Rozdział 3 - Wykonanie umowy przewozu. - Przewóz przesyłek i osób kolejami.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1953.4.7

Akt utracił moc
Wersja od: 16 stycznia 1953 r.

Rozdział  3.

Wykonanie umowy przewozu.

Rada Ministrów wydaje przepisy regulujące godziny, w jakich odbywa się nadawanie i wydawanie przesyłek w dniach powszednich i w dniach wolnych od pracy.

1.
Kolej może zarządzić, aby dowóz ładunków na teren stacji następował po uprzednim sprawdzeniu przez kolej listu przewozowego i wyrażeniu przez nią w tym liście zgody na przyjęcie ładunków do przewozu w określonym dniu.
2.
Kolej może zezwolić na dowiezienie ładunków przed dniem wyznaczonym na załadowanie. Ładunki takie przyjmuje się na skład w miarę posiadania wolnych pomieszczeń na stacji nadania.
1.
Nadawca powinien zamówić wagon na przesyłkę, której załadowanie należy do niego. Dla towarów, których listę ustala Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, kolej obowiązana jest podstawić wagony na podstawie planów pięciodniowych bez zamówienia.
2.
Kolej podstawia wagony do załadowania na tory przeznaczone do tego celu. W razie żądania nadawcy przestawienia wagonów już podstawionych do załadowania albo podstawienia wagonu na inny tor lub na specjalne miejsce tego toru kolej pobiera opłaty przewidziane w taryfie.
3.
Za niepodstawienie zamówionego rodzaju wagonu do załadowania według pięciodniowego planu przewozowego albo do przewozu marszrutowego, jak również za niedotrzymanie terminów podstawiania wagonów do załadowania kolej opłaca kary umowne.
4.
Za odwołanie zamówionego wagonu przed podstawieniem lub po podstawieniu wagonu nadawca opłaca kary umowne.
5.
Minister Kolei określa za zgodą Prezesa Rady Ministrów sposób i terminy zamawiania wagonów oraz porządek podstawiania ich przez kolej.
1.
Minister Kolei za zgodą Prezesa Rady Ministrów określa przypadki, w jakich przesyłki ładuje nadawca, a w jakich kolej, terminy wykonania tych czynności, sposób obliczania tych terminów oraz normy załadunkowe dla poszczególnych rodzajów towarów przewożonych w przesyłkach wagonowych.
2.
Kolej jest obowiązana podstawić do załadowania wagon w stanie należytej czystości, technicznej sprawności, zdatny do przewozu danego ładunku, a nadawca powinien sprawdzić, czy podstawiony wagon jest właściwego rodzaju i odpowiedni dla tego ładunku i czy ściany, podłoga i dach nie mają widocznych wad, które mogłyby spowodować uszkodzenie przesyłki. W razie stwierdzenia, że wagon nie odpowiada tym warunkom, nadawca ma prawo żądać podstawienia innego wagonu, nie ponosząc z tego tytułu żadnych kosztów.
3.
Kolej płaci nadawcy karę umowną za stwierdzone protokolarnie podstawienie wagonu w stanie nienależytej czystości oraz ponosi przewidzianą w taryfie opłatę za oczyszczenie wagonu, jeżeli nadawca dokonał sam oczyszczenia wagonu.
4.
Dla ładunków określonych przez Ministra Kolei kolej obowiązana jest na żądanie nadawcy podstawić wagony wodoszczelne. Za badanie wodoszczelności na żądanie nadawcy kolej pobiera opłaty określone w taryfie; w przypadku gdy badanie wykaże, że wagon nie jest wodoszczelny, nadawca nie ponosi tych opłat.
5.
Ładując towar nadawca obowiązany jest wykorzystać wagon do granic norm ładunkowych. Za nieprzestrzeganie tego przepisu kolej pobiera karę umowną.
6.
Po upływie terminu przewidzianego na załadowanie kolej może załadowane części przesyłki wyładować na koszt nadawcy i wziąć na skład.
7.
Za przetrzymywanie wagonów pod naładunkiem oraz w razie przechowania wyładowywanych przez kolej części przesyłki w przypadku przewidzianym w ust. 6 nadawca opłaca kary umowne.
8.
Za niezaładowanie według planu masy towarowej, wyrażonej w tonach lub ustalonej dla przewozu marszrutowego, nadawca opłaca kary umowne.
9.
Nadawca jest obowiązany doprowadzić do czystości i porządku teren, zanieczyszczony w związku z załadowaniem wagonów, a w razie niespełnienia tego obowiązku płaci karę umowną.
1.
Kolej obowiązana jest ustalić wagę i ilość sztuk przy przyjmowaniu przesyłki, którą sam załadowuje. Przy ustalaniu wagi i liczeniu sztuk ma prawo być obecny nadawca lub osoba przez niego upoważniona.
2.
Przesyłki wagonowe, załadowane na placach ogólnego użytku, waży kolej. Przesyłki wagonowe, załadowane na bocznicy, waży nadawca lub kolej według umowy. Opłaty za ważenie określa taryfa.
3.
W razie niemożności zważenia przesyłki na stacji nadania nadawca obowiązany jest wskazać w liście przewozowym wagę przesyłki. Minister Kolei określa stacje i towary, przy których nadawaniu nadawca obowiązany jest wskazać w liście przewozowym wagę przesyłki.
4.
Jeżeli warunki eksploatacyjne na to pozwalają, kolej powinna na żądanie osoby uprawnionej sprawdzić za opłatą przewidzianą w taryfie wagę własną wagonu lub ilość sztuk opakowanej przesyłki wagonowej.
5.
Kolej obowiązana jest stwierdzić w liście przewozowym i we wtórniku ustaloną przez siebie wagę i ilość sztuk przesyłki jak również wagę własną wagonu.
6.
Kolej może zgodzić się za opłatą określoną w taryfie, aby przy ważeniu przesyłki nadawca odjął lub dodał własnymi środkami pewną ilość towaru na stacji nadania.
7.
Kolej stwierdza wagę i ilość sztuk przesyłki tylko w celach związanych z wykonaniem umowy przewozu.
8.
Minister Kolei określa zasady i sposób ustalania wagi przesyłki oraz sprawdzania wagi własnej wagonu.
1.
Kolej może sprawdzić w każdym czasie, czy przesyłka odpowiada wskazaniom listu przewozowego lub czy zachowano ostrożności przewidziane we właściwych przepisach.
2.
Minister Kolei określa tryb sprawdzania przesyłek oraz sposób postępowania w razie ujawnienia niezgodności z listem przewozowym, stwierdzenia nadwyżki, poprawienia załadowania lub przeładowania przesyłki.
3.
Za wykonanie czynności wynikających ze sprawdzenia przesyłki, poprawienia załadowania lub przeładowania kolej pobiera opłaty w myśl art. 42 w wysokości ustalonej w taryfie, a w braku opłat w taryfie - według kosztów własnych z doliczeniem planowego zysku.
4.
W razie przetrzymania wagonu, przechowania przesyłki przez kolej a także w przypadku zamieszczenia w liście przewozowym wskazań i oświadczeń niezgodnych z rzeczywistością lub nieścisłych albo niezachowania środków ostrożności przewidzianych w przepisach kolej pobiera kary umowne.
5.
Za przewóz wyładowanej nadwyżki przesyłki kolej pobiera koszty przewozu.
1.
Nadawca może deklarować wartość ładunku nadanego do przewozu. Deklarowana wartość nie powinna przewyższać wartości rzeczywistej ładunku. Kolej ma prawo sprawdzić, czy wysokość deklarowanej wartości odpowiada wartości ładunku. W razie sporu między nadawcą a stacją nadania wartość ładunku określa rzeczoznawca, powołany przez nadawcę na koszt nadawcy.
2.
Taryfa określa towary, które podlegają obowiązkowej deklaracji, oraz wysokość opłat, jakie kolej pobiera z tego tytułu.
1.
Nadawca może obciążyć przesyłkę zaliczeniem do wysokości jej wartości. Stacja nadania ma prawo w przypadkach wątpliwych żądać od nadawcy udowodnienia wartości przesyłki.
2.
Za obciążenie przesyłki zaliczeniem kolej pobiera opłatę przewidzianą w taryfie.
3.
Minister Kolei określa towary, które można obciążyć zaliczeniem, oraz wydaje przepisy w sprawie postępowania przy obciążeniu przesyłek zaliczeniami i przy wypłacie zaliczeń przez kolej zgodnie z przepisami o obrocie bezgotówkowym.
1.
Koszty przewozu (przewoźne), opłaty dodatkowe i inne koszty powstałe na stacji nadania opłaca nadawca.
2.
Koszty powstałe w drodze i na stacji przeznaczenia pobiera kolej od odbiorcy przy wydaniu przesyłki.
3.
Kolej może zawierać z poszczególnymi nadawcami masowych przesyłek jednolitych towarów umowy o ryczałtowym obliczaniu i wyrównywaniu przez nich niektórych kosztów przewozu.
4.
Przepisy o opłaceniu kosztów przewozu w obrocie bezgotówkowym wydaje Minister Kolei w porozumieniu z Ministrem Finansów.
1.
Dopóki przesyłka znajduje się w drodze, formalności przewidziane w przepisach załatwia kolej, a w obrocie międzynarodowym - przedsiębiorstwo upoważnione do tego przez Ministra Handlu Zagranicznego.
2.
Odbiorca może załatwić formalności celne na stacji przeznaczenia, na której znajduje się urząd celny, jeżeli list przewozowy zawiera takie oświadczenie nadawcy, a względy ekspedycyjne nie stoją temu na przeszkodzie, albo też jeżeli w liście przewozowym nie ma takiego oświadczenia, lecz przesyłka nadejdzie na stację przeznaczenia nie oclona. W tych przypadkach odbiorca powinien opłacić należności wynikające z listu przewozowego przed ocleniem.
3.
Minister Kolei określa w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami terminy załatwienia formalności przewidzianych w przepisach oraz sposób obliczania tych terminów.
4.
W razie przekroczenia terminów, o których mowa w ust. 3, kolej pobiera kary umowne.
1.
Kolej obowiązana jest zawiadomić odbiorcę o przybyciu przesyłki, chyba że jest zwolniona od tego obowiązku na podstawie przepisów wydanych przez Ministra Kolei.
2.
Minister Kolei określa sposób zawiadamiania o przybyciu przesyłki i terminy, w jakich uważa się, że zawiadomienie zostało dokonane.
1.
Po zapłaceniu należności wynikających z listu przewozowego kolej obowiązana jest wydać odbiorcy na stacji przeznaczenia list przewozowy z pokwitowaniem na nim pobrania tych należności.
2.
Przyjęcie listu przewozowego zobowiązuje odbiorcę do zapłacenia kolei wszystkich należności wynikających z listu przewozowego.
3.
Za upoważnionego do opłacenia należności wynikających z listu przewozowego i do jego odbioru uważa się każdego, kto złoży kolei zawiadomienie o przybyciu przesyłki, zaopatrzone przez odbiorcę w pokwitowanie odbioru. Kolej nie jest obowiązana sprawdzać tożsamości osoby odbiorcy ani własnoręczności jego podpisu. W przypadku nieodebrania przesyłki kolej czyni odpowiednią adnotację na liście przewozowym.
4.
Termin zapłaty należności wynikających z listu przewozowego określa Minister Kolei.
1.
Przesyłkę wydaje się za okazaniem wydanego przez kolej listu przewozowego. Osobę, która okazuje taki list przewozowy, uważa się za upoważnioną przez odbiorcę do odbioru przesyłki.
2.
W przypadkach gdy nie zawiadamia się o przybyciu przesyłki, kolej wydaje przesyłkę odbiorcy wskazanemu w liście przewozowym; odbiorca powinien wylegitymować się na żądanie kolei.
3.
Kolej obowiązana jest przygotować przesyłkę do odbioru w miejscu przeznaczonym do wydawania przesyłek.
4.
Kolej pobiera opłaty wskazane w taryfie, jeżeli na żądanie odbiorcy przestawia w obrębie tej samej stacji wagony już podstawione do wyładowania lub podstawia wagony do wyładowania na tor do tego nie przeznaczony.
5.
Za równoznaczne z wydaniem uważa się oddanie przesyłki na skład właściwemu organowi administracji państwowej lub przedsiębiorcy składowemu.
6.
Jeżeli stwierdzono zaginięcie przesyłki lub jeżeli przesyłka nie przybyła w przewidzianym terminie, odbiorca może w imieniu własnym dochodzić wobec kolei praw wynikających z umowy przewozu, o ile uprzednio dopełnił czynności, warunkujących wydanie mu listu przewozowego.
1.
Odbiorca może po opłaceniu należności wynikających z listu przewozowego żądać na stacji przeznaczenia, aby kolej sprawdziła w jego obecności wagę i ilość sztuk przesyłki, jeżeli zachodzą warunki przewidziane w art. 126.
2.
Minister Kolei określa w porozumieniu z Ministrem Handlu Zagranicznego warunki sprawdzania wagi i ilości sztuk przesyłek importowanych na stacji granicznej lub na stacji przeznaczenia.
1.
Minister Kolei określa za zgodą Prezesa Rady Ministrów przypadki, w jakich przesyłki wyładowuje odbiorca, a w jakich kolej, terminy wykonania tych czynności przez odbiorcę, terminy odbioru przesyłek oraz sposób obliczania tych terminów.
2.
Przy podstawianiu na bocznicę wagonów do wyładowania kolej obowiązana jest uwzględnić maksymalną techniczną zdolność wyładunkową bocznicy odbiorcy.
3.
Za przetrzymanie wagonu w związku z wyładowaniem lub w razie przechowania przesyłki w następstwie jej niepodjęcia w terminie odbiorca opłaca karę umowną.
4.
Minister Kolei określa terminy przygotowania przez kolej przesyłek do odbioru.
5.
Za zwłokę w przygotowaniu przesyłki do odbioru powyżej czterech godzin po upływie terminu przygotowania przesyłki do odbioru i zgłoszenia się odbiorcy kolej opłaca karę umowną.
6.
Odbiorca po wyładowaniu przesyłki obowiązany jest zwrócić wagon w stanie należytej czystości z pozakładanymi jego częściami. W razie stwierdzonego protokolarnie niewykonania tych czynności kolej dokonuje sama oczyszczenia wagonu lub założenia części składowych za opłatą przewidzianą w taryfie, a ponadto odbiorca płaci karę umowną. Odkażenia wagonów dokonuje kolej za opłatą przewidzianą w taryfie.
7.
Odbiorca jest obowiązany doprowadzić do czystości i porządku teren, zanieczyszczony w związku z wyładowaniem towaru; w razie niespełnienia tego obowiązku płaci karę umowną.
1.
W przypadkach nadmiernego nagromadzenia się przesyłek na stacji przeznaczenia lub nadania dyrektor może zarządzić:
1)
podwyższenie kary umownej w razie przechowania przesyłek do pięciokrotnej wysokości, a za zgodą Ministra Kolei - do wysokości dziesięciokrotnej, oraz kary umownej za przetrzymanie wagonu do dwukrotnej wysokości, a za zgodą Ministra Kolei do wysokości trzykrotnej;
2)
zawieszenie na okres trzech dni przyjmowania wszystkich lub niektórych przesyłek z przeznaczeniem do określonej stacji, o czym obowiązany jest zawiadomić Ministra Kolei, a za zgodą Ministra Kolei - zawieszenie przyjmowania przesyłek na okres powyżej trzech dni;
3)
po upływie terminu do odbioru przesyłki - przymusowe wyładowanie i wywóz przesyłek na koszt odbiorcy własnymi środkami lub przy pomocy przedsiębiorstwa przewozowego.
2.
W przypadkach przewidzianych w ust. 1 zawiadowca stacji może na koszt odbiorcy zarządzić wyładowanie przesyłek, które obowiązany jest wyładować odbiorca, i oddanie ich na skład:
1)
w magazynach lub na placach kolejowych,
2)
w magazynach lub na placach położonych na terenie kolejowym za zgodą osób użytkujących te magazyny lub place bądź też na podstawie zarządzenia prezydium właściwej gminnej (miejskiej) rady narodowej, wydanego na wniosek zawiadowcy stacji.
3.
Zarządzenia przewidziane w ust. 1 i 2 powinny być podane do wiadomości publicznej w sposób określony przez Ministra Kolei.
1.
Minister Kolei za zgodą Prezesa Rady Ministrów określa warunki, na jakich kolej może przyjąć na stacji przeznaczenia przesyłki wagonowe do ponownego nadania do innej stacji za nowym listem przewozowym bez przeładowania.
2.
Z tytułu nowego nadania kolej pobiera opłatę określoną w taryfie i karę umowną.