Przygotowanie w czasie pokoju obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.10.73

Akt utracił moc
Wersja od: 15 lutego 1937 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 29 stycznia 1937 r.
o przygotowaniu w czasie pokoju obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej Państwa.

Na podstawie art. 5 i 6 ustawy z dnia 15 marca 1934 r. o obronie przeciwlotniczej i przeciwgazowej (Dz. U. R. P. Nr 80, poz. 742) oraz art. 3 i 4 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 4 lipca 1936 r. o ustanowieniu Inspektora Obrony Powietrznej Państwa (Dz. U. R. P. Nr 52, poz. 368) zarządza się co następuje:
(1)
Obowiązek zabezpieczenia siebie i swoich najbliższych oraz ochrony swego mienia przed napadami z powietrza ciąży na każdym obywatelu.
(2)
Władze drogą zarządzeń nadają kierunek niezbędnym w tym celu czynnościom, a korzystając ze współpracy z powołanymi organizacjami społecznymi (§ 11, 12, 13, 14, 15) ułatwiają obywatelom spełnienie ciążącego na nich obowiązku.
Zarządzenia władz w zakresie przygotowań obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej, skierowane bądź do ogółu, bądź do określonej grupy osób, mają moc tytułu wykonawczego w rozumieniu art. 14 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu przymusowym w administracji (Dz. U. R. P. Nr 36, poz. 342).
(1)
Kierownictwo i zwierzchni nadzór nad przygotowaniem w czasie pokoju obrony Przeciwlotniczej i przeciwgazowej Państwa sprawuje Inspektor Obrony Powietrznej Państwa, współpracując z Ministrem Spraw Wojskowych.
(2)
Inspektor Obrony Powietrznej Państwa sprawuje swe czynności z ramienia Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.
Inspektor Obrony Powietrznej Państwa:
1)
ustala zasady oraz wytyczne przygotowania w czasie pokoju obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej Państwa, tudzież kontroluje stan tego przygotowania;
2)
wydaje wytyczne w formie zarządzeń i instrukcyj mających moc obowiązującą dla wszystkich władz przygotowujących obronę przeciwlotniczą i przeciwgazową;
3)
uzgadnia poczynania władz w zakresie przygotowania obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej;
4)
koordynuje zamierzenia budżetowe władz z zakresu obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej;
5)
daje wytyczne władzom nadzorczym stowarzyszeń społecznych, współdziałających w przygotowaniu obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej, w zakresie dysponowania budżetami tych stowarzyszeń.
W ramach wytycznych, ustalonych przez Inspektora Obrony Powietrznej Państwa, przygotowują obronę przeciwlotniczą i przeciwgazową:
1)
Minister Spraw Wojskowych co do:
a)
organów terytorialnych jemu podporządkowanych,
b)
obiektów przemysłowych, których wytwórczość wojenną przygotowuje ministerstwo;
2)
Minister Spraw Wewnętrznych co do:
a)
ogółu ludności, z wyjątkami wynikającymi z innych przepisów paragrafu niniejszego,
b)
osiedli i obiektów budowlanych, z wyjątkiem obiektów administrowanych przez innych ministrów,
c)
zakładów użyteczności publicznej,
d)
obiektów przemysłowych, których wytwórczość wojenną przygotowuje ministerstwo,
e)
wszystkich budowli publicznych i prywatnych pod wzglądem zasad budowlanych;
3)
Minister Komunikacji co do:
a)
obiektów i urządzeń komunikacyjnych,
b)
obiektów przemysłowych, których wytwórczość wojenną przygotowuje ministerstwo;
4)
Minister Poczt i Telegrafów co do:
a)
sieci telekomunikacyjnej dla celów obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej,
b)
obiektów przemysłowych, których wytwórczość wojenną przygotowuje ministerstwo;
5)
Minister Przemysłu i Handlu co do wszystkich obiektów przemysłowych nie przewidzianych w innych punktach paragrafu niniejszego;
6)
Minister Opieki Społecznej co do ratownictwa i lecznictwa sanitarnego;
7)
Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego co do nauczania w szkolnictwie oraz badań naukowych w szkolnictwie i zakładach naukowych;
8)
Minister Rolnictwa i Reform Rolnych co do:
a)
ratownictwa i lecznictwa weterynaryjnego,
b)
dostosowania gospodarki rolnej i leśnej do potrzeb obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej,
c)
ochrony płodów rolnych,
d)
obiektów przemysłowych, których wytwórczość wojenną przygotowuje ministerstwo;
9)
Minister Skarbu co do obiektów przemysłowych i instytucyj, które przygotowuje na wypadek wojny;
10)
wszyscy ministrowie co do podległych im i nadzorowanych:
a)
personelu,
b)
obiektów,
c)
urządzeń technicznych i przedmiotów użytkowych.
(1)
Na podstawie zarządzeń i instrukcyj wydanych przez właściwych ministrów (§ 5) obronę przeciwlotniczą i przeciwgazową przygotowują właściwe władze II instancji, przy czym wojewodowie działają w ramach swoich uprawnień wynikających z przepisów o organizacji i zakresie działania władz administracji ogólnej.
(2)
Kierownictwo i nadzór w dziedzinie realizacji przygotowań obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej sprawują dowódcy okręgów korpusów, każdy w swoim okręgu, lub inne władze wojskowe, wyznaczone specjalnie przez Ministra Spraw Wojskowych, na podstawie rozkazów Ministra Spraw Wojskowych i w ramach zarządzeń i instrukcyj właściwych ministrów w myśl ust. (1) paragrafu niniejszego.
(3)
Minister Spraw Wewnętrznych jest uprawniony do przekazywania przygotowania obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej (§ 5 pkt 2)) władzom samorządu terytorialnego, zaś Minister Opieki Społecznej (§ 5 pkt 6)) instytucjom ubezpieczeń społecznych.
(1)
Dla celów wykonania zadań obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej służą organa obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej.
(2)
Organizację, zasady działania i wyszkolenia tych organów ustalają właściwi ministrowie w myśl wytycznych Inspektora Obrony Powietrznej Państwa.
(1)
Organa obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej mają być zaopatrzone w sprzęt i środki, potrzebne do sprawowania swych czynności.
(2)
Ludność ma być wyposażona w sprzęt i środki, potrzebne do jej zabezpieczenia przed napadami z powietrza.
(1)
Właściwi ministrowie § 7 ust. (2)):
1)
określą rodzaj środków i sprzętu, w jaki mają być wyposażone organa obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej;
2)
wydadzą instrukcje techniczne, dotyczące sposobu użycia tych środków i sprzętu.
(2)
Rodzaj sprzętu i środków, potrzebnych do zabezpieczenia podległego sobie personelu, określają właściwi ministrowie (§ 5 pkt 10)).
(3)
Rodzaj sprzętu i środków tej kategorii dla pozostałej ludności określa Minister Spraw Wewnętrznych.
(1)
Zaopatrzenie organów obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej w sprzęt i środki należy do obowiązków władz, instytucyj i osób, przez które dany organ został zorganizowany, a odbywa się na podstawie zarządzeń właściwej władzy.
(2)
Zaopatrzenie podległego personelu w sprzęt i środki, służące do jego zabezpieczenia, należy do obowiązków danej władzy lub instytucji.
(3)
Zaopatrzenie pozostałej ludności w sprzęt i środki tej kategorii należy do obowiązków ludności (§ 1), stosownie do zarządzenia władzy.
(1)
W przygotowaniu obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej współpracują z władzami i ludnością stowarzyszenia społeczne, powołane do tego w myśl swoich statutów.
(2)
Stowarzyszenia te wykonują zarządzenia właściwego ministra, nadzorującego stosownie do odpowiednich przepisów prawnych działalność danego stowarzyszenia.
Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w szczególności:
1)
organizuje i przeprowadza uświadamianie ludności co do potrzeb i sposobu obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej;
2)
organizuje, szkoli i zaopatruje organa obrony;
3)
bierze udział w pokrywaniu kosztów przygotowań obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej.
Polski Czerwony Krzyż w szczególności:
1)
współpracuje z władzami w organizowaniu ratownictwa i lecznictwa;
2)
organizuje, szkoli i zaopatruje organa ratowniczo-sanitarne i lecznicze;
3)
bierze udział w pokrywaniu kosztów przygotowań ratownictwa i lecznictwa sanitarnego obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej.
Związek Straży Pożarnych w szczególności:
1)
współpracuje z władzami przy organizowaniu akcji przeciwpożarowej;
2)
organizuje, szkoli i zaopatruje organa akcji przeciwpożarowej.
Inne stowarzyszenia społeczne mogą współdziałać w przygotowaniu obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej w ramach przepisów swych statutów oraz w myśl zarządzeń władz.
Ulgi w opłatach i daninach państwowych z tytułu świadczeń pieniężnych i rzeczowych na rzecz obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej ustalają osobne przepisy.
Wykonanie rozporządzenia mniejszego porucza się wszystkim ministrom, każdemu we właściwym mu zakresie działania.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.