Część 2 - POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE. - Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.123.713

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1930 r.

CZĘŚĆ DRUGA.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

Do art. 54 (punktu 2).

§ 99.

Na mocy punktu 2 artykułu 54 są wolne od opłaty:

a) orzeczenia w przedmiocie wykupu przymusowego na rzecz Państwa lub przejęcia na rzecz Państwa (art. 3, 7, 10, 20-24, 77 ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej, Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr. 1, poz. 1),

b) pisma, stwierdzające umowy, przewidziane w art. 8, 13, 15 (zdaniu drugiem), 20 i 77 powołanej ustawy; o kupno nieruchomości przez Państwo lub Państwowy Bank Rolny, lub o zamianę nieruchomości na grunty państwowe, albo wykonanie prawa odkupu lub pierwokupu,

c) pismo, stwierdzające oddanie gruntów na własność Państwa, przewidziane 'w art. 92 powołanej ustawy,

d) pisma, stwierdzające licytacyjną sprzedaż nieruchomości ziemskiej na rzecz Państwa lub Państwowego Banku Rolnego, przewidzianą w art. 93 powołanej ustawy,

Do art. 54 (punktu 3).

§ 100. 23

Na mocy punktu 3 artykułu 54 są wolne od opłaty:

a) orzeczenia okręgowej komisji ziemskiej, zatwierdzające projekt scalenia (art. 35 ustawy o scalaniu gruntów, Dz. U. R. P. z 1927 r., Nr. 92, poz. 833);

b) ugody, tyczące się gruntów, położonych na obszarze scalenia, zatwierdzone przez komisje ziemskie w toku postępowania scaleniowego (art. 9 i 44 powołanej ustawy);

c) pisma, stwierdzające umowy o zamianę gruntów celem sprostowania granic albo celem zapewnienia dogodnych dojazdów lub usunięcia t. zw. enklaw i szachownic (art. 22 punkt "g" powołanej ustawy oraz art. 47, punkt "a" ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej, Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr. 1, poz. 1);

d) pisma, stwierdzające umowę, na mocy której uczestnik scalenia celem powiększenia swego gospodarstwa karłowatego kupuje działkę lub jej część od innego uczestnika scalenia, przenoszącego się na osadę, nabytą gdzieindziej z parcelacji (art. 14, cz. 2, powołanej ustawy o scalaniu gruntów); natomiast podlegają opłacie w wysokości 1%, przewidzianej w ustępie trzecim art. 58 - pisma, stwierdzające umowę, na mocy której uczestnik scalenia celem uzupełnienia swego gospodarstwa karłowatego lub niepełnorolnego nabywa działkę drogą parcelacji zgodnie z postanowieniami ustawy o Wykonaniu reformy rolnej (art. 7, cz. 2 oraz art. 16, cz. 2, powołanej ustawy o scalaniu gruntów);

e) układy dobrowolne i orzeczenia, ustanawiające wynagrodzenie wzamian za zniesienie serwitutów;

f) włady dobrowolne i orzeczenia, tyczące się zamiany gruntów włościańskich w b. zaborze rosyjskim, a podlegające zatwierdzeniu przez władze ziemskie.

Celem zastosowania punktu d) niniejszego paragrafu notarjusz, mający siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, jak również sąd, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, ma sporządzić bez wymierzenia opłaty stemplowej akt, stwierdzający umowę o kupno działki, w razie przedstawienia przez strony zaświadczenia powiatowego urzędu ziemskiego, że kupno ma na celu powiększenie gospodarstwa karłowatego, znajdującego się na prawomocnie ustalonym obszarze scalenia (art. 17 i 18 powołanej ustawy o scalaniu gruntów), oraz, że zarówno sprzedawca jak kupujący są uczestnikami scalenia. Notarjusz względnie sekretarjat sądowy, przesyła urzędowi skarbowemu uwierzytelniony odpis takiego aktu wraz z wyżej wymienionem zaświadczeniem powiatowego urzędu ziemskiego.

Notarjusz, względnie sąd, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, ma w razie złożenia przez strony zaświadczenia, wymienionego w ustępie poprzednim, przesłać to zaświadczenie urzędowi skarbowemu wraz z odpisem, o którym mowa w art. 29, względnie 31 (ustępie przedostatnim); zaświadczenie to może też być złożone przez strony bezpośrednio urzędowi skarbowemu.

Okręgowy urząd ziemski zawiadamia o każdem prawomocnem zatwierdzeniu projektu scalenia (art. 36 ustawy o scalaniu gruntów) jak również o każdem odrzuceniu projektu scalenia (art. 35 tejże ustawy), ten urząd skarbowy, w którego okręgu znajduje się obszar scalenia. W przypadku zatwierdzenia projektu urząd skarbowy przesyła okręgowemu urzędowi ziemskiemu wszystkie zaświadczenia powiatowego urzędu ziemskiego, wymienione w dwóch poprzednich ustępach niniejszego paragrafu, a tyczące się danego obszaru scalenia; okręgowy urząd ziemski stwierdza na każdem zaświadczeniu, czy wymienione w niem powiększenie gospodarstwa karłowatego jest objęte zatwierdzonym projektem scalenia.

W przypadku odrzucenia projektu scalenia, jak również, gdy powiększenie gospodarstwa karłowatego nie zostało objęte prawomocnie zatwierdzonym projektem scalenia, urząd skarbowy wymierza opłatę stemplową zapomocą nakazu płatniczego (art. 33 ustęp ostatni).

Do art. 54 (punktu 5).

§ 102. 24

Warunki uwolnienia, przewidzianego w punkcie 6 lub 7 artykułu 54, mają być udowodnione zaświadczeniem właściwej władzy, sprawującej nadzór nad budownictwem (art. 382 - 393 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli, Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202). Zaświadczenie ma stwierdzić:

a) o ile chodzi o budynek niewykończony (punkt 6): datę rozpoczęcia robót technicznych celem położenia fundamentów;

b) o ile chodzi o nową budowlę (punkt 7): datę, w której zaczęto budynku używać.

Zaświadczenie lub jego odpis uwierzytelniony ma pozostać w aktach notarjusza (art. 27), względnie sądu (art. 30, punkty 3 i 4); jeżeli zaświadczenie przedstawiono w drodze odwołania (art. 46), to ma pozostać w aktach władzy skarbowej przy odwołaniu. Na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, w przypadkach, w których notarjusz (art. 29) lub sąd (art. 31, ustęp przedostatni) przesyłają urzędowi skarbowemu odpis umowy, należy zaświadczenie, o którem mowa w poprzednich ustępach niniejszego paragrafu, złożyć notarjuszowi, względnie sądowi; notarjusz względnie sąd, przesyłają zaświadczenie urzędowi skarbowemu przy odpisie umowy; strona może też złożyć zaświadczenie bezpośrednio urzędowi skarbowemu

Do art. 58.

§ 104.

Opłatę od orzeczenia, wymienionego w punkcie a) § -u 103 (punktu 6, art. 52), wymierza w myśl ustępu drugiego art. 61 okręgowy urząd ziemski zapomocą nakazu płatniczego, który doręcza nabywcy, wyznaczonemu w orzeczeniu (art. 15, punkt 2). Opłatę uiszcza się gotówką w kasie skarbowej, której w tym celu należy złożyć deklarację, wymieniającą datę i numer nakazu płatniczego, oraz okręgowy urząd ziemski, od którego nakaz płatniczy pochodzi.

Okręgowy urząd ziemski wyda zaświadczenie wykonalności orzeczenia (art. 61 ustęp 2 ustawy O wykonaniu reformy rolnej) dopiero po przedstawieniu mu pokwitowania kasy skarbowej z uiszczenia opłaty (art. 61, ustęp drugi).

Od nakazu płatniczego można wnieść odwołanie W ciągu miesiąca od daty doręczenia nakazu płatniczego (art. 46). Należy je złożyć okręgowemu urzędowi ziemskiemu, a ten przesyła je wraz ze swoją opinją izbie skarbowej, w której okręgu ma siedzibę,

§ 106a. 25

Celem zastosowania drugiego zdania ustępu przedostatniego artykułu 58 (art. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 lutego 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 126) należy - o ile chodzi o nieruchomości ziemskie - przedstawić organowi, właściwemu do wymierzenia opłaty stemplowej (art. 17) zezwolenie na nabycie nieruchomości, udzielone przez prezesa okręgowego urzędu ziemskiego w myśl § 7 (ustępu 3) rozporządzenia Ministra Reform Rolnych z dnia 19 stycznia 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 28, poz. 229), a zawierające zastrzeżenie, że w razie niewykonania parcelacji w terminie, oznaczonym w zezwoleniu na parcelację, ma być dopłacona różnica między kwotą, obliczoną według stawki, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 58, a obliczoną według stawki ulgowej, przewidzianej w ustępie przedostatnim tegoż artykułu. Organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, wymierza opłatę według stawki, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 58, pobiera jednak (art. 28 ustęp pierwszy) - względnie poleca pobrać (art. 24 punkt "b"; art. 31, ustęp pierwszy) - tylko kwotę, obliczoną według stawki ulgowej; reszta ulega odroczeniu od dnia, W którym upłyną dwa miesiące po terminie wykonania parcelacji, oznaczonym w zezwoleniu na parcelację. Kwota odroczona ulega umorzeniu w razie przedstawienia urzędowi skarbowemu - przed upływem terminu odroczenia - świadectwa okręgowego urzędu ziemskiego, stwierdzającego wykonanie parcelacji."

§ 106b. 26

W przypadku kupna terenu budowlanego (art. 53 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202) przez osobę prawną, która na mocy swego statutu lub na mocy umowy, normującej jej ustrój, jest uprawniona do zawodowego wykonywania parcelacji, organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, wymierza ją według stawki, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 58, pobiera jednak, względnie poleca pobrać, tylko kwotę, obliczoną według stawki, podanej w ustępie przedostatnim tegoż artykułu, jeżeli:

przedstawiono: a) bądź zatwierdzony plan parcelacji (art. 52 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej), uzupełniony decyzją właściwej władzy, wymienionej w art. 57 tegoż rozporządzenia, wydaną na wniosek strony, a oznaczającą termin, do którego parcelacja ma być wykonana pod rygorem utraty prawa do korzystania ze stawki ulgowej, przewidzianej w ustępie przedostatnim art. 58, b) bądź plan parcelacji jeszcze niezatwierdzony, ale zaopatrzony w zaświadczenie właściwej władzy - wydane nie wcześniej niż dwa tygodnie przed datą kontraktu kupna, od którego zostaje wymierzona opłata - o zawieszeniu rozpatrzenia planu (art. 58 tegoż rozporządzenia) - i jeżeli zarazem:

z planu parcelacji wynika, że cały teren - poza obszarem, przeznaczonym na cele użyteczności publicznej, jak ulice, place, ogródki publiczne i t. p. - ma być podzielony na działki budowlane, a ilość tych działek wynosi co najmniej pięć.

Termin, o którym mowa pod "a", nie może wynosić więcej niż trzy lata od daty decyzji, oznaczającej termin. W zaświadczeniu, o którem mowa pod "b", ma być wymieniona data zgłoszenia planu parcelacji. W przypadku, wymienionym wyżej pod "a", reszta, niepobrana przez organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, ulega odroczeniu do dnia, w którym upłyną dwa miesiące po terminie wykonania parcelacji, oznaczonym w decyzji, o której mowa pod "a". Ta kwota ulega umorzeniu w razie przedstawienia urzędowi skarbowemu - przed upływem terminu odroczenia - świadectwa właściwej władzy (art. 57 powołanego rozporządzenia z dnia 16 lutego 1928 r.), stwierdzającego całkowite wykonanie parcelacji zgodnie z warunkiem, podanym w punkcie 2.

W przypadku, wymienionym wyżej pod "b" niepobrana reszta opłaty stemplowej ulega odroczeniu zasadniczo do dnia, w którym upłyną trzy lata od dnia zgłoszenia planu parcelacji. Jeżeli jednak przed upływem tego terminu właściwa władza odmówiła zatwierdzenia planu parcelacji, to termin, do którego opłata ulega odroczeniu, kończy się z upływem trzech miesięcy od uprawomocnienia się owej decyzji, względnie od daty orzeczenia, którem owa decyzja została uchylona. Jeżeli zaś przed upływem terminów, wymienionych w dwóch zdaniach poprzednich przedstawiono urzędowi skarbowemu dokumenty, wymienione pod "a" i przytem zatwierdzony plan parcelacji odpowiada warunkowi, podanemu w punkcie 2, to ma zastosowanie ustęp, poprzedni niniejszego paragrafu."

§ 106c. 27

O ile kwota, której płatność została odroczona na mocy § 106a lub § 106b, nie uległa umorzeniu, to obie strony, które zawarły umowę (t. j. zbywca oraz instytucja uprawniona do parcelacji) mają uiścić tę kwotę przed upływem terminu odroczenia; nieuiszczenie w tym terminie spowoduje wymierzenie zapomocą nakazu płatniczego (art. 33, ustęp ostatni) kwoty należnej wraz z podwyżką w wysokości 5-krotnej (art. 42).

Notarjusz, mający siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, jak również sekretarjat sądu, mającego siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, przesyłają urzędowi skarbowemu uwierzytelniony odpis aktu, co do którego płatność części opłaty jest odroczona na mocy § 106a lub 106b, wraz z zezwoleniem na nabycie nieruchomości (§ 106a) względnie z dokumentami, wymienionemi w punkcie 1 § 106b. Notarjusz, względnie sąd, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, ma w razie złożenia przez strony dowodów, wyżej wymienionych, przesłać je urzędowi skarbowemu wraz z odpisem, o którym mowa w art. 29, względnie 31 (ustępie przedostatnim).

Do art. 71.

§ 108.

Przedsiębiorstwa, zajmujące się zawodowo licytacjami (przedsiębiorstwa sklepów komisowych, o ile dokonywają sprzedaży komisowej drogą licytacji oraz przedsiębiorstwa lombardowe), mają prowadzić rejestr opłat stemplowych według załączonego wzoru 8 i zapisywać do niego każdą sprzedaż zaraz po zawarciu umowy sprzedaży.

Jeżeli przedsiębiorca prowadzi dla swoich celów i przechowuje przez lat pięć (§ 44, ustęp ostatni) księgę, w której wszystkie sprzedaże drogą licytacji są wymienione w porządku chronologicznym i która wymienia wszystkie dane, zawarte we wzorze 8, a w szczególności zawiera kolumnę dla uwidocznienia opłaty stemplowej, to prowadzenie rejestru opłat stemplowych nie jest potrzebne.

§ 109.

Opłata stemplowa od sprzedaży ruchomości drogą licytacji, dokonanej przez urząd administracyjny, ma być uiszczona niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży - do rąk organu urzędowego, który licytację przeprowadził. Można ją uiścić bądź znaczkami stemplowemi, bądź gotówką. Organ urzędowy, który przeprowadził licytację, może także w razie uiszczenia opłaty do jego rąk gotówką zakupić za tę gotówkę znaczki stemplowe i postąpić, jak gdyby opłata została uiszczona znaczkami stemplowemi.

Znaczki stemplowe mają być naklejone na protokóle licytacji i skasowane pieczęcią urzędową. Poniżej należy umieścić uwagę; "Skasowano znaczki stemplowe w kwocie ..... zł. .... gr."; uwaga ta ma być zaopatrzona w podpis z wymienieniem stanowiska służbowego,

W razie uiszczenia opłaty gotówką i niezakupienia znaczków stemplowych urząd administracyjny, w którego aktach pozostaje protokół licytacji, wnosi opłatę do kasy skarbowej, załączając deklarację, W deklaracji należy podać datę licytacji i liczbę sprawy oraz sprawę zwięźle określić. Pokwitowanie, otrzymane od kasy skarbowej, należy załączyć do protokółu, a na protokóle uwidocznić uiszczoną kwotę oraz pozycję dziennika przychodu, wymienioną w pokwitowaniu.

Do art. 72.

§ 110.

Jeżeli co do tej samej należności sporządzono kilka pism, wymienionych w art. 72 (kilka rachunków; kilka potwierdzeń odbioru), to stosuje się art. 3. Opłata należy się zatem od pisma pierwszego (o ile ono nie jest zwolnione od opłaty w myśl art. 73). W razie wykonywania umowy sprzedaży częściami (częściowego dostarczania towarów, częściowego płacenia ceny] i sporządzania pism (rachunków i t. p.), z których każde stwierdza wykonanie pewnej części zobowiązania, należy przy każdem takiem piśmie uiścić opłatę, odpowiadającą odnośnej części.

Nie podlega opłacie rachunek pozorny t. j. pismo, z którego treści-bądź samej przez się, bądź w związku z inną korespondencją handlową - wynika, że celem jego jest jedynie poinformowanie odbiorcy o cenie towaru, że zatem pismo to ma charakter oferty. Samo zaopatrzenie rachunku w napis "rachunek pozorny", lub analogiczne określenie w języku obcym (np. pro forma, facture simulé, Vorfaktur) nie wystaracza do uznania, że rachunek nie podlega opłacie.

Do art. 74.

§ 113.

Umowa, mająca na celu zamianę papieru wartościowego, wymienionego w punkcie 1 art. 77, na papier, niewymieniony w powołanym przepisie (np. zamiana obligacyj państwowych na akcje, zamiana papieru wartościowego wylosowanego na niewylosowane odcinki papierów wartościowych tego samego lub innego rodzaju) podlega opłacie. Należy uiścić opłatę tylko jednokrotną, a mianowicie od nabycia papierów niewymienionych w punkcie 1 art. 77. Wartość tych ostatnich bierze się za podstawę wymiaru.

Do art. 78.

§ 114.

Punkt a) artykułu 78 stosuje się również do sprzedaży komisowej, względnie do kupna komisowego (art. 75, ustęp trzeci). Łączną wartość wszystkich zobowiązań osoby trzeciej z którą komisant zawiera umowę w imieniu własnem na rachunek komitenta, sprzedając jej papiery komitenta - względnie łączną wartość zobowiązań komisanta wobec osoby trzeciej, przyjętych na rachunek komitenta przy komisowem kupnie - bierze się. za podstawę wymiaru opłaty: zarówno od umowy miedzy komisantem a osobą trzecią (art. 75, ustęp pierwszy) jak od wykonania umowy komisowej (art. 75, ustęp trzeci).

Do art. 80.

§ 116.

Osoby, wykonywające czynności bankierskie, jeżeli zajmują się sprzedażą t kupnem papierów wartościowych, są obowiązane prowadzić rejestr według załączonego wzoru 9.

Do rejestru tego należy zapisywać wszelkie umowy, przy których osoba, prowadząca rejestr, jest obowiązana do uiszczenia opłaty stemplowej w myśl punktu 2 artykułu 80.

Zamianę papierów wartościowych na inne papiery wartościowe (art. 78, ustęp ostatni) należy zapisać do rejestru pod dwiema pozycjami; jedna z nich jest przeznaczona dla papierów wartościowych, które ma dostarczyć jeden z kontrahentów, druga dla tych, które ma dać wspólkontrahent. Łączność obu pozycyj należy zaznaczyć w kol. 11 rejestru. Jeżeli kontrakt zamiany zawarły bez udziału maklera dwie osoby, wykonywające czynności bankierskie, to każda z nich ma tę umowę zapisać do swego rejestru pod dwiema pozycjami. Kolumny 9 i 10 należy w każdym rejestrze wypełnić tylko przy pozycji, obejmującej papiery wartościowe, które mają być wydane drugiemu kontrahentowi.

Również należy utworzyć dwie pozycje, gdy przedmiotem tej samej umowy są papiery o stałem oprocentowaniu oraz papiery o niestałem oprocentowaniu.

Wypełnia się bądź tylko kolumnę 3 bądź tylko 4. Wypełnienie kolumny 4 nie jest konieczne, jeżeli nabywca nie wykonywa czynności bankierskich.

Wypełnia się bądź tylko kolumnę 6, bądź tylko 7 rejestru - według tego czy kurs giełdowy oznacza się co do sztuki czy co do jednostki wartości nominalnej.

Przy zamianie należy w kolumnie 11 podać, na podstawie jakich danych ustalono wartość, wymienioną w kolumnie 9.

§ 117. 29

Zapisanie do rejestru (§§ 43 i 116) ma nastąpić zasadniczo w części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym nastąpiło przyjęcie oferty.

Jeżeli kontrahent, który ma zapisać umowę do rejestru, był oferentem, to zapisanie ma nastąpić w części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym oferent otrzymał zawiadomienie o przyjęciu oferty, lub stwierdził w inny sposób, że oferta została przyjęta.

Gdy do rejestru ma być zapisane wykonanie umowy, zawartej między komisantem a komitentem (art. 75, ustęp trzeci), obowiązują zasady następujące:

a) jeżeli do uiszczenia opłaty jest obowiązany komisant, to ma wykonanie umowy zapisać do części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym przyjął ofertę osoby trzeciej, względnie w którym otrzymał zawiadomienie o przyjęciu swojej oferty przez osobę trzecią (lub stwierdził w inny sposób, że osoba trzecia ofertę przyjęła);

b) jeżeli do uiszczenia opłaty obowiązany jest komitent, to ma wykonanie umowy zapisać do części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym otrzymał zawiadomienie o zawarciu umowy z osobą trzecią.

§ 118.

Makler nie prowadzi rejestru opłat stemplowych. Ma natomiast uwidocznić kwotę opłaty stemplowej w księdze maklerskiej, w osobnej kolumnie. Do kolumny tej stosuje się przepisy o rejestrze oraz o uiszczaniu opłat, zawarte w §§ 43 - 45.

Co do umów o zamianę makler ma wymienić oddzielnie każdą z dwóch opłat, obliczonych w myśl ustępu ostatniego artykułu 78, podać co do każdej z nich wartość, którą przyjął za podstawę wymiaru, oraz wyjaśnić, według jakich danych wartość tę ustalił.

Gdy przedmiotem tej samej umowy są papiery o stałem oprocentowaniu oraz papiery o niestałem, oprocentowaniu, to makler ma wymienić oddzielnie opłatę, obliczoną co do jednego rodzaju papierów i oddzielnie co do rodzaju drugiego.

§ 119.

Osoba, wykonywająca czynności bankierskie, jak również makler przysięgły, mają co do każdego przypadku, który ma być zapisany do rejestru (§:§ 116 i 117), względnie do księgi maklerskiej (§ 118), wystawić zaświadczenie, w którem należy wymienić: imię i nazwisko (firmę) kontrahenta dla którego pismo jest przeznaczone, rodzaj papierów wartościowych, ilość sztuk względnie wartość nominalną (§ 116, ustęp przedostatni), cenę jednostkową i ogólną, pozycję rejestru, względnie księgi maklerskiej i kwotę opłaty stemplowej. Przy zamianie należy nadto wymienić dane, na podstawie których ustalono wartość.

Pismo ma być zaopatrzone w datę wystawienia i podpisane.

Wymienienie nazwiska (firmy) kontrahenta, dla którego pismo jest przeznaczone, nie jest konieczne, jeżeli wystawca wykonywa czynności bankierskie, drugi zaś kontrahent czynności tych nie wykonywa.

Osoba, wykonywająca czynności bankierskie, ma pismo o którem mowa, sporządzić w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz ma zatrzymać, drugi zaś wręczyć lub przesiać drugiemu kontrahentowi zaraz po zapisaniu do rejestru.

Makler ma sporządzić to pismo w trzech egzemplarzach. Jeden egzemplarz ma zatrzymać, dwa inne wręczyć (przesłać) obu kontrahentom, najpóźniej w ciągu 10 dni, po upływie miesiąca kalendarzowego, w którym umowę zawarto.

Egzemplarze zatrzymane (lub odpisy, przewidziane w ostatniem zdaniu niniejszego paragrafu) należy przechowywać - uporządkowane według dat wystawienia - przez lat pięć po upływie roku kalendarzowego, w którym odnośne dokumenty sporządzono,

Osoba, wykonywująca czynności bankierskie, ma przechowywać według zasad powyższych egzemplarz, otrzymany od drugiego kontrahenta lub od maklera.

Sporządzenie pisma, o którem mowa w ustępach poprzednich niniejszego paragrafu, nie jest potrzebne w razie wręczenia (przesłania) drugiemu kontrahentowi (obu kontrahentom) w terminie wskazanym wyżej {w ustępie czwartym, względnie piątym mniejszego paragrafu) karty umowy lub rachunku, o ile dokumenty te zawierają wszystkie dane wyżej wymienione. Osoba, wykonywająca czynności bankierskie, względnie makler, winni zatrzymać odpis karty urnowy lub rachunku.

Do art. 83.

§ 120.

Opłata od pisma, stwierdzającego umowę między wierzycielem a dłużnikiem o ustanowienie zastawu ruchomego dla wierzytelności już istniejącej, wynosi (stosownie do pierwszego ustępu art. 115) 0.3% od sumy wierzytelności - w razie udzielenia pożyczki pod zastaw towarów osobie, wykonywającej sprzedaż towarów tegoż rodzaju i z tego powodu podlegającej podatkowi przemysłowemu, lub ustawowo zwolnionej od tego podatku.

W innych przypadkach opłata wynosi (stosownie do drugiego ustępu art. 115) zasadniczo 0.5% od sumy wierzytelności. Od tej zasady zachodzą wyjątki w razie zastawienia papieru wartościowego przez osobę, nie zajmującą się zawodowo sprzedażą papierów wartościowych, wtedy bowiem za podstawę wymiaru bierze się nie sumę wierzytelności, lecz wartość zastawionego papieru (art. 8), a opłata wynosi:

gdy przedmiotem zastawu są papiery wartościowe o stałem oprocentowaniu (listy zastawne, obligacje fundowane, obligacje spółek akcyjnych) - z wyjątkiem wymienionych w ustępie ostatnim niniejszego paragrafu:

0,01 % - jeżeli zarówno wierzyciel jak i dłużnik wykonywają czynności bankierskie (art. 79. ustęp drugi);

0,05%; - jeżeli tylko jedna -ze stron (bądź wierzyciel bądź dłużnik) wykonywa czynności bankierskie (art. 79, ustęp pierwszy, punkt "b");

0,1 % - jeżeli ani wierzyciel ani dłużnik nie wykonywa czynności bankierskich (art. 79, ustęp trzeci).

Nawet w razie zastawienia papieru wartościowego przez osobę, nie zajmującą się zawodowo sprzedażą papierów wartościowych, ustala się opłatę w wysokości 0.5 T, od sumy wierzytelności, jeżeli kwota, w len sposób obliczona, wynosi mniej niż obliczona według zasad, podanych w ustępie poprzednim.

Nie podlegają opłacie pisma, stwierdzające oddanie w zastaw - przez osobę nie zajmującą się zawodowo sprzedażą papierów wartościowych - obligacyj Państwa Polskiego, listów zastawnych Państwowego Banku Rolnego, tymczasowych zobowiązań tego banku- do dostarczenia listów zastawnych, wylosowanych papierów wartościowych, płatnych kuponów od papierów wartościowych, oraz zagranicznych środków płatniczych,

Do art. 89.

§ 122. 30

Opłata, przewidziana w art. 92, należy się:

a) gdy przedsiębiorca okrętowy (względnie jego przedstawicielstwo albo pełnomocnik lub komisant) zawarł na obszarze Polski umową o przewiezienie statkiem morskim osoby, w Polsce zamieszkałej - bez względu na to, czy wydanie biletu okrętowego następuje w kraju, czy zagranicą;

b) gdy osoba, w Polsce zamieszkała, otrzymają na obszarze Polski bądź bilet okrętowy (względnie prepaid) bądź pismo, upoważniające do odbioru takiego biletu (prepaida), a przedsiębiorca okrętowy ma siedzibę w Polsce, lub działa tu przez swe przedstawicielstwo, albo przez pełnomocnika lub komisania; nie stanowi różnicy czy umowę o przewóz ZŁ« warto na obszarze Polski, czy zagranicą.

Przedsiębiorstwo żeglugi morskiej, mające siedzibę w Polsce, względnie działający w Polsce przedstawiciel, albo pełnomocnik, lub komisant zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi morskiej, ma prowadzić rejestr według załączonego wzoru 11.

Jeżeli przedsiębiorstwo żeglugi morskiej (polskie lub zagraniczne) posiada w Polsce centralę i zakłady filjalne, to rejestr ma prowadzić tylko centrala; rejestr taki ma obejmować również wszystkie te przypadki, w których zawarcie umowy o przewóz, względnie odstąpienie od niej za wzajemną zgodą stron (stornowanie; kolumna 9), nastąpiły za pośrednictwem zakładów filjalnych. Jeżeli zaś przedsiębiorstwo zagraniczne posiada w Polsce przedstawicieli (pełnomocników, komisantów), którzy nie pozostają w stałym stosunku z centralą, znajdującą się w Polsce. lecz korespondują wprost z centralą zagraniczną, to rejestr ma prowadzić każdy przedstawiciel względnie pełnomocnik lub komisant.

Nie zapisuje się do rejestru tych przypadków, W których nastąpiło stornowanie umowy, jeżeli przytem przedsiębiorstwo okrętowe zwróciło klientowi całą kwotę pobraną zaliczkowo. Jeżeli natomiast przedsiębiorstwo okrętowe przy stornowaniu umowy pewną kwotę zatrzymało, to przypadek taki należy do rejestru zapisać.

Rejestr prowadzi się zeszytami, z których każdy obejmuje jeden miesiąc.

Każdy zeszyt rejestru ma obejmować wszystkie te przypadki, w których w danym miesiącu nastąpił odjazd podróżnego (koi. 8 rejestru) oraz wszystkie W danym miesiącu dokonane stornowania z zatrzymaniem kwoty pobranej zaliczkowo lub jej części (koi. 9).

Należy wypełnić w każdym razie kolumny 1 - 4 Oraz 10 i 17. Kolumnę 5, względnie 6, oraz 8 tudzież 11 - 13 wypełnia się w razie odjazdu podróżnego. Kolumnę 7 wypełnia się, jeżeli nastąpiło udzielenie podróżnemu wizy przez Urząd Emigracyjny, a mianowicie nietylko w razie odjazdu podróżnego, lecz także w razie stornowania z potraceniem pewnej kwoty na rzecz przedsiębiorstwa. W tym ostatnim przypadku wypełnia się kolumny 9 i 14. Wypełnia się bądź kolumnę 7, bądź 8 i stosownie do tego kolumnę 9.

Do podstawy wymiaru (koi. 12 rejestru) nie wlicza się takich kwot, złożonych przez podróżnego przedsiębiorstwu okrętowemu, które służą na pokrycie danin publicznych np. amerykańskiego podatku pogłównego (Head Tax), należności za dezynfekcję przymusową.

Przerachowanie waluty obcej (koi. 15 i 16) ma nastąpić według najniższego kursu giełdy warszawskiej Z dnia bezpośrednio poprzedzającego odejście okrętu '(koi. 8) względnie stornowanie umowy (kol. 9).

Zapisanie do rejestru ma nastąpić najpóźniej w dniu następującym bezpośrednio po tym dniu, w którym prowadzący rejestr otrzymał wiadomość p odejściu okrętu, względnie stornowaniu.

Jeżeli w przypadku poszczególnym podróżny ma Odbyć podróż morską kilkoma statkami, to dla zastosowania postanowień niniejszego paragrafu, tyczących się daty odejścia statku, decydującym jest dzień odejścia pierwszego statku, na którym podróżny rozpoczyna podróż.

Uiszczenie opłat, zapisanych do jednego zeszytu rejestru, ma nastąpić w dwóch ratach, a mianowicie: 1) sumę opłat, zapisanych do rejestru za dany miesiąc w tymże miesiącu, należy uiścić do 10 dnia miesiąca następnego, 2) sumę opłat, zapisanych do rejestru za dany miesiąc w miesiącu następnym (z powodu otrzymania wiadomości o odejściu okrętu lub ostornowaniu - dopiero w ostatnim dniu miesiąca danego albo po upływie tego miesiąca) należy uiścić do 10 dnia drugiego miesiąca następującego po danym miesiącu (np. opłaty, które do rejestru za styczeń zapisano dopiero w lutym, należy uiścić do dnia 10 marca).

W deklaracji według wzoru 2 (§ 44) należy po wyrazie "od" wpisać wyrazy "biletów okrętowych (art. 92 ustawy o opłatach stemplowych); rata pierwsza" (względnie "druga") "za miesiąc .... 19.. r."

W rejestrze należy - stosownie do postanowień, zawartych w poprzednich dwóch ustępach niniejszego paragrafu - dokonywać podsumowania dwukrotnie i obok każdej sumy wymienić w kolumnie 18 datę uiszczenia oraz pozycję dziennika przychodu, prowadzonego przez kasę skarbową.

Rejestr za każdy miesiąc, uzupełniony w sposób, podany w ustępie poprzednim, należy złożyć urzędowi skarbowemu (§ 16) najpóźniej w dniu 10 drugiego miesiąca, następującego po tym miesiącu, którego rejestr dotyczy. Pozycje rejestru, tyczące się emigrantów, urząd skarbowy sprawdza przez porównanie z księgami i aktami urzędu emigracyjnego; przepis ten nie uchyla prawa urzędu emigracyjnego do badania pism i ksiąg przedsiębiorstwa okrętowego, w jego centrali i w zakładach filjalnych.

Do art. 93.

§ 123. 31

Kolejowy list przewozowy, za którym nadano dwa lub więcej przedmiotów, podlega opłacie jednokrotnej. Opłata wynosi:

1 zł. od każdego arkusza, jeżeli przesyłka jest na kolejach normalnotorowych co najmniej półwagonowa, a na kolejach wąskotorowych wagonowa.

Za przesyłkę półwagonową uważa się na kolejach normalnotorowych tę, której waga wynosi 5.000 kg., a za wagonową na kolejach wąskotorowych tę, której waga wynosi 3.000 kg. (p. 2 części II-ej, taryfy towarowej kolei normalnotorowych, stanowiącej załącznik do Nr. 112 Dz. U. R. P. z 1927 r. oraz p. 2 części II-ej taryfy towarowej kolei wąskotorowych, stanowiącej załącznik do Nr. 22 poz. 201 Dz. U. R. P. z 1928 r.).

Opłacie jednokrotnej podlega także list przewozowy, za którym nadano na kolei wąskotorowej przesyłkę wagonową, załadowaną do dwu lub więcej wagonów (Cz. I taryfy towarowej kolei wąskotorowych Nr . 22 poz. 201, Dz. U. R. P. z 1928 r. str. 6, punkt "e" odchyleń od art. 56 - w brzmieniu ustalonem w § 1, dziale A, rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 23 czerwca 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 65, poz. 602).

Opłacie w wysokości 10 gr., względnie 1 zł., podlega również każdy arkusz dodatkowy (§ 6 punkt 9d, regulaminu przewozu przesyłek towarowych na kolejach żelaznych załączonego do Nr. 89, poz. 783 Dz. U. R. P. z 1928 r. oraz art. 6, § 6 punkt "e" Konwencji Międzynarodowej, ogłoszonej w Nr. 73, poz. 667 Dz. U. R. P. z 1928 r.).

Wtórnik listu przewozowego (§ 8 punkty 6 i 7 powołanego regulaminu przewozu) nie podlega opłacie (art. 93, ustęp drugi).

Do dokumentów kolejowych, wręczanych kolei przez wysyłającego i podlegających opłacie, nie mających jednak charakteru listu przewozowego, należą: wykaz co do przesyłki czasopism (Dz. U. R. P. z 1925 r. Nr. 128, poz. 913, str. 1757, punkt 8), wykaz przesyłkowy na przewóz stały pieczywa (Część II taryfy towarowej kolei normalnotorowych - Dz. U. R. P. z 1927 r., Nr. 112, poz. 953, str. 14, punkt 62 lit. c) i list ekspresowy (Regulamin przewozu osób, bagażu i przesyłek ekspresowych, Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 89, poz. 783, § 52)

Do art. 94.

§ 124. 32

Opłatę od dokumentów przewozowych, wymienionych w art. 93, o ile te dokumenty tyczą się przesyłek kolejowych, ma uiścić przedsiębiorstwo kolejowe gotówką, bez urzędowego wymiaru. Przedsiębiorstwo to ma sumę opłat za każdy miesiąc kalendarzowy wnieść do kasy skarbowej najpóźniej w ciągu trzech miesięcy następnych (np. za styczeń do końca kwietnia), załączając deklarację według wzoru 2. Jako przypadające za dany miesiąc kalendarzowy uważa się:

od tych dokumentów przewozowych, sporządzonych zagranicą, na podstawie których nastąpiło w danym miesiącu wydanie przesyłki.

Przedsiębiorstwo kolejowe, które uzależnia przyjęcie lub wydanie przesyłki od uiszczenia opłaty do jego rąk (art. 94, zdanie ostatnie), ma stwierdzić uiszczenie opłaty na dokumencie przewozowym.

Wyjątek od" zasad powyższych stanowią bezpośrednie listy przewozowe na przesyłki do stacyj, położonych zagranica. Opłatę stemplową od takiego listu przewozowego ma uiścić nadawca, zapomocą znaczków stemplowych, naklejonych na liście przewozowym: znaczki te kasuje stacja nadawcza zapomocą pieczęci ekspedycyjnej (datownika).

Przepisy ustępu poprzedniego nie tyczą się bezpośrednich listów przewozowych na przesyłki do stacyj, położonych na obszarze Wolnego Miasta Gdańska.

§ 126.

Do podstawy wymiaru opłaty w wysokości 2'?, przewidzianej w art. 96, wlicza się nie tylko świadczenia, otrzymywane przez zakład ubezpieczeń na mocy istniejącego już stosunku ubezpieczeniowego lecz także wpłaty, dokonane tytułem zadatku i wogóle pozostające w związku z wnioskiem (ofertą) w przedmiocie zawarcia umowy ubezpieczenia.

Jako świadczenia na mocy istniejącego już stosunku ubezpieczeniowego wlicza się do podstawy wymiaru nie tylko składkę (premję), lecz także należności uboczne (z wyjątkiem wymienionych w punktach "c", "d", art. 96), jakoto: wpisowe, wpłaty na fundusz gwarancyjny, -na koszta administracji, na koszta badania lekarskiego zwrot porta i t. p. Zakłady ubezpieczeń wzajemnych mają wliczać do podstawy wymiaru również dopłaty, wniesione przez ubezpieczających celem pokrycia niedoboru.

§ 127.

Do podstawy wymiaru opłaty w wysokości \%, przewidzianej w art. 96, wlicza się nie tylko wypłaty tytułem sumy ubezpieczenia względnie renty, lecz także wszelkie inne świadczenia zakładu ubezpieczeń na rzecz ubezpieczających lub uposażonych, dokonywane na mocy stosunku ubezpieczeniowego (z wyjątkiem świadczeń wymienionych w punktach "a", "b" art. 96) np. sumy wykupu, rezerwy prerajowe, wypłacone na skutek rozwiązania umowy ubezpieczenia przed umówionym terminem, wypłacone udziały w zyskach (z wyjątkiem bonusu, wypłaconego przez nieakcyjny zakład ubezpieczeń wzajemnych).

O ile nie zachodzi przypadek, przewidziany w ustępie ostatnim art. 99, wlicza się każdą wypłatę do podstawy wymiaru opłaty za ten rok operacyjny, w którym wypłaty dokonano. W szczególności zadatek na poczet sumy ubezpieczenia ma być wciągnięty do sumy wypłat za ten rok operacyjny, w którym zadatek wypłacono.

§ 128.

Nawet w razie pisemnego stwierdzenia wpłaty lub wypłaty ma być uiszczona jedynie opłata, przewidziana w art. 96, a nie należy się opłata od pokwitowania (art. 136, ustęp trzeci). Tyczy się to również potwierdzenia odbioru kwot, wymienionych w punktach "a", "b", "c", "d" art. 96.

Dokumenty umowne, mające związek ze stosunkiem ubezpieczeniowym - stwierdzające zawarcie, przedłużenie, zmianę, lub rozwiązanie umowy ubezpieczenia (np. polisy, polisy dodatkowe, dokumenty w przedmiocie redukcji sumy ubezpieczenia) podlegają opłacie stemplowej tylko wówczas, gdy je sporządzono, lub uwierzytelniono sądownie lub notarialnie; opłatę należy w tych razach uiścić według zasad, podanych w art. 139 (niezależnie od opłaty, przewidzianej w art. 96).

Do art. 97.

§ 129. 33

Wpłaty i wypłaty, wymienione w art. 96, są wolne od opłat - jako dokonywane z tytułu ubezpieczenia przymusowego lub z tytułu ubezpieczenia dobrowolnego, zawartego z instytucją ubezpieczeń przymusowych, powołaną do życia przez ustawę (art. 97, punkt 1), w przypadkach następujących:

w zakresie ubezpieczenia na wypadek choroby - gdy są dokonywane na mocy ustawy z dnia 19 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 44, poz. 272), obowiązującej na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem górnośląskiej części województwa śląskiego (art. 103 powołanej ustawy oraz rozporządzenie z dnia 27 lipca 1920 r., Dz. U. R. P. Nr. 88, poz. 578) - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w art. 8 i 13 powołanej ustawy - albo na mocy §§ 165 - 536 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem. str. 509), obowiązującej w górnośląskiej części województwa śląskiego - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 176, 313 i 495 niem. ordynacji ubezpieczeniowej;

w zakresie ubezpieczenia od wypadków - gdy są dokonywane: a) na mocy ustaw austrjackich, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 148), a obowiązujących w myśl powołanej ustawy z r. 1924 na obszarze b. dzielnic austrjackiej i rosyjskiej - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w art. V i VI ustawy austrjackiej z dnia 20 lipca 1894 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 168), jak również w przypadku, gdy zrzeszenie przedsiębiorców, wymienione w § 58 ustawy austrjackiej z dnia 28 grudnia 1887 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 1 z 1888 r.) przyrzeka drogą umowy korzyści, przewyższające minimum ustawowe; b) na mocy §§ 537 - 1225 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem., str. 509), obowiązującej na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 550 - 552, 927 - 929, 1061 i 1064 niem. ordynacji ubezpieczeniowej; c) na mocy ustawy z dnia 8 listopada 1921 r. w przedmiocie zaopatrzenia pracowników polskich kolei państwowych w b zaborze austrjackim w razie nieszczęśliwych wypadków (Dz. U. R. P. z 1922 r. Nr. 2, poz. 5); d) na mocy ustawy z dnia 26 listopada 1925 r. w sprawie uzupełnienia odszkodowania osób dotkniętych skutkami nieszczęśliwych wypadków przy pracy w b. dzielnicy rosyjskiej lub na wychodźtwie w Rosji (Dz. U. R. P. Nr. 125, poz. 892);

w zakresie ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy oraz ubezpieczenia członków rodziny na wypadek śmierci ubezpieczonego:

na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - na mocy §§ 1226 - 1500 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem. str. 509) - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 1243, 1244 i 1472 - 1483 tej ordynacji; na mocy ustawy o bractwach górniczych (Zb. Ustaw pruskich z 1912 r., str. 137) - w szczególności w przypadkach, przewidzianych w §§ 13 i 17 tej ustawy oraz na mocy rozporządzenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 10 września 1920 r. w przedmiocie kasy emerytalnej robotników kolei żelaznych w b. dzielnicy pruskiej (Dz. Urz. Nr. 56, poz. 455);

§ 131.

Umowy ubezpieczenia, zwalniające od ubezpieczenia przymusowego (punkt 2 artykułu 97) są przewidziane: 1) w zakresie ubezpieczenia na wypadek choroby - w §§ 503 - 516 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z 1911 r., 2) w zakresie ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy oraz ubezpieczenia na rzecz wdów i sierot: a) dla obszaru b. dzielnicy austrjackiej - w §§ 64 i 65 ustawy austrjackiej z dn. 16 grudnia 1906 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 1 z 1907 r.) w brzmieniu, ustalonem ustawą z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 59 poz. 370), b) dla obszaru województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - w §§ 1360 - 1380 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z 1911 r. oraz w §§ 372 - 386 niemieckiej ustawy o ubezpieczeniu urzędników prywatnych z dn. 20 grudnia 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem. str. 989).

Wpłaty i wypłaty, dokonywane na mocy umów, zwalniających od ubezpieczenia przymusowego, nie podlegają opłacie nawet wówczas, gdy rozmiar ubezpieczenia umówionego przewyższa rozmiar ubezpieczenia przymusowego.

Do art. 98.

§ 134. 35

Zarówno zaliczki (punkt "a" art. 100), jako też resztę należności rocznej (punkt "b"), należy uiścić - w sposób, wskazany w § 44 niniejszego rozporządzenia - w tej kasie skarbowej, w której okręgu ma siedzibę centrala polskiego zakładu ubezpieczeń, względnie główne przedstawicielstwo zakładu zagranicznego (art. 69 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 stycznia 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 9, poz. 64).

Aż do zatwierdzenia rachunków rocznych za poprzedni rok operacyjny można uiścić zaliczkę (punkt "a" art. 100) tymczasowo w kwocie, równającej się dwunastej części całkowitej należności za rok przedostatni. Należy jednak w takim razie - w ciągu tygodnia po zatwierdzeniu rachunków za rok bezpośrednio poprzedzający - uiścić różnicę między sumą zaliczek, obliczonych ściśle według punktu "a" art. 100, a sumą uiszczoną faktycznie - jeżeli ta ostatnia jest niższa.

Zaraz po uiszczeniu zaliczki (punkt "a" artykułu 100), lub wyrównaniu zaliczek (ustęp drugi niniejszego paragrafu), lub reszty należności rocznej (punkt "b art. 100) ma zakład ubezpieczeń donieść o wpłacie urzędowi skarbowemu (§ 16) i wyjaśnić sposób obliczenia. Do doniesienia o uiszczeniu reszty należności rocznej należy załączyć sprawozdanie rachunkowe za odnośny rok operacyjny, a w wyjaśnieniu sposobu obliczenia należy powołać się na odpowiednie działy tego sprawozdania.

Zaliczka za dany miesiąc może być uiszczona do końca miesiąca następnego, jeżeli zakład ubezpieczeń oblicza zaliczki bądź według faktycznych obrotów za dany miesiąc bądź według wpłat i wypłat, należnych w danym miesiącu.

Do art. 101.

§ 135.

Jeżeli w przypadku zawarcia umowy o rentę dożywotnią obaj kontrahenci mają udział w nieruchomości, znajdującej się w Polsce - z tytułu dziedziczenia, zapisu, lub darowizny - i przytem kontrahent, nabywający prawo do renty daje drugiemu kontrahentowi - wzamian za rentę - swój udział w owej nieruchomości, to należy uiścić od wartości udziału w nieruchomości (wraz z przynależnościami), danego wzamian za rentę - 0,5% (art. 58, ustęp drugi), a od wartości rzeczy innego rodzaju, danych jednocześnie wzamian za rentę - 2%.

Do art. 102.

§ 140.

Pokwitowanie, którem spółdzielnia stwierdza wpłatę na udział, nie podlega opłacie stemplowej (art. 136, ustęp trzeci).

Oświadczenie (deklaracja) o przystąpieniu do spółdzielni oraz deklaracje co do dalszych udziałów (art. 17 ustawy o spółdzielniach - Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr. 111, poz. 733), jak również pismo, stwierdzające przyjęcie do spółdzielni (art. 20 ustawy o spółdzielniach), są zasadniczo wolne od opłaty stemplowej; podlegają opłacie tylko w przypadkach, przewidzianych w art. 139.

§ 141. 36

Na mocy ustępu trzeciego art. 103 (zdania pierwszego) oraz ustępu ostatniego tegoż artykułu - wolne są od opłaty stemplowej wpłaty na udziały w spółdzielni:

która, rozciągając działalność podstawową na osoby, nie będące jej członkami, przelewa do funduszu zasobowego (art. 56 ustawy o spółdzielniach) lub do funduszów, które według statutu nie podlegają podziałowi między członków (art. 81, ustęp trzeci, ustawy o spółdzielniach) kwoty, obliczone co do nieczłonków na tych samych zasadach, jakie posłużyły do ustalenia nadpłat i zwrotów, przyznanych członkom.

Za nadpłaty i zwroty uważa się sumy, przyznane członkom z zysku według podziału, dokonanego w myśl przepisu, zamieszczonego w statucie na mocy ustępu trzeciego art. 57 ustawy o spółdzielniach.

§ 142.

Na mocy postanowienia, zawartego w ustępie trzecim art. 103, w punkcie "a", nie uchylają uwolnienia od opłaty, np.: zakupywanie towarów przez spółdzielnię spożywców lub przez spółdzielnię, której zadaniem jest dostarczanie członkom surowców, narzędzi i t. p.; zakupywanie materiałów budowlanych pi zez spółdzielnię budowlaną; sprzedawanie towarów dostarczanych spółdzielni rolniczej, lub magazynowej przez jej członków, albo towarów, wytworzonych przez spółdzielnię przemysłowo-wytwórczą; przyjmowanie wkładów pieniężnych lub lokowa-* me w bankach funduszów zbędnych.

Na mocy punktu "b" tegoż ustępu trzeciego spółdzielnia nie traci uwolnienia np. na skutek zajmowania się sprzedażą obligów Państwa Polskiego, realizacji przekazów, wyjednywania pożyczek w bankach państwowych, wypłacania w imieniu tych banków sum pożyczkowych dłużnikom.

Do art. 104 ¹⁰).

§ 143.

Jeżeli spółdzielnie, należące do związku rewizyjnego, uiszczają opłaty, przewidziane w art. 103, za pośrednictwem związku, to Minister Skarbu może na wniosek związku rewizyjnego zwolnić go od obowiązku uiszczenia opłat za spółdzielnie, które nie dostarczyły związkowi odnośnych kwot w ciągu terminu im wyznaczonego. O ile związek skorzysta z takiego zezwolenia, winien złożyć władzy skarbowej wykaz spółdzielni opieszałych,

Jeżeli nie uiszczono opłaty, która należało uiścić za pośrednictwem związku rewizyjnego, to do uiszczenia podwyżki (art. 42 ustawy o opłatach stemplowych) są obowiązane: a) tylko związek rewizyjny, jeśli nie wskazał spółdzielni opieszałej, b) tylko spółdzielnia opieszała, jeżeli związek ją wskazał. Do zapłacenia zaś kwoty nieuiszczonej (art. 42 ustęp ostatni) jest obowiązaną tylko spółdzielnia.

Do art. 106.

§ 144.

Umowa, na mocy której spółka akcyjna lub komandytowo - akcyjna "kupuje" pewne przedmioty, a cenę kupna wypłaca swemi własnemi akcjami, nie jest kontraktem sprzedaży, lecz jest jednem. z postanowień kontraktu o zawiązanie spółki, względnie podlegają opłacie według rozdziału dziesiątego, ustalającem. że dany spólnik wnosi tytułem swego wkładu nie gotówkę, lecz przedmioty innego rodzaju |art. 6, ustęp pierwszy). Pismo zatem, stwierdzające umowę taką, - o ile ona ma za przed-miot nieruchomości lub prawa do ciał kopalnych - nie podlega opłacie według rozdziału dziesiątego, względnie jedenastego, lecz stosuje się do nie; art. 106.

O ile wkładem rzeczowym nie są ani nieruchomości, ani prawa do ciał kopalnych, lecz tworzą go przedmioty innego rodzaju, pismo, stwierdzające umowę o wniesienie wkładu rzeczowego, nie podlega opłacie, przewidzianej w art. 106.

Do art. 108.

§ 146. 37

Spółka zagraniczna ma wnieść podanie o wymierzenie opłaty, wymienionej w art. 109 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. (Dz.U.R.P. Nr 98, poz. 570), do Ministra Skarbu".

Wniesienie przez zagraniczną spółkę akcyjną lub komandytowo-akcyjną podania o zezwolenie na rozpoczęcie działalności na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (§ 2 rozporządzenia niniejszego) względnie o zezwolenie na powiększenie kapitału przeznaczonego do działalności na tymże obszarze (§ 7 tegoż rozporządzenia) nie zwalnia od obowiązku wniesienia podania, przewidzianego w ustępie poprzednim. Od obowiązku tego nie zwalnia także wniesienie podania o udzielenie koncesji na przewóz emigrantów, określonej w ustępie pierwszym art. 25 i w art. 27 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 pażdziernika 1927 r. o emigracji (Dz.U.R.P. Nr 89, poz. 799). Opłata, o której mowa, ma być uiszczona przed rozpoczęciem działalności na obszarze Rzeczypospolitej, względnie przed użyciem na tym obszarze powiększonego kapitału

§ 146a. 38

Pisma, wymienione w art. 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 listopada 1927 r. o popieraniu naftowego ruchu wiertniczego (Dz. U. R. P. Nr. 102, poz. 885), są wolne od opłat, przewidzianych w art. 102, 105, 106 i 109, w razie sporządzenia ich najpóźniej w dniu 24 listopada 1929 r.

Jeżeli spółka ma na celu prowadzenie kopalń naftowych, a nadto wykonywanie innych czynności zarobkowych, to przewidziane w art. 5 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej uwolnienie od opłat stemplowych, unormowanych w art. 102, 105 i 109, nie tyczy się tej części kapitału spółki, która jest przeznaczona do prowadzenia tych innych czynności, a uwolnienie od opłaty stemplowej, unormowanej w art. 106, tyczy się wkładów rzeczowych tylko o tyle, o ile obejmują te nieruchomości lub pola naftowe, na których mają być urządzone kopalnie naftowe. Strony obowiązane są podać organowi urzędowemu właściwemu do wymierzenia opłaty stemplowej (art. 17), jaka część kapitału spółki lub wkładów rzeczowych posiada warunki uwolnienia od opłaty stemplowej, wymienione w zdaniu poprzedniem.

W przypadkach, wymienionych w art. 5 powołanego rozporządzenia z 1927 r. opłata ma być wymierzona nawet wówczas, gdy według treści kontraktu spółki zachodzą warunki zupełnego uwolnienia od opłaty. Opłata wymierzona - a w przypadku, wymienionym w ustępie drugim niniejszego paragrafu, odpowiednia część opłaty - ulega odroczeniu do upływu dwóch lat i dwóch miesięcy od dnia sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę o zawiązanie spółki. Kwota odroczona ulega umorzeniu w razie przedstawienia urzędowi skarbowemu - przed upływem terminu odroczenia - świadectwa okręgowego urzędu górniczego, stwierdzającego, że przed upływem lat dwóch od sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę o zawiązanie spółki rozpoczęto prace wiertnicze. W razie nieprzedstawienia tego świadectwa spółka ma przed upływem terminu odroczenia uiścić kwotę odroczoną; nieuiszczenie opłaty w tym terminie spowoduje wymierzenie zapomocą nakazu płatniczego (art. 33, ustęp ostatni) kwoty należnej wraz z podwyżką w wysokości 5-krotnej (art. 42).

Notarjusz, mający siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austriacki oraz sekretarjat sądu, mającego siedzibę na obszarze na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, mają - w razie niepobrania lub tylko częściowego pobrania opłaty na mocy niniejszego paragrafu - przesłać urzędowi skarbowemu uwierzytelniony odpis pisma, co do którego opłata lub jej część ulega odroczeniu.

Do art. 110.

§ 147.

Celem uiszczenia opłaty stemplowej od zagranicznego papieru obiegowego należy wartość nominalną przeliczyć na złote: a) według najniższego kursu giełdowego z dnia poprzedzającego złożenie papieru urzędowi skarbowemu - jeżeli w siedzibie urzędu skarbowego znajduje się giełda; b) według najniższego kursu, notowanego na najbliższej terytorjalnie giełdzie polskiej w ostatnich trzech dniach przed złożeniem papieru urzędowi skarbowemu, jeżeli w siedzibie urzędu skarbowego giełdy niema, jak również gdy dana waluta nie była w dniu poprzedzającym notowana na giełdzie miejscowej.

Oplata ma być uiszczona znaczkami stemplowe-mi - jeżeli nie przewyższa 100 zł., a gotówką - gdy wynosi więcej niż 100 zł

Na papierze wartościowym urząd skarbowy nie umieszcza pieczęci wpływu (§ 34),

Znaczki stemplowe należy umieścić ile możności na pierwszej strony papieru obiegowego w ten sposób, aby nie zakrywały istotnych części tekstu. Jeżeli pierwsza stronica jest już zajęta przez dowody uiszczenia opłat stemplowych zagranicznych, to należy umieścić znaczki stemplowe na stronicy drugiej.

Do art. 111.

§ 148.

Pełnomocnictwo ogólne (generalne), upoważniające do zastępstwa we wszelkich sprawach lub w sprawach pewnej kategorji, podlega opłacie w wysokości 3 zł.

Odpis takiego pełnomocnictwa, zaświadczony bądź urzędownie, bądź przez mocodawcę, lub przez pełnomocnika, podlega zasadniczo równio* opłacie w wysokości 3 zł. Jeżeli jednak odpis taki. złożono w postępowaniu, należącem w pierwszej instancji do sądu powiatowego, względnie sądu pokoju, albo do sądu przemysłowego, lub kupieckiego, albo do urzędu rozjemczego do spraw najmu, to podlega opłacie w wysokości 1 zł,

Do art. 114.

§ 151.

Uiszczenie opłaty od pierwszego indosu na składowym dowodzie zestawniczym (warrancie) - o ile nie następuje "bezpośrednio" na mocy zezwolenia, udzielonego przez izbę skarbową zarządowi domu składowego (art. 25, ustęp trzeci), ma nastąpić przed umieszczeniem poświadczenia zarządu domu składowego (art. 31. ustęp drugi, rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 grudnia 1924 r, Dz. U. R. P. Nr. 114, poz. 1020), a mianowicie:

§ 152. 39

Oblig {skrypt dłużny, rewers), stwierdzający otrzymanie pożyczki od spółdzielni, należącej do związku rewizyjnego, której podstawowem zadaniem, statutowem jest udzielanie członkom pożyczek oraz przyjmowanie wkładów pieniężnych, podlega opłacie w wysokości 0.3% od sumy zobowiązania, jeżeli bądź w myśl statutu, bądź na mocy uchwały walnego zgromadzenia, obowiązującej w dniu podpisania obligu, suma najwyższego kredytu, jaki może być udzielony jednemu członkowi (art. 46, punkt 2 ustawy o spółdzielniach z dnia 29 października 1920 r., Dz. U. R. P. Nr. 111, poz. 733), nie przewyższa: a) co do związków samorządnych spółdzielni i innych zrzeszeń - 8.000 zł., b) co do innych członków - 1.200 zł.

§ 155. 40

Opłatę stemplową od wekslu uiszcza się, zasadniczo przez napisanie go na urzędowym blankiecie wekslowym.

Wypuszczone zostaną dwa rodzaje urzędowych blankietów wekslowych:

1) ze schematem umowy wekslowej, 2) bez tego schematu, a w każdym rodzaju 21 kategoryj wartości, a mianowicie:

gr.

dla

sumy

wekslowej,

nieprzewyższającej

zł.

ponad

zł.

100

200

300

zł.

300

400

500

600

700

800

900

1.000

2.000

3.000

4.000

5.000

6.000

7.000

8.000

9.000

10.000

19.000

20.000

Blankiety wekslowe są sporządzone z papieru, zaopatrzonego w znak wodny, przedstawiający: w blankietach czterech pierwszych kaiegoryj (groszowych) - plecionkę, złożoną z romboidów i sześcioboków, w blankietach pozostałych kategoryj (złotowych) - plecionkę, złożoną z rombów i sześcioboków; przytem w blankietach złotowych w każdym sześcioboku znajduje się orzeł państwowy.

Wymiar blankietów wekslowych wynosi 28 na 10,8 cm.

Blankiet wekslowy składa się z trzech części: z tekstu objaśniającego, z winiety oraz z przestrzeni, przeznaczonej na napisanie umowy wekslowej; część trzecia w blankietach wekslowych, wymienionych w ustępie drugim niniejszego paragrafu pod 1), zawiera wydrukowany schemat umowy wekslowej.

Tekst objaśniający znajduje się na lewym węższym brzegu blankietu i składa się z trzech zdań, umieszczonych równolegle do owego brzegu. Zdanie pierwsze brzmi: "Urzędowy blankiet wekslowy"; zdanie drugie: "Cena ......... gr.", względnie "......... zł.", lub ......... zł ......... gr."; zdanie trzecie: "Dla weksli, których suma nie przewyższa ......... zł.". Zdanie pierwsze i trzecie jest wykonane pismem angielskiem, zdanie drugie - kursywą.

Wymiar krańcowych punktów winiety wynosi 96,5 na 36 mm. Winieta składa się z trzech tarcz: górna i dolna są okrągłe, środkowa jest owalna. Tarcze: górna i środkowa posiadają tło ciemne, którego barwą jest właściwy kolor winiety (wymieniony w następnym ustępie niniejszego paragrafu); tarcza dolna posiada tło jasne, którego barwą jest kolor tła winiety, względnie - przy blankietach wartości od 20 gr. do 90 gr. - tło białe. W tarczy górnej jest umieszczony biały orzeł polski, wyłaniający się z ciemnego tła tarczy. W tarczy środkowej znajduje się biały napis, równoległy do węższych boków blankietów, wyłaniających się z tła; napis ten brzmi: "OPŁATA STEMPLOWA GR. ......... GR.", względnie "ZŁ. ......... ZŁ." lub "......... ZŁ. ......... GR.". W tarczy dolnej znajduje się napis, równoległy do szerszych boków blankietu, wykonany barwą, stanowiącą właściwy kolor winiety; napis ten brzmi: "......... GROSZY" względnie "......... ZŁOTE" lub "......... ZŁOTYCH" lub "1 ZŁOTY ......... GROSZY", lub "ZŁOTE ......... GROSZY". Wszystkie tarcze są ujęte w stylizowaną ornamentację z motywów roślinnych.

Na blankietach wartości od 20 gr. do 90 gr. włącznie winieta jest koloru granatowego. Na innych blankietach winieta jest dwukolorowa, a mianowicie: na blankietach wartości od 1 zł. 20 gr. do 2 zł. 70 gr. włącznie kolor właściwy winiety jest granatowy, a tło pomarańczowe; na innych blankietach kolor właściwy winiety jest czerwony, a tło zielone.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Schemat wekslu brzmi:

grafika

§ 156.

W razie użycia blankietu urzędowego, którego wartość jest niższa od opłaty, należącej się według sumy wekslowej, która ma być wpisana lub już została wpisana, należy uzupełnić blankiet urzędowy bądź drogą skasowania znaczków stemplowych przez urząd skarbowy, bądź przez uiszczenie w kasie skarbowej gotówką kwoty, wskazanej przez urząd skarbowy.

Również w razie wystawienia wekslu na blankiecie nieurzędowym, lub na zwykłym papierze należy uiścić opłatę przez skasowanie znaczków stemplowych lub przez uiszczenie w kasie skarbowej gotówką kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy.

Czy w przypadku poszczególnym ma nastąpić skasowanie znaczków stemplowych, czy uiszczenie gotówką, rozstrzyga się według zasad, podanych w § 35.

W razie przedstawienia urzędowi skarbowemu blankietu urzędowego, lub innego papieru celem uiszczenia opłaty od wekslu urząd skarbowy na przedstawionym mu papierze nie umieszcza pieczęci wpływu (§ 34).

§ 157. 41

Jeżeli w przypadku poszczególnym kwota, która ma być uiszczona tytułem opłaty stemplowej od wekslu (bądź opłata pełna, bądź reszta należności, po potrąceniu kwoty częściowej, uiszczone; poprzednio) nic przewyższa 100 zł., to skasowanie znaczków stemplowych może być dokonane również przez notariusza, przez Bank Gospodarstwa Krajowego, Pocztową Kasę Oszczędności, Państwowy Bank Rolny, Bank Polski oraz przez te banki prywatne i spółdzielnie, którym Minister Skarbu na to zezwolił.

Osoby powyższe mogą kasować; jedynie znaczki stemplowe, umieszczone na blankietach wekslowych (urzędowych albo nieurzędowych) oraz na pismach, zawierających co najmniej nazwę "weksel", ewentualnie inne jeszcze cechy wekslu (art. 1 i 99 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie wekslowem, Dz. U. R. P. Nr. 100 poz. 926); nie mogą więc kasować znaczków stemplowych, umieszczonych na zwykłym papierze wcale niezapisanym, lub zaopatrzonym jedynie w podpis. Mogą kasować znaczki stemplowe na wekslach tylko przed upływem terminu, oznaczonego w art. 123.

Znaczki stemplowe umieszcza się na odwrotnej stronie wekslu (względnie blankietu wekslowego), a mianowicie na węższym brzegu papieru; jeżeli jednak na odwrotnej stronie wekslu, wystawionego zagranicą, są już indosy, to należy umieścić znaczki stemplowe bezpośrednio poniżej ostatniego indosu - tak, aby między nim a znaczkami nie było odstępu.

Znaczki stemplowe kasuje się przez wypisanie na każdym znaczku daty skasowania oraz umieszczenie pieczęci urzędowej notarjusza, względnie pieczęci firmowej banku lub spółdzielni; pieczęć ma być tak wyraźna, aby dala się łatwo odczytać. Poniżej znaczków stemplowych należy umieścić następujące zaświadczenie: "Skasowano znaczki stemplowe za. zł. .... gr., słowami .... dnia ..... 19. r.". Zaświadczenie to ma być podpisane przez notarjusza, względnie przez tego funkcjonarjusza banku lub spółdzielni, który dokonał skasowania.

Spółdzielnia, należąca do związku rewizyjnego (art. 68 i 70 ustawy z dnia 29 października 1920 r. o spółdzielniach, Dz. U. R. P. Nr. 111 poz. 733) może- bez osobnego zezwolenia - kasować znaczki stemplowe na wekslach trasowanych, wystawionych przez spółdzielnię oraz na wekslach własnych, jeżeli te weksle (trasowane lub własne) «ą płatne na zlecenie spółdzielni lub na jej rzecz. Skasowanie znaczków stemplowych, umieszczonych na wekslu własnym, płatnym na zlecenie spółdzielni, należącej do związku rewizyjnego lub na jej rzecz, ma nastąpić w. dniu otrzymania wekslu przez spółdzielnię; pozatem spółdzielnia ma przestrzegać wszystkich postanowień, zawartych w poprzednich ustępach niniejszego paragrafu.

Uprawnienia, przyznane w ustępie poprzednim spółdzielniom, służą również komunalnym kasom oszczędności (rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 kwietnia 1927 r., Dz. U. R. P. Nr. 38, poz. 339) oraz gminnym kasom pożyczkowo-oszczędnościowym (rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r., Dz. U. R. P. Nr. 118, poz. 1069)

§ 158.

Dłużnikami wekslowymi (art. 46, ustęp drugi art. 101 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie wekslowem, Dz. U. R. P. Nr. 100 poz. 926), obowiązanymi w myśl art. 125 do uiszczenia opłaty od wekslu są:

a) akceptant wekslu trasowanego, w szczególności też akceptant przez wyręczenie (art. 24, 25 oraz 55 - 57 prawa wekslowego),

b) każdy indosant wekslu trasowanego lub własnego (art. 10 - 19 oraz 101 prawa wekslowego), poręczyciel (art. 29 - 31 oraz 101 prawa wekslowego).

Do art. 127 i 128.

§ 160.

W przypadku wspólności, nie wynikającej ani z dziedziczenia, ani z zapisu, ani z darowizny, ale opierającej się wyłącznie na innych tytułach (np. na kupnie, spółce), należy przedewszystkiem ustalić co do każdego uczestnika wartość brutto jego udziału (części idealnej):

a) w nieruchomościach, położonych w Polsce, b) w innego rodzaju przedmiotach (z wyjątkiem nieruchomości położonych zagranicą).

Następnie przez porównanie wartości części idealnej z wartością (brutto), części fizycznej, ustala się co do każdego uczestnika - osobno w zakresie nieruchomości i osobno w zakresie przedmiotów innego rodzaju - czy zachodzi nadwyżka (t. j. c/y uczestnik otrzymał na skutek działu więcej z majątku wspólnego niż miał przed działem), czy też przydzielona mu część fizyczna równa się części idealnej, lub jest od niej mniejsza. (Jest możliwe, że co do tego samego uczestnika działów okaże się nadwyżka w zakresie nieruchomości, a brak nadwyżki w przedmiotach innego rodzaju - lub odwrotnie).

Następnie sumuje się wszystkie ustalone w sposób powyższy nadwyżki w zakresie nieruchomości i od tej sumy wymierza się 4%. Od sumy zaś nadwyżek w zakresie przedmiotów innego rodzaju wymierza się \%.

Przykład:

Trzy osoby (A. B. C.) kupiły trzy budynki wraz z znajdującemi się w nich nieruchomościami za 300.000 zł., z czego na budynki przypada 240,000 zł., na ruchomości 60.000 zł. Budynki obciążone długami hipotecznemi w wysokości 90.000 zł., czysta wartość całego majątku, podlegającego działowi, wynosi żalem 210.000 zł.

Każdy z nabywców przyczynił się do, ceny kupna kwotą 70.000 zł. wobec czego wszystkie nabyte przedmioty należały do każdego z nich w jednej trzeciej części.

Następnie współwłaściciele dzielą się w ten sposób, że A otrzymuje jedną z nieruchomości, wartości 100.000 zł. (obciążoną długiem w wysokości 40.000 zł.). B drugą nieruchomość, wartości 90.000 zł. (dług 30.000 zł.), C trzecią - wartości 50.000 zł. (dług 20.000 zł.), prócz tego otrzymuje A niektóre ruchomości, których wartość wynosi 25.000 zł., B dalszą część ruchomości, które są warte 10,000 zł., C resztę - wartości 25,000 zł. (Przytem cenę wyrównania otrzymuje C od A gotówką 15,000 zł,).

Celem obliczenia opłaty stwierdzamy, że wartość brutto części idealnej, należącej do jednego z współwłaścicieli, wynosi: co do nieruchomości - 80.000 zł. (trzecia część z 240.000 zł.), co do ruchomości - 20.000 zł. (trzecia część z 60.000 zł.). Z tego wynika, że w zakresie nieruchomości otrzymali więcej, niż mieli: A o 20.000 zł. B o 10.000 zł.; w zakresie ruchomości zaś A i C - każdy o 5.000 zł. Nadwyżka wynosi zatem łącznie: w zakresie nieruchomości 30.000 zł., w zakresie ruchomości 10.000 zł.

Należy więc wymierzyć opłatę w wysokości 4% od 30.000 zł. t. j. 1.200 zł. i w wysokości 1 % od 10.000 zł. t. j. 100 zł., razem 1.300 zł,

§ 161.

Gdy wspólność wynikła częściowo z dziedziczenia, zapisu lub darowizny, a częściowo z innych tytułów, to ustala się nadwyżkę w sposób, wskazany w § 160. Opłatę wymierza się tylko od tej części nadwyżki, która odpowiada stosunkowi, w jakim wartość udziałów, nie wynikłych z dziedziczenia, zapisu lub darowizny (lecz opierających się na innych tytułach) pozostaje do wartości całego majątku, podlegającego działowi.

Przykład:

Cztery osoby (A. B. C. D.) kupiły wspólnie sześć nieruchomości, z których jedna znajduje się w Warszawie, druga w Lodzi, trzecia we Lwowie, czwarta w Krakowie, piąta w Poznaniu, szósta w Wilnie. Każda z tych osób złożyła ¹/₄ część ceny kupna, wobec czego owe nieruchomości należały do każdego ze współwłaścicieli w ¹/₄ części. Następnie zmarła osoba A, a spadek po niej przypadł w połowie jej dwóm synom E, F.).Potem E kupił od osoby B jej udział w owych sześciu nieruchomościach. Nakoniec współwłaściciele (C. D. E. F.) dzielą się w ten sposób, że C otrzymuje nieruchomości: łódzką i wileńską, E, lwowską, krakowską i poznańską, F warszawską; D otrzymuje spłatę w gotówce. Wartość poszczególnych nieruchomości jest w dniu sporządzania pisma, stwierdzającego umowę o dział, następująca: nieruchomości warszawskiej 500.000 zł., łódzkiej 400.000 zł., lwowskiej 300.000 zł., krakowskiej 200.000 zł., poznańskiej i wileńskiej po 100.000 zł. Wartość łączna wynosi zatem 1.600.000 zł., z czego C otrzymuje 500.000 zł., E 600.000 zł., F 500.000 zł. Z wartości łącznej w kwocie 1.600.000 zł. przypada 400.000 zł. na udziały, wynikające ze spadkobrania, reszta (1.200.000 zł.) na udziały; wynikające z kupna.

Celem obliczenia opłaty stwierdzamy:

a) co do osoby C - że wartość brutto jej udziału w majątku wspólnym wynosi 400.000 zł., że zatem na skutek otrzymania części fizycznej wartości 500.000 zł, ujawniła się nadwyżka w kwocie 100.000 zł.;

b) co do osoby E - że wartość brutto jej udziału wynosiła: z tytułu spadku połowę z 400,000 zł., a zatem 200,000 zł. i z tytułu kupna: 400.000 zł, razem 600.000 zł., że zatem-wobec otrzymania części fizycznej wartości również 600.000 zł. - nadwyżki niema;

c) co do osoby F - że wartość brutto jej udziału (opierającego się wyłącznie na spadkobraniu) wynosiła 200.000 zł., że zatem - na skutek otrzymania części fizycznej wartości 500.000 -zł., jest nadwyżka w kwocie 300.000 zł. Suma nadwyżek wynosi zatem 400.000 zł.

Ponieważ zaś - jak już stwierdziliśmy wyżej -* wartość udziałów, opierających się na kupnie, wynosi s;+ całości, przeto należy uiścić tytułem opłaty; 4% od 300.000 zł, t. j, 12.000 zł.

Do art. 137.

§ 162.

Na mocy punktu 14 artykułu 137 są wolne od opłaty: a) pokwitowania, tyczące się należności spółdzielni za towary, dostarczone lub dostarczyć się mające członkowi, albo należności członka za towary, sprzedane spółdzielni, lub jej oddane do komisowej sprzedaży (choćby członek był spółdzielnią), w szczególności znaczki, wydawane przez spółdzielnię celem kontroli zakupów członkowskich, jako też pokwitowanie w przedmiocie sumy wypłaconej przez spółdzielnię członkowi wzamian za towar jej zwrócony, b) pokwitowania, które spółdzielnia kredytowa wydaje członkom w przedmiocie całkowitej lub częściowej spłaty pożyczki, lub w przedmiocie uiszczenia odsetek.

Pokwitowania, wymienione w punkcie a), są wolne od opłaty tylko wówczas, gdy sprzedaż lub za-kupno towaru przez spółdzielnię mieści się w granicach jej działalności określonej statutem.

Do art. 141.

§ 163. 42

Przepis punktu 2 art. 141 tyczy się również: a) takich podań, wystosowanych do polskich urzędów konsularnych, które wniesiono nie do urzędu konsularnego bezpośrednio, lecz za pośrednictwem urzędu państwowego, mającego siedzibę w Polsce; b) do podań, złożonych w urzędzie konsularnym, a wystosowanych do urzędu państwowego, mającego siedzibę w Polsce. Podania takie podlegają opłatom konsularnym (§ 17 rozporządzenia ministerialnego z dnia 1 kwietnia 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 49, poz. 474 oraz ustęp 5 uwag do poz. 52 taryfy, załączonej do tegoż rozporządzenia). W przypadkach, wymienionych w punkcie a), stosuje się taryfę opłat konsularnych (a nie ustawę o opłatach stemplowych) do wszelkich podań, należących do zakresu działania urzędów konsularnych, a zatem nietylko wówczas, gdy petent (w napisie podania lub jego treści) wystąpił z wnioskiem, aby podanie zostało przesłane urzędowi konsularnemu, ale także wówczas, gdy urząd, mający siedzibę w Polsce, do którego podanie wniesiono, mimo braku takiego wniosku, odstąpił podanie właściwemu urzędowi konsularnemu.

W myśl punktu 13 art. 141 są wolne od opłaty podania w sprawach pożyczek państwowych.

Do art. 142.

§ 164. 43

W myśl punktu 1 są wolne od opłaty podania, wnoszone w postępowaniu, unormowanem ustawą z dnia 1 lipca 1926 r. o aktach (metrykach) urodzenia dzieci nieznanych rodziców na obszarze byłego zaboru rosyjskiego (Dz. U. R. P. Nr. 72, poz. 413).

W myśl punktu 9 (a mianowicie na mocy postanowienia, wyrażonego słowami: "w sprawach, tyczących się pomocy kredytowej dla osadników") są wolne od opłaty wszelkie podania w sprawie pomocy finansowej, udzielonej na podstawie działu VIII ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r., Nr. 1, poz. 1).

Załatwienie podania mimo nieuiszczenia lub niedostatecznego uiszczenia opłaty stemplowej, a mianowicie na tej podstawie, że uiszczenie opłaty nie jest możliwe bez dotkliwego uszczerbku majątkowego (art. 142, punkt 17), urząd, załatwiający podanie, winien umotywować zapomocą notatki na referacie załatwienia.

Do art. 149 i 151.

§ 165.

Celem uiszczenia opłaty od podania za-pomocą znaczków stemplowych należy na pierwszej stronicy, a w razie wniesienia w dwu lub więcej egzemplarzach: na pierwszej stronicy jednego egzemplarza, nakleić znaczki stemplowe, których wartość równa się sumie opłat, należących się od wszystkich egzemplarzy, tudzież od odpisów podania oraz od wszystkich załączników.

W razie uiszczenia opłaty gotówką w kasie skarbowej i wydania petentowi osobnego kwitu kasowego - kasa nie umieszcza już pokwitowania na samem podaniu,

§ 166.

Urzędnik biura podawczego winien w razie uiszczenia opłaty zapomocą znaczków stemplowych fart. 151, zdanie pierwsze) skasować te znaczki, jeżeli nie nasuwa się podejrzenie, iż je podrobiono lub przerobiono albo usunięto z nich oznaki skasowania poprzedniego, W celu skasowania należy albo a) na każdym znaczku stemplowym wycisnąć pieczęć urzędową w ten sposób, aby część pieczęci znajdowała się na znaczku, część zaś poza nim na papierze albo b) każdy znaczek stemplowy przekreślić na krzyż, bądź atramentem bądź zapomocą pieczątki (kasownika) w ten sposób, aby końce linij znajdowały się poza znaczkami, na papierze.

O ile przyjęcie podania lub otwarcie koperty, w które) ono się mieści, następuje poza biurem podawczem, kasuje znaczki stemplowe urzędnik, przyjmujący podanie lub otwierający kopertę; albo urzędnik, przezeń upoważniony.

Znaczki stemplowe, skasowane, w sposób podany w poprzednich dwóch ustępach, ulegają ponownemu skasowaniu zapomocą wypisania daty skasowania atramentem na znaczkach przez urzędnika, któremu poduczono załatwienie podania lub przez urzędnika przezeń upoważnionego - z wyłączeniem jednak urzędnika biura podawczego (ustęp pierwszy niniejszego paragrafu).

Oplata w kwocie 20 gr. za pokwitowanie z przyjęcia podania fart. 149) ma być uiszczona przez naklejenie znaczków stemplowych na tem pokwitowaniu i skasowanie ich w sposób, podany w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu,

§ 167.

Przy wniesieniu podania drogą telegraficzną (art. 151, ustęp drugi), urząd przyjmujący telegram uzupełnia tekst telegramu, umieszczając po podpisie nadawcy uwagę: "Stempel.. zł.",

Urząd przyjmujący telegram kasuje znaczki stemplowe odciskiem stempla kalendarzowego.

Urzędy, powołane do przyjmowania telegramów, nie odmawiają przyjęcia telegramów nieostemplowanych. Nie jest też ich rzeczą badać, czy poszczególne podanie telegraficzne podlega opłacie i w jakiej wysokości. Mają jednak przy telegramach, zawierających podania, wystosowane do urzędów państwowych, a niezaopatrzonych w znaczek stemplowy, zwrócić uwagę nadawcy, że podanie odnośne - jeśli podlega opłacie - nie będzie załatwione. O ileby nadawca mimo tej uwagi nie chciał zaopatrzyć telegramu w znaczek stemplowy, urząd przyjmujący telegram stwierdzi to, umieszczając po podpisie nadawcy uwagę: "Stempla odmówiono".

Uwagi, wymienione w ustępach pierwszym i trzecim niniejszego paragrafu, mają być telegrafowane na-równi z tekstem właściwym. Przy obliczaniu ilości wyrazów, celem ustalenia należności za telegram, wlicza się również wyrazy, z których składają się wspomniane uwagi.

Do art. 152.

§ 168. 44

Jeżeli od podania, wniesionego przez osobę, która ma zamieszkanie lub siedzibę na obszarze Polski, wcale nie uiszczono opłaty lub uiszczono ją n"-> 'ostatecznie, to należy - o ile § 170 nie postanawia inaczej - postąpić w sposób następujący:

Urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, umieszcza na niem uwagę "Kancelarja wezwie. ",.. do uiszczenia opłaty. zł. gr. (wzór 12) ".

Kancelarja sporządza wezwanie na druku w formie karty pocztowej, ułożonym według wzoru 12 i wysyła je pocztą, poczerń umieszcza poniżej polecenia uwagę: "Wysłano dnia .....".

Adresat winien przy odbiorze zawiadomienia uiścić pojedyńczą opłatę pocztową, przypadającą według taryfy za kartkę pocztową (§ 2 rozporządzenia Ministra Poczt i Telegrafów z dnia 17 sierpnia 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 702). Jeśliby odmówił uiszczenia, to poczta zwraca pismo jako niedoręczone urzędowi wysyłającemu, który ma pismo to przechować przy podaniu.

W razie dodatkowego uiszczenia opłaty kancelarja notuje na podaniu datę dostarczenia znaczków stemplowych lub nadesłania kwitu kasy skarbowej i kasuje znaczki stemplowe w sposób, wskazany w ustępie pierwszym § -u 166, względnie przykleja kwit kasowy do podania. Urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, kasuje znaczki stemplowe w sposób wskazany w ustępie przedostatnim § -u 166.

§ 169.

Zasadniczo nie należy przedsiębrać żadnych czynności urzędowych, zmierzających do załatwienia podania, zanim petent nie uczyni zadość wezwaniu w przedmiocie dodatkowego uiszczenia opłaty (§ 168). W przypadkach jednak, w których wstrzymanie załatwienia groziłoby niebezpieczeństwem niemożności załatwienia przychylnego, wolno wydać zarządzenie tymczasowe-oczywiście ż równoczesnem wystosowaniem zawiadomienia w myśl § 168.

Załatwienie tymczasowe mimo nieuiszczenia lub niedostatecznego uiszczenia opłaty urząd winien umotywować - zapomocą notatki, umieszczonej na referacie załatwienia.

§ 170. 45

Odpowiedź ostateczna na podanie (czyli właściwe załatwienie podania) może nastąpić zasadniczo tylko w razie uiszczenia opłaty. Od tej zasady zachodzą wyjątki:

a) jeżeli za załatwieniem mimo nieuiszczenia opłaty przemawiają względy publiczne lub wzgląd na poważny interes petenta;

b) jeżeli wniesienie podania stanowi czynność, dla

której jest ustanowiony termin prekluzyjny.

W przypadkach, wymienionych wyżej w-punktach § ), b), należy załatwienie mimo nieuiszczenia opłaty stemplowej umotywować zapomocą notatki na referacie załatwienia oraz umieścić na tymże referacie

uwagę: "Kancelarja wezwie ....... do uiszczenia opłaty ..... zł. ... gr. oraz kosztów doręczenia ..... gr. (wzór 13) ".

Kancelarja sporządza w dwóch egzemplarzach wezwanie na druku w formie kartki pocztowej, ułożonym według wzoru 13 i doręcza jeden z tych egzemplarzy za dowodem doręczenia. W przypadku doręczenia za pośrednictwem poczty należy wezwanie wysłać jako przesyłkę poleconą za zwrotnem poświadczeniem odbioru. Adresat winien przy odbiorze wezwania uiścić pojedynczą opłatę pocztową, przypadającą według taryfy za kartkę pocztową, za polecenie i za zwrotne poświadczenie odbioru. Jeżeliby odmówił uiszczenia opłat, poczta pomimo to wezwanie doręcza za pokwitowaniem na zwrotnem poświadczeniu odbioru i na pocztowym dowodzie odbioru, a nieuiszczoną opłatę pocztową ściąga w drodze administracyjnej. Po wysłaniu wezwania kancelaria, umieszcza na referacie załatwienia poniżej polecania, określonego w ustępie poprzednim, uwagę "Wysłano dnia.,..".

Drugie egzemplarze wezwań według wzoru 13 kancelarja przechowuje w osobnej okładce pod napisem "Podania nieostemplowane". Nadchodzące dowody doręczenia należy dołączać do odnośnych wezwań.

Po dostarczeniu przez petenta znaczków stemplowych, względnie kwitu kasy skarbowej, kancelarja postępuje w sposób, podany w § 168.

Jeżeli petent mimo upływu dwóch tygodni od doręczenia mu wezwania nie dostarczył znaczków stemplowych ani kwitu kasowego, kancelarja umieszcza na egzemplarzu wezwania, pozostałym w urzędzie, uwagę: "Opłaty do dnia...nie uiszczono", urząd skarbowy zarządza następnie przymusowe ściągnięcie opłaty wraz z karą za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r., Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721), którą oblicza się za czas od upływu czterech tygodni po doręczeniu wezwania.

§ 171. 46

Jeżeli wcale nie uiszczono opłaty od podania, wniesionego - bez pośrednictwa polskiego urzędu konsularnego - przez osobę, zamieszkałą zagranicą, lub uiszczono opłatę niedostatecznie, to podanie ma być mimo to załatwione, a odpowiedź na podanie ma być przesłana temu urzędowi konsularnemu Rzeczypospolitej Polskiej, w którego okręgu petent ma mieszkanie lub siedzibę; urząd, który załatwił podanie, podaje urzędowi konsularnemu kwotę, której nie uiszczono. Urząd konsularny doręcza odpowiedź petentowi za pobraniem opłaty konsularnej, przewidzianej w pozycji 60 (ustępie 1b) taryfy opłat konsularnych (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 49, poz. 474)"

Do art. 153.

§ 173.

Opłacie stemplowej w wysokości 1 zł., przewidzianej w punkcie b) artykułu 155, podlegają: 1) wyciągi i inne świadectwa z ksiąg metrykalnych, prowadzonych na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego (prócz opłaty stemplowej należy uiścić opłatę w myśl ustawy niemieckiej z dn. 6 lutego 1876 r., Dz. Pr. Rzeszy str. 23, względnie w myśl rozporządzenia, wydanego na mocy ustawy z dnia 22 listopada 1921 r., Dz. U. R. P. Nr. 101, poz. 721; 2) wyciągi i inne świadectwa z ksiąg metrykalnych, prowadzonych na pozostałym obszarze Państwa, jeżeli Państwo nie ponosi kosztów Utrzymania urzędu stanu cywilnego, wydającego świadectwo.

Do art. 156 (punktu 1).

§ 174.

Punkt 1 artykułu 156 tyczy się tylko tych przypadków, w których nadanie obywatelstwa zależy wyłącznie od uznania władzy (art. 8 i 9 ustawy z dn. 20 stycznia 1920 r. Dz. U. R. P. Nr. 7, poz. 44, oraz art. 14 rozporządzenia z dn. 7 czerwca 1920 r. Dz. U. R. P. Nr. 52, poz. 320).

Poświadczenie obywatelstwa polskiego, służącego pewnej osobie z mocy ustawy {art. 11 powołanego rozporządzenia z 1920 r.) podlega opłacie w wysokości 3 zł. przewidzianej w art. 154; poświadczenie takie jest wolne od opłaty, jeżeli tyczy się obywatelstwa nabytego drogą opcji, opartej na traktacie międzypaństwowym (punkt 1 artykułu 160 w związku Z punktem 16 artykułu 142),

Do art. 156 (punkt 5).

§ 175. 48

Koncesja na handel starzyzną (art. 8, punkt 10, rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowem, Dz. U. R. P. Nr. 53, poz. 468), jak również licencja na przemysł okrężny, udzielona osobie, która nie skończyła jeszcze 21 roku życia (art. 52, punkt 1 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej) podlegają opłacie w wysokości 3 zł.

Koncesja na przemysł gospodni (art. 8, punkt 6, powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej) podlega opłacie w wysokości 10 zł., jeżeli ma za przedmiot hotel, dom zajezdny lub pensjonat z ilością pokojów, wynoszącą nie więcej niż pięć.

Do art. 157

§ 177.

W razie uiszczenia opłaty zapomocą znaczków stemplowych urząd, wydający świadectwo, nakleja znaczki stemplowe na świadectwie i kasuje zapomocą pieczęci urzędowej.

Wyjątek stanowią świadectwa, wymienione W art. 156. Znaczki stemplowe, dostarczone do tych świadectw, mają być naklejone na właściwym akcie, pozostającym w urzędzie, który wydaje świadectwo; jeżeli urząd ten zapisuje świadectwa tego rodzaju do specjalnego rejestru, to znaczki stemplowe mogą być również umieszczane w tym rejestrze. Uiszczenie opłaty zapomocą znaczków stemplowych, umieszczonych na akcie lub w rejestrze, ma być poświadczone na świadectwie.

23 § 100 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

24 § 102 zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

25 § 106(a) dodany przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

26 § 106(b) dodany przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

27 § 106(c) dodany przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

28 § 107 zmieniony przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

29 § 117 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

30 § 122 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

31 § 123 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

32 § 124 zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

33 § 129 zmieniony przez § 1 pkt 21 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

34 § 130 skreślony przez § 1 pkt 22 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

35 § 134:

- zmieniony przez § 9 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

36 § 141 zmieniony przez § 1 pkt 24 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

37 § 146 zmieniony przez § 17 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1928 r. w sprawie warunków dopuszczenia zagranicznych spółek akcyjnych oraz komandytowo-akcyjnych do działalności na obszarze Rzeczypospolitej (Dz.U.28.103.919) z dniem 1 stycznia 1929 r.

38 § 146(a) dodany przez § 1 pkt 25 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

39 § 152 zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 30 września 1927 r. w sprawie zmiany przepisów, dotyczących ulg podatkowych dla instytucyj drobnego kredytu w dziedzinie niektórych danin publicznych (Dz.U.27.92.827) z dniem 25 października 1927 r.

40 § 155:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1927 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.27.10.84) z dniem 11 lutego 1927 r.

- zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1929 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.29.52.423) z dniem 18 lipca 1929 r.

41 § 157 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

42 § 163 zmieniony przez § 1 pkt 27 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

43 § 164 zmieniony przez § 1 pkt 28 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

44 § 168 zmieniony przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

45 § 170 zmieniony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

46 § 171 zmieniony przez § 1 pkt 31 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

47 § 172 zmieniony przez § 1 pkt 32 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

48 § 175:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1927 r. (Dz.U.28.4.29) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 stycznia 1928 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 34 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

49 § 175a dodany przez § 10 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

50 § 178 zmieniony przez § 1 pkt 33 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

Część 2 - POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE. - Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

Dz.U.1926.123.713

CZĘŚĆ DRUGA. POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.

CZĘŚĆ DRUGA.

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE.