Przyznawanie i wypłata odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą więzienną.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1976.3.20

Akt utracił moc

Wersja od: 29 maja 1990 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 2 stycznia 1976 r.

w sprawie przyznawania i wypłaty odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą więzienną.

Na podstawie art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1975 r. Nr 42, poz. 218) oraz art. 14 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do funkcjonariuszy Służby Więziennej i członków ich rodzin przy ustalaniu prawa i wypłacie odszkodowań określonych w ustawie z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w zwiazku ze służbą w Milicji Obywatelskiej (Dz. U. Nr 53, poz. 345), zwanej dalej "ustawą".

2. Przez użyte w dalszych przepisach rozporządzenia określenie "funkcjonariusz" należy rozumieć funkcjonariusza Służby Więziennej.

§  2.

1. 1 Organami właściwymi do ustalania prawa do odszkodowania i jego wysokości, zwanymi dalej "organami właściwymi", są:

1) dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych Ministerstwa Sprawiedliwości w stosunku do:

a) funkcjonariuszy pełniących służbę w tym zarządzie,

b) funkcjonariuszy zajmujących stanowiska służbowe naczelników aresztów śledczych i zakładów karnych, dyrektorów i komendantów szkół i ośrodków szkolenia Służby Więziennej oraz ich zastępców,

c) funkcjonariuszy nie wymienionych w pkt 2 i 3,

d) członków rodzin osób wymienionych pod lit. a)-c),

2) naczelnicy aresztów śledczych i zakładów karnych - w stosunku do funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach organizacyjnych i do członków ich rodzin,

3) dyrektorzy i komendanci szkół i ośrodków szkolenia Służby Więziennej - w stosunku do podległych im funkcjonariuszy i członków ich rodzin.

2. 2 Dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych jest organem upoważnionym do przyznania:

1) odszkodowania wyższego niż określone w art. 5 i 6 ustawy - funkcjonariuszowi albo członkami rodziny zmarłego funkcjonariusza,

2) odszkodowania w granicach określonych w art. 6 ustawy - członkowi rodziny zmarłego funkcjonariusza, nie spełniającego warunków wymaganych do uzyskania renty rodzinnej, albo innej osobie bliskiej,

3) odszkodowania w wysokości określonej w art. 6 ustawy - członkom rodziny funkcjonariusza, który zaginął w czasie pełnienia służby.

§  3.

1. 3 Właściwy organ wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia prawa do odszkodowania:

1) z urzędu, jeżeli:

a) w czasie pełnienia służby nastąpiła śmierć funkcjonariusza,

b) funkcjonariusz doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby, a uszczerbek ten został ustalony orzeczeniem komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych,

2) na wniosek funkcjonariusza, jeżeli:

a) uszczerbek na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby wystąpił po zwolnieniu ze służby,

b) ulegną pogorszeniu następstwa wypadku lub choroby,

3) na wniosek członka rodziny funkcjonariusza, jeżeli śmierć funkcjonariusza wskutek wypadku lub choroby nastąpiła po zwolnieniu ze służby.

2. 4 Jeżeli wniosek funkcjonariusza lub członka jego rodziny o przyznanie odszkodowania wpłynie do niewłaściwego organu, organ ten jest obowiązany przesłać wniosek niezwłocznie do właściwego organu.

§ 4. 5  

1. Kierownicy jednostek, którzy powołują zespoły powypadkowe w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, jakiemu uległ funkcjonariusz, niezwłocznie po otrzymaniu zatwierdzonego protokołu powypadkowego przesyłają jeden egzemplarz tego protokołu właściwemu organowi, a kierownicy jednostek, w których funkcjonariusze pełnią służbę, przesyłają temu organowi zaświadczenie o wysokości uposażenia funkcjonariusza.

2. W razie śmierci funkcjonariusza kierownik jednostki, w której funkcjonariusz ten pełnił służbę, zawiadamia właściwy organ o stanie rodzinnym zmarłego, wymieniając imiona, nazwiska, daty urodzenia oraz miejsca zamieszkania członków rodziny, którzy pozostawali na utrzymaniu funkcjonariusza.

§ 5. 6  

1. Właściwy organ niezwłocznie po otrzymaniu niezbędnych dokumentów wszczyna postępowanie w celu ustalenia, czy funkcjonariusz lub członek jego rodziny uprawniony jest do odszkodowania.

2. W razie złożenia wniosku o przyznanie odszkodowania przez członka rodziny zmarłego funkcjonariusza właściwy organ jest obowiązany ustalić, czy oprócz tej osoby nie ma jeszcze innych członków rodziny zmarłego, uprawnionych do odszkodowania.

3. W razie złożenia wniosku o przyznanie odszkodowania przez funkcjonariusza, który nie był badany przez komisję lekarską służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, właściwy organ kieruje tego funkcjonariusza do właściwej komisji lekarskiej w celu wydania orzeczenia o stopniu trwałego uszczerbku na zdrowiu.

4. W razie gdy o odszkodowanie występuje członek rodziny zmarłego funkcjonariusza, a komisja lekarska służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych nie wydała orzeczenia o związku śmierci ze służbą, własciwy organ zwraca się do właściwej komisji lekarskiej o ustalenie, czy śmierć funkcjonariusza pozostaje w związku ze służbą.

§  6.

1. 7 Właściwy organ bada i ocenia całokształt sprawy na podstawie zebranych w sprawie dowodów.

2. W razie rozbieżności między dowodami albo w razie wątpliwości co do zgodności dowodów ze stanem faktycznym, ich wiarygodności lub autentyczności przeprowadza się postępowanie wyjaśniające.

§  7.

1. Prawo do odszkodowania należnego funkcjonariuszowi oraz wysokość tego odszkodowania ustala się na postawie:

1) protokołu powypadkowego albo orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych stwierdzającego, że choroba funkcjonariusza jest taka, z której tytułu przysługuje odszkodowanie,

2) orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ustalającego w procentach stopień uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza wskutek wypadku lub choroby,

3) zaświadczenia stwierdzające wysokość uposażenia funkcjonariusza.

2. Za podstawę ustalenia wysokości odszkodowania przyjmuje się uposażenie obliczone według stawek obowiązujacych w miesiącu, w którym funkcjonariusz uległ wypadkowi powodującemu uszczerbek na zdrowiu albo w którym ustalono uszczerbek na zdrowiu wskutek choroby, nie później jednak niż w miesiącu zwolnienia funkcjonariusza ze służby.

§  8.

1. Prawo do odszkodowania należnego małżonkowi zmarłego funkcjonariusza ustala się na podstawie:

1) protokołu powypadkowego,

2) orzeczenia komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych stwierdzającego związek śmierci funkcjonariusza ze służbą wskutek wypadku lub choroby, z których tytułu przysługuje odszkodowanie,

3) wyciągu z aktu małżeństwa,

4) oświadczenia stwierdzającego pozostawanie we wspólności małżeńskiej z funkcjonariuszem w dniu jego śmierci.

2. Prawo do odszkodowania należnego pozostałym członkom rodziny funkcjonariusza ustala się na podstawie dokumentów wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz zaświadczenia właściwego organu emerytalnego stwierdzającego spełnianie przez te osoby warunków do uzyskania renty rodzinnej po zmarłym funkcjonariuszu.

3. Przy ustalaniu wysokości odszkodowania należnego małżonkowi lub dzieciom, które są sierotami zupełnymi, stosuje się odpowiednio przepisy § 7 ust. 1 pkt 3 i ust. 2.

§  9.

1. Prawo do odszkodowania za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia lub uszkodzenia w związku z wypadkiem przedmiotów osobistego użytku i wysokość tego odszkodowania ustala się na podstawie:

1) protokołu powypadkowego,

2) innych dowodów zebranych przez organy Służby Więziennej lub przedstawionych przez osobę uprawnioną do odszkodowania.

2. W razie utraty lub całkowitego zniszczenia przedmiotów osobistego użytku odszkodowanie ustala się według ceny zakupu obowiązującej w czasie ustalania odszkodowania z uwzględnieniem stopnia zużycia przedmiotów.

3. W razie uszkodzenia przedmiotów osobistego użytku odszkodowanie stanowi równowartość przywrócenia ich do stanu sprzed wypadku. Jeżeli jednak stopień uszkodzenia jest znaczny albo koszty naprawy przekraczałyby wartość uszkodzonego przedmiotu, wypłaca się odszkodowanie w wysokości określonej w ust. 2.

§  10.

1. 8 Decyzję w sprawie odszkodowania właściwy organ wydaje w ciągu 7 dni od zebrania wszystkich niezbędnych dowodów, nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia zgłoszenia wniosku o świadczenie odszkodowawcze bądź powstanie obowiązku wszczęcia postępowania z urzędu.

2. Decyzja powinna zawierać podstawę prawną rozstrzygnięcia, a ponadto:

1) w decyzji o przyznaniu odszkodowania należy określić:

a) wysokość jednorazowego odszkodowania pieniężnego i sposób jego obliczenia,

b) wysokość odszkodowania przysługującego każdemu z uprawnionych członków rodziny zmarłego funkcjonariusza, jeżeli uprawnione do odszkodowania są co najmniej dwie osoby,

c) wysokość odszkodowania przyznanego za szkody poniesione wskutek utraty, zniszczenia lub uszkodzenia w związku z wypadkiem przedmiotów osobistego użytku, jeżeli odszkodowanie takie jest równocześnie przyznawane,

2) w decyzji o odmowie przyznania odszkodowania należy podać przyczyny odmowy,

3) 9 w każdej decyzji należy zamieścić pouczenie o prawie wniesienia odwołania do właściwego sądu ze wskazaniem terminu i sposobu jego wniesienia.

§  11.

1. Decyzję doręcza się osobom, których ona dotyczy.

2. Równocześnie z wydaniem decyzji o przyznaniu odszkodowania dokonuje się wypłaty tego odszkodowania.

§ 12. 10 (skreślony).

§ 13. 11 (skreślony).

§  14.

1. 12 Jeżeli po zebraniu wszystkich niezbędnych dokumentów właściwy organ (§ 2 ust. 1 pkt 2 i 3) uzna, że zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające przyznanie jednorazowego odszkodowania pieniężnego w kwocie wyższej niż określona w art. 5 lub 6 ustawy albo jest uzasadnione przyznanie takiego odszkodowania członkom rodziny zmarłego funkcjonariusza nie spełniającym wymaganych warunków lub innej osobie bliskiej albo członkom rodziny funkcjonariusza, który zaginął w czasie odbywania służby - przed wydaniem decyzji przedstawia sprawę wraz ze swoją opinią organowi wymienionemu w § 2 ust. 2.

2. 13 W razie niepodjęcia decyzji w trybie przewidzianym w ust. 1 akta sprawy zwraca się właściwemu organowi, który wydaje decyzję w ciągu 7 dni po otrzymaniu akt.

§ 15. Wnioski o odszkodowanie z tytułu wypadków lub z tytułu chorób, które spowodowały uszczerbek na zdrowiu albo śmierć funkcjonariusza przed wejściem w życie rozporządzenia, podlegają rozpatrzeniu według przepisów dotychczasowych.

§ 16. Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 października 1960 r. w sprawie zasad i trybu wypłaty odszkodowań, dla członków rodzin funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. z 1960 r. Nr 47, poz. 286 i z 1972 r. Nr 33, poz. 228).

§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 2 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

² § 2 ust. 2 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

³ § 3 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

⁴ § 3 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

⁵ § 4 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

⁶ § 5 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

⁷ § 6 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

⁸ § 10 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

⁹ § 10 ust. 2 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

¹⁰ § 12 skreślony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

¹¹ § 13 skreślony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

¹² § 14 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 i 5 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.

¹³ § 14 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 4 maja 1990 r. (Dz.U.90.31.187) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 maja 1990 r.