Rozdział 4 - Kary umowne. - Przewóz przesyłek i osób kolejami.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1953.4.7
Akt utracił moc Wersja od: 16 stycznia 1953 r.
Rozdział 4.
Kary umowne.
Kary umowne.
1.
Kolej jest obowiązana zapłacić karę umowną: 1)
nadawcy:a)
za niepodstawienie zamówionego rodzaju wagonu do załadowania według pięciodniowego planu (art. 36),b)
za niedotrzymanie terminów podstawienia wagonów do załadowania (art. 36),c)
za podstawienie wagonu w stanie zanieczyszczonym (art. 37); 2)
odbiorcy:za zwłokę w przygotowaniu przesyłki do odbioru powyżej 4 godzin po upływie terminu przygotowania przesyłki do odbioru i zgłoszenia się odbiorcy (art. 48).
2.
Za niepodstawienie wagonów do przewozu marszrutowego (art. 36) kolej obowiązana jest zapłacić dodatkową karę umowną oprócz kary umownej, przewidzianej w ust. 1 pkt 1 lit. a).1.
Nadawca obowiązany jest zapłacić kolei karę umowną w razie: 1)
przetrzymania wagonu na stacji nadania (art. 33, 37, 39, 43) ponad czas przewidziany w przepisach do 4 godzin oraz dodatkową karę umowną w razie dalszego przetrzymania wagonu w czasie do 24 godzin i w czasie powyżej 24 godzin; 2)
obciążenia kolei obowiązkiem przechowywania przesyłek na stacji nadania (art. 33, 37, 39, 43) w ciągu jednego dnia oraz dodatkowe kary umowne w razie dalszego przechowywania w czasie do trzech dni i w czasie powyżej trzech dni; 3)
odwołania zamówionego wagonu przed podstawieniem lub po podstawieniu wagonu (art. 36); 4)
niewykorzystania wagonu do granic norm ładunkowych (art. 37); 5)
niezaładowanie masy towarowej wyrażonej w tonach ustalonej w planie przewozowym (art. 37); 6)
niezaładowania masy towarowej ustalonej dla przewozu marszrutowego (art. 37), oprócz kary przewidzianej w pkt 5; 7)
nieoczyszczenia terenu, na którym odbywało się załadowanie (art. 37); 8)
zamieszczenia w dokumencie przewozowym wskazań i oświadczeń niezgodnych z rzeczywistością, nieścisłych lub niezachowania ostrożności przewidzianych w przepisach (art. 39, 70); 9)
zwłoki w załatwieniu formalności wymaganych przez przepisy (art. 43); 10)
naruszenia przepisów o zakazie nowego nadania (art. 50); 11)
spowodowania zmiany stacji przeznaczenia przesyłki (art. 51).2.
Odbiorca jest obowiązany do zapłacenia kolei kar umownych: 1)
należnych od nadawcy na podstawie ust. 1 pkt 4 i 8, lecz nie zapłaconych przez nadawcę jeżeli odbiorca opłacił należności wynikające z listu przewozowego; 2)
w razie przetrzymania wagonu ponad czas przewidziany w przepisach lub obciążenia kolei obowiązkiem przechowania poszczególnych sztuk w drodze lub na stacji przeznaczenia według ust. 1 i 2 (art. 33, 39, 43, 48, 51, 52, 75, 80, 126); 3)
w przypadkach przewidzianych w ust. 1 pkt 9, 10 i 11; 4)
w razie nieoczyszczenia wagonu po wyładowaniu przesyłki i terenu, na którym odbyło się wyładowanie przesyłki (art. 48).3.
Podróżny jest obowiązany do zapłacenia kar umownych w przypadkach określonych w art. 92 i 93.1.
Kary umowne przewidziane w art. 106 i 107 nie mogą być obniżane ani podwyższane w drodze umowy i podlegają zapłacie niezależnie od obowiązku uiszczenia różnicy kosztów przewozu, pokrycia wszelkich szkód wyrządzonych kolei oraz niezależnie od odpowiedzialności karnej.2.
Do kar umownych nie stosuje się przepisów prawa cywilnego o odszkodowaniu umownym.1.
Kolej jest zwolniona od kar umownych przewidzianych w art. 106 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) i ust. 2 w przypadkach: 1)
klęsk żywiołowych:a)
pożaru,b)
zamieci śnieżnej,c)
powodzi,oraz awarii, powodujących wstrzymanie pracy powyżej 24 godzin;
2)
przewidzianych w art. 9 i 49 ust. 1 pkt 2; 3)
niepodstawienia wagonów w ilości odpowiadającej liczbie wagonów przetrzymanych przez nadawcę pod wyładunkiem, o ile nadawca nie wykonał ustalonej dziennej normy wyładunku; 4)
uzupełnienia przez kolej w ciągu miesiąca ilości nie podstawionych wagonów w poszczególnych dniach (art. 24 ust. 7).2.
Nadawca zwolniony jest od opłacania kar umownych przewidzianych w art. 107 ust. 1 pkt 5 i 6 w tych przypadkach, kiedy załadowanie towarów nie mogło być dokonane z następujących powodów: 1)
wymienionych w ust. 1 pkt 1 i 2, 2)
wymienionych w art. 24 ust. 7.3.
Minister Kolei za zgodą Prezesa Rady Ministrów może określić inne przypadki, w których nie pobiera się kar umownych z art. 106 i 107.Wysokość kar umownych ustala Rada Ministrów, a Minister Kolei ogłasza o tym w wydawnictwie, przeznaczonym do ogłaszania taryf.
1.
Minister Finansów ustali w porozumieniu z Ministrem Kolei zasady zarachowania, ewidencji i kontroli sum zapłaconych kolei z tytułu kar umownych.