Art. 7. - Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu. Nowy Jork.1992.05.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.53.238

Akt obowiązujący
Wersja od: 21 marca 1994 r.
Artykuł  7

Konferencja Stron

1.
Niniejszym ustanawia się Konferencję Stron.
2.
Konferencja Stron, jako najwyższy organ niniejszej konwencji, będzie regularnie dokonywała przeglądu realizacji postanowień konwencji i wszelkich związanych z nią instrumentów prawnych, które mogą być przyjęte przez Konferencję Stron, oraz podejmie, w ramach swych kompetencji, decyzje konieczne do popierania efektywnej realizacji postanowień konwencji. W tym celu Konferencja będzie:
a)
okresowo oceniać stan zobowiązań Stron i instytucjonalnych uregulowań określonych w konwencji, w świetle celu konwencji oraz doświadczeń zdobytych w procesie wdrażania i rozwoju nauki i wiedzy technologicznej;
b)
popierać i ułatwiać wymianę informacji na temat działań podjętych przez Strony w sprawie zmian klimatu i ich skutków, biorąc pod uwagę niejednakowe okoliczności, stopnie odpowiedzialności i możliwości Stron oraz ich odpowiednie zobowiązania wynikające z niniejszej konwencji;
c)
ułatwiać, na wniosek dwóch lub więcej Stron, koordynację środków podjętych przez nie dla zapobiegania zmianom klimatu i ich skutkom, biorąc pod uwagę niejednakowe okoliczności, stopnie odpowiedzialności i możliwości Stron oraz ich odpowiednie zobowiązania w ramach niniejszej konwencji;
d)
popierać i wytyczać, zgodnie z celem i postanowieniami konwencji, rozwój i okresowe udoskonalanie porównywalnych metodologii, które powinny być uzgadniane przez Konferencję Stron, między innymi w celu przygotowania inwentaryzacji emisji gazów cieplarnianych według źródeł i ich usuwania przez pochłaniacze oraz w celu oceniania efektywności środków mających za zadanie ograniczenie emisji i zwiększenie stopnia usuwania tych gazów;
e)
oceniać, w oparciu o wszelkie dostępne jej informacje, zgodnie z postanowieniami konwencji, wdrażanie postanowień konwencji przez Strony, ogólne efekty środków podejmowanych zgodnie z konwencją, szczególnie efekty w dziedzinie środowiska, gospodarcze i społeczne, jak również ich skumulowane oddziaływanie oraz postęp w osiąganiu celów konwencji;
f)
rozpatrywać i przyjmować okresowe sprawozdania na temat wdrażania konwencji i zapewniać ich publikację;
g)
formułować zalecenia we wszelkich sprawach niezbędnych do wdrażania konwencji;
h)
dążyć do zabezpieczenia źródeł finansowania zgodnie z artykułem 4 ustępy 3, 4 i 5 oraz artykułem 11;
i)
powoływać takie organy pomocnicze, jakie zostaną uznane za niezbędne do realizacji konwencji;
j)
oceniać sprawozdania przedkładane przez jej organy pomocnicze i udzielać im wytycznych;
k)
ustalać i przyjmować, w drodze consensusu, zasady proceduralne i zasady finansowe dla Konferencji i dla każdego organu pomocniczego;
l)
poszukiwać i wykorzystywać tam, gdzie to jest właściwe, usługi i współpracę oraz informacje przekazywane przez kompetentne organizacje międzynarodowe oraz organy międzyrządowe i pozarządowe oraz
m)
spełniać takie inne funkcje, jakie są wymagane dla osiągnięcia celu konwencji, jak również wszelkie inne funkcje wyznaczone Konferencji na podstawie konwencji.
3.
Konferencja Stron na swej pierwszej sesji przyjmie własne zasady proceduralne oraz organów pomocniczych, powołanych w ramach konwencji, które uwzględnią procedury podejmowania decyzji w sprawach nie objętych jeszcze procedurami podejmowania decyzji określonymi w konwencji. Procedury takie mogą wymagać określonej większości dla przyjęcia poszczególnych decyzji.
4.
Pierwsza sesja Konferencji Stron będzie zwołana przez Tymczasowy Sekretariat, o którym mowa w artykule 21, i odbędzie się nie później niż po upływie roku od daty wejścia konwencji w życie. Później sesje zwyczajne Konferencji Stron będą się odbywały co rok, jeśli Konferencja Stron nie zdecyduje inaczej.
5.
Sesje nadzwyczajne Konferencji Stron będą się odbywały w takich innych terminach, w jakich może to być uznane za konieczne przez Konferencję, albo na pisemną prośbę którejkolwiek ze Stron, pod warunkiem, że w ciągu sześciu miesięcy od zawiadomienia na piśmie Stron przez Sekretariat o prośbie uzyska ona poparcie co najmniej jednej trzeciej Stron.
6.
Organizacja Narodów Zjednoczonych, jej wyspecjalizowane agencje i Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej, jak również każde państwo członkowskie tych organizacji lub występujące w nich jako obserwator, które nie jest Stroną konwencji, może być reprezentowane na sesjach Konferencji Stron w charakterze obserwatora. Każdy organ lub agencja, narodowa czy międzynarodowa, rządowa lub pozarządowa, która jest kompetentna w dziedzinach objętych konwencją i która poinformowała Sekretariat o swoim życzeniu, aby być reprezentowaną na sesji Konferencji Stron w charakterze obserwatora, może być dopuszczona, jeśli co najmniej jedna trzecia Stron obecnych nie sprzeciwi się temu. Dopuszczenie i udział obserwatorów zostaną określone w zasadach proceduralnych, które przyjmie Konferencja Stron.