Przyjęcie przez Polskę Konwencji dotyczącej międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych, sporządzonej w Paryżu dnia 5 grudnia 1958 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.8.91

Akt jednorazowy

Wersja od: 13 kwietnia 1971 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 23 marca 1971 r.

w sprawie przyjęcia przez Polskę Konwencji dotyczącej międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych, sporządzonej w Paryżu dnia 5 grudnia 1958 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 15 ustęp 2 Konwencji dotyczącej międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych, sporządzonej w Paryżu dnia 5 grudnia 1958 r., został złożony dnia 12 lutego 1970 r. Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury dokument przyjęcia przez Polskę wymienionej konwencji.

Zgodnie z artykułem 17 powyższej konwencji weszła ona w życie 30 maja 1961 r., a w stosunku do Polski weszła w życie dnia 12 lutego 1971 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że następujące państwa złożyły swoje dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przyjęcia wymienionej konwencji w niżej podanych datach:

Cejlon dnia 7 grudnia 1959 r.,

Izrael dnia 4 stycznia 1960 r.,

Francja dnia 30 maja 1960 r.,

Gwatemala dnia 23 listopada 1960 r.,

Ekwador dnia 8 lutego 1961 r.,

Zjednoczone Królestwo

Wielkiej Brytanii

i Północnej Irlandii dnia 1 czerwca 1961 r.

W czasie składania dokumentu przyjęcia Rząd Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii oświadczył, że wymieniona konwencja będzie miała zastosowanie do następujących terytoriów: Jersey, Guernsey i wyspa Man, Federacja Rodezji i Niasy, Malta, Seszele, Wyspy Salomona, Wyspy Gilbert i Ellice, Gujana Brytyjska, Wyspy Bahama, Bermudy, Wyspy Dziewicze, Jamajka, Trynidad i Tobago, Antigua, Saint Lucia, Montserrat, Barbados, Saint Vincent, Grenada, Dominika, Saint Kitts, Nevis i Anguilla i Singapur.

Włochy dnia 2 sierpnia 1961 r.,

Panama dnia 17 lipca 1962 r.,

Związek Socjalistycznych

Republik Radzieckich dnia 8 października 1962 r.,

Zjednoczona Republika Arabska dnia 22 października 1962 r.,

Białoruska Socjalistyczna

Republika Radziecka dnia 10 grudnia 1962 r.,

Węgry dnia 10 grudnia 1962 r.,

Ukraińska Socjalistyczna

Republika Radziecka dnia 19 grudnia 1962 r.,

Hiszpania dnia 1 lutego 1963 r.,

Nowa Zelandia dnia 5 lutego 1963 r.,

Bułgaria dnia 4 marca 1963 r.,

Kuba dnia 1 sierpnia 1963 r.,

Czechosłowacja dnia 29 listopada 1963 r.,

Ghana dnia 6 grudnia 1963 r.,

Dania dnia 10 listopada 1964 r.,

Rumunia dnia 9 czerwca 1965 r.,

Malta dnia 18 maja 1966 r.,

Indonezja dnia 10 stycznia 1967 r.,

Finlandia dnia 26 maja 1967 r.,

Stany Zjednoczone Ameryki dnia 9 czerwca 1967 r.,

Luksemburg dnia 13 grudnia 1967 r.,

Maroko dnia 30 sierpnia 1968 r.,

Norwegia dnia 19 września 1968 r.,

Federalna Republika Niemiec dnia 3 października 1969 r.,

Nigeria dnia 22 lipca 1970 r.

Zgodnie z artykułem 17 wymienionej konwencji weszła ona w życie w stosunku do Cejlonu, Izraela i Francji dnia 30 maja 1961 r.; natomiast dla pozostałych wyżej wymienionych państw weszła bądź wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia przez każde z tych państw dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przyjęcia.

W nocie z dnia 8 marca 1968 r. skierowanej do Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury Rząd Malawi oświadczył, że wszystkie stosunki prawne wynikające ze stosowania wymienionej konwencji, która została rozciągnięta uprzednio przez Wielką Brytanię na Federację Rodezji i Niasy, a następnie w drodze sukcesji na Malawi, straciły moc wiążącą w stosunku do Malawi w dniu 8 marca 1968 r.