Przyznawanie i wypłata odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1992.29.129

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 2014 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
z dnia 10 marca 1992 r.
w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biurze Ochrony Rządu *

Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345, z 1983 r. Nr 16, poz. 79, z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181 oraz z 1989 r. Nr 35, poz. 192) i w związku z art. 68 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179 oraz z 1991 r. Nr 94, poz. 442 i Nr 107, poz. 461), art. 55 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180 oraz z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461) i art. 73 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462 i z 1991 r. Nr 94, poz. 422) zarządza się, co następuje:
 
1.
Przepisy rozporządzenia stosuje się przy ustalaniu prawa i wypłacie funkcjonariuszom i członkom ich rodzin odszkodowań określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, zwanej dalej "ustawą".
2.
Ilekroć w przepisach rozporządzenia jest mowa o funkcjonariuszu, należy przez to rozumieć odpowiednio:
1)
policjanta, o którym mowa w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji;
2)
funkcjonariusza Straży Granicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej;
3)
strażaka, o którym mowa w ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej;
4)
funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu, o którym mowa w ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu.
Organami właściwymi do ustalania prawa do odszkodowania i jego wysokości, zwanymi dalej "organami odszkodowawczymi", są:
1)
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w stosunku do:
a)
Komendanta Głównego Policji i jego zastępców, Komendanta Głównego Straży Granicznej i jego zastępców, Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej i jego zastępców, Szefa Biura Ochrony Rządu i jego zastępców oraz członków ich rodzin,
b)
funkcjonariuszy oddelegowanych do pełnienia zadań służbowych w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz członków ich rodzin,
2)
Komendant Główny Policji w stosunku do dyrektorów biur (równorzędnych) Komendy Głównej Policji i ich zastępców, komendantów wojewódzkich (Stołecznego) Policji i ich zastępców, Komendanta-Rektora Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, Zastępcy Komendanta-Prorektora Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, Prorektora Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, Kanclerza Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie, komendantów szkół policyjnych i ich zastępców oraz dyrektora instytutu badawczego Policji i jego zastępców, a także członków ich rodzin,
3)
Komendant Główny Policji w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w Komendzie Głównej Policji oraz członków ich rodzin,
4)
komendanci wojewódzcy (Stołeczny) Policji w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę na terenie ich działania oraz członków ich rodzin,
5)
Komendant-Rektor Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie oraz komendanci szkół policyjnych w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im szkołach oraz członków ich rodzin,
6)
dyrektor instytutu badawczego Policji w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w instytucie oraz członków ich rodzin,
7) 3
Komendant Główny Straży Granicznej w stosunku do dyrektorów komórek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej i ich zastępców, komendantów oddziałów Straży Granicznej i ich zastępców, komendantów ośrodków szkolenia Straży Granicznej i ich zastępców, komendantów ośrodków Straży Granicznej i ich zastępców oraz członków ich rodzin,
8)
Komendant Główny Straży Granicznej w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w Komendzie Głównej Straży Granicznej oraz członków ich rodzin,
9) 4
komendanci oddziałów Straży Granicznej, komendanci ośrodków szkolenia Straży Granicznej oraz komendanci ośrodków Straży Granicznej w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę na terenie ich działania oraz członków ich rodzin,
10)
Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej w stosunku do komendantów wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej i ich zastępców, komendantów szkół Państwowej Straży Pożarnej i ich zastępców, dyrektora państwowego instytutu badawczego Państwowej Straży Pożarnej i jego zastępców, dyrektora Centralnego Muzeum Pożarnictwa oraz członków ich rodzin,
11)
Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w Komendzie Głównej Państwowej Straży Pożarnej oraz członków ich rodzin,
12)
komendanci wojewódzcy Państwowej Straży Pożarnej w stosunku do komendantów powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej i ich zastępców oraz funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im komendach wojewódzkich Państwowej Straży Pożarnej oraz członków ich rodzin,
13)
komendanci powiatowi (miejscy) Państwowej Straży Pożarnej w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im komendach powiatowych (miejskich) Państwowej Straży Pożarnej oraz członków ich rodzin,
14)
komendanci szkół Państwowej Straży Pożarnej w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach organizacyjnych szkół oraz członków ich rodzin,
15)
dyrektor państwowego instytutu badawczego Państwowej Straży Pożarnej w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w instytucie oraz członków ich rodzin,
16)
dyrektor Centralnego Muzeum Pożarnictwa w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w tej jednostce oraz członków ich rodzin,
17)
Szef Biura Ochrony Rządu w stosunku do funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu i członków ich rodzin.
1.
Organ odszkodowawczy bada i ocenia sprawę na podstawie całokształtu dowodów i oświadczeń zainteresowanego.
2.
W razie śmierci funkcjonariusza organ odszkodowawczy jest obowiązany ustalić wszystkich członków rodzin uprawnionych do odszkodowania.
Organ odszkodowawczy wszczyna postępowanie z urzędu w razie:
1)
śmierci funkcjonariusza w okresie służby wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,
2)
doznania przez funkcjonariusza w okresie służby trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w pkt 1.
1.
W razie ustalenia, że wypadek, któremu uległ funkcjonariusz, jest wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby, a choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, organ odszkodowawczy kieruje funkcjonariusza do komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych w celu ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu wskutek tego wypadku lub choroby.
2.
W razie śmierci funkcjonariusza organ odszkodowawczy zwraca się niezwłocznie do komisji lekarskiej resortu spraw wewnętrznych z wnioskiem o ustalenie, czy śmierć funkcjonariusza pozostaje w związku ze służbą wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w ust. 1.
1.
Organ odszkodowawczy wszczyna postępowanie na wniosek zainteresowanego, jeżeli:
1)
śmierć funkcjonariusza lub uszczerbek na jego zdrowiu wskutek wypadku lub choroby, o których mowa w § 4 pkt 1, nastąpiły po zwolnieniu ze służby,
2)
stan zdrowia funkcjonariusza uległ pogorszeniu wskutek takiego wypadku lub choroby.
2.
Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio.
Jeżeli w związku z wypadkiem, któremu uległ funkcjonariusz, jest prowadzone postępowanie karne, a wynik tego postępowania może mieć wpływ na uprawnienia funkcjonariusza lub członków jego rodziny do odszkodowania, organ odszkodowawczy może zawiesić wydanie decyzji do czasu zakończenia postępowania karnego, o czym powiadamia się osoby zainteresowane.
Prawo do odszkodowania należnego funkcjonariuszowi ustala się na podstawie:
1)
orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych, stwierdzającego procentowy stopień uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza wskutek wypadku lub choroby, z tytułu której przysługuje odszkodowanie,
2)
protokołu powypadkowego, sporządzonego przez komisję powypadkową działającą na podstawie odrębnych przepisów,
3)
zaświadczenia stwierdzającego wysokość uposażenia określonego w art. 5 ust. 2 ustawy.
1.
Prawo do odszkodowania należnego małżonkowi zmarłego funkcjonariusza ustala się na podstawie:
1)
orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia resortu spraw wewnętrznych, stwierdzającego związek śmierci funkcjonariusza ze służbą wskutek wypadku lub choroby, z tytułu których przysługuje odszkodowanie,
2)
protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 8 pkt 2,
3)
wyciągu z aktu małżeństwa.
2.
Prawo do odszkodowania należnego pozostałym członkom rodziny funkcjonariusza ustala się na podstawie dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz zaświadczenia właściwego organu emerytalnego, stwierdzającego spełnienie przez te osoby warunków do uzyskania renty rodzinnej po zmarłym funkcjonariuszu.
1.
Prawo do odszkodowania za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia lub uszkodzenia w związku z wypadkiem przedmiotów osobistego użytku i wysokość tego odszkodowania ustala się na podstawie:
1)
protokołu powypadkowego, o którym mowa w § 8 pkt 2,
2)
innych dowodów przedstawionych przez osobę uprawnioną do odszkodowania.
2.
Wysokość odszkodowania za utracone lub zniszczone przedmioty osobistego użytku ustala się na podstawie ceny rynkowej aktualnej w dniu wydania decyzji w sprawie odszkodowania, z uwzględnieniem stopnia zużycia.
3.
W razie uszkodzenia przedmiotów, odszkodowanie stanowi równowartość kosztów przywrócenia ich do stanu sprzed wypadku. Jeżeli jednak stopień uszkodzenia jest znaczny albo koszty naprawy przekraczałyby wartość uszkodzonego przedmiotu, wypłaca się odszkodowanie w wysokości określonej w ust. 2.
1.
Organ odszkodowawczy wydaje decyzję w sprawie odszkodowania w ciągu 7 dni od zebrania wszystkich niezbędnych dowodów.
2.
Decyzja powinna zawierać:
1)
podstawę prawną, na której została wydana,
2)
określenie wysokości:
a)
jednorazowego odszkodowania pieniężnego,
b)
odszkodowania przysługującego każdemu z upoważnionych członków rodziny zmarłego funkcjonariusza,
c)
odszkodowania przyznanego za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku w związku z wypadkiem, jeżeli odszkodowanie takiej jest równocześnie przyznawane,
3)
uzasadnienie decyzji,
4)
pouczenie o środkach odwoławczych.
1.
Odwołanie od decyzji organu odszkodowawczego wnosi się na piśmie do organu, który wydał decyzję, w terminie miesiąca od doręczenia decyzji.
2.
Organ odszkodowawczy przesyła niezwłocznie całość posiadanych w sprawie akt do właściwego sądu wraz z odpowiedzią na odwołanie.
3.
Organ odszkodowawczy, jeżeli uzna odwołanie w całości za słuszne, może zmienić lub uchylić zaskarżoną decyzję. W tym wypadku odwołaniu nie nadaje się dalszego biegu.
4.
Jeżeli organ odszkodowawczy nie wydał decyzji w terminie dwóch miesięcy od dnia zgłoszenia wniosku o odszkodowanie bądź powstania obowiązku wszczęcia postępowania z urzędu, odwołanie można wnieść w każdym czasie po upływie tego terminu.
Jeżeli po zebraniu niezbędnych dokumentów organ odszkodowawczy uzna, że w sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mowa w art. 8 ustawy, przedstawia wniosek o przyznanie odszkodowania, wraz z dokumentami zebranymi w sprawie, Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. Organy określone w § 2 pkt 4-6, 9, 12-16 przedstawiają wniosek za pośrednictwem, odpowiednio, Komendanta Głównego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej lub Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.
Odszkodowanie wypłaca, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, komórka finansowa jednostki organizacyjnej, na zaopatrzeniu której poszkodowany funkcjonariusz pozostawał w dniu jego przyznania, a jeżeli decyzja dotyczy funkcjonariusza zmarłego lub zwolnionego ze służby, odpowiednio, w dniu jego śmierci albo zwolnienia ze służby.
Sprawy wszczęte, lecz nie zakończone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, prowadzi się na podstawie przepisów niniejszego rozporządzenia.
Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 marca 1973 r. w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 11, poz. 84).
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
* Z dniem 29 czerwca 2002 r. nin. rozporządzenie stosuje się w stosunku do funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu ze zmianami wynikającymi z art. 85 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz.U.02.74.676), zgodnie z art. 232 powołanej ustawy.

Tytuł zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 5 października 1992 r. (Dz.U.92.77.393) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 października 1992 r.

Tytuł zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 grudnia 2010 r. (Dz.U.11.13.66) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 2011 r.

1 § 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 grudnia 2010 r. (Dz.U.11.13.66) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 2011 r.
2 § 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 grudnia 2010 r. (Dz.U.11.13.66) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 2011 r.
3 § 2 pkt 7 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 2013 r. (Dz.U.2013.1702) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2014 r.
4 § 2 pkt 9 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 2013 r. (Dz.U.2013.1702) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2014 r.
5 § 13 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 grudnia 2010 r. (Dz.U.11.13.66) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 2011 r.
6 § 13a dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 grudnia 2010 r. (Dz.U.11.13.66) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lutego 2011 r.