Przerachowanie wierzytelności i długów wspólnych kas sierocych w okręgach sądów apelacyjnych krakowskiego i lwowskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.92.652

Akt utracił moc

Wersja od: 10 września 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW: SPRAWIEDLIWOŚCI I SKARBU

z dnia 2 września 1925 roku.

o przerachowaniu wierzytelności i długów wspólnych kas sierocych w okręgach sądów apelacyjnych krakowskiego i lwowskiego.

Na zasadzie ustępu 8 § 17 oraz § 52 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. o przerachowaniu zobowiązań prywatnoprawnych (Dz. U. R. P. № 42, poz. 441) postanawia się co następuje:

Inwentaryzacja majątku wspólnej kasy sierocej.

§  1.

1. Celem inwentaryzacji majątku wspólnej kasy sierocej urząd skarbowy sporządzi według załączonych wzorów następujące wykazy:

a) wykaz wierzytelności hipotecznych kasy sierocej z wymienieniem dłużnika, pierwotnej sumy wierzytelności, daty wypłacenia pożyczki, pozostałej do spłacenia reszty wierzytelności według stanu z dnia, do którego została spłacona ostatnia rata amortyzacyjna, sumę odsetek zaległych a nieprzedawnionych do dnia 30 czerwca 1924 r. oraz sumę odsetek bieżących od dnia 1 lipca 1924 r. do dnia 31 grudnia 1924 r. w walucie, w której pożyczkę, udzielono (Form. 1);

b) wykaz wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych innym kasom sierocym z podaniem dnia wypłacenia pożyczki oraz kwoty według stanu z dnia 31 grudnia 1924 r. w walucie udzielenia pożyczki (Form. 2a);

c) wykaz papierów wartościowych i książeczek wkładkowych kas oszczędności, zawierający ich oznaczenie, datę emisji, nominalną wartość w walucie, na którą opiewają;

d) wykaz stanu gotówki z dnia 31 grudnia 1924 r.;

e) wykaz pożyczek zaciągniętych w innych kasach sierocych z podaniem dnia zaciągnięcia pożyczki oraz kwoty według stanu z dnia 31 grudnia 1924 r. w walucie zaciągnięcia pożyczki (Form. 2b);

f) wykaz otwartych kont pupilów i kurandów, pozostających pod opieką lub kuratelą, jak również zwolnionych z pod opieki lub co do których kuratele uchylono, jednakże odprawy nie uskuteczniono (Form. 3);

g) wyciągi z poszczególnych otwartych kont z podaniem sald z każdego roku, począwszy od salda z dnia 31 grudnia 1913 r. aż do salda z dnia 31 grudnia 1924 r. (Form. 4).

2. Urząd skarbowy sporządzi osobno wykaz kont reaktywowanych i sum ich pokrycia (Form. 5) i wyciągi z poszczególnych kont reaktywowanych (Form. 4). Wykaz kont reaktywowanych będzie obejmował te konta umorzone po dniu 31 grudnia 1918 r., których sumy z powodu odmowy przyjęcia odprawy przeniesione zostały do depozytu sądowego, lub, które po powyższym dniu umorzone zostały wskutek przyjęcia odprawy, jednakowoż z zastrzeżeniem możności dochodzenia nadwyżki, jak również wykaz sum złożonych do depozytu sądowego na umorzenie tych kont według stanu ich z dnia 31 grudnia 1924 r. oraz sum wypłaconych tytułem odprawy z podaniem dnia wypłaty.

3. Odnośnie do wkładek tych pupilów i kurandów, co do których od dnia ustania opieki upłynęło lat 30, urząd skarbowy spowoduje wydanie przez sąd zarządzenia względem ich umorzenia po myśli rozporządzenia Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 12 stycznia 1909 r. (austr. Dz. rozp. Min. Spraw. № 2). Konta tych pupilów i kurandów nie będą wciągnięte do wykazu kont otwartych.

Wierzytelności hipoteczne.

§  2.

1. Wierzytelności hipoteczne wspólnych kas sierocych przy przerachowaniu podpadają pod przepisy § 5 lub 6 i § 7 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu zależnie od tego, czy główny dochód z nieruchomości, będących przedmiotem zabezpieczenia hipotecznego, pochodzi z komornego, czy też z innego sposobu użytkowania. Przerachowanie wierzytelności wspólnych kas sierocych jako instytucji kredytu długoterminowego następuje z urzędu bez udawania się na drogę sądową (§ 49 zdanie drugie ust. 1 rozp.).

2. Gdyby z aktów udzielenia pożyczki lub z uwagi na zmiany zaszłe w charakterze miejscowości zachodziła wątpliwość, czy do nieruchomości danej należy zastosować miarę przerachowania z § 5 czy też § 6, względnie, gdyby w przypadku hipoteki łącznej, ze względu czy to na rodzaj, czy też na położenie poszczególnych nieruchomości, należało zastosować częściowo miarę przerachowania z § 5 a częściowo z § 6 lub też różne miary przerachowania z § 5 względnie § 6, natenczas należy dążyć do ustalenia stopy przerachowania w drodze ugody z dłużnikiem.

3. Ugodzona stopa przerachowania w wypadkach zbiegu zastosowania §§ 5 i 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu nie może być niższa od tej, jaka wyniknie ze stosunku wartości szacunkowej poszczególnych nieruchomości w czasie udzielenia pożyczki. W razie braku zgody należy wierzytelność przerachować według zasady określonej w poprzedzającem zdaniu, a o ileby wartości szacunkowej w chwili udzielenia pożyczki nie można było bez znacznych trudności ustalić, (np. wskutek zaginięcia aktów) należy, ze względu na przeważającą wartość jednej z nieruchomości, zastosować do całej wierzytelności odpowiadającą jej miarę przerachowania, jeżeli zaś wartości obu nieruchomości są do siebie zbliżone-miarę pośrednią.

4. Dla obliczenia wyniku przerachowania należy do kwoty wierzytelności z dnia, do którego spłacono ostatnią ratę amortyzacyjną, doliczyć zaległe a nieprzedawnione odsetki aż do dnia 30 czerwca 1924 r. (a więc w zasadzie nie dłuższe niż trzechletnie) oraz odsetki bieżące od dnia 1 lipca 1924 r. do dnia 31 grudnia 1924 r. i sumę tę przeliczyć na złote według stawki skali § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu z czasu udzielenia pożyczki. Procentowa część tej sumy według miary przerachowania z § 5 lub 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu stanowić będzie zwaloryzowaną kwotę wierzytelności wspólnej kasy sierocej.

5. Zwalaryzowana wierzytelność będzie oprocentowana według tej samej co poprzednia stopy, począwszy od dnia 1 stycznia 1925 r.

6. Przepis ustępu 1 i 3 § 7 rozporządzenia o przerachowaniu nie staje na przeszkodzie ustanowienia w drodze ugody wyższej stopy oprocentowania ponad poprzednią, jako też wyższej miary przerachowania ponad oznaczoną w §§ 5 i 6 rozporządzenia o przerachowaniu. Zawarte w zapisach dłużnych postanowienie co do 6-io miesięcznego wypowiedzenia wierzytelności nie może być zmienione w drodze ugody.

Wierzytelności niehipoteczne.

§  3.

1. Wierzytelności z pożyczek udzielonych innym kasom sierocym, tudzież pożyczki zaciągnięte w innych kasach sierocych będą przerachowane w wysokości 10% sumy obliczonej według stawki skali § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu z czasu udzielenia pożyczki. Obniżenie lub podwyższenie tej miary nie jest dopuszczalne.

2. Wierzytelności z pożyczek udzielonych wspólnym kasom sierocym, znajdującym się obecnie w Rumunji, tudzież takie długi, zaciągnięte w tamtejszych kasach sierocych, będą przerachowane po kursie giełdowym lei.

3. Inne wierzytelności i zobowiązania wspólnych kas sierocych będą przerachowane po myśli rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. o przerachowaniu wierzytelności prywatno-prawnych zależnie od tytułu ich powstania.

Papiery wartościowe i książeczki wkładkowe.

§  4.

1. Listy zastawne, obligacje, papiery wartościowe państwowe i komunalne i t. p. efekta będą wciągnięte do inwentarza według ich wartości w dniu 31 grudnia 1924 r.

2. Wartość tę przyjmuje się:

a) co do papierów dopuszczonych do obrotów na giełdach krajowych według ich kursu giełdowego;

b) co do papierów krajowych niedopuszczonych do obrotów giełdowych, jednakże przeliczonych na złote, w 40% ich nominalnej wartości wyrażonej w złotych;

c) co do wszystkich innych papierów wartościowych-według oszacowania;

d) książeczki wkładkowe kas oszczędności i innych instytucyj kredytowych przyjęte będą do inwentarza według ich przerachowanego salda z dnia 31 grudnia 1924 r. podanego przez odnośną instytucję.

Wkładki.

§  5.

1. Przy sporządzeniu wyciągu sald z poszczególnych kont w myśl ustępu 1 lit. g) § 1 niniejszego rozporządzenia należy podać salda poszczególnych kont, z lat, za które zamknięcie rachunków uskuteczniono, według tychże zamknięć. Salda zaś za lata, za które zamknięć nie uskuteczniono, winny obejmować jedynie sumę salda z roku poprzedniego, powiększoną b sumę wkładek złożonych w danym roku (względnie pomniejszoną o sumę zwrotów) bez doliczenia odsetek. Jeżeli prace około zamknięcia rachunków wspólnej kasy sierocej za pewien rok zostały tylko częściowo przeprowadzone, należy bądź te wyniki tej pracy za ten rok pominąć i jako saldo podać sumy bez uwzględnienia odsetek za ten rok, bądź też dokończyć zamknięcia rachunków kasy sierocej za dany rok.

2. Przerachowanie wkładek odbywa się według zasad o przerachowaniu kont ruchomych w myśl ustępów 1 i 2 § 17 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu. W wykazie kont i w wyciągu sald winna być uwidoczniona odrębnie suma wkładek z okresu przed dniem 1 stycznia 1923 r. przeliczona według pełnej stawki ze skali § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu, a odrębnie suma wkładek złożonych po dniu 31 grudnia 1922 r. przeliczonych według relacji 1 zł. = 1.800.000 mk. p.

Bilans otwarcia w złotych.

§ 6. Inwentaryzacja majątku wspólnej kasy sierocej będzie podstawą do sporządzenia bilansu otwarcia w złotych na dzień 1 stycznia 1925 r. dla każdej kasy sierocej.

Stan czynny.

§ 7. Do stanu czynnego bilansu będą wpisane:

a) wierzytelności hipoteczne;

b) wierzytelności z pożyczek udzielonych innym kasom sierocym;

c) papiery wartościowe i książeczki wkładkowe kas oszczędności i innych instytucyj kredytowych;

d) gotówka znajdująca się we wspólnej kasie sierocej;

e) inne wierzytelności wspólnej kasy sierocej.

Stan bierny.

§  8.

1. Do stanu biernego bilansu będą wpisane:

a) pożyczki zaciągnięte w innych kasach sierocych;

b) fundusz zabezpieczenia strat ustalony w myśl § 9 niniejszego rozporządzenia;

c) wkładki złożone po dniu 31 grudnia 1922 r. przerachowane według relacji 1 zł. = 1.800.000 mkp.;

d) suma bilansowa na pokrycie wkładek złożonych przed dniem 1 stycznia 1923 r.;

e) inne zobowiązania wspólnej kasy sierocej.

2. Fundusze rezerwowe wspólnej kasy sierocej nie będą uważane za passywa.

Fundusz zabezpieczenia strat.

§ 9. Fundusz ten służy na zabezpieczenie strat na kursie papierów wartościowych, będących w posiadaniu wspólnych kas sierocych oraz innych ewentualnych strat. Wysokość tego funduszu dla każdej wspólnej kasy sierocej będzie wynosić 20% bilansowej wartości papierów wartościowych (z wyłączeniem książeczek wkładkowych), będących własnością kasy; nie może być jednak niższy, niż 5% a wyższy niż 10% stanu czynnego bilansu po potrąceniu sumy bilansowego pokrycia na długi kasy w innych kasach sierocych i inne zobowiązania [§ 8 ust. 1 lit. a) i e)] i na wkładki złożone po dniu 31 grudnia 1922 r. [§ 8 lit. c)].

Pokrycie wkładek złożonych przed dniem 1 stycznia 1923 r. oraz miara ich przerachowania.

§  10.

1. Nadwyżka stanu czynnego bilansu, jąka pozostanie po pokryciu długów w innych kasach sierocych i innych zobowiązań kasy, funduszu zabezpieczenia strat oraz wkładek złożonych po dniu 31 grudnia 1922 r. (§ 8 lit. a, b, c, e) stanowić będzie pokrycie dla wkładek złożonych przed dniem 1 stycznia 1923 r.

2. Stosunek sumy bilansowej na pokrycie wkładek złożonych przed dniem 1 stycznia 1923 r., do sumy tych wkładek przeliczonych według zasad ustępu 2 § 17 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu, stanowić będzie miarę przerachowania poszczególnych wkładek złożonych przed dniem 1 stycznia 1923 r.

3. Jeżeli cyfra miary przerachowania zawiera ułamki setne lub jeszcze mniejsze, ułamki te należy pominąć.

Odprawy nieprzyjęte.

§  11.

1. Odprawy nieprzyjęte jako też przyjęte z zastrzeżeniem możności dochodzenia nadwyżki będą uważane za zaliczki do rozrachunku, o ile zaofiarowana suma odprawy nie odpowiadała w czasie zaofiarowania warunkom rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu.

2. W tych wspólnych kasach sierocych, w których w myśl ustępu poprzedniego zajdzie potrzeba reaktywowania kont umorzonych (ustęp 2 § 1 niniejszego rozporządzenia), należy przed sporządzeniem bilansu otwarcia w złotych zestawić bilans tymczasowy celem określenia, które z odpraw nieprzyjętych lub przyjętych z zastrzeżeniem mają być przerachowane.

3. Bilans tymczasowy będzie obejmował pozycje wymienione w § 7 i 8 niniejszego rozporządzenia a nadto w stanie czynnym:

a) sumę zwrotów z depozytu sądowego kwot złożonych tytułem odprawy po dniu 31 grudnia 1918 r. a przez uprawnionych nieprzyjętych, według stanu tych depozytów z dnia 31 grudnia 1924 r.;

b) sumę kwot przyjętych tytułem odprawy z zastrzeżeniem dochodzenia nadwyżki przeliczonych według skali § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu z dnia doręczenia wezwania do podjęcia odprawy.

4. W stanie biernym bilansu tymczasowego suma pokrycia wkładek złożonych po dniu 31 grudnia 1922 r. winna obejmować takie pochodzące z tego okresu wkładki z kont reaktywowanych.

5. Tymczasową miarę przerachowania należy obliczyć po myśli § 10 niniejszego rozporządzenia, uwzględniając w sumie wkładek złożonych przed dniem 1 stycznia 1923 r. także sumę wkładek z tego okresu z kont reaktywowanych, obliczoną w myśl zasad ustępu 2 § 17 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu.

6. Jeżeli z ostatecznego przerachowania wkładki konta reaktywowanego, przy zastosowaniu tymczasowej miary przerachowania okaże się, że suma złożona do depozytu sądowego lub wypłacona tytułem odprawy, przeliczona według pełnej skali § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu z dnia wezwania do podjęcia odprawy, nie jest niższą od sumy przerachowanego konta reaktywowanego natenczas konta tego, jako też odpowiadającego mu zwrotu z depozytu lub sumy udzielonej odprawy nie uwzględnia się w bilansie otwarcia w złotych. Jeżeli jednak okaże się, że wierzyciel otrzymał mniej, aniżeli mu się należało, wówczas w bilansie otwarcia w złotych należy uwzględnić jego konto oraz odpowiednie sumy tytułem zwrotów przerachowane w myśl ustępu 3 niniejszego paragrafu.

7. Przy ostatecznem obliczeniu sumy wierzytelności posiadacza konta reaktywowanego uwzględnić należy dokonaną wypłatę odprawy w wysokości przyjętej do stanu czynnego bilansu otwarcia w złotych.

Postępowanie i nadzór.

§  12.

1. Przerachowanie wierzytelności i długów wspólnej kasy sierocej dokonają urząd skarbowy, naczelnik sądu powiatowego, oraz sąd apelacyjny.

2. Urząd skarbowy po sporządzeniu wykazu wierzytelności hipotecznych prześle go najdalej wciągu 1 miesiąca od dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia naczelnikowi sądu powiatowego, poczem przystąpi do sporządzenia reszty wykazów wskazanych w § 1 niniejszego rozporządzenia i prześle je naczelnikowi sądu powiatowego najdalej do dnia 31 października 1925 r.

3. Naczelnik sądu powiatowego przeprowadzi dochodzenia wskazane w ustępie 2 § 2 niniejszego rozporządzenia oraz oznaczy miarę przerachowania poszczególnych wierzytelności, a po nadesłaniu reszty wykazów przedłoży je prezesowi sądu apelacyjnego. Winien on współdziałać z urzędem skarbowym przy ustaleniu wykazu kont reaktywowanych (§ 1 ustępu 2 niniejszego rozporządzenia), tudzież wykazu wierzytelności i kont służących do zestawienia bilansu rozrachunkowego (§ 12 niniejszego rozporządzenia).

4. Prezes sądu apelacyjnego zarządzi przerachowanie wierzytelności hipotecznych i poszczególnych koni wkładek, oszacowanie papierów wartościowych, oraz ułożenie bilansu otwarcia w złotych i bilansu rozrachunkowego.

5. Sąd apelacyjny po zbadaniu bilansu otwarcia w złotych oznaczy miarą przerachowania oraz wyda poświadczenie co do przerachowania wierzytelności hipotecznych po myśli § 49 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o przerachowaniu.

6. Odpis bilansu otwarcia w złotych z oznaczeniem ustanowionej przez sąd apelacyjny miary przerachowania udzieli prezes sądu apelacyjnego Ministerstwu Sprawiedliwości.

§  13.

1. Po nadejściu zatwierdzonego przez sąd apelacyjny bilansu otwarcia w złotych naczelnik sądu powiatowego zarządzi sporządzenie wyciągów z zatwierdzonego wykazu pożyczek hipotecznych celem dokonania przeprowadzenia wpisów hipotecznych oraz dołączenia ich do akt udzielenia pożyczek i skryptów dłużnych, bilans zaś z wykazami prześle urzędowi skarbowemu celem założenia nowego obrachunku wspólnej kasy sierocej mianowicie stanu czynnego i biernego na pierwsze półrocze 1925 r.

2. Urzędy skarbowe zaniechają zestawienia zaległych obrachunków wspólnych kas sierocych za lata ubiegłe po koniec 1924 r.

§  14.

1. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje na obszarze sądów apelacyjnych krakowskiego i lwowskiego i wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

2. Sprawa przerachowania wierzytelności i długów wspólnych kas sierocych Śląska Cieszyńskiego uregulowana będzie osobnem rozporządzeniem.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIKI

grafika