Rozdział 3 - Stosowanie środków zapobiegawczych i postępowanie z osobami pozbawionymi wolności oraz z osobami, co do których orzeczono umieszczenie w ośrodku przystosowania społecznego. - Regulamin czynności sądów wojewódzkich i powiatowych w sprawach cywilnych i karnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.37.325

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 1985 r.

Rozdział  3.

Stosowanie środków zapobiegawczych i postępowanie z osobami pozbawionymi wolności oraz z osobami, co do których orzeczono umieszczenie w ośrodku przystosowania społecznego.

§  207.
1.
Odpis postanowienia sądu o tymczasowym aresztowaniu wraz z nakazem przyjęcia wystawionym dla administracji aresztu śledczego przesyła się komendzie powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) Milicji Obywatelskiej właściwej według miejsca zamieszkania oskarżonego dołączając nakaz doprowadzenia oskarżonego do aresztu śledczego. Jeżeli oskarżony jest już pozbawiony wolności, pisma te, z wyjątkiem nakazu doprowadzenia, przesyła się naczelnikowi zakładu karnego lub aresztu śledczego, w którym oskarżony przebywa.
2.
Jeżeli tymczasowe aresztowanie następuje na podstawie postanowienia sądu, które należy oskarżonemu doręczyć (art. 91 § 2 Kpk), sąd zarządza, aby organ wykonujący postanowienie o tymczasowym aresztowaniu doręczył oskarżonemu odpis tego postanowienia.
§  208.
1.
Tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji tego sądu, którego postanowienie o tymczasowym aresztowaniu zostało wykonane lub do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany został przekazany.
2.
Jednocześnie z przekazaniem akt sprawy innemu sądowi albo z odesłaniem jej do uzupełnienia postępowania przygotowawczego, przekazuje się tymczasowo aresztowanego do dyspozycji właściwemu sądowi lub prokuratorowi, o czym należy zawiadomić administrację zakładu karnego lub aresztu śledczego, podając nazwę organu, który wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, oraz datę i sygnaturę tego postanowienia.
§  209.
1.
Zgody na doprowadzenie osoby tymczasowo aresztowanej w celu przesłuchania udziela organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje.
2.
O udzieleniu zgody zawiadamia się bezpośrednio administrację zakładu karnego lub aresztu śledczego, w którym tymczasowo aresztowany przebywa. W razie nieudzielenia zgody - zawiadamia się o tym sąd żądający udzielenia zgody wskazując termin, w którym doprowadzenie będzie mogło nastąpić.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli doprowadzenie tymczasowo aresztowanego jest konieczne z innych względów.
§  210.
1.
Żądania doprowadzenia osoby pozbawionej wolności do sądu powinny być ograniczone do istotnej potrzeby, przy czym dzień i godzina czynności (rozprawy, posiedzenia, udostępnienia akt do przejrzenia) powinny być ustalone z uwzględnieniem możliwości komunikacyjnych związanych z doprowadzeniem i odprowadzeniem osoby konwojowanej.
2.
W celu doprowadzenia do sądu osoby pozbawionej wolności należy wysłać:
1)
nakaz wydania do administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego, w którym osoba ta przebywa,
2)
nakaz doprowadzenia do komendy powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) Milicji Obywatelskiej właściwej według miejsca, w którym znajduje się dany zakład karny lub areszt śledczy.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie wydania polecenia przetransportowania osoby pozbawionej wolności do odpowiedniego zakładu leczniczego albo z zakładu leczniczego do zakładu karnego lub aresztu śledczego.
§  211.
1.
W razie wydania przez sąd polecenia, aby osoba pozbawiona wolności została przetransportowana przed przeprowadzeniem czynności do zakładu karnego lub aresztu śledczego właściwego według zasad rejonizacji, poza czynnościami wymienionymi w § 210 ust. 2, należy:
1)
do nakazu doprowadzenia dołączyć pismo z zadaniem przetransportowania tej osoby do właściwego zakładu karnego lub aresztu śledczego,
2)
wysłać nakaz wydania do administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego, z którego osoba ta będzie doprowadzona do sądu, podając informację o mającym nastąpić przetransportowaniu, a do komendy powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) Milicji Obywatelskiej właściwej według miejsca, w którym znajduje się dany zakład karny lub areszt śledczy - nakaz doprowadzenia.
2.
W wypadku, o którym mowa w ust. 1, należy niezwłocznie po przeprowadzeniu czynności wydać polecenie przetransportowania osoby pozbawionej wolności do zakładu karnego lub aresztu śledczego, w którym poprzednio przebywała, chyba że sąd przeprowadzający czynność postanowi inaczej. Przepis § 210 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§  212.
1.
Nakazy wydania oraz wezwania dla osób pozbawionych wolności należy wysyłać do administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego, a nakazy doprowadzenia do jednostek Milicji Obywatelskiej odpowiednio wcześniej, tak aby właściwa jednostka otrzymała je na 7 dni przed datą czynności sądowej, a w terminie krótszym tylko w wyjątkowych wypadkach. W razie wydania polecenia przetransportowania nakazy wydania i doprowadzenia, o których mowa w § 210 ust. 2, należy doręczyć na 14 dni przed datą czynności sądowej.
2.
W nakazach doprowadzenia należy w miarę potrzeby zamieścić wzmiankę zawierającą dane umożliwiające organowi Milicji Obywatelskiej zorientowanie się co do koniecznej liczebności konwoju, a w szczególności dane dotyczące zarzucanego czynu i dotychczasowej karalności osoby pozbawionej wolności.
§  213.
Kierując tymczasowo aresztowanego na rozprawę lub posiedzenie w sądzie, do którego dyspozycji aresztowany pozostaje, administracja zakładu karnego lub aresztu śledczego przesyła za pośrednictwem dowódcy konwoju odpowiednie zawiadomienie, jeżeli aresztowany pozostaje także do dyspozycji innych organów.
§  214.
1.
Sąd, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje, właściwy jest aż co czasu wydania nieprawomocnego wyroku w sprawie do udzielenia zezwolenia na widzenie się z aresztowanym lub do zarządzenia zmian w uprawnieniach aresztowanego określonych w regulaminie wykonywania kary pozbawienia wolności.
2.
Jeżeli sąd, o którym mowa w ust. 1, postanowił, że tymczasowo aresztowany nie może zostać przeniesiony do zakładu karnego (art. 90 § 1 Kkw),uprawnienie do udzielania zezwolenia na widzenie się z aresztowanym przysługuje temu sądowi aż do czasu uprawomocnienia się wyroku.
3.
Zezwoleń na widzenie się z tymczasowo aresztowanym sąd udziela w zasadzie osobom należącym do najbliższej jego rodziny.
§  215.
1.
Zezwoleń na widzenie się z tymczasowo aresztowanym w sądzie przy sposobności rozprawy lub posiedzenia udziela przewodniczący na piśmie. W zezwoleniu, które doręcza się dowódcy konwoju, należy wskazać miejsce oraz czas trwania widzenia, w zasadzie nie przekraczający 15 minut.
2.
Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie udziela się, jeżeli:
1)
tymczasowo aresztowany nie pozostaje do dyspozycji sądu w danej sprawie,
2)
tymczasowo aresztowany jest oskarżony o zbrodnię albo o występek określony w art. 256 lub 257 Kk lub był za ten występek skazany,
3)
zachodzi uzasadniona obawa, że tymczasowo aresztowany wykorzysta widzenie w celu utrudnienia postępowania karnego.
3.
Zezwolenia na doręczenie żywności tymczasowo aresztowanemu doprowadzonemu do sądu udziela przewodniczący rozprawy lub posiedzenia na piśmie. Zezwolenie, które należy doręczyć dowódcy konwoju, powinno określać taką tylko ilość żywności i papierosów, która może być spożyta w czasie pobytu w sądzie i w drodze powrotnej do zakładu karnego lub aresztu śledczego.
§  216.
Ograniczenia, o których mowa w § 214 ust. 3 i w § 215 ust. 1 i 2, nie dotyczą obrońcy tymczasowo aresztowanego.
§  217.
1.
Jeżeli po wydaniu przez sąd powiatowy postanowienia o przekazaniu sprawy w celu uzupełnienia postępowania przygotowawczego prokurator wojewódzki złoży wniosek o przedłużenie tymczasowego aresztowania oskarżonego na czas oznaczony, sąd niezwłocznie przesyła ten wniosek wraz z aktami sprawy sądowi wojewódzkiemu.
2.
W postanowieniu o przedłużeniu tymczasowego aresztowania oskarżonego, wydanym w związku z przekazaniem sprawy w celu uzupełnienia postępowania przygotowawczego, sąd wojewódzki określa czas przedłużenia aresztowania od daty uprawomocnienia się postanowienia o przekazaniu sprawy.
§  218.
1.
W razie wydania wyroku skazującego osobę pozbawioną wolności, należy przesłać administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego zawiadomienie wskazujące, na jaką karę i na mocy jakiego przepisu osoba ta została skazana, oraz dane w przedmiocie zaliczenia tymczasowego aresztowania, czyniąc przy tym wzmiankę o prawomocności lub nie prawomocności wyroku. O odroczeniu lub zarządzeniu przerwy w rozprawie przesyła się także odpowiednie zawiadomienie.
2.
Jeżeli osoba pozbawiona wolności została doprowadzona do sądu, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, należy doręczyć za pośrednictwem dowódcy konwoju.
§  219.
1.
W razie uchylenia tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego pozostającego do dyspozycji sądu w danej sprawie, przewodniczący rozprawy lub posiedzenia zarządza niezwłoczne wysłanie do administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego nakazu zwolnienia wraz z odpisem postanowienia i wypuszczenie tymczasowo aresztowanego na wolność, jeżeli nie podlega on zatrzymaniu w innej sprawie. Przepis § 218 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2.
W razie potrzeby przewodniczący rozprawy lub posiedzenia zarządza wydanie zwolnionemu zaświadczenia stwierdzającego najważniejsze dane personalne, datę i przyczyny zwolnienia. Pismo odpowiedniej treści wysyła się również organowi, który zawiadomiono o zastosowaniu tymczasowego aresztowania.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie uchylenia tymczasowego aresztowania w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora (art. 212 § 2 i art. 222 § 3 kpk) oraz w razie nieuwzględnienia wniosku prokuratora wojewódzkiego o przedłużenie tymczasowego aresztowania na dalszy okres oznaczony (art. 222 § 2 pkt 2 Kpk).
§  220.
Korespondencję osoby tymczasowo aresztowanej kontroluje wyznaczony sędzia tego sądu, do którego dyspozycji osoba ta pozostaje, chyba że przewodniczący wydziału zarządzi inaczej.
§  221.
1.
Poręczenie majątkowe w postaci pieniędzy, papierów wartościowych lub przedmiotu zastawu składa się do depozytu sądowego. Pokwitowanie przyjęcia do depozytu dołącza się do protokołu przyjęcia poręczenia.
2.
Przyjęcie poręczenia majątkowego w postaci hipoteki następuje przez dołączenie do protokołu przyjęcia poręczenia odpisu z księgi wieczystej, stwierdzającego dokonanie wpisu hipotecznego z tytułu poręczenia.
§  222.
1.
W razie przyjęcia poręczenia od kierownictwa zakładu pracy, którego oskarżony jest pracownikiem, od kolektywu, w którym oskarżony pracuje lub się uczy, albo od organizacji społecznej, której oskarżony jest członkiem, sąd zawiadamia o tym poręczającego. W protokole przyjęcia poręczenia należy odnotować fakt zaznajomienia poręczającego z treścią art. 233 i 234 Kpk.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie przyjęcia poręczenia od kolektywu żołnierskiego, z tym że zawiadomienie o przyjęciu poręczenia kieruje się do właściwego dowódcy wojskowego.
§  223.
W razie zastosowania dozoru Milicji Obywatelskiej lub przełożonego wojskowego, sąd zawiadamia o tym właściwy organ dołączając odpis postanowienia o zastosowaniu dozoru. Należy również zwrócić się do właściwego organu, aby niezwłocznie zawiadomił sąd o naruszeniu przez oskarżonego obowiązku nałożonego przy zastosowaniu dozoru.
§  224.
O uchyleniu lub zmianie środka zapobiegawczego w postaci poręczenia majątkowego, poręczenia lub dozoru należy niezwłocznie zawiadomić odpowiednio poręczającego albo organ sprawujący dozór.
§  225.
1.
Przed zawieszeniem postępowania z powodu nieujęcia oskarżonego należy wyczerpać możliwości ustalenia adresu oskarżonego za pośrednictwem właściwego organu ewidencji i kontroli ruchu ludności, a w razie braku takiej informacji - za pośrednictwem Głównego Biura Adresowego. W razie bezskuteczności tej drogi należy zwrócić się do jednostki Milicji Obywatelskiej właściwej według ostatniego znanego sądowi miejsca zamieszkania lub pobytu oskarżonego z poleceniem wszczęcia poszukiwań.
2.
W razie istnienia warunków do wydania postanowienia o poszukiwaniu oskarżonego listem gończym, sąd może pominąć poszukiwania, o których mowa w ust. 1.
3.
W razie wydania postanowienia o poszukiwaniu oskarżonego listem gończym należy do listu gończego dołączyć odpisy aktu oskarżenia i postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, a także nakaz przyjęcia oskarżonego dla administracji aresztu śledczego.
§  226.
Po ustaniu przyczyny, która spowodowała wszczęcie poszukiwań lub rozesłanie listów gończych, należy niezwłocznie wysłać do jednostki Milicji Obywatelskiej, która na zarządzenie sądu dokonywała poszukiwań, odwołanie poszukiwań lub listu gończego.
§  227.
Do osób umieszczonych w ośrodku przystosowania społecznego ma odpowiednie zastosowanie tryb postępowania określony w § 207, 210, 212, 218 i 219.