Rozdział 5 - Przepisy końcowe. - Przestępstwa szczególnie niebezpieczne w okresie odbudowy Państwa.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1945.53.300
Akt utracił moc Wersja od: 7 grudnia 1945 r.
Rozdział V.
Przepisy końcowe.
Przepisy końcowe.
Jeżeli ze zbrodni lub umyślnego występku wynika lub wyniknąć mogła szkoda w zakresie prawidłowego funkcjonowania środków komunikacji publicznej lub bezpieczeństwa osób lub mienia w związku z przewozem takimi środkami sąd, gdy za dane przestępstwo ustawa przewiduje karę niższą, wymierza karę więzienia.
(1)
W razie skazania na karę śmierci sąd orzeka przepadek całego majątku skazanego.(2)
W razie skazania na karę więzienia sąd może orzec utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych oraz przepadek majątku skazanego w całości lub określonego przedmiotu majątkowego.(3)
W razie skazania na karę śmierci lub na karę więzienia sąd może ponadto orzec przepadek majątku osób pozostających ze skazanym w faktycznej wspólności małżeńskiej lub rodzinnej, z wyłączeniem jednak majątku tych osób pochodzącego z ich dorobku własnego lub spadku albo darowizny, nie pochodzącej od skazanego.(4)
Przepadły majątek przechodzi na własność Skarbu Państwa.(1)
Przestępstwa, przewidziane w rozdziale I niniejszego dekretu, oraz zbrodnie stanu, określone w art. 85-88 i 102 § 2 kodeksu karnego Wojska Polskiego, podlegają właściwości sądów wojskowych także w stosunku do osób ulegających odpowiedzialności karnej w myśl przepisów kodeksu karnego powszechnego.(2)
Sprawy o przestępstwa przewidziane w dekrecie niniejszym, o ile sprawca nie podlega odpowiedzialności przed sądami wojskowymi, rozpoznają sądy okręgowe w składzie jednego sędziego, jako przewodniczącego, i dwóch ławników, wyznaczonych przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej, właściwej ze względu na siedzibę sądu okręgowego.(3)
Ławnicy w sprawowaniu swego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko ustawom.(4)
W każdym sądzie okręgowym tworzy się wydział powołany do rozpoznawania spraw, określonych w ust. (2).(5)
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości określi bliżej tryb powoływania ławników oraz ich prawa i obowiązki.(1)
Sądy wojskowe stosują do przestępstw, objętych niniejszym dekretem, przepisy części ogólnej kodeksu karnego Wojska Polskiego, o ile przepisy dekretu niniejszego nie stanowią inaczej.(2)
Karę więzienia za przestępstwa, określone w dekrecie niniejszym, wymierza się w granicach od 6 miesięcy do lat 15, a karę aresztu od tygodnia do lat 5, również gdy orzekają sądy wojskowe.(1)
W sprawach o przestępstwa, określone w dekrecie niniejszym, o ile należą do właściwości sądów wojskowych, postępowanie przygotowawcze prowadzą organa bezpieczeństwa publicznego, jeżeli nie zostało lub nie zostanie wszczęte postępowanie przez prokuratora wojskowego.(2)
Nad postępowaniem przygotowawczym, prowadzonym przez organa bezpieczeństwa publicznego, sprawuje nadzór prokurator.(3)
Po ukończeniu postępowania przygotowawczego organa bezpieczeństwa publicznego przesyłają akta sprawy właściwemu prokuratorowi wojskowemu.W sprawach o przestępstwa, objęte dekretem niniejszym, a nie należące do właściwości sądów wojskowych, postępowanie toczy się według przepisów kodeksu postępowania karnego, z następującymi zmianami:
1)
przepisy art. 37 dekretu niniejszego mają odpowiednie zastosowanie; 2)
w postępowaniu przygotowawczym, prowadzonym przez organa bezpieczeństwa publicznego:a)
organa bezpieczeństwa publicznego zawiadamiają niezwłocznie prokuratora o rozpoczęciu każdego dochodzenia,b)
odmowa ścigania lub umorzenie dochodzenia przez organa bezpieczeństwa publicznego wymaga zgody prokuratora, c)
postanowienia w przedmiocie zastosowania środków zapobiegawczych, wszczęcia śledztwa, przedłużenia w toku dochodzenia aresztu oraz orzekanie o przepadku kaucji lub ściągnięciu sumy poręczenia wydaje prokurator,d)
oficerowie śledczy bezpieczeństwa publicznego korzystają z praw służących według kodeksu postępowania karnego sędziom śledczym z wyjątkiem prawa wydawania postanowień, przewidzianych pod literą c); 3)
w toku postępowania przygotowawczego prokurator korzysta z praw, które służą według kodeksu postępowania karnego zarówno prokuratorowi jak i sędziemu śledczemu; 4)
w zakresie środków odwoławczych:a)
zażalenia na postanowienia sądu okręgowego rozstrzyga ostatecznie sąd okręgowy w składzie dwóch sędziów i trzech ławników - w przypadkach, w których według przepisów kodeksu postępowania karnego zażalenia rozstrzyga sąd apelacyjny,b)
zażalenia na postanowienia i zarządzenia prokuratora rozstrzyga ostatecznie sąd okręgowy,c)
od wyroków sądów okręgowych służy stronom tylko kasacja do Sądu Najwyższego,d)
jeżeli Sąd Najwyższy uznał, że nie ma obrazy przepisów postępowania sądowego, określonej w art. 514 i 515 kodeksu postępowania karnego, a zachodzi nieprawidłowe zastosowanie ustawy przy określeniu przestępstwa i wymierzeniu kary, może wyrok uchylić i sam orzec co do istoty sprawy, zamiast przekazania jej do ponownego rozpoznania; Sąd Najwyższy nie jest związany w tym przypadku karą orzeczoną w wyroku zaskarżonym, jest natomiast związany stanem faktycznym ustalonym w tymże wyroku; przepis art. 500 lit. a) kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio,e)
poza przypadkami, przewidzianymi w kodeksie postępowania karnego, Sąd Najwyższy uchyla wyrok sądu okręgowego, jeżeli poweźmie poważne wątpliwości co do prawidłowości ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku; 4)
jeżeli wyrok wydał Sąd Najwyższy stosownie do pkt 4) lit. d), o wznowieniu postępowania orzeka tenże Sąd.(1)
Sprawy, w których akt oskarżenia wpłynął do sądu przed wejściem w życie niniejszego dekretu, toczą się do końca według dotychczasowych przepisów procesowych.(2)
Postępowanie wznowione w sprawach rozpoznawanych według przepisów dotychczasowych toczy się po myśli przepisów dekretu niniejszego.Z dniem wejścia w życie niniejszego dekretu tracą moc obowiązującą:
1)
dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 30 października 1944 r. o ochronie Państwa (Dz. U. R. P. Nr 10, poz. 50); 2)
dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 listopada 1938 r. o ochronie niektórych interesów Państwa (Dz. U. R. P. Nr 91, poz. 623); 3)
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. o niektórych przestępstwach przeciwko bezpieczeństwu Państwa (Dz. U. R. P. Nr 94, poz. 851).Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrom: Sprawiedliwości, Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego.