Ratyfikacja przez Panamę, Mauritius i Ludową Republikę Jemenu Południowego Międzynarodowej konwencji (nr 15) ustalającej najniższy wiek dopuszczania młodocianych do pracy w pomieszczeniach podpokładowych i w kotłowniach, przyjętej w Genewie dnia 11 listopada 1921 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.4.49

Akt jednorazowy

Wersja od: 8 marca 1971 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 30 grudnia 1970 r.

w sprawie ratyfikacji przez Panamę, Mauritius i Ludową Republikę Jemenu Południowego Międzynarodowej konwencji (nr 15) ustalającej najniższy wiek dopuszczania młodocianych do pracy w pomieszczeniach podpokładowych i w kotłowniach, przyjętej w Genewie dnia 11 listopada 1921 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 7 Międzynarodowej konwencji (nr 15) ustalającej najniższy wiek dopuszczania młodocianych do pracy w pomieszczeniach podpokładowych i w kotłowniach, przyjętej w Genewie dnia 11 listopada 1921 r. na trzeciej sesji Konferencji Ogólnej Międzynarodowej Organizacji Pracy (Dz. U. z 1925 r. Nr 54, poz. 386), Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zarejestrował dnia 19 czerwca 1970 r. ratyfikację powyższej konwencji przez Panamę.

Zgodnie z artykułem 8 powyższej konwencji weszła ona w życie w stosunku do Panamy dnia 19 czerwca 1970 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, iż Mauritius oraz Ludowa Republika Jemenu Południowego stając się członkami Międzynarodowej Organizacji Pracy uznały się za nadal związane postanowieniami wyżej wymienionej konwencji, której stosowanie było uprzednio rozciągnięte przez Wielką Brytanię na terytorium Mauritiusa oraz na część terytorium Ludowej Republiki Jemenu Południowego, to znaczy na Aden. Ratyfikacje tej konwencji zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego Międzynarodowej Organizacji Pracy w imieniu Mauritiusa dnia 9 grudnia 1969 r., a w imieniu Ludowej Republiki Jemenu Południowego w stosunku do Adenu dnia 14 kwietnia 1969 r.