Art. 11. - Przyznawanie nagród za zwalczanie przemytnictwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.104.950

Akt utracił moc

Wersja od: 14 maja 1924 r.

Art.  11. ²

Gdyby suma, przyznana przez komisję tytułem nagrody, względnie nagród, za jeden i ten sam wypadek wykrycia przestępstwa (art. 8) przekraczała kwotę 250,000 mk. wypłaca urząd celny nagrodę narazie tylko w kwocie 60 złotych i przedkłada sprawę Ministerstwu Skarbu (wprost) celem uzyskania pozwolenia na wypłatę reszty przyznanej nagrody. W tym wypadku Ministerstwo Skarbu może zmienić uchwałę komisji jedynie co do nadwyżki ponad wypłaconą już sumę.

Gdyby przewodniczący komisji miął W pewnym wypadku wątpliwość, czy nagroda może być wogóle przyznana, albo czy towar nie oszacowany za wysoko, może wstrzymać wykonanie uchwały i przedkłada sprawę natychmiast do decyzji Ministerstwu Skarbu ze swoim wnioskiem, podając powody swoich wątpliwości.

Uprawnienia, wynikające z niniejszej ustawy dla rzeczonych komisji, względnie dla Ministerstwa Skarbu, może Minister Skarbu przekazać, według swego uznania, władzom celnym lub skarbowym i względnie II instancji.

² Art. 11 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 6 maja 1924 r. w przedmiocie przerachowania na złote sum pieniężnych ustalonych w markach polskich ustawą z dnia 26 września 1922 r. o przyznawaniu nagród za zwalczanie przemytnictwa oraz rozporządzeniem wykonawczem do tej ustawy z dn. 24 listopada 1922 r. (Dz.U.24.40.431) z dniem 14 maja 1924 r.