Ratyfikacja przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych, sporządzonej w Hadze dnia 2 października 1973 r.
Dz.U.2000.2.14
Akt jednorazowyOŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 30 września 1999 r.
w sprawie ratyfikacji przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych, sporządzonej w Hadze dnia 2 października 1973 r.
Zgodnie z artykułem 35 wymienionej konwencji weszła ona w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 lipca 1996 r.
Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:
Republika Czeska 1 sierpnia 1976 r.
Dania 1 stycznia 1988 r.
Estonia 1 kwietnia 1998 r.
Finlandia 1 lipca 1983 r.
Francja 1 października 1977 r.
Hiszpania 1 września 1987 r.
Luksemburg 1 czerwca 1981 r.
Niderlandy 1 marca 1981 r.
Niemcy 1 kwietnia 1987 r.
Norwegia 1 lipca 1978 r.
Portugalia 1 sierpnia 1976 r.
Republika Słowacji 1 sierpnia 1976 r.
Szwajcaria 1 sierpnia 1976 r.
Szwecja 1 maja 1977 r.
Turcja 1 listopada 1983 r.
Wielka Brytania 1 marca 1980 r.
Włochy 1 stycznia 1982 r.
Republika Czeska
Republika Czeska
"Socjalistyczna Republika Czechosłowacji, w odniesieniu do Konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych, sporządzonej w Hadze dnia 2 października 1973 r., zastrzega sobie prawo, zgodnie z artykułem 34 Konwencji, do nieuznawania lub niewykonywania decyzji i ustaleń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych określonych w artykule 26 punkt 2 a i b, ponieważ czechosłowacki system prawny nie zna obowiązków alimentacyjnych między osobami wymienionymi w tym artykule.
Równocześnie Socjalistyczna Republika Czechosłowacji pragnie podkreślić odnośnie do artykułu 32 Konwencji, zgodnie wobec wszystkich państw, że Konwencję powinno stosować się do wszystkich terytoriów, za których stosunki zagraniczne są te państwa odpowiedzialne, jednakże utrzymywanie niektórych terytoriów w zależności państwowej od innych jest w opinii Czechosłowacji sprzeczne z duchem założeń i celów Deklaracji z dnia 14 grudnia 1960 r. o przyznaniu niezależności państwom kolonialnym i ich obywatelom, która deklaruje potrzebę przyspieszenia procesu dekolonizacji i bezwarunkowego końca kolonializmu we wszystkich jego formach."
Dania
Dania
Rozszerzenie:
Dnia 7 października 1987 r. Konwencja została rozciągnięta przez Danię na Wyspy Faroe z mocą od dnia 1 stycznia 1988 r.
Estonia
Estonia
"(...) Estoński Riigikogu, w trakcie przystępowania do niniejszej Konwencji, oświadczył, że organem centralnym w Estonii jest Ministerstwo Sprawiedliwości pełniące funkcje organu właściwego do przekazywania i przejmowania spraw alimentacyjnych."
"(...) Estoński Riigikogu, w trakcie przystępowania do niniejszej konwencji, złożył zastrzeżenie zgodnie z artykułem 34 o nieuznawaniu i niewykonywaniu orzeczeń i ugód zawartych w punktach 2 i 3 artykułu 26."
Finlandia
Finlandia
"(...) w zależności od zastrzeżeń, zgodnie z artykułem 34 Konwencji, złożonych w związku z podpisaniem Konwencji (...)".
Luksemburg
Luksemburg
Zgodnie z artykułem 34 Konwencji Wielkie Księstwo Luksemburga zastrzega sobie prawo do nieuznawania i niewykonywania:
Niderlandy
Niderlandy
Stosownie do artykułu 34, w związku z artykułem 26 Konwencji, Królestwo Niderlandów składa zastrzeżenie, że Konwencja nie powinna być stosowana do orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej.
Oświadczenia:
Stosownie do artykułu 25 postanowienia Konwencji zostają rozciągnięte na stosunki z Państwami, które złożą takie samo oświadczenie, na wszelkie dokumenty urzędowe sporządzone przez organ lub przed organem władzy albo przez urzędnika lub przed urzędnikiem publicznym, uzyskane i wykonalne w Państwie pochodzenia, o ile niniejsze postanowienia mogą być zastosowane do takich dokumentów.
Niemcy
Niemcy
Republika Federalna Niemiec oświadcza, stosownie do punktu 2 artykułu 26 Konwencji, że nie będzie uznawać i wykonywać orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych:
Niezależnie od tego zastrzeżenia Republika Federalna Niemiec będzie, zgodnie z prawem wewnętrznym, postępować, jak następuje: będzie uznawać i wykonywać zgodnie z postanowieniami Konwencji wszelkie orzeczenia i ugody innych Państw Umawiających się, odnoszące się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi; niemniej jednak będzie odmawiać uznawania i wykonania takich orzeczeń na wniosek dłużnika alimentacyjnego, jeśli obowiązek alimentacyjny nie będzie istniał w prawie wewnętrznym państwa, którego dłużnik i wierzyciel są obywatelami, lub w przypadku braku wspólnej narodowości, zgodnie z prawem stosowanym w stałym miejscu pobytu dłużnika.
Republika Federalna Niemiec oświadcza również, stosownie do artykułu 25 Konwencji, że postanowienia Konwencji będą rozciągnięte, w stosunku do innych Państw składających oświadczenie zgodne z tym artykułem, na oficjalne dokumenty ("acte authentique") sporządzone przez organ lub przed organem albo przez urzędnika lub przed urzędnikiem publicznym i bezpośrednio wykonane w Państwie pochodzenia, o ile niniejsze postanowienia mogą być zastosowane do takich dokumentów.
Rząd Republiki Federalnej Niemiec oświadczył ponadto, iż Konwencja powinna stosować się do Berlina Zachodniego, ze skutkiem prawnym od momentu, w którym Konwencja wchodzi w życie w Republice Federalnej Niemiec.
Norwegia
Norwegia
Zgodnie z artykułem 34 rząd Norwegii zastrzega sobie prawo przewidziane w artykule 26 punkt 2 do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi.
W nocie z dnia 2 lutego 1992 r. Norwegia poinformowała Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Niderlandów, co następuje:
"Wykonawczy Urząd Alimentacyjny (The Maintenance Enforcement Office) w Oslo, wydział międzynarodowy, od dnia 1 stycznia 1992 r. jest upoważniony do podejmowania decyzji dotyczących zwrotów odszkodowań alimentacyjnych dzieciom we wszystkich przypadkach, gdy jedno z rodziców mieszka za granicą; ten sam organ od tego samego dnia powinien służyć, jako urząd zarówno przekazujący, jak i otrzymujący, do rozpoznawania spraw alimentacyjnych zgodnie z konwencjami, w szczególności w odniesieniu do Konwencji haskiej z dnia 15 kwietnia 1958 r."
W nocie z dnia 21 marca 1995 r. Norwegia poinformowała Ministerstwo Spraw Zagranicznych Królestwa Niderlandów, co następuje:
"Z dniem 1 października 1992 r. Krajowy Norweski Urząd Ubezpieczeniowy do spraw ubezpieczeń socjalnych z zagranicą, wydział alimentacyjny w przedmiocie zobowiązań wobec dzieci, funkcjonuje jako organ zarówno przekazujący, jak i przyjmujący zwroty odszkodowań alimentacyjnych wobec dzieci, których jedno z rodziców mieszka za granicą.
Adres wspomnianego wyżej urzędu:
Folkertrygdkontoret for utenlandssaker Bidragskontoret
Postboks 8138 Dep.
0032 Oslo
Norway".
Portugalia
Portugalia
Zgodnie z artykułem 34 ustęp 1 Konwencji, Portugalia zastrzega sobie prawo do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód wymienionych w artykule 26 punkt 1 i 2b.
Republika Słowacji
Republika Słowacji
Zastrzeżenia i oświadczenia złożone przez Czechosłowację (patrz wyżej, przy Republice Czeskiej).
Szwajcaria
Szwajcaria
Zgodnie z artykułem 34 Szwajcaria zastrzega sobie prawo, przepisami przewidzianymi w artykule 26 punkt 2 a i b, do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi.
W nocie z dnia 26 marca 1993 r., otrzymanej 29 marca 1993 r., Szwajcaria poinformowała o wycofaniu zastrzeżenia w odniesieniu do artykułu 26 punkt 2 litera a i b. Zastrzeżenie wygasa ze skutkiem prawnym 1 czerwca 1993 r.
Szwecja
Szwecja
Zgodnie z artykułem 24 niniejszej Konwencji, Szwecja zastrzega sobie prawo do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód opisanych w artykule 26 punkt 1 i 2.
Oświadczenie:
Przepisy Konwencji będą rozciągnięte w stosunkach z innymi państwami, które złożą oświadczenie zgodne z tym artykułem, na dokument urzędowy ("acte autentique"), sporządzony przez organ lub przed organem albo przez urzędnika lub przed urzędnikiem państwowym i wykonalny w Państwie pochodzenia, o ile niniejsze postanowienia mogą być zastosowane do takich dokumentów.
Turcja
Turcja
Republika Turcji zastrzega sobie prawo, zgodnie z artykułem 34 Konwencji, w odniesieniu do artykułu 26 punkt 2 i 3, do nieuznawania i niewykonywania orzeczeń i ugód w stosunku do obowiązków alimentacyjnych między krewnymi w linii bocznej i między powinowatymi oraz orzeczeń i ugód, jeśli nie są one przewidziane dla czynności okresowego płacenia alimentów.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Oświadczenie to, w odniesieniu do artykułu 33 niniejszej Konwencji, powinno zostać rozciągnięte na wszystkie jednostki terytorialne Zjednoczonego Królestwa: Anglię i Walię, Irlandię Północną, Szkocję.
Organami odpowiedzialnymi za przyjmowanie wniosków o uznawanie i wykonywanie orzeczeń odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych są:
w Anglii i Walii:
Home Office, C2 Division
Queen Anne's Gate
London SW 1H 9AT
w Irlandii Północnej:
Northern Ireland Courts Service
Windsor House, 9-15 Bedford Street
Belfast BT2 7 LT
w Szkocji:
Scottish Courts Administration
P.O. Box 37, 28 North Bridge
Edinburgh EH1 1RA
Rozszerzenie:
Dnia 5 stycznia 1984 r. Konwencja została rozciągnięta przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Wyspę Man (wejście w życie 1 kwietnia 1985 r.).
Zastrzeżenie:
"Zgodnie z drugim ustępem artykułu 34 Zjednoczone Królestwo, działając w odniesieniu do Wyspy Man:
Wnioski o uznawanie i wykonywanie orzeczeń na Wyspie Man, odnoszących się do obowiązków alimentacyjnych, mają być kierowane pod adresem:
The Secretary of State
Home Office (C2 Division)
Queen Anne's Gate
London SW1 H 9AT
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »