Rozdział 4 - Operacje ładunkowe oraz przewóz materiałów niebezpiecznych - Przewóz materiałów niebezpiecznych statkami żeglugi śródlądowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.88.839

Akt utracił moc
Wersja od: 29 kwietnia 2004 r.

Rozdział  4

Operacje ładunkowe oraz przewóz materiałów niebezpiecznych

§  25.
1.
Na statku przewożącym materiały niebezpieczne, z wyjątkiem zbiornikowca, oprócz dokumentów wymaganych dla statków żeglugi śródlądowej, na mocy odrębnych przepisów, powinny znajdować się:
1)
świadectwo dopuszczenia lub tymczasowe świadectwo;
2)
dokumenty przewozowe;
3)
pisemne instrukcje postępowania wypadkowego dla wszystkich materiałów niebezpiecznych znajdujących się na statku;
4)
plan sztauerski;
5)
tekst ADR wraz z załącznikami;
6)
świadectwo eksperta ADN;
7)
książka zapisów wymaganych pomiarów kontrolnych;
8)
plan obrony awaryjnej statku - w przypadku statków z kadłubem podwójnym;
9)
dokumenty dotyczące stateczności statku w stanie nieuszkodzonym, a także wszystkich warunków stateczności w stanie nieuszkodzonym uwzględnionych przy obliczeniach stateczności awaryjnej, sporządzone w formie zrozumiałej dla kierownika statku w przypadku statków z kadłubem podwójnym.
2.
Na zbiornikowcu, oprócz dokumentów wymaganych dla statków żeglugi śródlądowej, na mocy odrębnych przepisów, powinny znajdować się:
1)
świadectwo dopuszczenia lub tymczasowe świadectwo;
2)
dokumenty przewozowe;
3)
pisemne instrukcje postępowania wypadkowego dla wszystkich materiałów niebezpiecznych znajdujących się na statku;
4)
dziennik ładunkowy zbiornikowca;
5)
tekst ADR wraz z załącznikami;
6)
świadectwo eksperta ADN;
7)
książka zapisów wszystkich wymaganych pomiarów kontrolnych;
8)
plan obrony awaryjnej statku - w przypadku statków, które muszą spełniać wymagania obrony awaryjnej;
9)
dokumenty dotyczące stateczności statku w stanie nieuszkodzonym, a także wszystkich warunków stateczności w stanie nieuszkodzonym uwzględnionych przy obliczeniach stateczności awaryjnej, sporządzonych w formie zrozumiałej dla kierownika statku;
10)
dokumenty dotyczące instalacji elektrycznych statku;
11)
dokument klasyfikacyjny, wydany przez instytucję klasyfikacyjną;
12)
w przypadku przewozu materiałów o temperaturze topnienia 0 °C lub wyższej - instrukcja podgrzewania ładunku.
§  26.
Załadowca, przed rozpoczęciem załadunku, dostarcza kierownikowi statku dokumenty przewozowe i pisemne instrukcje postępowania wypadkowego dla wszystkich materiałów niebezpiecznych.
§  27.
1.
Statki nieprzewożące materiałów niebezpiecznych, lecz przemieszczane w zestawie pchanym lub sprzężonym, w którym część statków przewozi te materiały, powinny spełniać odpowiednie wymagania dotyczące statków przewożących materiały niebezpieczne, a w szczególności powinny posiadać świadectwo dopuszczenia albo tymczasowe świadectwo.
2.
Dopuszcza się, aby świadectwo dopuszczenia albo tymczasowe świadectwo oraz wyposażenie specjalne, o którym mowa w § 9 ust. 1 i 2, statku przemieszczanego w zestawie pchanym mogło znajdować się na pchaczu. W przypadku kiedy świadectwo dopuszczenia albo tymczasowe świadectwo znajduje się na pchaczu, po prawej burcie, w części rufowej w dostępnym miejscu statku przemieszczanego w zestawie pchanym umieszcza się aluminiową tabliczkę informacyjną według wzoru określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia. Tabliczka informacyjna powinna mieć wymiary nie mniejsze niż: długość - 120 mm, szerokość - 70 mm, a wysokość grawerowanych liter 6 mm.
§  28.
1.
Pisemna instrukcja postępowania wypadkowego dla materiałów niebezpiecznych, o której mowa w § 25 ust. 1, powinna zawierać:
1)
charakter zagrożenia, jakie stanowią przewożone materiały niebezpieczne, a także środki bezpieczeństwa, jakie należy podjąć, aby uniknąć zagrożenia;
2)
działanie, jakie należy podjąć w celu udzielenia pomocy lekarskiej w przypadku kontaktu poszkodowanej osoby z przewożonymi materiałami niebezpiecznymi lub wydzielającymi się z nich substancjami;
3)
środki, jakie należy podjąć w przypadku pożaru, oraz czynniki gaśnicze lub grupy takich czynników, które mogą lub nie mogą być stosowane;
4)
środki, jakie należy podjąć w przypadku uszkodzenia lub innego pogorszenia jakości opakowań lub przewożonych materiałów niebezpiecznych, a w szczególności w przypadku rozlania lub rozsypania takich materiałów niebezpiecznych;
5)
materiały i specjalne wyposażenie ochronne - jeżeli specjalne wyposażenie ochronne, o którym mowa w § 9 ust. 1 i 2, jest niewystarczające.
2.
Instrukcje powinny być sporządzone w języku zrozumiałym dla kierownika statku oraz w każdym z języków państw, przez terytorium których przewóz się odbywa.
3.
Kierownik statku zapoznaje z instrukcjami osoby znajdujące się na statku w celu umożliwienia im wykonania tych instrukcji. Instrukcje te powinny być przechowywane w łatwo dostępnym miejscu w sterówce, oddzielnie od innych dokumentów przewozowych.
§  29.
Przewóz materiałów niebezpiecznych poszczególnych klas odbywa się zgodnie z postanowieniami załączników do ADR.
§  30.
Kierownicy statków przewożących materiały niebezpieczne mają obowiązek składania meldunku. Szczegółowy tryb składania meldunku określony jest w przepisach żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych.
§  31.
1.
Wejście do portu lub przeładowni oraz postój w porcie lub przeładowni statku przewożącego materiały niebezpieczne wymagają dodatkowego zezwolenia dyrektora urzędu.
2.
Dodatkowe zezwolenia dyrektora urzędu, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za wystarczające, jeżeli udzielone jest na odpowiednim kanale radiotelefonicznym, określonym w przepisach prawa miejscowego wydawanych przez dyrektora urzędu.
3.
Kierownik statku przewożącego materiały niebezpieczne, po uzyskaniu zezwolenia na wejście do portu lub przeładowni, obowiązany jest zachować szczególne środki ostrożności przy wejściu statku do portu lub przeładowni, dobijaniu do nabrzeża i cumowaniu.
§  32.
1.
Nie naruszając postanowień zawartych w przepisach żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych, statki przewożące materiały niebezpieczne mogą zatrzymywać się na postój tylko w miejscach do tego wyznaczonych i odpowiednio oznakowanych.
2.
Jeżeli ważne przyczyny zmuszają statki do zatrzymania się w innym miejscu niż do tego celu wyznaczonym, to takie statki powinny zachować odległość nie mniejszą niż:
1)
100 m od obszarów mieszkalnych, obiektów budownictwa lądowego lub zbiorników - jeżeli dla statku wymagana jest sygnalizacja w postaci jednego niebieskiego stożka lub jednego niebieskiego światła;
2)
300 m od obszarów mieszkalnych - jeżeli dla statku wymagana jest sygnalizacja w postaci dwóch niebieskich stożków lub dwóch niebieskich świateł;
3)
500 m od obszarów mieszkalnych, obiektów budownictwa lądowego lub zbiorników - jeżeli dla statku wymagana jest sygnalizacja w postaci trzech niebieskich stożków lub trzech niebieskich świateł.
3.
W czasie oczekiwania przed śluzami lub mostami statki mogą zachowywać odległości inne niż określone w ust. 2, jednak nie mniejsze niż 100 m.
4.
Właściwy terytorialnie dyrektor urzędu może określić w przepisach prawa miejscowego inne odległości niż wskazane w ust. 3.
§  33.
1.
Statek załadowany materiałami niebezpiecznymi powinien być przycumowany w taki sposób, aby możliwe było szybkie jego odcumowanie w sytuacji zagrożenia.
2.
W czasie załadunku i wyładunku statek może być przycumowany za pomocą lin syntetycznych tylko w przypadku, jeżeli jest zabezpieczony przed zdryfowaniem za pomocą lin stalowych.
§  34.
Statki przewożące materiały niebezpieczne mogą być przyjęte przez port lub przeładownię na zimowanie pod warunkiem wyładowania niebezpiecznych ładunków. Dyrektor urzędu może w szczególnych wypadkach zezwolić na zimowanie statków z ładunkami niebezpiecznymi, jeśli nie będzie to zagrażać bezpieczeństwu innych statków i portu lub przeładowni.
§  35.
1.
Przeładunek materiałów niebezpiecznych w opakowaniach lub luzem, a także załadunek, wyładunek i odgazowywanie zbiornikowców jest dozwolone tylko w miejscach do tego celu wyznaczonych.
2.
Przeładunek materiałów niebezpiecznych ze statku na statek, poza wyznaczonymi do tego celu miejscami, oraz napełnianie lub opróżnianie zbiorników ładunkowych, pojazdów cystern i kontenerów cystern przewożonych na pokładzie statku, wymaga zezwolenia właściwego terytorialnie dyrektora urzędu.
3.
Podczas przerw przy operacjach ładunkowych materiałów niebezpiecznych na statku ładownie statków powinny pozostawać zamknięte.
§  36.
1.
Operacje ładunkowe na zbiornikowcu przeprowadza się z zachowaniem następujących wymagań:
1)
szybkość załadunku i maksymalne ciśnienie robocze pomp ładunkowych powinny być określone w porozumieniu z przedstawicielami instalacji brzegowych;
2)
urządzenia awaryjne i kontrolno-pomiarowe w zbiornikach ładunkowych powinny pozostawać podłączone do sieci. W przypadku niesprawności jakiegokolwiek urządzenia awaryjnego lub kontrolno-pomiarowego załadunek lub wyładunek należy natychmiast przerwać. Jeżeli pomieszczenie pomp ładunkowych znajduje się pod pokładem, urządzenia awaryjne i kontrolno-pomiarowe zainstalowane w tym pomieszczeniu powinny stale pozostawać włączone. Każda niesprawność instalacji wykrywania gazu powinna być natychmiast sygnalizowana w sterówce i na pokładzie za pomocą sygnału ostrzegawczego wizualnego i akustycznego;
3)
urządzenia odcinające rurociągów ładunkowych, a także rurociągi instalacji resztkowej powinny pozostawać zamknięte, z wyjątkiem przypadków, gdy prowadzone są operacje załadunku, wyładunku, usuwania resztek, mycia lub odgazowywania;
4)
w czasie załadunku i wyładunku drzwi w grodziach poprzecznych powinny być zamknięte - jeżeli statek posiada takie grodzie;
5)
pod armaturą połączeniową z instalacjami brzegowymi, używaną do załadunku i wyładunku, powinny być umieszczone pojemniki przeznaczone do zbierania ewentualnych rozlewów cieczy. Wymóg ten nie ma zastosowania do przewozu materiałów klasy 2;
6)
w przypadku powrotu mieszaniny gazowo-powietrznej z lądu na statek ciśnienie w miejscu połączenia rurociągów nie powinno przekraczać ciśnienia otwarcia odpowietrznika szybkowylotowego;
7)
osoby wchodzące w czasie załadunku lub wyładunku do pomieszczeń usytuowanych w obrębie przestrzeni ładunkowej pod pokładem oraz osoby, które łączą lub odłączają rurociągi ładunkowe lub pobierają próbki, powinny posiadać wyposażenie specjalne, o którym mowa w § 9 ust. 1 i 2.
2.
Przed rozpoczęciem operacji ładunkowych na zbiornikowcu kierownik statku i przedstawiciel terminalu przeładunkowego wypełniają kwestionariusz kontrolny (Check List ADN). Warunkiem rozpoczęcia operacji ładunkowych jest pozytywna odpowiedź na wszystkie pytania zawarte w kwestionariuszu. Wzór kwestionariusza kontrolnego określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
3.
W dzienniku ładunkowym zbiornikowca, o którym mowa w § 25 ust. 2 pkt 4, odnotowuje się na bieżąco wszystkie czynności dokonywane podczas operacji ładunkowych na statku, a w szczególności załadunek, wyładunek, czyszczenie zbiorników ładunkowych, odgazowywanie i balastowanie zbiorników ładunkowych.
§  37.
1.
Plan sztauerski, o którym mowa w § 25 ust. 1 pkt 4, powinien wskazywać, jakie materiały niebezpieczne są zasztauowane w poszczególnych ładowniach lub na pokładzie.
2.
Plan sztauerski sporządza kierownik statku przewożącego materiały niebezpieczne.
3.
Materiały niebezpieczne powinny być opisane w planie sztauerskim tak samo jak w dokumencie przewozowym.
4.
Jeżeli materiały niebezpieczne przewożone są w kontenerach, uznaje się za wystarczające podanie numeru kontenera. W takich przypadkach do planu sztauerskiego należy załączyć wykaz zawierający numery identyfikacyjne wszystkich kontenerów i opis zawartych w nich materiałów.
5.
Materiały niebezpieczne powinny być rozmieszczone w ładowniach statku, z wyjątkiem:
1)
ładunków należących do klasy 2 w butlach lub cysternach,
2)
ładunków należących do klasy 3, 4.1, 4.2, 5.1 lub 8 w beczkach, kontenerach posiadających zamkniętą konstrukcję ścian lub na pojazdach drogowych z zamkniętą konstrukcją nadwozia,
3)
materiałów niebezpiecznych w szczelnych kontenerach,
4)
materiałów niebezpiecznych na szczelnych pojazdach drogowych

- które mogą być przewożone na pokładzie otwartym, w wyznaczonych do tego celu i odpowiednio zabezpieczonych miejscach.

6.
Rozmieszczenie materiałów niebezpiecznych na statkach żeglugi śródlądowej przewożących kontenery, dokonane zgodnie z zaleceniami kodeksu IMDG, jest równoznaczne ze spełnieniem wymagań rozporządzenia.
§  38.
1.
W ładowniach lub zbiornikach ładunkowych statku, w których znajdują się materiały niebezpieczne, nie wolno używać sprzętu załadowczego, transportowego, urządzeń lub przedmiotów mogących wywoływać iskrzenie. Do oświetlania należy używać lamp w obudowach przeciwwybuchowych.
2.
Przed wejściem do ładowni lub zbiornika ładunkowego z materiałami niebezpiecznymi, w zależności od spodziewanych zagrożeń, powinien być dokonany pomiar na zawartość gazów toksycznych, palnych i wybuchowych oraz na zawartość tlenu w powietrzu.
3.
Wejście do ładowni lub zbiornika ładunkowego, w którym znajdują się materiały wydzielające niebezpieczne dla zdrowia pary lub gazy, dozwolone jest tylko ze sprzętem ochrony dróg oddechowych oraz przy asekuracji osób znajdujących się na zewnątrz ładowni lub zbiornika ładunkowego.
4.
W ładowniach i zbiornikach ładunkowych statku, w których znajdują się materiały niebezpieczne wydzielające ciepło oraz samonagrzewające się, należy kontrolować zmiany temperatury i stosować zalecane przez załadowcę środki mające na celu wyeliminowanie zagrożenia.
5.
Wszystkie przestrzenie zamknięte na statku, które są przeznaczone do przewozu materiałów niebezpiecznych, a w szczególności ładownie i zbiorniki ładunkowe, należy traktować jako potencjalnie niebezpieczne dla człowieka.