Art. 4. - Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu. Nowy Jork.1992.05.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.53.238

Akt obowiązujący

Wersja od: 21 marca 1994 r.

Artykuł  4

Zobowiązania

1. Wszystkie Strony, biorąc pod uwagę swe wspólne, lecz zróżnicowane, zasady odpowiedzialności oraz swe specyficzne priorytety rozwoju narodowego i regionalnego, cele i okoliczności, będą:

a) rozwijać, okresowo aktualizować, publikować i udostępniać Konferencji Stron, zgodnie z artykułem 12, raporty krajowe o antropogenicznych emisjach wszystkich gazów cieplarnianych, nie kontrolowanych przez Protokół montrealski, pochodzących ze źródeł oraz usuwanych przez pochłaniacze, stosując porównywalne metodologie uzgodnione przez Konferencję Stron;

b) formułować, wdrażać, publikować i regularnie aktualizować krajowe i - tam, gdzie jest to właściwe - regionalne programy obejmujące środki łagodzenia zmian klimatu przez określenie antropogenicznych emisji pochodzących ze źródeł i usuwanych przez pochłaniacze wszystkich gazów cieplarnianych, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski, jak również środki ułatwiające odpowiednią adaptację do zmian klimatu;

c) popierać i współpracować w rozwoju, stosowaniu i rozpowszechnianiu, uwzględniając transfer technologii, doświadczeń i procesów pozwalających kontrolować, redukować lub zapobiegać antropogenicznym emisjom gazów cieplarnianych, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski, we wszystkich odnośnych dziedzinach, włączając w to energetykę, transport, przemysł, rolnictwo, leśnictwo i resorty zajmujące się zagospodarowaniem odpadów;

d) popierać zrównoważone zarządzanie oraz promować i współpracować na rzecz ochrony i podniesienia efektywności pochłaniaczy i zbiorników wszystkich gazów cieplarnianych nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski, uwzględniając biomasy, lasy i oceany, jak również inne ekosystemy lądowe, nadbrzeżne i morskie;

e) współpracować w przygotowaniu adaptacji do skutków zmian klimatu; rozwijać i wypracowywać odpowiednie i zintegrowane plany dla zarządzania strefami nadbrzeżnymi, dla zasobów wody i rolnictwa oraz dla ochrony i rekultywacji obszarów, szczególnie w Afryce, dotkniętych suszą, pustynnieniem bądź powodziami;

f) uwzględniać zmiany klimatu, w stopniu, w jakim jest to możliwe, w projektach lub podejmowanych przedsięwzięciach, dla łagodzenia bądź adaptacji do zmian klimatu, w dziedzinie społecznej, ekonomicznej i polityki ochrony środowiska, stosując właściwe metody, np. oceny oddziaływania, formułowane i określane przez państwa z punktu widzenia minimalizowania negatywnego wpływu na gospodarkę, zdrowie publiczne i jakość środowiska;

g) promować i współpracować w zakresie badań naukowych, technologicznych, technicznych, socjoekonomicznych i innych, w systematycznych obserwacjach i rozwoju danych archiwów związanych z systemem klimatycznym i zmierzających do dalszego rozumienia i redukcji bądź eliminacji pozostających niepewności, odnoszących się do przyczyn, skutków, wielkości i okresów zachodzenia zmian klimatu oraz ekonomicznych i społecznych konsekwencji różnorakich strategii reagowania;

h) promować i współpracować w zakresie pełnej, otwartej i ciągłej wymiany odnośnych informacji naukowych, technologicznych, technicznych, socjoekonomicznych i prawnych związanych z systemem klimatycznym i zmianami klimatu oraz z ekonomicznymi i społecznymi konsekwencjami różnorakich strategii reagowania;

i) promować i współpracować w zakresie edukacji, szkolenia i szerzenia społecznej świadomości w sprawach związanych ze zmianami klimatu i zachęcania do jak najszerszego uczestnictwa w tym procesie, uwzględniając w tym organizacje pozarządowe, oraz

j) przekazywać Konferencji Stron informacje dotyczące wdrażania, zgodnie z artykułem 12.

2. Państwa-Strony rozwinięte i inne Strony wymienione w załączniku 1 zobowiązują się w szczególności do tego, co następuje:

a) każda z tych Stron przyjmie narodowe*) strategie i podejmie odpowiednie środki, mające na celu łagodzenie zmian klimatu poprzez ograniczenie antropogenicznej emisji gazów cieplarnianych oraz ochronę i podnoszenie wydajności pochłaniaczy i zbiorników tych gazów. Polityka ta i środki będą wykazywać, że państwa rozwinięte sprawują rolę wiodącą w modyfikowaniu długoterminowych tendencji antropogenicznych emisji, zgodnych z celem niniejszej konwencji, uznając, że powrót przed upływem obecnej dekady do wcześniejszych poziomów antropogenicznych emisji dwutlenku węgla i innych gazów cieplarnianych nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski przyczyniłby się do takiej modyfikacji, i biorąc pod uwagę różnice pomiędzy Stronami w punkcie wyjścia i w podejściu, w strukturach ekonomicznych i w bazach surowcowych, potrzebę utrzymania silnego i zrównoważonego wzrostu ekonomicznego, dostępne technologie i inne specyficzne okoliczności, jak również potrzebę sprawiedliwych i właściwych wkładów każdej z tych Stron do globalnego wysiłku odnoszącego się do tego celu. Strony te mogą wdrażać taką politykę i środki z innymi Stronami i mogą wspomagać inne Strony w przyczynianiu się do osiągnięcia celu niniejszej konwencji, a w szczególności niniejszego punktu;

b) aby promować postęp w osiągnięciu tego celu każda ze Stron w ciągu sześciu miesięcy od wejścia niniejszej konwencji w życie oraz okresowo później, zgodnie z artykułem 12, przekaże szczegółowe informacje na temat swej polityki i środków, o których mowa w punkcie (a), jak również na temat przewidywanych antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych według źródeł i ich usuwania przez pochłaniacze, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski w okresie, o którym mowa w punkcie (a), w celu indywidualnego lub wspólnego sprowadzenia emisji dwutlenku węgla i innych gazów cieplarnianych, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski, do poziomu z roku 1990. Informacje te zostaną poddane przeglądowi Konferencji Stron na jej pierwszej sesji i okresowo później; przeglądy takie będą realizowane zgodnie z artykułem 7;

c) obliczenia emisji pochodzących ze źródeł i usuwania przez pochłaniacze gazów cieplarnianych, realizowane dla celów podanych w punkcie (b), powinny uwzględniać najbardziej dostępną wiedzę naukową, w tym efektywną zdolność pochłaniaczy i odpowiedni udział tych gazów w zmianach klimatu. Konferencja Stron rozpatrzy i uzgodni metodologie dla tych obliczeń na swej pierwszej sesji i będzie dokonywać regularnie ich przeglądu;

d) Konferencja Stron na swej pierwszej sesji dokona przeglądu wymienionych wyżej punktów (a) i (b). Przegląd taki będzie przeprowadzony w świetle najlepszych dostępnych danych naukowych i szacunków dotyczących zmian klimatu i ich oddziaływań, jak również związanych z tym informacji technicznych, społecznych i ekonomicznych. Na podstawie tego przeglądu Konferencja Stron podejmie właściwe działanie, mogące obejmować przyjęcie poprawek do zobowiązań w punktach (a) i (b). Na swej pierwszej sesji Konferencja Stron podejmie również decyzje dotyczące kryteriów wspólnego wdrażania, jak wskazano w punkcie (a). Drugi przegląd spraw, o których mowa w punktach (a) i (b), odbędzie się nie później niż dnia 31 grudnia 1998 r., a następne odbywać się będą w regularnych odstępach czasu ustalonych przez Konferencję Stron, aż do osiągnięcia celu konwencji;

e) każda ze Stron będzie:

(i) koordynować, jeśli będzie to właściwe, wraz z innymi Stronami, odpowiednie działania ekonomiczne i administracyjne dla osiągnięcia celu konwencji oraz

(ii) określać i poddawać okresowemu przeglądowi własną politykę i praktyki pobudzające działania prowadzące do większego niż normalny poziomu antropogenicznego emisji gazów cieplarnianych, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski;

f) Konferencja Stron dokona przeglądu, nie później niż dnia 31 grudnia 1998 r., dostępnych informacji, mając na celu podjęcie decyzji dotyczących takich poprawek do list podanych w załącznikach I i II, jakie mogą być właściwe, za aprobatą zainteresowanej Strony;

g) każda ze Stron nie wymieniona w załączniku I może, w swym dokumencie ratyfikacyjnym, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, albo kiedykolwiek później, zawiadomić depozytariusza o zamiarze przyjęcia zobowiązań wymienionych w punktach (a) i (b). Depozytariusz będzie informował innych sygnatariuszy i Strony o każdym takim zawiadomieniu.

3. Państwa-Strony rozwinięte i inne Strony rozwinięte wymienione w załączniku II zapewnią nowe i dodatkowe źródła finansowania dla pełnego pokrycia uzgodnionych kosztów poniesionych przez Państwa-Strony rozwijające się w ramach wypełniania zobowiązań określonych w artykule 12 ustęp 1. Strony te zapewnią również źródła finansowania, włączając w to środki finansowe na przekazywanie technologii, niezbędnych dla Państw-Stron rozwijających się do pełnego pokrycia przez nie uzgodnionych wzrastających kosztów wdrażania przedsięwzięć wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu i uzgodnionych między Państwem-Stroną rozwijającą się a jednostką międzynarodową lub jednostkami, o których mowa w artykule 11, zgodnie z tym artykułem. Przy wdrażaniu tych zobowiązań powinno się brać pod uwagę potrzebę adekwatności i przewidywalności w przepływie funduszy oraz znaczenie właściwego podziału obciążeń między Państwami-Stronami rozwiniętymi.

4. Państwa Strony rozwinięte i inne Strony rozwinięte wymienione w załączniku II będą również wspomagać te Państwa-Strony rozwijające się, które są szczególnie narażone na niekorzystne skutki zmian klimatu, w pokryciu kosztów adaptacji do tych niekorzystnych skutków.

5. Państwa-Strony rozwinięte i inne Strony rozwinięte wymienione w załączniku II będą podejmować wszelkie możliwe kroki, aby popierać, ułatwiać i finansować, w zależności od tego, co będzie bardziej właściwe, transfer i udostępnianie nieszkodliwych dla środowiska technologii i know-how innym Stronom, zwłaszcza Państwom-Stronom rozwijającym się, aby umożliwić im wprowadzenie w życie postanowień konwencji. W tym procesie Państwa-Strony rozwinięte będą wspierać pobudzanie i rozwój własnych, wewnętrznych możliwości i technologii Państw-Stron rozwijających się. Inne Strony i organizacje mogą również pomagać przy ułatwianiu przekazywania takich technologii, jeśli posiadają odpowiednie możliwości.

6. Konferencja Stron dopuści pewien stopień elastyczności przy wdrażaniu zobowiązań określonych w ustępie 2, w stosunku do Stron wymienionych w załączniku I, w których trwa proces przechodzenia do gospodarki rynkowej, aby zwiększyć możliwości tych Stron do zajmowania się zmianami klimatu, uwzględniając jako punkt odniesienia historyczny poziom emisji antropogenicznych gazów cieplarnianych, nie objętych kontrolą przez Protokół montrealski.

7. Stopień, do jakiego Państwa-Strony rozwijające się będą skutecznie realizować zobowiązania wynikające z niniejszej konwencji, będzie uzależniony od efektywnego wdrażania przez Państwa-Strony rozwinięte swych zobowiązań określonych w niniejszej konwencji, odnoszących się do zasobów finansowych i transferu technologii, biorąc w pełni pod uwagę, że rozwój społeczny i ekonomiczny oraz wykorzenienie ubóstwa są pierwszymi i nadrzędnymi priorytetami Państw-Stron rozwijających się.

8. Przy wdrażaniu zobowiązań wynikających z niniejszego artykułu Strony zwrócą szczególną uwagę na działania, jakie w ramach konwencji są konieczne, uwzględniając działania odnoszące się do finansowania, ubezpieczenia i transferu technologii dla zaspokojenia specyficznych potrzeb i obaw Państw-Stron rozwijających się, wynikających z negatywnych skutków zmian klimatu i (lub) wpływu realizacji środków reagowania, w szczególności odnoszących się do:

a) małych państw położonych na wyspach;

b) państw z nisko położonymi obszarami nadbrzeżnymi;

c) państw z obszarami suchymi lub półsuchymi, obszarami zalesionymi i podatnymi na wyniszczenie lasów;

d) państw z obszarami podatnymi na klęski żywiołowe;

e) państw z obszarami podatnymi na susze i pustynnienie;

f) państw, w których występuje wysoki stopień zanieczyszczenia atmosfery w miastach;

g) państw z obszarami o wrażliwych ekosystemach, włączając w to ekosystemy górskie;

h) państw, których gospodarki są w znacznym stopniu uzależnione od dochodów z produkcji, przetwórstwa, eksportu i (lub) zużycia surowców energetycznych oraz energochłonnych wyrobów; oraz

i) państw nie posiadających dostępu do morza i państw tranzytowych.

Ponadto Konferencja Stron może podjąć działania, jakie uzna za właściwe, zgodnie z niniejszym ustępem.

9. Strony będą w pełni uwzględniać specyficzne potrzeby i specjalne sytuacje państw najsłabiej rozwiniętych w ich działaniach odnoszących się do finansowania i transferu technologii.

10. Strony będą brać pod uwagę, zgodnie z artykułem 10, przy wdrażaniu zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji, sytuację Stron, zwłaszcza Państw-Stron rozwijających się, których gospodarka jest narażona na negatywne skutki wdrażania środków przeciwdziałania zmianom klimatu. Odnosi się to szczególnie do Stron, których gospodarka jest w znacznym stopniu uzależniona od dochodów z produkcji, przetwórstwa, eksportu i (lub) zużycia surowców energetycznych i związanej z tym energochłonności wyrobów i (lub) zużycia surowców energetycznych, których zastąpienie innymi źródłami energii stanowiłoby dla tych Stron poważną trudność.