatkowe zlecenia na frankowanie przesyłki, jednak bez żadnej odpowiedzialności za wykonanie tych zleceń.

3) Dodatkowe zlecenia, wydawane za pośrednictwem stacji kolejowej, należy uskuteczniać pisemnem oświadczeniem na przepisowym formularzu (załącznik F). W ajencjach Żeglugi Morskiej dokonywa się zleceń pismem do kierownika ajencji.

Dodatkowe zlecenia należy powtórzyć w oryginale listu przewozowego-konosamentu i podpisać przez osobę upoważnioną do dania zlecenia.

Zlecenie dodatkowe musi się rozciągać na całą przesyłkę.

4) Przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie mogą odmówić lub odroczyć wykonanie zleceń lub też je zmienić w następujących wypadkach:

a) jeżeli wykonanie nie jest już możliwe w chwili, gdy zlecenie doszło do przedsiębiorstwa przewozowego,

b) jeżeli wykonanie mogłoby spowodować utrudnienia w prawidłowym biegu służby przewozowej,

c) jeżeli zlecenie dotyczy zmiany stacji (portu) przeznaczenia a wykonaniu zlecenia sprzeciwiają się postanowienia ustawowe lub inne, w szczególności postanowienia władz sanitarnych, celnych, podatkowych, policyjnych lub innych władz administracyjnych,

d) jeżeli zlecenie dotyczy zmiany stacji (portu) przeznaczenia, lub zwrotu przesyłki, a wartość towaru nie zabezpiecza przypuszczalnych ogólnych kosztów przewozu przypadających od tej przesyłki do nowej stacji (portu) przeznaczenia, chyba, że koszty te będą zgóry opłacone lub zabezpieczone.

W wypadkach wyżej wymienionych należy bezzwłocznie zawiadomić o przeszkodach w wykonaniu zlecenia osobę, która dała zlecenie zmiany umowy.

5) Z chwilą wydania odbiorcy kopii listu przewozowego-konosamentu, towarzyszącej przesyłce, wygasa prawo do wprowadzania zmian w umowie o przewóz.

Art. 15. Zawiadomienie o przybyciu przesyłki.

1) Co do zawiadamiania o przybyciu przesyłki, obowiązują na stacjach polskich kolei przepisy Regulaminu Przewozu oraz taryfy wewnętrznej.

Przesyłek, adresowanych na zlecenie z reguły nie awizuje się; jeżeli jednak posiadacz listu przewozowego-konosamentu wystawionego na zlecenie życzy sobie zawiadomienia go o przybyciu przesyłki, winien to zgłosić na stacji przeznaczenia za okazaniem oryginału listu przewozowego-konosamentu i podać dane, potrzebne do awizowania.

2) W portach nie zawiadamia się o nadejściu przesyłek.

Art. 16. Wydanie przesyłki w miejscu przeznaczenia. Postępowanie przy wydaniu przesyłki.

1) Przesyłkę wydaje się za zwrotem oryginału listu przewozowego-konosamentu, opatrzonego potwierdzeniem odbioru przez osobę uprawnioną do odbioru, po zapłaceniu wszelkich należności, wynikających z umowy o przewóz.

Osobę, która przedstawia oryginał listu przewozowego-konosamentu, uważa się za upoważnioną do odbioru przesyłki. Przedsiębiorstwo przewozowe nie jest obowiązane sprawdzać tożsamości osoby odbiorcy, ani własnoręczności jego podpisu.

Po odebraniu oryginału listu przewozowego-konosamentu, wydaje się odbiorcy saldowaną kopję tegoż, na której należy uwidocznić wszelkie przez odbiorcę uiszczone kwoty.

2) Jeżeli po nadejściu przesyłki, adresowanej do pewnej osoby lub firmy, adresat przesyłki ze słusznej przyczyny nie jest jeszcze w posiadaniu oryginału listu przewozowego-konosamentu, przedsiębiorstwo przewozowe może według własnego uznania wydać przesyłkę adresatowi za potwierdzeniem odbioru na saldowanej kopji listu przewozowego-konosamentu i za złożeniem zabezpieczenia, odpowiadającego co najmniej wartości towaru. W takim razie za zwrotem oryginału listu przewozowego-konosamentu zwraca się deponującemu saldowaną kopję wraz z zabezpieczeniem.

Powyższego postępowania nie wolno stosować przy przesyłkach adresowanych na zlecenie. Przesyłki takie wydaje się tylko za zwrotem oryginału listu przewozowego-konosamentu.

3) Wydawanie przesyłek odbywa się na stacjach kolejowych według regulaminu odnośnej kolei.

4) Wydawanie przesyłek w portach odbywa się według postanowień punktu 1 i 2 niniejszego artykułu oraz według artykułu 17.

5) W razie zaginięcia, zagubienia lub zniszczenia z jakichkolwiek bądź powodów oryginału listu przewozowego-konosamentu, przesyłka może być wydana tylko po dopełnieniu przez osobę uprawnioną wszystkich formalności, zastrzeżonych prawem, obowiązującem na miejscu, gdzie przesyłka ma być wydana.

Art. 17. Wyładowanie towarów ze statków w portach przeznaczenia.

1) Po przybyciu statku do portu przeznaczenia kapitan statku lub organ ajencji Rumuńskiej Żeglugi Morskiej może dokonać wyładowania przyborami pokładowemi lub powierzyć wyładowanie osobie z własnego wyboru, albo ustanowionej przez władze portu. Wyładowanie, oddanie na skład i wydawanie towarów odbywa się na koszt, ryzyko i niebezpieczeństwo odbiorcy.

2) Jeżeli wyładowania dokonywa kapitan statku lub organ ajencji Rumuńskiej Żeglugi Morskiej, wówczas towary wyładowuje się, bez zawiadomienia o tem osoby uprawnionej do odbioru, do magazynu celnego, na przystani albo do publicznego magazynu lub prywatnego domu składowego na jej koszt, ryzyko i niebezpieczeństwo.

3) Wyładowanie może nastąpić w nocy, w niedziele lub dnie świąteczne na każdem miejscu przystani albo doków. W razie wyładowania towarów z pokładu zapomocą dźwigu kontrola pojedynczych sztuk winna być dokonywana na pokładzie przez kapitana statku i osobę uprawnioną do odbioru, za wręczeniem kapitanowi oryginału listu przewozowego-konosamentu i za opłatą wszelkich należności. W wypadku jednak, gdyby odbiorca nie miał przy tej czynności upoważnionego przedstawiciela, kapitan i organ ajencji Rumuńskiej Żeglugi Morskiej nie dopuszczą do żadnych późniejszych reklamacyj z tytułu wydania przesyłki z pokładu.

4) Jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny nie dokonano wyładowania towaru ze statku w porcie przeznaczenia, kapitan statku i ajent Rumuńskiej Żeglugi Morskiej mają prawo zatrzymania towaru na pokładzie, aby go w drodze powrotnej wyładować, a nawet do portu wyjścia statku odstawić, albo też według własnego uznania wyładować w porcie najbliższym, leżącym na drodze kursu statku. Z portu tego w takim razie przesyłka będzie przewieziona statkiem Rumuńskiej Żeglugi Morskiej lub w inny sposób do portu przeznaczenia na koszt Rumuńskiej Żeglugi Morskiej a na ryzyko towaru. Uprawniony do odbioru nie będzie miał żadnego prawa do odszkodowania z powodu opóźnienia.

Jeżeli uprawniony do odbioru nie zgłosi się z jakiekolwiek przyczyny po przesyłkę, kapitan statku i organ ajencji Rumuńskiej Żeglugi Morskiej zwolnią się od odpowiedzialności przez złożenie przesyłki do ajencji celnej.

5) W razie pożaru na lądzie lub na morzu uprawnionemu do odbioru przesyłki nie służy prawo do odszkodowania ze strony Rumuńskiej Żeglugi Morskiej pomimo opłacenia składowego.

Rumuńska Żegluga Morska lub jej ajenci nie mają w żadnym wypadku obowiązku ubezpieczać przesyłki nieodebrane.

Art. 18. Przeszkody w wydawaniu przesyłek.

1) Przy przeszkodach w wydawaniu na stacjach przeznaczenia postępowanie stosuje się do przepisów regulaminowych kolei wydającej.

Zawiadomienie o przeszkodach w wydaniu przesyłki jak również zawiadomienia dotyczące zarządzenia i wykonania sprzedaży przesyłki wysyła się każdorazowo nadawcy.

2) Jeżeli uprawniony do odbioru odmówi przyjęcia przesyłki, nadanej do oznaczonej osoby lub firmy, nadawca ma prawo rozporządzania przesyłką nawet w tym wypadku, gdy nie może okazać oryginału listu przewozowego-konosamentu.

3) Przy przeszkodach w wydawaniu w portach stawia się przesyłkę niezwłocznie do rozporządzenia nadawcy. Przesyłki niepodjęte po upływie 6 tygodni od czasu wysłania zawiadomienia o przeszkodzie, ajencja jest uprawniona sprzedać lub też pozostawić urzędowi celnemu.

Towary, podlegające szybkiemu zepsuciu mogą być sprzedane także przed upływem wspomnianego terminu, a nawet natychmiast po przybyciu do portu przeznaczenia. To samo prawo służy również ajencji w portach przeznaczenia w wypadku, gdy zachodzi obawa, że narosłe koszty przewozu, składowe i t. d. osiągnęły przypuszczalnie wartość przesyłki.

4) Sumę, uzyskaną ze sprzedaży, po potrąceniu przewoźnego i innych należności, oddaje się posiadaczowi oryginału listu przewozowego-konosamentu tylko za zwrotem tego dokumentu i przy zachowaniu postanowień punktu 1) art. 16.

Jeżeli kwota, uzyskana ze sprzedaży przesyłki, nie pokrywa należności przedsiębiorstw uczestniczących w przewozie, nadawca i osoby uprawnione do odbioru obowiązane są solidarnie do zapłaty różnicy między kwotą, jaką przesyłka jest obciążona, a kwotą, uzyskaną ze sprzedaży

Art. 19. Stwierdzenie uszkodzenia przesyłek. Reklamacje.

1) Stwierdzenia częściowego zaginięcia lub uszkodzenia towaru na kolei żelaznej dokonywa się według Regulaminu Przewozu kolei stwierdzającej.

2) Stwierdzenia w portach dokonywują właściwe władze miejscowe. Stwierdzenie powinno być dokonane protokolarnie. Do tej czynności należy wezwać wszystkie znane strony zainteresowane.

3) Do wnoszenia reklamacyj z powodu całkowitego lub częściowego zaginięcia lub uszkodzenia przesyłki, jako też z powodu przekroczenia terminu dostawy, jest uprawniony tylko posiadacz oryginału listu przewozowego-konosamentu. Do reklamacji należy dołączyć oryginał listu przewozowego-konosamentu.

Jeżeli reklamację wnosi odbiorca, który już nie jest w posiadaniu oryginału listu przewozowego-konosamentu, ponieważ oddał go w porcie lub stacji przeznaczenia przy opłacie przewoźnego, wtedy może do reklamacji dołączyć otrzymaną kopję listu przewozowego-konosamentu.

4) Reklamacje przesyłek, które jeszcze nie nadeszły, wnosi się do Zarządu stacji (portu) nadania, we wszystkich innych wypadkach do Zarządu stacji (portu) przeznaczenia.

Art. 20. Odpowiedzialność przedsiębiorstw uczestniczących w przewozie za czynności swych pracowników.

Przedsiębiorstwa, uczestniczące w przewozie odpowiadają za swoich, pracowników i za inne osoby, któremi posługują się przy wykonywaniu przewozu. Jeżeli jednak na żądanie interesantów pracownicy przedsiębiorstw tych sporządzają listy przewozowe-konosamenty, dokonywują tłumaczeń lub spełniają inne czynności, do których przedsiębiorstwa owe nie są obowiązane, uważa się ich za działających z polecenia osób, dla których czynności te załatwiają. Przedsiębiorstwo nie odpowiada za takie czynności, wykonywane przez swych pracowników.

Art. 21. Odpowiedzialność przedsiębiorstw uczestniczących w przewozie za całkowite lub częściowe zaginięcie lub uszkodzenie przesyłki.

1) Przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie odpowiadają za szkody, powstałe wskutek całkowitego lub częściowego zaginięcia lub uszkodzenia towaru na kolei według postanowień Berneńskiej Konwencji Międzynarodowej.

2) Za szkody wynikłe wskutek całkowitego lub częściowego zaginięcia lub uszkodzenia towaru na drodze morskiej odpowiadają przedsiębiorstwa uczestniczące w przewozie w granicach postanowień zamieszczonych w artykule 2 - b) niniejszego regulaminu. Sprzeczne zwyczaje handlowe w portach załadowania lub wyładowania nie będą uwzględnione.

Jeżeli nie można ustalić miejsca powstania szkody, przyjmuje się, że powstała w tem przedsiębiorstwie uczestniczącem w przewozie, gdzie szkodę najpierw stwierdzono.

Wyjątek stanowią uszkodzenia, powstałe wskutek wpływów atmosferycznych na towary, szczególnie wrażliwe na ciepło, zimno, wilgoć i inne zmiany ciśnienia atmosferycznego. W braku możliwości odmiennego stwierdzenia przypuszcza się przy takich towarach, że szkoda powstała w drodze morskiej.

3) Przedsiębiorstwo uczestniczące w przewozie nie odpowiada za całkowite lub częściowe zaginięcie lub inną szkodę towarów, które muszą być załadowane na pokład, bądź z powodu takich rozmiarów pojedynczych sztuk, że pomieszczenie ich wewnątrz statku natrafia na trudności, bądź celem uchronienia innych, razem załadowanych towarów przed uszkodzeniem, bądź też z innych powodów.

Art. 22. Ubezpieczenie towarów od ryzyka przewozu morzem, od ognia i kradzieży.

Jeżeli nadawca pragnie ubezpieczyć towary od ryzyka przewozu morzem, od ognia i kradzieży, winien wartość ubezpieczenia oznaczyć słowami w odnośnej rubryce listu przewozowego-konosamentu. W tym wypadku Rumuńska Żegluga Morska ubezpiecza towar w towarzystwach ubezpieczeniowych, z któremi zawarła osobno umowę i pobiera na ich rachunek premje ubezpieczeniowe, podane w taryfie.

Na życzenie interesantów wydają stacje kolejowe i ajencje Rumuńskiej Żeglugi Morskiej odpis odnośnej umowy ubezpieczeniowej.

Za załatwienie formalności ubezpieczeniowych nie pobiera się żadnej należności.

Art. 23. Deklarowanie wartości dostawy.

Deklaracja wartości dostawy może nastąpić tylko co do przewozów na kolejach żelaznych według postanowień Berneńskiej Konwencji Międzynarodowej.

Art. 24. Ogólna awarja.

W wypadkach ogólnej awarji należy sporządzić w porcie Konstanca - bez względu na port przeznaczenia - opis awarji, oszacowanie i podział szkód i strat, poniesionych przez statek i towary, a to według postanowień regulaminu York-Anvers 1924.

Przy ustaleniu udziału w ogólnej awarji dolicza się do wartości towaru należności przewozowe.

Dla zabezpieczenia należytego ustalenia udziału w ogólnej awarji, odbiorcy są obowiązani przedstawić Rumuńskiej Żegludze Morskiej dokumenty, umożliwiające oznaczenie rzeczywistej wartości towarów. Na podstawie tych dokumentów Rumuńska Żegluga Morska oznaczy prowizorycznie sumę, którą odbiorca winien złożyć przed wykupem towaru jako zabezpieczenie aż do ostatecznego ustalenia jego udziału.

Rumuńska Żegluga Morska zastrzega sobie prawo zatrzymania towarów aż do złożenia prowizorycznie ustalonej sumy, służącej na pokrycia udziału w ogólnej awarji.

Art. 25. Skargi sądowe przeciwko Rumuńskiej Żegludze Morskiej.

W razie sporu z Rumuńską Żeglugą Morską, wynikłego z zastosowania postanowień listu przewozowego-konosamentu w odniesieniu do przewozu morzem, wszelkie powództwo oraz zabezpieczenie powództwa winno być wszczęte w sądzie w Konstanca.

Załącznik  E (do art. 11)

RACHUNEK PRZEDPŁATY

grafika

Załącznik  F (do art. 14)

ZMIANY W UMOWIE O PRZEWÓZ.

grafika