Przystąpienie Polski i szeregu innych Państw do konwencji z dnia 7 czerwca 1930 r. w sprawie jednolitej ustawy o wekslach trasowanych i własnych i o złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych powyższej konwencji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.26.176

Akt jednorazowy

Wersja od: 6 kwietnia 1937 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 18 marca 1937 r.

o przystąpieniu Polski i szeregu innych Państw do konwencji z dnia 7 czerwca 1930 r. w sprawie jednolitej ustawy o wekslach trasowanych i własnych i o złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych powyższej konwencji.

I. Podaje się niniejszym do wiadomości, że w wykonaniu postanowień art. V konwencji w sprawie jednolitej ustawy o wekslach trasowanych i własnych, podpisanej wraz z protokołem i dwoma załącznikami w Genewie dnia 7 czerwca 1930 r., zostało zgłoszone Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów dnia 19 grudnia 1936 r. w imieniu Rządu Polskiego przystąpienie do tej konwencji i protokołu, z zastrzeżeniami z art. 2, 6, 7, 10, 11, 13, 14, 15, 17, 19, 20, 21 ustęp 2 i z art. 22 załącznika II do wspomnianej konwencji.

II. Jednocześnie podaje się do wiadomości, zgodnie z komunikatem Sekretarza Generalnego Ligi Narodów, że:

a) w wykonaniu postanowień art. IV wspomnianej konwencji zostały złożone Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów dokumenty ratyfikacyjne powyższej konwencji i protokołu w imieniu Rządów niżej wymienionych Państw w datach następujących:

Grecja	dnia 31 sierpnia 1931 r.
z następującymi zastrzeżeniami dotyczącymi Załącznika II:
art. 8 – ustępy 1 i 3.
art. 9 – co dotyczy weksli płatnych w oznaczonym dniu, lub w pewien czas po dacie lub po okazaniu;
art. 13.
art. 15 – a) Skarga przeciwko wystawcy lub przeciwko indosantowi, który by się niesłusznie wzbogacił;
b) Taka sama skarga przeciwko akceptantowi, który by się niesłusznie wzbogacił; "Ta skarga ulega przedawnieniu z upływem lat pięciu licząc od daty wekslu."
art. 17 – Będą stosowane postanowienia ustawodawstwa greckiego dotyczące przedawnień krótkoterminowych.
art. 20 – powyższe zastrzeżenia stosują się również do wekslu własnego.
Dania	dnia 27 lipca 1932 r.
zobowiązanie Rządu Królewskiego wprowadzenia w Danii ustawy jednolitej stanowiącej Załącznik I do niniejszej konwencji uzależnione jest od zastrzeżeń przewidzianych w art.: 10, 14, 15, 17, 18 i 20 Załącznika II do omawianej konwencji.
Przez przyjęcie niniejszej konwencji Rząd Królewski nie zamierza przyjąć żadnego zobowiązania w stosunku do Grenlandii.
Norwegia	dnia 27 lipca 1932 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniami wymienionymi w art. 14 i 20 Załącznika II do omawianej konwencji i Królewski Rząd Norwegii zastrzega sobie zarazem możność skorzystania z prawa przyznanego każdej z Wysokich Umawiających się Stron przez art.: 10, 15, 17 i 18 tego Załącznika co do normowania ustawodawczego spraw tam wymienionych.
Szwecja	dnia 27 lipca 1932 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniami wymienionymi w art. 14 i 20 Załącznika II konwencji i, poza tym, Królewski Rząd Szwedzki skorzystał z prawa przyznanego Wysokim Układającym się Stronom przez art.: 10, 15 i 17 tego Załącznika, co do normowania ustawodawczego spraw tam wymienionych.
Holandia (za Królestwo w Europie)	dnia 20 sierpnia 1932 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniami wymienionymi w Załączniku II konwencji.
Szwajcaria	dnia 26 sierpnia 1932 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniami z art.: 2, 6, 14, 15, 16, 17, 18 i 19 Załącznika II. Ratyfikacja wywrze skutki dopiero po przyjęciu ustawy o rewizji tytułów XXIV do XXXIII Kodeksu Związkowego o zobowiązaniach lub w danym wypadku – ustawy specjalnej w przedmiocie weksli trasowanych i własnych oraz czeków.
Austria	dnia 31 sierpnia 1932 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniami wskazanymi w art.: 6, 10, 14, 15, 17 i 20 Załącznika II do konwencji.
Belgia	dnia 31 sierpnia 1932 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniem stosowania uprawnień przewidzianych w art.: 1, 2, 3, 4, 5, 8, 10, 11, 13, 14, 15, 16, 17 i 20 Załącznika II do konwencji. Co się tyczy Konga Belgijskiego i Ruanda-Urundi, Rząd Belgijski zastrzega sobie możność stosowania wszystkich uprawnień przewidzianych w omawianym załączniku – za wyjątkiem uprawnienia określonego w art. 21.
Finlandia	dnia 31 sierpnia 1932 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniami wymienionymi w art. 14 i 20 Załącznika II do tej konwencji. Poza tym Finlandia skorzystała z prawa przyznanego Wysokim Układającym się Stronom przez art.: 15, 17 i 18 tego Załącznika, co do normowania ustawodawczego spraw tam wymienionych.
Włochy	dnia 31 sierpnia 1932 r.
Rząd Włoski zastrzega sobie możność skorzystania z uprawnień przewidzianych w art.: 2, 8, 10, 13, 15, 16, 17, 19 i 20 Załącznika II do tej konwencji.
Japonia	dnia 31 sierpnia 1932 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniem korzystania z postanowień wymienionych w Załączniku II do tej konwencji, przez zastosowanie ustępu 2, art. pierwszego.
^*) Rzesza Niemiecka	dnia 3 października 1933 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniami przewidzianymi w art.: 6, 10, 13, 14, 15, 17, 19 i 20 Załącznika II do konwencji.
^*) Portugalia	dnia 8 czerwca 1934 r.
z zastrzeżeniem, że postanowienia konwencji nie będą stosowane do portugalskiego obszaru kolonialnego.
^*) Wolne Miasto Gdańsk (za pośrednictwem Polski)	dnia 24 czerwca 1935 r.
ratyfikacja nastąpiła z zastrzeżeniami przewidzianymi w art.: 6, 10, 13, 14, 15, 17, 19 i 20 Załącznika II do tej konwencji.

b) w wykonaniu postanowień art. V rzeczonej konwencji zostały zgłoszone Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów w imieniu Rządów niżej wymienionych państw przystąpienia do tej konwencji i protokołu w datach następujących:

Monako	dnia 25 lipca 1934 r.
Rząd Holenderski za: Indie Holenderskie i Curaçao	dnia 16 lipca 1935 r.
z zastrzeżeniami wymienionymi w Załączniku II do konwencji.
Francja	dnia 27 kwietnia 1936 r.
oświadcza, że będzie korzystała z art.: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 10, 11, 13, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 22 i 23 Załącznika II do tej konwencji.
Rząd Holenderski za: Surinam	dnia 7 sierpnia 1936 r.
z zastrzeżeniami wymienionymi w Załączniku II do konwencji.
Z.S.R.R.	dnia 25 listopada 1936 r.
z zastrzeżeniem korzystania z postanowień wymienionych w Załączniku II do tej konwencji przez zastosowanie ustępu 2, art. pierwszego.

______

^*) Wszystkie Strony w niniejszej konwencji zgodziły się uważać jako ważny dokument ratyfikacyjny, który Państwo to złożyło po dacie ustalonej w konwencji. Jednakże Rząd Japoński jest zdania, że taka ratyfikacja ma charakter przystąpienia.