Przystąpienie Polski do Porozumienia o przywilejach i immunitetach Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, przyjętego przez Radę Zarządzających Agencji dnia 1 lipca 1959 r.
Dz.U.1970.28.223
Akt jednorazowyOŚWIADCZENIE RZĄDOWE
z dnia 31 października 1970 r.
w sprawie przystąpienia Polski do Porozumienia o przywilejach i immunitetach Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, przyjętego przez Radę Zarządzających Agencji dnia 1 lipca 1959 r.
Ponadto podaje się do wiadomości, że następujące państwa złożyły swoje dokumenty przyjęcia wymienionego porozumienia:
Finlandia dnia 29 lipca 1960 r.,
Niemiecka Republika Federalna dnia 4 sierpnia 1960 r.
z zastrzeżeniem, że Rząd Niemieckiej Republiki Federalnej przyjmując Porozumienie zastrzega sobie, w związku z artykułem 6 § 18 pkt a (II) tego Porozumienia, prawo opodatkowania obywateli Niemieckiej Republiki Federalnej o tyle, o ile prawo to nie zostało uchylone przez umowy dotyczące podwójnego opodatkowania;
Irak dnia 23 listopada 1960 r.,
Nowa Zelandia dnia 22 czerwca 1961 r.,
Indie dnia 10 marca 1961 r.,
Szwecja dnia 8 września 1961 r.,
Wielka Brytania dnia 19 września 1961 r.
z zastrzeżeniem, którego treść ma obecnie następujące brzmienie:
"1. Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii nie zobowiązuje się do przyznania jakiejkolwiek osobie, która jest obywatelem Zjednoczonego Królestwa i kolonii, albo przy stosowaniu Porozumienia do Południowej Rodezji - jakiejkolwiek osobie, która jest obywatelem Zjednoczonego Królestwa i kolonii lub obywatelem Południowej Rodezji - jakichkolwiek przywilejów i immunitetów przewidzianych w:
§ 18 pkt a (III), (V) i (VI),
§ 18 pkt b - w takim zakresie, w jakim postanowienia tego przepisu wymagają przyznania przywilejów i immunitetów, o których mowa w § 23 pkt a i f,
2. Rząd Zjednoczonego Królestwa przyznając przywileje i immunitety, przysługujące zastępcom Dyrektora Generalnego zgodnie z § 20, nie zobowiązuje się do przyznania na podstawie tego przepisu jakichkolwiek przywilejów i immunitetów innym funkcjonariuszom działającym w imieniu Dyrektora Generalnego Agencji w czasie jego nieobecności."
Norwegia dnia 10 października 1961 r.,
Korea dnia 17 stycznia 1962 r.
z zastrzeżeniem, że osoby z personelu rekrutowanego na miejscu, które zgodnie z postanowieniami Porozumienia uważane są za funkcjonariuszy Agencji, nie będą korzystały z przywilejów i immunitetów wymienionych w § 18 pkt II, III, IV, V i VI oraz w § 19;
Dania dnia 14 marca 1962 r.
z zastrzeżeniem, że niezależnie od postanowień § 20 i § 32 Porozumienia Rząd Duński zastrzega sobie prawo stosowania duńskiego ustawodawstwa dotyczącego opłat celnych i podatków akcyzowych w odniesieniu do obywateli duńskich, a także innych osób, o ile prowadzą one prywatne przedsiębiorstwo w Danii;
Syjam dnia 15 maja 1962 r.
z zastrzeżeniem, że funkcjonariusze Agencji będący obywatelami Syjamu, którym przysługują przywileje i immunitety zgodnie z niniejszym Porozumieniem, nie będą wyłączeni od obowiązków dotyczących narodowej służby publicznej;
Filipiny dnia 17 grudnia 1962 r.,
Zjednoczona Republika Arabska dnia 12 lutego 1963 r.,
Pakistan dnia 16 kwietnia 1963 r.
z zastrzeżeniem, którego treść ma obecnie następujące brzmienie:
"Uprawnienia i przywileje przyznane przez niniejsze Porozumienie funkcjonariuszom Agencji, inne niż te, które również wynikają z postanowień artykułu XV Statutu, takie jak immunitet jurysdykcyjny w odniesieniu do ich wypowiedzi ustnych i pisemnych oraz wszelkich czynności dokonywanych przez nich w charakterze urzędowym, nie powinny być przyznane obywatelom Pakistanu zatrudnionym jako personel Agencji w Pakistanie.";
Japonia dnia 18 kwietnia 1963 r.,
Holandia dnia 29 sierpnia 1963 r.
z oświadczeniem, że dla celów stosowania niniejszego Porozumienia określenie "kraj" użyte w artykule III § 6 pkt b i § 8 pkt b oraz w artykule VI § 18 pkt a (VI) będzie rozumiane jako "każdy z poszczególnych krajów Królestwa (tj. Holandia, Surinam i Antyle Holenderskie)". Jednakże określenie "kraj" użyte w artykule VIII § 27 będzie rozumiane jako "Królestwo Holandii";
Jugosławia dnia 14 października 1963 r.,
Argentyna dnia 15 października 1963 r.,
Ghana dnia 16 grudnia 1963 r.,
Belgia dnia 26 października 1965 r.
z zastrzeżeniem, że Rząd Królestwa Belgii wyłącza od stosowania postanowienia zawarte w ostatnim zdaniu artykułu VI § 20 niniejszego Porozumienia;
Brazylia dnia 13 czerwca 1966 r.,
Kanada dnia 15 czerwca 1966 r.
z zastrzeżeniem, że zwolnienie od wszelkich podatków i opłat celnych przewidzianych przez jakiekolwiek przepisy w Kanadzie nie będzie dotyczyć obywateli kanadyjskich przebywających albo mających swe miejsce zamieszkania w Kanadzie;
Ukraińska Socjalistyczna
Republika Radziecka dnia 5 października 1966 r.
z zastrzeżeniem, że Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka nie uważa się za związaną postanowieniami § 26 i § 34 Porozumienia, zgodnie z którymi istnieje obowiązek wnoszenia do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości wszystkich sporów wynikających z interpretacji lub stosowania Porozumienia. W sprawie jurysdykcji Trybunału w odniesieniu do takich sporów Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko, że zgoda wszystkich stron w sporze musi być uzyskana w każdym poszczególnym wypadku przed wniesieniem sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości; zastrzeżenie niniejsze ma zastosowanie również do postanowienia § 34, zgodnie z którym opinia doradcza Trybunału przyjmowana jest jako ostateczne rozstrzygnięcie sporu;
Związek Socjalistycznych
Republik Radzieckich dnia 1 lipca 1966 r.
z zastrzeżeniem, że Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich nie uważa się za związany postanowieniami § 26 i § 34 Porozumienia, zgodnie z którymi istnieje obowiązek poddawania sporów jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. W sprawie kierowania do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości sporów dotyczących interpretacji lub stosowania Porozumienia Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko, że zgoda wszystkich stron w sporze musi być uzyskana w każdym poszczególnym wypadku przed wniesieniem sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Zastrzeżenie niniejsze ma zastosowanie również do postanowienia § 34, zgodnie z którym opinia doradcza Trybunału przyjmowana jest jako ostateczne rozstrzygnięcie sporu;
Białoruska Socjalistyczna
Republika Radziecka dnia 2 grudnia 1966 r.
z zastrzeżeniem, że Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka nie uważa się za związaną postanowieniami § 26 i § 34 Porozumienia, zgodnie z którymi istnieje obowiązek poddawania sporów jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. W sprawie kierowania do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości sporów dotyczących interpretacji lub stosowania Porozumienia Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko, że zgoda wszystkich stron w sporze musi być uzyskana w każdym poszczególnym wypadku przed wniesieniem sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Zastrzeżenie niniejsze ma zastosowanie również do postanowienia § 34, zgodnie z którym opinia doradcza Trybunału przyjmowana jest jako ostateczne rozstrzygnięcie sporu;
Tunezja dnia 28 grudnia 1967 r.,
Czechosłowacja dnia 7 lutego 1968 r.
z zastrzeżeniem, że Czechosłowacka Republika Socjalistyczna nie uważa się za związaną postanowieniami § 26 i § 34 Porozumienia, które ustanawiają obowiązkową jurysdykcję Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości dla sporów wynikających z interpretacji lub stosowania Porozumienia. W sprawie jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w odniesieniu do takich sporów Czechosłowacka Republika Socjalistyczna stoi na stanowisku, że ażeby wnieść spór do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości konieczna jest w każdym poszczególnym wypadku zgoda wszystkich stron w sporze. Zastrzeżenie niniejsze dotyczy również § 34, zgodnie z którym strony przyjmują opinię doradczą Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości jako ostateczne rozstrzygnięcie sporu;
Węgry dnia 14 lipca 1967 r.
z zastrzeżeniem, że Węgierska Republika Ludowa przyjmuje § 26 i § 34 Porozumienia z zastrzeżeniem, że spory dotyczące interpretacji i stosowania Porozumienia będą wnoszone do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości tylko za zgodą wszystkich stron w sporze. Węgierska Republika Ludowa zgłasza zastrzeżenie także do § 34, zgodnie z którym opinia doradcza Trybunału w pewnych sprawach stanowi ostateczne rozstrzygnięcie sporu;
Jamajka dnia 5 września 1967 r.,
Boliwia dnia 10 kwietnia 1968 r.,
Bułgaria dnia 17 czerwca 1968 r.
z zastrzeżeniem, że Ludowa Republika Bułgarii nie uważa się za związaną postanowieniami § 26 i § 34 Porozumienia. Ludowa Republika Bułgarii uważa, że spór dotyczący interpretacji i stosowania Porozumienia może być wniesiony do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości tylko wtedy, gdy strony sporu w każdym poszczególnym wypadku wyraziły na to zgodę. Zastrzeżenie niniejsze ma zastosowanie również do postanowienia § 34, który stanowi, że opinia doradcza Trybunału przyjmowana jest jako ostateczne rozstrzygnięcie sporu;
Ekwador dnia 16 kwietnia 1969 r.
z oświadczeniem, że Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Ekwadoru w imieniu Departamentu Wykonawczego i w wykonaniu jego uprawnień niniejszym oświadcza, że Republika Ekwadoru uważa, w związku z artykułem VIII § 27 pkt b Porozumienia o przywilejach i immunitetach Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, że Minister Spraw Zagranicznych będzie miał całkowitą swobodę decyzji, po porozumieniu się z Dyrektorem Generalnym Agencji i niezależnie od jego opinii, w sprawie udzielenia lub wycofania zgody, o której mowa w tym postanowieniu;
Niger dnia 17 czerwca 1969 r.,
Szwajcaria dnia 16 września 1969 r.
z zastrzeżeniem, że w wypadku określonym w artykule VI § 19 zdanie drugie Szwajcaria zastrzega sobie prawo odmowy żądanego przez Agencję odroczenia powołania do narodowej służby publicznej, jakkolwiek żądanie takie będzie przychylnie rozpatrzone przez odpowiednie władze federalne.