Rozdział 3 - Wymagania dotyczące statków przewożących materiały niebezpieczne - Przewóz materiałów niebezpiecznych statkami żeglugi śródlądowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.88.839

Akt utracił moc

Wersja od: 29 kwietnia 2004 r.

Rozdział  3

Wymagania dotyczące statków przewożących materiały niebezpieczne

§ 8. Konstrukcja statków przewożących materiały niebezpieczne musi spełniać wymagania określone w przepisach technicznych polskiej instytucji klasyfikacyjnej, opracowywanych zgodnie z aktualnie obowiązującymi postanowieniami międzynarodowymi w zakresie przewozów materiałów niebezpiecznych na śródlądowych drogach wodnych.

§  9.

1. Statki przewożące materiały niebezpieczne obowiązane są posiadać następujące wyposażenie specjalne:

1) okulary ochronne, rękawice ochronne, kombinezon ochronny i parę obuwia ochronnego - dla każdego członka załogi;

2) ucieczkowy aparat oddechowy - dla każdej osoby znajdującej się na statku;

3) miernik gazów palnych i wybuchowych wraz z instrukcją jego obsługi;

4) miernik gazów toksycznych wraz z instrukcją jego obsługi;

5) aparat oddechowy filtracyjny.

2. Zbiornikowce przewożące materiały niebezpieczne, poza wyposażeniem specjalnym, o którym mowa w ust. 1, obowiązane są posiadać następujące dodatkowe wyposażenie specjalne:

1) kombinezon ochronny - dla każdego członka załogi;

2) dwa niezależne aparaty oddechowe;

3) dwa komplety pasów lub szelek bezpieczeństwa;

4) wciągarkę ratowniczą.

3. Wyposażenie statku w sprzęt przeciwpożarowy, określony w odrębnych przepisach dotyczących wyposażenia statków żeglugi śródlądowej, uzupełnia się o co najmniej dwie gaśnice ręczne o jednakowej pojemności, w których czynnik gaśniczy nadaje się do gaszenia pożarów przewożonych materiałów niebezpiecznych. Czynnik gaśniczy znajdujący się w stałych instalacjach gaśniczych powinien nadawać się do gaszenia pożarów przewożonych materiałów niebezpiecznych, a jego ilość powinna zapewniać ich ugaszenie.

4. Statki przewożące materiały niebezpieczne obowiązane są posiadać dodatkowe tablice, zakazujące wstępu na statek oraz palenia tytoniu i używania otwartego ognia, określone w przepisach żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych.

§  10.

1. Wyposażenie specjalne, o którym mowa w § 9 ust. 1 i 2, podlega okresowym kontrolom w terminach podanych w instrukcjach wydawanych przez producentów wyposażenia specjalnego.

2. Okresowe kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza polska instytucja klasyfikacyjna lub inne podmioty przez nią uznane.

3. Z okresowych kontroli wydaje się dokumenty potwierdzające ich przeprowadzenie.

4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, są przechowywane na statku, na którym znajdują się poszczególne elementy wyposażenia specjalnego.

§  11.

1. Statek przeznaczony do przewozu materiałów niebezpiecznych podlega inspekcji w zakresie wyposażenia, określonego w § 9, oraz dokumentów związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych.

2. Inspekcję, o której mowa w ust. 1, przeprowadza dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, zwany dalej "dyrektorem urzędu", na wniosek armatora.

§  12.

1. Statek przewożący materiały niebezpieczne obowiązany jest posiadać świadectwo dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych, zwane dalej "świadectwem dopuszczenia". Wzory świadectw dopuszczenia określają załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia.

2. Świadectwo dopuszczenia wydaje dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, właściwy terytorialnie dla miejsca:

1) wpisu statku do rejestru administracyjnego polskich statków żeglugi śródlądowej - w przypadku statku polskiego;

2) przekroczenia granicy Państwa - w przypadku statku państwa obcego, z którym to państwem Rzeczpospolita Polska nie zawarła stosownej umowy o uznawaniu dokumentów w zakresie wzajemnego uznawania dokumentów dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych.

3. Świadectwo dopuszczenia wydaje się na podstawie:

1) zaświadczenia zgodności z wymaganiami ADN, które stanowi załącznik do zaświadczenia klasyfikacyjnego albo świadectwa klasy, wydawanego po przeprowadzeniu przeglądu przez polską instytucję klasyfikacyjną, w której stwierdza się spełnienie przez statek wymagań dotyczących budowy i instalacji elektrycznej statku;

2) protokołu inspekcyjnego sporządzonego przez inspektora urzędu żeglugi śródlądowej po przeprowadzeniu inspekcji statku, o której mowa w § 11.

4. Świadectwo dopuszczenia wydaje się na okres nie dłuższy niż okres ważności świadectwa klasy wydanego przez polską instytucję klasyfikacyjną.

§  13.

1. Dyrektor urzędu może wydać tymczasowe świadectwo dopuszczenia statku do przewozu materiałów niebezpiecznych, zwane dalej "tymczasowym świadectwem", według wzorów określonych w załącznikach nr 3, 4 do rozporządzenia, jeżeli statek w wyniku doznanych uszkodzeń nie spełnia wszystkich wymagań dotyczących budowy i instalacji elektrycznej statku. W takim przypadku tymczasowe świadectwo jest wydawane przez dyrektora urzędu tylko na określoną podróż i dla określonego ładunku.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dyrektor urzędu może postawić warunki dodatkowe dotyczące podniesienia poziomu bezpieczeństwa żeglugi statku przewożącego materiały niebezpieczne.

§  14.

1. Armator statku ubiegający się o wydanie świadectwa dopuszczenia składa pisemny wniosek o jego wydanie do dyrektora urzędu.

2. Do wniosku dołącza się zaświadczenie zgodności z wymaganiami ADN, o którym mowa w § 12 ust. 3 pkt 1, a w przypadku statku obcego - dodatkowo poświadczoną kserokopię dokumentu zdolności żeglugowej, wydanego przez administrację państwa rejestracji statku.

§  15.

1. W przypadku zmiany nazwy lub numeru rejestracyjnego statku armator statku obowiązany jest złożyć w terminie 7 dni od dnia dokonania zmiany pisemny wniosek do dyrektora urzędu o dokonanie zmian w świadectwie dopuszczenia oraz dostarczyć mu świadectwo dopuszczenia w celu naniesienia odpowiednich poprawek.

2. W przypadku zmiany nazwy lub numeru rejestracyjnego statku obcego armator statku zwraca się do dyrektora urzędu z wnioskiem o wydanie nowego świadectwa dopuszczenia. Dyrektor urzędu może wydać nowe świadectwo dopuszczenia na pozostałą część okresu ważności istniejącego dokumentu dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych, wydanego przez administrację państwa rejestracji statku, które przystąpiło do ADN, bez przeprowadzania nowej inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1.

§ 16. Armator statku powinien zgłosić statek do inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, w stanie pustym, czystym i wyposażonym oraz udzielić wszelkiej niezbędnej pomocy oraz udostępnić te części statku lub wyposażenia, które nie są bezpośrednio dostępne lub widoczne.

§ 17. Jeżeli kadłub lub wyposażenie statku uległy zmianom, które mogą zagrażać poziomowi bezpieczeństwa przy przewozie materiałów niebezpiecznych, lub uległy uszkodzeniu mającemu wpływ na takie bezpieczeństwo, armator statku niezwłocznie zgłasza statek do ponownej inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1.

§  18.

1. W przypadku upływu terminu ważności świadectwa dopuszczenia armator statku w celu jego odnowienia zgłasza statek do inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1.

2. W celu określenia stanu bezpieczeństwa statku armator statku może w dowolnym czasie wnioskować o przeprowadzenie inspekcji i przeglądu, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1.

3. Jeżeli inspekcja i przegląd statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, została przeprowadzona w ciągu ostatniego roku przed upływem terminu ważności świadectwa dopuszczenia, termin ważności nowego świadectwa dopuszczenia rozpoczyna się od daty upływu terminu ważności dotychczasowego świadectwa dopuszczenia.

4. Na podstawie wyników inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, dyrektor urzędu określa termin ważności nowego świadectwa dopuszczenia.

§  19.

1. Na podstawie wniosku uzasadnionego koniecznością ciągłości dokonywania przewozów materiałów niebezpiecznych przez armatora statku dyrektor urzędu może przedłużyć, na okres nieprzekraczający 1 roku, termin ważności świadectwa dopuszczenia bez przeprowadzania inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1. Decyzja dyrektora urzędu w sprawie przedłużenia terminu ważności świadectwa dopuszczenia powinna być przechowywana na statku.

2. Przedłużenie świadectwa dopuszczenia, o którym mowa w ust. 1, może być dokonywane tylko co drugi okres ważności świadectwa.

§ 20. W przypadku zaistnienia uzasadnionego przypuszczenia, iż statek może stanowić zagrożenie związane z przewozem materiałów niebezpiecznych dla przebywających na nim osób, bezpieczeństwa żeglugi lub środowiska, dyrektor urzędu może zarządzić przeprowadzenie inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1.

§  21.

1. Jeżeli w wyniku przeprowadzania przeglądu statku, o którym mowa w § 12 ust. 3 pkt 1, polska instytucja klasyfikacyjna ustali, iż statek lub jego wyposażenie stwarza zagrożenie, o którym mowa w § 17 lub 20, niezwłocznie pisemnie zawiadamia o tym dyrektora urzędu. Dyrektor urzędu podejmuje decyzję o zawieszeniu ważności świadectwa dopuszczenia.

2. Jeżeli po przeprowadzeniu inspekcji i przeglądu statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, dyrektor urzędu uzna, iż zagrożenie, o którym mowa w § 17 lub 20, zostało usunięte, zwraca świadectwo dopuszczenia armatorowi.

3. Jeżeli dyrektor urzędu, który podjął decyzję o zawieszeniu świadectwa dopuszczenia, nie jest organem, który wydał to świadectwo, powinien niezwłocznie powiadomić o tym organ, który wydał zawieszone świadectwo, lub w razie potrzeby mu je przekazać, jeżeli poweźmie przekonanie, iż zagrożenia, o którym mowa w § 17 lub 20, w najbliższym okresie nie da się wyeliminować.

4. Na wniosek armatora, inspekcja i przegląd statku, o których mowa w § 11 ust. 1 i § 12 ust. 3 pkt 1, mogą być przeprowadzone przez:

1) inny organ inspekcyjny państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła stosowną umowę w zakresie wzajemnego uznawania dokumentów dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych;

2) inną instytucję klasyfikacyjną, uznaną zgodnie z postanowieniami ADN.

5. Jeżeli statek zostaje trwale wycofany z eksploatacji lub oddany na złom, armator zwraca świadectwo dopuszczenia dyrektorowi urzędu, który je wydał.

§  22.

1. W przypadku utraty, kradzieży, zniszczenia świadectwa dopuszczenia dyrektor urzędu, który wydał to świadectwo, na udokumentowany wniosek armatora statku wydaje duplikat świadectwa dopuszczenia.

2. Dyrektor urzędu, wydając duplikat, składa na każdej stronie świadectwa dopuszczenia niebieski odcisk stempla o treści "DUPLIKAT".

§ 23. Przepisy § 14-22 stosuje się odpowiednio do tymczasowych świadectw.

§  24.

1. Dyrektor urzędu prowadzi rejestr wydanych świadectw dopuszczenia i świadectw tymczasowych, zwany "Rejestrem świadectw dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych".

2. Dyrektor urzędu sporządza i przechowuje poświadczone kserokopie wydanych przez siebie świadectw dopuszczenia, świadectw tymczasowych i ich duplikatów oraz dokonuje w nich wszelkich wpisów i poprawek, jak również informacji o ich anulowaniu i wymianie.