Część 1 - Postanowienia ogólne. Do art. 3 - Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.123.713

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1930 r.

CZĘŚĆ  PIERWSZA.

Postanowienia ogólne.

Do art. 3 ¹).

§ 2. Jeżeli osoba, przedstawiająca sądowi, notarjuszowi lub innemu urzędowi państwowemu pismo, podlegające opłacie stemplowej, ale nieopłacone, usprawiedliwia nieuiszczenie tem, że przedstawione pismo jest wtóropisem, to celem usunięcia wątpliwości powinna udowodnić, że uiszczono opłatę od pisma pierwszego (art. 27 punkt 2 oraz art. 35, ustęp drugi; § 3).

To samo tyczy się odpisów i tłumaczeń, zaopatrzonych w zaświadczenie zgodności z pierwopisem przez osobę, która podpisała pierwopis (art. 3 punkt a) lub przedstawionych przez osobę, obowiązaną do uiszczenia opłaty od pierwopisu albo przez jej ustawowego zastępcę lub pełnomocnika (art. 3 punkt b) - jeżeli te odpisy lub tłumaczenia nie są zaopatrzone w dowód uiszczenia opłaty.

W razie nieudowodnienia: notarjusz, mający siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, postąpi w sposób wskazany w art. 27 (punkcie 2) i w art. 28 (ustępach: drugim i trzecim); notarjusz zaś, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, jak również sąd lub inny urząd państwowy (na całym obszarze Państwa) zawiadomi urząd skarbowy (art. 35 ustawy oraz § 75 niniejszego rozporządzenia). Urząd skarbowy wymierzy na podstawie takiego zawiadomienia opłatę od pisma pierwszego (art. 33 punkt 3) oraz - o ile zachodzą warunki, wymienione w art. 42 - podwyżkę stemplową.

Odroczenie płatności (art. 22 i 177) ma przy stosowaniu art. 3 znaczenie takie samo, jak uiszczenie opłaty.

§ 3. 1  Za dowód uiszczenia opłaty (§ 2) uważa się przedewszystkiem przedstawienie pierwopisu. Można też uiszczenie opłaty udowodnić w inny sposób np. zaświadczeniem notarjalnem, sądowem i t. p.

Celem uprzedniego zapewnienia sobie dowodu uiszczenia opłaty można też przedstawić urzędowi skarbowemu (§ 16) pismo pierwsze wraz z wtóropisami, względnie odpisami. Urząd skarbowy - jeżeli stwierdzi, że pismo pierwsze jest zaopatrzone w dowód uiszczenia opłaty oraz że opłatę uiszczono w należnej wysokości - umieści na każdym wtóropisie brąz na każdym odpisie odpowiednie poświadczenie. Wykonania powyższej czynności urzędowej można zażądać od urzędu skarbowego bądź zapomocą podania, bądź ustnie; podanie jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 26). Poświadczenie podlega zasadniczo opłacie stemplowej w wysokości 3 zł. (art. 154); opłata od poświadczenia nie może jednak wynosić więcej niż opłata od pierwopisu.

Do art. 4.

§ 4. Postanowienia ulgowe, zawarte w ustępie drugim art. 4 (w punkcie "a" lub w punkcie "b") stosuje się tylko pod warunkiem., że sporządzono pismo, stwierdzające pierwotny stosunek prawny i że oplata, należna od tego pisma została bądź uiszczona bądź odroczona na mocy art. 22 lub 177. Co do udowodnienia tego warunku obowiązują zasady, podane w §§ 2 i 3.

§ 5. Postanowienie, zawarte w art. 4 - w ustępie drugim, w punkcie b), - tyczy się w szczególności pism, stwierdzających: 1) zmianę terminu płatności długu (prolongacji pożyczki, resztującej ceny sprzedaży i t. p.), 2) obniżenie lub podwyższenie stopy procentowej, 3) zmianą miejsca, w którem zobowiązanie ma być wykonane.

Pisma wyżej wymienione - w razie istnienia warunków, określonych w § 4:

a) podlegają opłacie, przewidzianej w art. 139, gdy zostały sporządzone, albo uwierzytelnione sądownie lub notarjalnie, albo zgłoszone do rejestracji (art. 1531, prawa cywilnego rosyjskiego, tom X, cześć I Zb. pr. ces. ros. wyd. z 1914 r.; art. 146 i 147 rosyjskiej ustawy notarjalnej);

b) w innych wypadkach są wolne od opłaty,

§ 6. Do pisma, stwierdzającego umowę o przedłużenie stosunku prawnego, który gaśnie na skutek wpływu czasu - np. do przedłużenia umowy o wydobywanie ciał kopalnych (art. 64), umowy o dostawę (art. 66, punkt 1; art. 67, punkt 1), dzierżawy lub najmu (art. 88), umowy o świadczenie usług (art. 90), umowy składu (art. 95), - nie stosuje się art. 4. Pismo takie podlega opłacie według zasad, tyczących się umowy pierwotnej; wyjątek stanowi przedłużenie terminu trwania spółki; wówczas bowiem stosuje się art. 105 (ustęp przedostatni).

Do art. 8.

§ 7. Jeżeli papier wartościowy w ostatnich trzech dniach poprzedzających sporządzenie czynności prawne;, nie był notowany na żadnej giełdzie polskiej, to podatnik winien podać wartość papieru (art. 6, ustęp drugi, oraz art. 7 ustęp ostatni). Urząd skarbowy przyjmie jednak wartość w kwocie wyższej od podanej przez podatnika i wymierzy opłatę dodatkową (art. 33, punkt 3), jeżeli wartość wyższą stwierdza opinja izby handlowo-przemysłowej, przez urząd skarbowy zasięgnięta.

Opinja którejkolwiek izby handlowo-przemysłowej, mającej siedzibę w Polsce, przedstawiona przez podatnika a "stwierdzająca wartość z daty, która poprzedza dzień sporządzenia czynności prawnej na więcej jak na miesiąc, obowiązuje wszystkie organa urzędowe, powołane do ustalania wysokości opłat stemplowych (art. 17 i 33).

§ 8. Przepis art. 8 według którego wartość papierów wartościowych i walut zagranicznych oblicza się na podstawie kursu giełdowego z dnia, poprzedzającego sporządzenie czynności prawnej (względnie na podstawie kursu najniższego z trzech dni, poprzedzających sporządzenie czynności prawnej), stosuje się również do papierów wartościowych i walut wymienionych w pismach, sporządzonych zagranicą (art. 5). Data wprowadzenia pisma (względnie odpisu lub tłumaczenia) do Polski (art. 21) nie ma znaczenia przy obliczeniu wartości.

Do art. 9.

§ 9. Jeżeli rozmiar świadczenia, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być przy sporządzeniu pisma oznaczony za cały czas trwania zobowiązania, ale jest oznaczony za jednostkę czasu (rok, miesiąc t. p.). to nie stosuje się art. 9, lecz ma zastosowanie art. 10.

Do art. 10.

§ 10. Jeżeli przy długu rentowym (art. 10, ustęp

przedostatni) suma wykupu (§ 1199, ustęp drugi, kodeksu cywilnego niemieckiego) jest wyższa od kwoty, obliczonej według ustępów pierwszego i drugiego artykułu 10, to za podstawę wymiaru bierze się sumę wykupu (jako wartość podaną przez podatnika; art. 6, ustęp drugi).

Do art. 11.

§ 11. Postanowienie artykułu 11, powołujące ustęp drugi artykułu 9, stosuje się do przypadków, w których znana jest najniższa ilość świadczenia, przy* padająca za jeden rok. W takim razie podatnik może żądać, aby opłatę tymczasową pobrano narazie od iloczynu wynikającego z pomnożenia minimum rocznego przez 5.

Jeżeliby jednak w ciągu pewnego roku wykona-* no więcej, niż umówione minimum roczne, to podatnik ma po upływie tego roku (w terminie, ustalonym przez urząd skarbowy w mysi art. 22) zapłacić odpowiednią, kwotę, uzupełniającą opłatę tymczasową.

Po upływie pierwszego pięciolecia należy uiścić - w terminie, ustalonym przez urząd skarbom wy - drugą ratę opłaty tymczasowej - i t. d.

Do art. 12.

§ 12. Normy o szacunku prawnym, przewidziane w ustępie pierwszym artykułu 12, zostaną wydane osobnem rozporządzeniem.

Stosowanie przepisów, zawartych w pierwszem zdaniu ustępu trzeciego oraz w ustępie ostatnim, nie jest uzależnione od wydania rzeczonych norm.

§ 13. Punkt 4 ustępu ostatniego artykułu 12 nie tyczy się prawa, wynikającego z umowy przygotowawczej (art. 134) lub z oferty.

Jeżeli więc właściciel nieruchomości (A) zawarł z osobą B umowę przygotowawczą, w której zobowiązał się sprzedać swą nieruchomość w przyszłości osobie B i następnie B sprzedaje osobie C swoje prawo, wynikające z umowy przygotowawczej, to umowa między B i C podlega - jako umowa o sprzedaż rzeczy ruchomej - opłacie w wysokości 1 % (art. 53, punkt 3 i art. 66, punkt 1).

Również gdy właściciel nieruchomości (A) złożył osobie B wiążącą go do pewnego terminu ofertę w przedmiocie sprzedaży nieruchomości i następnie B sprzedaje osobie C swoje prawo, wynikające z oferty, to sprzedaż ta podlega opłacie w wysokości \%.

§ 14. Znaczenie punktu 5 ustępu ostatniego art. 12 wyjaśnią następujące przykłady;

1) Cały spadek, obejmujący między innemi nieruchomość, przeszedł na jednego spadkobiercę, ustawowego lub testamentowego (w zakresie kodeksu cywilnego francuskiego: na jednego legatarjusza ogólnego). Następnie spadkobierca (legatarjusz ogólny) sprzedaje nieruchomość spadkową.

Od tej sprzedaży należy się opłata w wysokości 4% (art. 52, punkt 1 i art. 58).

2) Spadkodawca testamentem zapisał (legował) komuś pewną oznaczoną nieruchomość oraz pewne oznaczone ruchomości. Następnie zapisobierca (legatarjusz) sprzedaje ową nieruchomość.

Również od tej sprzedaży należy uiścić opłatę w wysokości 4.% (art. 52, punkt 1 i art. 58).

3) Spadek składa się z trzech nieruchomości, których wartość ogólna wynosi 200,000 zł. oraz z rzeczy ruchomych wartości 100.000 zł. Spadek ten przeszedł na cztery osoby jako na spadkobierców ustawowych. Następnie jeden z tych spadkobierców, którego udział w spadku wynosi ¹/₄, sprzedaje cały swój udział osobie, która nie należy do współspadkobierców.

Umowa sprzedaży zostaje zawarta przed dokonaniem działu majątku spadkowego; przedmiotem sprzedaży jest zatem ¹/₄ idealna część.

Od tej sprzedaży należy uiścić: opłatę w wysokości 4% od 50.000 zł, t. j. od czwartej części wartości rzeczy nieruchomych (art. 52, punkt 1 i art. 53) oraz w wysokości 1% od 25.000 zł. t. j. od czwartej części wartości rzeczy ruchomych (art. 66, punkt 1).

Przy wszystkich trzech przykładach jest bez znaczenia, czy w chwili zawarcia umowy sprzedaży jest jeszcze spadkodawca zapisany w księdze wieczystej (art. 165) jako właściciel lub czy w księdze tej uwidoczniono już przejście na spadkobierców.

Również jest bez znaczenia: a) na obszarze obowiązywania prawa cywilnego rosyjskiego (tom X cz. i Zb. pr. ces. ros.) - czy sprzedaż nastąpiła po zatwierdzeniu spadkobrania z prawa (art. 1408 ros. ustawy postępowania sądowego cywilnego) względnie po zatwierdzeniu testamentu fart. 1060 - 1066¹⁴, prawa cywilnego rosyjskiego), czy przed niem; b) na obszarze obowiązywania kodeksu cywilnego austrjackiego - czy sprzedaż nastąpiła po wydaniu dekretu dziedzictwa (§ 174 ces. patentu o postępowaniu niespornem z dnia 9 sierpnia 1854 r. austr. Dz. P. P. Nr. 208), czy przedtem; c) na obszarze obowiązywania kodeksu cywilnego niemieckiego - czy sprzedawca posiada poświadczenie dziedziczenia (§ 2353 powołanego kodeksu), czy go jeszcze nie otrzymał.

Do art. 13.

§ 15. Art. 13 stosuje się również, gdy pismo tyczy się dwu lub więcej przedmiotów, z których jedne podlegają opłacie, inne są wolne od opłaty.

Do art. 17 i 18.

a) Urzędy skarbowe.

§ 16. 2  "Ilekroć w ustawie o opłatach stemplowych lub w rozporządzeniu niniejszem jest mowa o "urzędzie skarbowym", są do wykonywania odnośnych czynności powołane: urzędy opłat stemplowych w Bydgoszczy, Katowicach, Krakowie, Lwowie, Łodzi, Poznaniu, Warszawie i Wilnie, urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych dla miast: Brześcia n/B., Grodna, Grudziądza i Włocławka, I-e urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych dla miast: Białegostoku, Częstochowy, Lublina i Równego, I-e urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych w Drohobyczu, Łucku, Przemyślu i Stanisławowie, urząd skarbowy podatków i opłat skarbowych dla gmin powiatu warszawskiego, położonych po lewej stronie Wisły, oraz urzędy skarbowe podatków i opłat skarbowych, mające siedzibę poza wymienionemi 20 miastami z wyjątkiem urzędu skarbowego podatków i opłat skarbowych w Pucku.

Terytorjalny zakres działania urzędu opłat stemplowych w Katowicach obejmuje miasto Katowice oraz tę część powiatu katowickiego, która znajduje się poza terytorjalnym zakresem działania urzędów skarbowych w Mysłowicach i Siemianowicach.

Terytorjalny zakres działania urzędu opłat stemplowych w Warszawie obejmuje miasto Warszawę. Terytorjalny zakres działania "Urzędu Skarbowego Podatków i Opłat Skarbowych dla gmin powiatu warszawskiego, położonych po lewej stronie Wisły" obejmuje powiat warszawski.

Terytorjalny zakres działania innych urzędów opłat stemplowych, jak również wymienionych wyżej urzędów skarbowych podatków i opłat skarbowych, mających siedzibę w Białymstoku, Brześciu n/B., Częstochowie, Drohobyczu, Grodnie, Grudziądzu, Lublinie, Łucku, Przemyślu, Równem, Stanisławowie i Włocławku, obejmuje obszar miasta, w którem dany urząd ma siedzibę, a nadto terytorjalny zakres działania starostwa powiatowego, które ma siedzibę w temże mieście.

Terytorjalny zakres działania urzędu skarbowego podatków i opłat skarbowych w Wejherowie obejmuje cały powiat morski.

Urzędy, które w myśl poprzednich ustępów niniejszego paragrafu załatwiają sprawy z zakresu opłat stemplowych, są też powołane do załatwiania spraw z zakresu opodatkowania spadków i darowizn. Urzędy powołane do załatwiania spraw z zakresu opłat stemplowych, o ile mają siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, są powołane również do załatwiania spraw z zakresu należytości sądowych.

b) Sposób uiszczenia opłat stemplowych.

§ 17. Opłatę stemplową bez względu na jej wysokość należy uiścić gotówką:

a) w razie wymierzenia przez notarjusza mającego siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki (art. 27, 28 i 161) albo

b) przez kancelarję sądową (art. 30 i 31);

c) w razie wymierzenia przez urząd skarbowy (§ 16) zapomocą nakazu płatniczego (art. 33, punkty 2 i 3);

d) gdy świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma i nie jest też znana najniższa ilość świadczenia ani też nie zostaje wypłacona zaliczka (art. 9, ustęp pierwszy, oraz art. 22);

e) o ile chodzi o drugą i każdą następną ratę opłaty w przypadkach, w których przy wartości nieokreślonej (punkt d niniejszego paragrafu) obliczono pierwszą ratę według ilości najniższej lub według zaliczki (art. 9, ustęp drugi), jak również w przypadkach, w których ustalenie podstawy wymiaru następuje co pięć lat (art. 10, punkt e oraz art. 11);

f) od aktu wywłaszczenia, jeżeli suma odszkodowania została ustalona orzeczeniem sądu lub władzy administracyjnej (art. 61);

g) od karty umowy, sporządzonej przez maklera przysięgłego, a tyczące) się tranzakcji giełdowej, zawartej na giełdzie towarowe; (art. 67, ustąp ostatni; art. 71, ustęp trzeci; art. 25);

h) od licytacji, dokonanej przez przedsiębiorcę, zawodowo zajmującego się licytacjami (art. 71, ustępy: drugi i trzeci; art. 25);

i) od obrotu papierów wartościowych (art. 75, 76, 78 i 79), o ile do uiszczenia jest obowiązany makler przysięgły lub osoba, wykonywająca czynności bankierskie (art. 80, ustęp trzeci; art. 25);

j) od umowy d najem skrzynki depozytowej (art. 89 i 25);

k) od biletów lub innego dokumentu, uprawniającego do jazdy statkiem morskim (art. 92 i 25);

l) od wpłat i wypłat z tytułu stosunków ubezpieczeniowych (art. 96, 100 i 25);

m) od uchwały o powiększeniu kapitału zakładowego spółki akcyjne j lub komandytowo-akcyjnej (art. 102, ustęp przedostatni):

n) od wpłat na udziały, dokonanych przez członków spółdzielni (art. 103 i 25);

o) od obligacyj, wypuszczonych w Polsce (art. 114, ustęp drugi; art. 25);

p) w przypadkach, w których władza skarbowa zezwoliła na uiszczanie opłat stemplowych gotówką (art. 25, ustęp trzeci; art. 116, ustęp drugi),

§ 18. Poza przypadkami, wymienionemi w § 17, Uiszcza się opłatę w sposób następujący:

a) w razie wymierzenia przez sądowy organ wykonawczy (komornika; art. 30 i 31) - przez złożenie do rąk tego organu bądź gotówki bądź znaczków stemplowych;

b) od kolejowych dokumentów przewozowych - gotówką lub znaczkami stemplowemi, według zasad, podanych w § 124;

c) od zagranicznych papierów obiegowych (art. 110 i 114) - znaczkami stemplowemi lub gotówką według zasad, podanych w §§ 147 i 149;

d) od pierwszego indosu na składowym dowodzie zastawniczym (warrancie; art. 115, ustęp ostatni) - znaczkami stemplowemi lub gotówką, według zasad, podanych w § 151;

e) od weksli - przez użycie blankietu urzędowego, względnie też zapomocą znaczków stemplowych lub gotówką, według zasad, podanych w §§ 155 - 157;

f) opłaty od podań i świadectw - bez względu na wysokość - bądź znaczkami stemplowemi bądź gotówką (art. 151 i 161);

g) ³  wszystkie inne opłaty mają być uiszczone znaczkami stemplowemi - gdy nie przewyższają 50 zł. Wyższe niż 50 zł., lecz nie przewyższające 100 zł., mogą być uiszczone bądź znaczkami stemplowemi bądź gotówką; przewyższające 100 zł. tylko gotówką. Celem stwierdzenia czy opłata przewyższa 50 zł., względnie 100 zł., oblicza się kwotę., należną według ustawy o opłatach stemplowych, nie doliczając dodatku 10%-owego, ustanowionego rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 10 grudnia 1926 r. (Dz. U. R. P. № 121, poz. 697).

§ 19. Jeżeli w przypadku, wyplenionym w punkcie "g" §-u 18, opłata ma być uiszczona znaczkami stemplowemi, lub zostaje uiszczona w ten sposób na skutek wyboru, dokonanego przez podatnika, to zasadniczo podatnik może bądź sam skasować znaczki stemplowe (kasowanie prywatne; art. 23, punkt a; § 33) bądź żądać skasowania urzędowego.

Celem skasowania urzędowego należy pismo przedstawić urzędowi skarbowemu (§ 16; art. 23, punkt "b" ot aż art. 29). Skasowania urzędowego mogą dokonać notariusze w przypadkach następujących: na całym obszarze Państwa - co do weksli (art. 124), przekazów, wystawionych w Polsce, a przenośnych zapomocą indosu (art. 127, ustęp pierwszy) oraz czeków (art. 128, ustąp pierwszy), notarjusze zaś mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austriacki, nadto - co do aktów notarjalnych (nie wyłączając dokumentów prywatnych, którym nadano formę aktu notarialnego) oraz tych pism, na których notarjusz uwierzytelnia podpis lub znak ręczny (art. 29, ustęp ostatni),

O ile zaś w przypadku, wymienionym w punkcie «S" § "u 18, oplata ma być uiszczona gotówką lub zostaje uiszczona gotówką na skutek wyboru, dokonanego przez podatnika, to zasadniczo podatnik może bądź wnieść do kasy skarbowej sumę, którą sam obliczył (art. 24, punkt a oraz § 38) bądź przedstawić pismo urzędowi skarbowemu (§ 16) celem dokonania wymiaru urzędowego (art. 24, punkt b oraz § 37).

Od zasad powyższych zachodzą następujące wyjątki:

1) Podatnik winien obliczyć opłatę sam (a zatem nie może przedstawić pisma urzędowi skarbowemu celem dokonania wymiaru urzędowego), gdy chodzi o opłatę:

a) od pisma, wydanego z księgi grzbietowej (§§ 46 i 47);

b) od pełnomocnictwa (art. 111, ustęp przedostatni);

c) od pisma, stwierdzającego przyjęcie pieniędzy na oprocentowanie przez przedsiębiorstwo, trudniące się czynnościami bankierskiemi (art. 118);

d) od wyciągu z rachunku bieżącego (art. 119);

e) od przekazu, który nie może być przeniesiony zapomocą indosu oraz od przekazu przenośnego zapomocą indosu, a wystawionego zagranicą (art. 127, zdanie ostatnie);

f) od zlecenia wypłaty, która ma być wykonana przez samego wystawcę lub przez inny oddział przedsiębiorstwa wystawcy (art. 128, zdanie ostatnie);

g) od pokwitowana (art. 138).

2) Podatnik winien przedstawić pismo urzędowi skarbowemu celem dokonania wymiaru urzędowego (a zatem nie może obliczyć opłaty sam), gdy chodzi o opłatę: a) od orzeczenia sądu polubownego (art. 60 oraz art. 132, ustęp ostatni), b) od zagranicznych papierów wartościowych (art. 110; art. 114, ustęp przedostatni).

c) Znaki stemplowe.

§ 19a. 4  Celem uiszczenia opłaty za pomocą znaków stemplowych należy użyć znaczków stemplowych, względnie urzędowego blankietu wekslowego, których wartość nominalna równa się kwocie, należnej według ustawy o opłatach stemplowych, bez dodatku 10%-owego.

§ 20²). Istnieje 12 kategoryj znaczków stemplowych, a mianowicie: za złotych 50, 20, 10, 5, 3, 2 i 1 oraz -a groszy: 50, 40, 30, 20 i 10.

Znaczki stemplowe za złotych: 50, 20 i 10 są sporządzane według następującego wzoru: w ramce o wymiarze 20X25 mm. znajduje się pośrodku medaljon z orłem polskim, umieszczonym na tle z poziomych lin i; równoległych; orzeł jest obramowany wieńcem z liści laurowych. Dokoła wieńca są rozmieszczone: w narożach - cztery maić okrągłe tarcze, zawierające liczby - które wyłaniają się z tła i wskazują wartość znaczka - a po bokach słowo "ZŁOTYCH" umieszczone czterokrotnie na rozwiniętych wstęgach. U dołu znajduje się rozwinięta wstęga z napisem "OPŁATA STEMPLOWA".

Podłożem, rysunku, wyżej opisanego (właściwego znaku stemplowego) jest siatka, która wychodzi poza ramy właściwego znaku stemplowego i otacza go ze wszystkich stron. Zarówno właściwy znak stemplowy jak otaczające go części siatki są pokryte pionowemi linjami równoległemi.

Znaczki stemplowe za złotych: 50, 20 i 10 są trójkolorowe.

Na wszystkich tych znaczkach pionowe linje równolegle są koloru czarnego; dalsze dwa kolory są następujące:

Kategorja wartości	Kolor właściwego znaku stemplowego	Kolor siatki
50 zł.	fioletowy	szaro-oliwkowy
20 zł.	zielony	szaro-oliwkowy
10 zł.	czerwony	szaro-fioletowy

Znaczki stemplowe za złotych: 5, 3, 2 i 1 oraz wszystkie znaczki groszowe są sporządzone według następującego wzoru: w ramce o wymiarze 20X25 mm., złożonej z kolumienek w stylu renesansowym, znajduje się pośrodku medaljon z godłem Państwa (orłem białym). Medaljon przedstawia tarczę owalną, otoczoną ramką w stylu renesansowym, ozdobioną u podstawy gałązkami laurowemu W każdem narożu nad medaljonem jest umieszczona mała okrągła tarcza, zawierająca liczbę, względnie liczby, które wyłaniają się z tła j wskazują wartość znaczka. Wiedzy temi dwiema tarczami znajduje się napis "ZŁOTYCH" względnie "ZŁOTE" lub "ZŁOTY", lub "GROSZY". Pod medalionem znajduje się rozwinięta wstęga z napisem "OPŁATA STEMPLOWA".

Przy wszystkich znaczkach, wymienionych w ustępie poprzednim, z wyjątkiem znaczków za 20 gr. i 10 gr. podłożem rysunku wyżej opisanego (właściwego znaku stemplowego) jest siatka, która wychodzi poza ramy właściwego znaku stemplowego i otacza go ze wszystkich stron.

Znaczki za 20 gr. i za 10 gr. są jednokolorowe, a mianowicie: 20-groszowe są w kolorze zielonym, a 10-groszowe w kolorze pomarańczowym.

Inne kategorie, wymienione w ustępie piątym niniejszego paragrafu, są dwukolorowe; kolory są następujące:

Kategorja wartości	Kolor właściwego znaku stemplowego	Kolor siatki
5 zł.	ciemno-bronzowy	niebieski
3 zł.	fioletowo-niebieski	zielony
2 zł.	fioletowo-czerwony	różowy
1 zł.	ciemno-bronzowy	żółty
50 gr.	ciemno-zielony	jasno-zielony
40 gr.	ciemno niebieski	jasno-niebieski
30 gr.	czerwony	piaskowy

§ 21³).  ⁵  Znaczki stemplowe oraz urzędowe blankiety wekslowe (§ 155) sprzedają kasy skarbowe oraz dystrybutorzy znaków stemplowych - po cenie, która równa się wartości nominalnej znaku stemplowego, zwiększonej o 10%. Znaczki stemplowe sprzedają nadto urzędy celne.

Dystrybutorami są: 1) sklepy tytoniowe (§ 3 rozporządzenia z dnia 20 marca 1923 r. Dz. U. R. P. Nr. 42 poz. 235), na które urząd skarbowy (§ 16) nałożył obowiązek prowadzenia sprzedaży znaków stemplowych (§ 12 powołanego rozporządzenia), lub których właściciele oświadczyli urzędowi skarbowemu, że zamierzają znaki stemplowe sprzedawać i otrzymali od urzędu skarbowego stwierdzenie tego oświadczenia.

2) osoby, którym urząd skarbowy (§ 16) udzielił zezwolenia na tę sprzedaż.

Zezwolenie na sprzedaż znaków stemplowych (punkt 2) nie może być udzielone;

a) obcokrajowcom,

b) osobom, które według prawa cywilnego nie posiadają zdolności do zobowiązania się lub którym nie służy prawo rozporządzania swym majątkiem,

c) osobom, przeciw którym toczy się postępowanie karno-sądowe z powodu przestępstwa, popełnionego w celu zysku albo postępowanie karno-skarbowe z powodu naruszenia przepisów o cłach lub o monopolach państwowych lub z powodu sprzedaży znaków stemplowych po cenie wyższej niż oznaczona przez władcę skarbową (art. 39, ustęp pierwszy, oraz § 26), jak również osobom, skazanym za "którekolwiek z przestępstw wyżej wymienionych, jeżeli od czasu wykonania kary nie upłynęły jeszcze trzy lata,

d) osobom, którym z powodu nieprawidłowości lub niedbalstwa odebrano prawo prowadzenia przedsiębiorstwa, do którego wymagane jest zezwolenie władzy skarbowej - jeżeli od czasu odebrania nie upłynęły leszcze trzy lata.

Do podania o zezwolenie na sprzedaż znaków stemplowych należy załączyć: świadectwo, stwierdzające, że petent jest pełnoletni, świadectwo, z którego wynika, że petent jest obywatelem Państwa Polskiego oraz świadectwo moralności, wystawione nie dawniej, jak przed dwoma miesiącami przez organ policyjny lub gminny, właściwy według miejsca zamieszkania petenta,

§ 22. Dystrybutor znaków stemplowych ma oznaczyć lokal sprzedaży na zewnątrz wyraznym i łatwo dostrzegalnym napisem, którego treść ma odpowiadać zakresowi sprzedaży (np. "Sprzedaż znaczków stemplowych" względnie "Sprzedaż, blankietów wekslowych" lub "Sprzedaż znaczków stemplowych i blankietów wekslowych"). Dystrybutor jest obowiązany mieć na składzie poszczególne rodzaje i kategorje znaków stemplowych w ilości, odpowiadającej zapotrzebowaniu; jest obowiązany przestrzegać wskazówek urzędu skarbowego, tyczących się sprzedaży znaków stemplowych.

Jeżeli dystrybutor nie przestrzega postanowień niniejszego paragrafu, a upomnienie ze strony urzędu skarbowego nie wywarło skutku, to urząd skarbowy może bądź nałożyć na dystrybutora karę pieniężną, przewidzianą w art. 43, bądź odebrać mu prawo Sprzedaży (§ 24).

§ 23. 6  Dystrybutor zaopatruje się w znaki stemplowe w tej kasie skarbowej, w której okręgu wykonywa sprzedaż. Jeżeli w danej miejscowości dwie' lub więcej kas skarbowych wydają znaki stemplowe, to urząd skarbowy wskazuje dystrybutorowi jedną z nich.

Kasa skarbowa wydaje dystrybutorowi znaki stemplowe za gotówkę" po potrąceniu prowizji w wysokości 3% od nominalnej wartości znaków stemplowych. W tym celu dystrybutor względnie osoba, przezeń wysłana, składa kasie skarbowej zamówienie, sporządzone na formularzu według załączonego wzoru 1; kasa skarbowa wydaje dystrybutorowi formularz bezpłatnie. W razie jednoczesnego poboru dwóch lub więcej rodzajów znaków stemplowych należy co do każdego rodzaju sporządzić osobne zamówienie. Dystrybutor, składający zamówienie - jeżeli nie jest znany właściwemu funkcjonariuszowi kasy skarbowej - ma okazać zawiadomienie o decyzji urzędu skarbowego, przewidzianej w § 21 (decyzji bądź nakładającej obowiązek sprzedaży znaków stemplowych, bądź stwierdzającej oświadczenie właściciela sklepu tytoniowego o zamiarze sprzedawania znaków stemplowych, bądź zezwalającej na sprzedaż osobie, która nie prowadzi sklepu tytoniowego). Jeżeli zamówienie składa nie dystrybutor, ale osoba, przezeń wysłana, to wydanie Znaków stemplowych nastąpi tylko za okazaniem owego zawiadomienia.

§ 24. Prawo sprzedaży znaków stemplowych gaśnie:

1) co do sklepów tytoniowych (§ 21, punkt 1):

a) gdy ustało prawo prowadzenia sklepu tytoniowego,

b) jeżeli urząd skarbowy na wniosek właściciela sklepu tytoniowego zwolnił go od obowiązku sprzedaży znaków stemplowych,

2) co do innych dystrybutorów:

a) w razie śmierci dystrybutora,

b) z chwilą otwarcia konkursu do majątku dystrybutora (ogłoszenia upadłości dystrybutora),

c) z chwilą wydania orzeczenia sądowego, uznającego dystrybutora niewłasnowolnym,

d) na skutek wypowiedzenia (bez podania powodów) ze strony urzędu skarbowego lub ze strony dystrybutora. W tym przypadku prawo sprzedaży ustaje z upływem miesiąca od dnia doręczenia wypowiedzenia; jeżeli wypowiedział urząd skarbowy, to może na wniosek dystrybutora przedłużyć termin, w którym prawo sprzedaży ustaje, do trzech miesięcy,

e) na skutek odebrania prawa sprzedaży. Urząd skarbowy odbiera prawo sprzedaży, jeżeli zaszła lub ujawniła się okoliczność, która w myśl § 21 stanowi przeszkodę zezwolenia na sprzedaż; może też zarządzić odebranie prawa sprzedaży, gdy dystrybutor mimo upomnienia nie przestrzega postanowień § 22, lub gdy z innych przyczyn nie zasługuje na zaufanie. Decyzja, odbierająca prawo sprzedaży, ma być umotywowana. Prawo sprzedaży ustaje z dniem doręczenia zawiadomienia o decyzji.

§ 25. Od decyzji urzędu skarbowego, odmawialnej zezwolenia na sprzedaż znaków stemplowych lub odbierającej uprawnienie do sprzedaży (§ 24, punkt 2e), można wnieść odwołanie (art. 46 i 47).

§ 26. 7  Znaczki stemplowe oraz blankiety wekslowe nie mogą być sprzedawane po cenie wyższej od kwoty, wyrażającej wartość nominalną znaku stemplowego, zwiększoną o 10%. Winni naruszenia tego przepisu ulegają karze pieniężnej, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 39.

§ 27. Osobom, niewymienionym w ustępie pierwszym § 21, nie wolno trudnić się sprzedażą znaków stemplowych. Winni naruszenia tego przepisu ulegają karze pieniężnej, przewidzianej w art. 43.

Do art. 21.

§ 28. Jeżeli ustawowy zastępca lub pełnomocnik osoby, obowiązanej do uiszczenia opłaty stemplowej od pisma, sporządzonego zagranicą, złożył odpis w myśl ustępu przedostatniego art. 21 i zarazem przedstawił oryginał owego pisma lub drugi odpis, to na jego żądanie urząd skarbowy umieści na oryginale, względnie na drugim odpisie, zaświadczenie o zgłoszeniu. To zaświadczenie polega na umieszczeniu pieczęci wpływu i zaopatrzeniu jej w podpis z wymienieni i stanowiska służbowego.

Zaświadczenie takie jest wolne od opłaty stemplowej (art. 160, punkt 2).

Ustawowy zastępca lub pełnomocnik, który nie spełnił obowiązku, przewidzianego w ustępie przedostatnim art. 21, ulega karze pieniężnej w myśl art. 43.

Do art. 22.

§ 29. Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma, ale jest znana najniższa ilość świadczenia albo jeżeli zostaje wypłacona zaliczka (art. 9 ustęp drugi), to opłatę tymczasową, obliczoną według zaliczki, należy uiścić w myśl zasad ogólnych, stosowanych przy opłatach, których wysokość może być ustalona ostatecznie już przy sporządzeniu pisma (art. 20, 21, 23, 24, 27, 28, 29; art. 30 punkt 3; art. 31, 32). Od obowiązku tego nie zwalnia zgłoszenie, dokonane w myśl art. 22.

To samo tyczy się opłaty stemplowej za pierwsze pięciolecie - w przypadku, przewidzianym w punkcie e) artykułu 10, jak również gdy podatnik skorzysta z prawa, które mu służy na mocy art. 11.

Uiszczenie opłaty stemplowej - o ile następuje drogą skasowania znaczków stemplowych przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b) lub gotówką na mocy wymiaru, dokonanego przez urząd skarbowy (art. 24, punkt b) - może być dokonane jednocześnie ze zgłoszeniem w myśl art. 22.

§ 30. Jeżeli podatnik - przy zgłoszeniu w myśl art. 22 - złożył pierwopis i odpis lub dwa odpisy (bez pierwopisu), to urząd skarbowy zaświadcza - na pierwopisie względnie na jednym z odpisów - zgłoszenie oraz odroczenie płatności.

Następnie urząd skarbowy zwraca podatnikowi pierwopis względnie ten odpis, na którym umieścił zaświadczenie.

Zaświecanie jest wolne od opłaty stemplowej (art. 160, punkt 2).

§ 31. Zarówno w przypadku, gdy pismo zgłosił podatnik jak również w razie zgłoszenia przez notarjusza (art. 28, ustęp piąty oraz art. 29) lub przez kancelarje sądową (art. 30, punkt 3; art. 31) urząd skarbowy sporządza pisemną decyzję co do terminów, w których mają być uiszczone poszczególne raty, oraz co do sposobu obliczenia rat i zawiadomienie o tej decyzji doręcza podatnikowi.

Podatnik winien poszczególne raty uiszczać gotówką, bez wymiaru urzędowego (§ 38), w terminach, wyznaczonych w decyzji urzędu skarbowego,

W ciągu tygodnia po uiszczeniu (względnie po przesłaniu zapomocą przekazu pocztowego) ma podatnik zawiadomić o uiszczeniu raty urząd skarbowy - pisemnie lub ustnie - powołując się na jego decyzję oraz określając czynność prawną, stwierdzoną pismem, którego tyczy się opłata.

W zawiadomieniu tem podatnik ma podać:

1) sposób uiszczenia (czy uiścił bezpośrednio w kasie skarbowej, a mianowicie w której, czy przez Pocztową Kasę Oszczędności, względnie zapomocą przekazu pocztowego i na rachunek której kasy), 2) datę uiszczenia względnie wysłania przekazem, 3) w razie uiszczenia bezpośrednio w kasie skarbowej: pozycję dziennika przychodu, wymienioną w pokwitowaniu, 4) na podstawie jakich danych obliczył odnośną ratę oraz 5) czy i w jakiej wysokości dokonał potrącenia opłaty tymczasowej (§ 29).

Podanie do urzędu skarbowego, którem podatnik zawiadamia o uiszczeniu raty, jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 1).

§ 32. Jeżeli podatnik w przypadku, przewidzianym w art. 9, nie zgłosił urzędowi skarbowemu w przepisanym terminie pisma, podlegającego opłacie, to należy wymierzyć:

a) podwyżkę stemplową (art. 42), jeżeli w dniu, w którym władza skarbowa dowiedziała się o tem piśmie (art. 35, 36 i 38) było już możliwe ustalenie podstawy wymiaru w całości lub w części;

b) karę pieniężną, przewidzianą w art. 43, jeżeli w owym dniu ustalenie podstawy wymiaru nie było możliwe nawet w części.

Ani podwyżka stemplowa, ani kara pieniężna nie będą wymierzone, gdy chodzi o pismo, sporządzone przed notarjuszem lub sądem (gdyż pismo takie ma zgłosić urzędowi skarbowemu notarjusz względnie kancelarja sądowa) lub o pismo, stwierdzające umowę, zawartą przez urząd państwowy (gdyż pismo takie wogóle nie ma być zgłoszone). Podatnikowi, który nie uiścił raty w terminie, oznaczonym decyzją urzędu skarbowego (§ 31), należy wymierzyć podwyżkę stemplową (art. 42), bez względu na to, czy pismo zgłosił podatnik, czy notarjusz, lub kancelarja sądowa,

Do punktu a) artykułu 23.

§ 33. Skasowanie znaczków stemplowych przez samego podatnika (kasowanie prywatne) ma być dokonane zasadniczo drogą przepisania znaczków początkowemi lub końcowemi wyrazami pisma.

W tym celu należy przed podpisaniem pisma nakleić znaczki stemplowe w niezapisanem jeszcze miejscu, przeznaczonem dla wiersza pierwszego lub ostatniego; o ileby znaczki, w ten sposób umieszczone, a zajmujące całą szerokość wiersza pierwszego względnie ostatniego, nie wystarczały do uiszczenia opłaty, należy nakleić dalsze znaczki poniżej wiersza pierwszego, względnie powyżej wiersza ostatniego - w miejscu jeszcze niezapisanem.

Przepisanie zapomocą podpisów jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy pismo, które podlega opłacie, stwierdza umowę i jest zaopatrzone w dwa lub więcej podpisów stron; przepisanie ma nastąpić temi podpisami, które stwierdzają umowę; jest prawidłowem tylko wówczas, gdy każdy podpis przechodzi przez wszystkie znaczki.

Nie jest dopuszczalne: a) przepisanie zapomocą jednego tylko podpisu, b) przepisanie zapomocą podpisów osób, które nie są stronami w umowie, c) przepisanie zapomocą takich podpisów stron, które nie stwierdzają zawarcia umowy, lecz umieszczone zostały dodatkowo (poza podpisami, stwierdzającemi zawarcie umowy), jedynie celem skasowania znaczków stemplowych. (Jeżeli pismo jest zaopatrzone tylko w jeden podpis, to skasowanie znaczków stemplowych może nastąpić przez przepisanie ich początkowemi lub końcowemi wyrazami pisma).

W niektórych przypadkach dozwolone jest również kasowanie prywatne znaczków stemplowych, umieszczonych poza tekstem pisma, - a mianowicie przepisanie datą skasowania oraz nazwiskiem albo firmą. Ten sposób kasowania może być zastosowany, gdy chodzi o opłatę: od rachunku lub innego pisma, stwierdzającego wykonanie umowy o sprzedaż rzeczy ruchomej (art. 74, ustęp trzeci) albo wykonanie umowy o świadczenie usług (art. 90, ustęp drugi); od dokumentów przewozowych, tyczących się przesyłek kolejowych do stacyj zagranicznych oraz przesyłek niekolejowych (art. 93 oraz ustęp ostatni §-u 124 i § 125); od pełnomocnictwa (art. 111, ustęp przedostatni) ; od pisma, stwierdzającego przyjęcie pieniędzy na oprocentowanie (art. 118); od wyciągu z rachunku bieżącego (art. 119); od przekazu, który nie może być przeniesiony zapomocą indosu oraz od przekazu, przenośnego zapomocą indosu, a wystawionego zagranicą (art. 127, zdanie ostatnie); od przewidzianego w art. 128 (ustępie drugim) zlecenia, wypłaty: która ma być wykonana przez samego wystawcę lub przez inny oddział przedsiębiorstwa wystawcy; od pokwitowania (art. 138) - wreszcie od obligu, stwierdzającego otrzymanie pożyczki od spółdzielni, której Minister Skarbu zezwolił na kasowanie znaczków stemplowych w sposób powyższy (art. 116, ustęp ostatni).

Do punktu b) art. 23 i punktu b) art. 24.

§ 34. Celem wymierzenia opłaty stemplowej przez urząd skarbowy (art. 33, punki 1; art. 23, punkt b; art. 24, punkt b) należy przedstawić temu urzędowi pismo, "podlegające opłacie, już podpisane, lub odpis tego pisma.

Nie będzie dokonany wymiar urzędowy w razie przedstawienia papieru niezapisanego albo papieru, zaopatrzonego jedynie w podpis, tekstu niepodpisanego albo tekstu (choćby podpisanego), w którym pozostawiono luki.

Urząd skarbowy umieszcza na przedstawionem mu piśmie, pieczęć wpływu; jeżeli pismo składa ssę z dwu lub więcej arkuszy, to pieczęć wpływu ni a być umieszczona na każdym arkuszu. Urząd skarbowy nie umieszcza pieczęci wpływu na zagranicznych papierach obiegowych, obligach na zlecenie, warrantach, wekslach, przekazach i czekach (§§ 147, 150, 151, 156 i 159).

§ 35. Funkcjonarjusz, który dokonał wymiaru, oznajmia płatnikowi ustnie wysokość opłaty i ewentualnie też podwyżki (art. 42) i zarazem w mysi punktu "g" § -u 18 (względnie w mysi §§ 147 i 149);

a) wzywa płatnika do dostarczenia znaczków stemplowych - jeżeli kwota wymierzona nie przewyższa 50 zł. (przy zagranicznych papierach obiegowych - 100 zł.),

b) zapytuje płatnika, czy chce uiścić opłatę znaczkami stemplowemi czy gotówką-jeżeli kwota wymierzona (nie od zagranicznego papieru obiegowego, lecz od pisma innego) wynosi więcej niż 50 zł., ale nie przewyższa 100 zł. - a następnie, stosownie do odpowiedzi, bądź wzywa płatnika do dostarczenia znaczków stemplowych, bądź skierowuje go do kasy skarbowej,

c) skierowuje płatnika do kasy skarbowej - jeżeli opłata przewyższa 100 zł. W razie skierowania płatnika do kasy skarbowe; funkcjonariusz, który wymierzył opłatę, wręcza płatnikowi "kartkę wymiarową", która służy kasie jako dowód przychodowy.

W razie wymierzenia opłaty wraz z podwyżką uiszcza się opłatę i podwyżkę w sposób jednakowy (t. zn. jedną i drugą bądź tylko znaczkami stemplowemi, bądź tylko gotówką) ; sposób uiszczenia zależy zatem od tego, czy suma ogólna opłaty i podwyżki nie przewyższa 50 zł., względnie 100 zł., lub czy wynosi więcej.

Jeżeli od pisma, przedstawionego urzędowi skarbowemu, uiszczono już jakąś kwotę na poczet opłaty, ale nie całą opłatę (np. zapomocą znaczków stemplowych, przepisanych tekstem), to kwestja, czy reszta należnej opłaty ma być uiszczona znaczkami stemplowemi czy gotówką lub czy można użyć sposobu-jednego lub drugiego według wyboru podatnika - rozstrzyga się stosownie do wysokości należnej reszty.

§ 36. Po dostarczeniu znaczków stemplowych. (§ 35, punkty a, b) funkcjonariusz, który dokonał wymiaru, stwierdza, czy wartość ich równa się kwocie wymierzonej, czy znaczki nie są uszkodzone i czy niema na nich śladów, wskazujących, że już zostały użyte. W razie wyniku dodatniego nakleja znaczki na przedstawionem piśmie (odpisie), kasuje znaczki i umieszcza,. bezpośrednio pod znaczkami stemplowemi, zaświadczenie o wymiarze, zaopatrzone w datę, podpis funkcjonariusza, który. wymierzył opłatę, z wymienieniem jego stanowiska służbowego, oraz w pieczęć urzędową.

§ 37. Jeżeli oplata ma być uiszczona gotówką § 35, punkty b, c), to kasa skarbowa, pobrawszy kwotę, określoną przez urząd skarbowy w kartce wymiarowej (§ 35), wydaje płatnikowi pokwitowanie, a na: to umieszcza na piśmie, podlegającem opłacie, zaświadczenie o wymiarze, Stwierdzające wymierzenie opłaty przez urząd skarbowy, kwotę wymierzoną i kwotę uiszczoną oraz datą uiszczenia. W razie wymierzenia podwyżki stemplowej (art. 42) należy w zaświadczeniu o wymiarze wymienić również kwotę podwyżki; przepisu tego nie stosuje się, je/eli uiszczono w całości opłatę wraz z podwyżką, wymierzone od zagranicznego papieru obiegowego, od obligu na zlecenie, wekslu, przekazu lub czeku.

Do punktu a) artykułu 24.

§ 38. Podatnik, chcąc wnieść gotówka do kasy skarbowej opłatę stemplową, którą sam obliczył, ma złożyć kasie skarbowej deklarację, sporządzoną według załączonego wzoru 2. W deklaracji po wyrazie "od" ma być dokładnie określone pismo, od którego uiszcza się opłatę, a mianowicie mają być wymienione: jego data. rodzaj i przedmiot oraz nazwiska i imiona osób, będących według owego pisma stronami.

Kasa skarbowa w pokwitowaniu powtarza dosłownie określenie pisma, podane w deklaracji.

Do art. 25 ⁴)

§ 39. Osoba, która na mocy ustawy (art. 25 ustęp pierwszy) jest obowiązana do uiszczania opłat stemplowych gotówką, bez urzędowego wymiaru (do "bezpośredniego uiszczania" opłat stemplowych), ma w zawiadomieniu, przewidzianem w ustępie drugim art. 25, wymienić swoje nazwisko i imię, względnie firmę, oraz rodzaje pism lub czynności prawnych, których tyczy się obowiązek uiszczania bezpośredniego.

§ 40. Władzą, powołaną do udzielania poszczególnym osobom zezwolenia na bezpośrednie uiszczanie opłat stemplowych (art. 25, ustęp trzeci), jest izba skarbowa.

Izba skarbowa może w każdym czasie odwołać zezwolenie, a podatnik może w każdym czasie zrzec się udzielonego mu prawa. Dopóki nie nastąpiło ani odwołanie, ani zrzeczenie się, podatnik jest obowiązany do bezpośredniego uiszczenia opłaty we wszystkich bez wyjątku przypadkach, objętych decyzją iż by skarbowej.

Jeżeli przedsiębiorstwo posiada zakłady filialne, to zezwolenie na uiszczanie bezpośrednie, udzielone centrali, nie obejmuje samo przez się zakładów filialnych. Jeżeli centrala i zakłady filjalne znajdują się w okręgach kilku izb skarbowych, to celem uzyska« nią zezwolenia na uiszczanie bezpośrednie dla wszystkich zakładów danego przedsiębiorstwa, należy zwrócić się do wszystkich izb skarbowych, właściwych według siedzib poszczególnych zakładów.

§ 41. 8  Przepisy specjalne o rejestrach, które mają prowadzić podatnicy obowiązani na mocy ustawy do bezpośredniego uiszczania opłat stemplowych (art. 25, ustęp pierwszy), zawierają §§ 107, 108, 116, 117, 121 i 122.

Podatnik, któremu izba skarbowa zezwoliła na uiszczanie bezpośrednie (art. 25 ustęp trzeci), winien prowadzić "rejestr opłat stemplowych, uiszczanych bezpośrednio", według wzoru, który ustala izba skarbowa.

Na każdym egzemplarzu pisma, podlegającego uiszczeniu bezpośredniemu na mocy zezwolenia izby skarbowej, ma podatnik stwierdzić uiszczenie według następującego schematu: "Opłatę stemplową ...... zł. ... gr. uiścił (uiściła) bezpośrednio ...... (imię i nazwisko lub firma) w ..... (miejscowość), poz. rej. ..... z r......"; stwierdzenie to ma być zaopatrzone w podpis osoby, która ją umieściła. Izba skarbowa może zezwolić na niewymienianie pozycji rejestru, jeżeliby konieczność wymienienia pozycji rejestru nie dala się pogodzić z normalnym tokiem czynności przedsiębiorstwa.

Izba skarbowa może zwolnić od prowadzenia rejestru, stwierdzenie to ma być zaopatrzone w podpis osoby, która je umieściła. W takim razie należy na pismach, podlegających uiszczeniu bezpośredniemu, wymieniać - zamiast pozycji rejestru - odpowiednie oznaczenie, umożliwiające odszukanie odnośnej księgi i jej stronicy.

§ 42. Postanowienia ogólne, zawarte w §§ 43- 45, tyczą się obu rodzajów uiszczenia bezpośredniego t. j. zarówno uiszczania bezpośredniego na mocy ustawy (art. 25, ustęp pierwszy) jako też uiszczania bezpośredniego na mocy zezwolenia, udzielonego przez izbę skarbową (§ 40). Postanowienia te mają zastosowanie do uiszczania bezpośredniego na mocy ustawy - o tyle, o ile §§ 107, 103 i 122 (tyczące się: maklerów na giełdach towarowych, przedsiębiorców, którzy zajmują się zawodowo licytacjami oraz przedsiębiorców okrętowych) nie zawierają postanowień odmiennych.

§ 43. 9  Jeżeliby z powodu rozmiaru przedsiębiorstwa prowadzenie jednego tylko rejestru było niedogodne, może podatnik prowadzić dwa lub więcej rejestrów - po uprzedniem zawiadomienia izby skarbowej. W tym razie należy na każdym rejestrze umieścić oznaczenie odnośnego działu przedsiębiorstwa.

Podatnik, prowadzący rejestr, ma każde pismo, względnie każdą czynność prawną, podlegające uiszczeniu bezpośredniemu, zapisać do rejestru najpóźniej do 10 dnia po upływie tego miesiąca, w którym pismo, względnie czynność prawna, zostały sporządzone przez podatnika lub w którym podatnik otrzymał pismo, podlegające uiszczeniu bezpośredniemu, a sporządzone nie przez podatnika, ale przez inną osobę.

Numeracja w kolumnie 1 rejestru, zawierającej pożycie bieżącą, biegnie bez przerwy przez cały rok kalendarzowy.

Podatnik ma po zapisaniu do rejestru wszystkich pism, względnie czynności prawnych, za dany miesiąc podsumować kwoty opłat, a sumę, w ten sposób obliczoną, wnieść do kasy skarbowej w terminie, podanym w ustępie drugim niniejszego paragrafu. Wpłata za każdy miesiąc ma obejmować wszystkie te opłaty, które w myśl ustępu drugiego niniejszego paragrafu należało zapisać do części rejestru, obejmującej dany miesiąc.

§ 44. 10  Celem uiszczenia bezpośredniego podatnik przedstawia kasie skarbowej deklarację według wzoru nr. 2. W deklaracji tej należy po wyrazie "od" wymienić przedmiot opłaty, miesiąc za który się płaci, oraz artykuł ustawy o opłatach stemplowych, względnie datą i liczbę zezwolenia izby skarbowej (§ 40), z których wynika obowiązek uiszczenia bezpośredniego.

Podatnik ma datę uiszczenia oraz pozycję dziennika przychodu, prowadzonego przez kasę skarbową zapisać do rejestru, w przedziałce "uwagi", obok sumy miesięcznej (według pokwitowania, wystawionego przez kasę skarbową); winien przechowywać przez pięć lat rejestr t pokwitowania kasowe, uporządkowane według dat uiszczenia.

9 45. Osoba, która rozpoczęła działalność, połączoną ze sporządzaniem pism. względnie czynności prawnych, podlegającem ustawowemu obowiązkowi bezpośredniego uiszczania opłat stemplowych i o rozpoczęciu tej działalności nie zawiadomiła uprzednio urzędu skarbowego, ulega karze pieniężnej, przewidzianej w art. 43.

Tej samej karze ulega ten, kto będąc obowiązanym do prowadzenia rejestru (§ 41), nie prowadzi go lub prowadzi nieprawidłowo.

Do art. 26.

§ 46. 11  Z ksiąg grzbietowych, z pozostawieniem talonu, winny być wydawane pisma następujące:

1) rachunki (art. 72 i art. 90 ustęp drugi) przedsiębiorstw telefonicznych oraz dostarczających prąd elektryczny, gaz lub wodę, wydawane klientom co pewien czas, stwierdzające wykonanie umowy i wymieniające należności, oraz rachunki, wystawiane gościom przez przedsiębiorstwa hoteli, pensjonatów, restauracyj i kawiarni,

2) pokwitowania, stwierdzające uiszczenie należności za ogłoszenie w wydawnictwie perjodycznem (art. 90, ustęp drugi, w związku z ustępem piątym art. 72 oraz art. 136, ustęp trzeci),

3) pokwitowania komornego,

4) świadectwa depozytowe, składowe dowody posiadania itp. pisma, stwierdzające umowę składu, o ile podlegają opłacie w wysokości 50 gr., względnie 1 zł., przewidzianej w punkcie "b" art. 95.

Postanowienia niniejszego paragrafu, jak również § 47, nie mają zastosowania, jeżeli opłatę od pis na, wymienionego w niniejszym paragrafie, uiszcza się bezpośrednio, na mocy zezwolenia, udzielonego przez izbę skarbową (§ 40).

Pokwitowania komornego (punkt 3) nie muszą być wydawane z ksiąg grzbietowych, lecz mogą być sporządzane w inny sposób, jeżeli ilość lokatorów w danym domu nie przewyższa dziesięciu, względnie (co do pokwitowań komornego dla sublokatorów), jeżeli ilość sublokatorów w danem mieszkaniu wynosi nie więcej niż dziesięć.

§ 47. Księgi grzbietowe, z których wydaje się pisma, wymienione w § 46, mają być przed wydaniem z nich pierwszego pisma zbroszurowane, a karty w ten sposób ponumerowane, aby pismo i talon oznaczone były temi samemi numerami. Treść talonu ma być co do istotnych punktów zgodna z wydanem pismem.

Uiszczenie opłaty stemplowej od pisma, wymienionego w § 46, odbywa się w sposób następujący: Znaczki stemplowe nakleja się na linji, oddzielającej talon od pisma, przeznaczonego do wycięcia. Znaczek stemplowy należy nakleić pionowo w ten sposób, aby jego część górna była zwrócona ku górnemu brzegowi księgi; po wycięciu pisma lewa połowa znaczka pozostaje na talonie, a prawa na wydanem piśmie,

Talony należy przechowywać do celów kontroli przez lat pięć, licząc od upływu roku, w którym uiszczono opłatę.

Przepisy poprzednich ustępów niniejszego paragrafu mają być stosowane również wówczas, gdy osoba, która sporządza pisma, podlegające opłatom stemplowym, a niewymienione w § 46, wydaje te pisma z księgi grzbietowej z pozostawieniem talonu. W razie wydawania pism takich z księgi grzbietowej z pozostawieniem kopji stosuje się ustępy: pierwszy i trzeci niniejszego paragrafu, a zamiast ustępu drugiego postanowienia następujące: znaczki stemplowe nakleja się na kopji pozostającej w księdze i kasuje się je przez przepisanie początkowemi lub końcowemi wyrazami tekstu albo datą skasowania oraz nazwiskiem lub firmą kasującego. Na wydanem piśmie należy (zapomocą pisma lub pieczęci) stwierdzić uiszczenie opłaty, wymieniając jej kwotę (np. słowami: "Opłatę stemplową .... zł.... gr. uiszczono znaczkami stemplowemi na kopji").

Do art. 27 i 28.

§ 48. Jeżeli w kontrakcie sprzedaży, albo w kontrakcie dzierżawy kupujący, względnie dzierżawca, zobowiązał się nietylko do uiszczenia ceny, względnie czynszu, w gotówce, lecz nadto do świadczeń innego rodzaju, to notarjusz ma wezwać strony do podania wartości świadczeń dodatkowych (art. 7).

§ 49. Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu aktu notarjalnego (art. 27, punkt 1), względnie nie mogło być oznaczone przy sporządzeniu pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), ale na podstawie treści pisma da się ustalić najniższa ilość świadczenia lub jest w piśmie wymieniona zaliczka (art. 9, ustęp drugi), to notarjusz ma (o ile nie zachodzi wyjątek, przewidziany w ustępie ostatnim § -u 51) wymierzyć i pobrać opłatę tymczasową, a mianowicie według najniższej ilości świadczenia, względnie według zaliczki.

Notarjusz wymierza i pobiera opłatę tymczasową za pierwsze pięciolecie; w przypadku, wymienionym w punkcie e) art. 10, jak również jeżeli strona - w przypadku, przewidzianym w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu, lub w punkcie b) art. 10 - oświadczyła, że chce korzystać z art. 11.

W przypadku, wymienionym w ustępie drugim art. 10, notarjusz wymierza i pobiera opłatę za czas, ściśle określony, oraz za pierwsze pięciolecie, następujące po upływie terminu, ściśle określonego. Na żądanie jednak strony, notarjusz wymierza i pobiera w tym przypadku opłatę tylko za okres pięcioletni, liczony od chwili sporządzenia pisma, od którego należy się opłata.

§ 50. Notarjusz wymierza opłatę od aktu notarjalnego (art. 27, punkt 1) także w przypadku przedstawia nią mu zawiadomienia o decyzji, zezwalającej na odroczenie płatności (art. 177), a to nawet wtedy, jeżeli według owej decyzji pierwsza rata ma być zapłacona dopiero w pewien czas po sporządzeniu aktu notarjalnego.

Jeżeli według decyzji odraczającej pierwsza rata ma być uiszczona przy sporządzeniu aktu notarjalnego, to notarjusz od uiszczenia tej raty uzależnia sporządzenie aktu.

§ 51. Jeżeli notariuszowi przedstawiono pismo oryginalne albo wtóropis, odpis lub tłumaczenie celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2) i notarjusz jest zdania, że co do przedstawionego pisma nastąpiło naruszenie ustawy o opłatach stemplowych, to jednak nie wymierza od przedstawionego pisma, ani opłaty, ani podwyżki i nie jest taż obowiązany do przesiania urzędowi «karbowemu odpisu pisma, podlegającego opłacie, ani do zawiadomienia urzędu skarbowego o dostrzeżonem ewentualnie naruszeniu ustawy o opłatach stemplowych, gdy zachodzą warunki następujące:

a) gdy opłatę od przedstawionego pisma uiszczono uprzednio w kwocie, wymierzonej przez notariusza, mającego siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki (art. 27 i 28) albo przez kancelarię sądu, mającego siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki (art. 30, punkt 3) albo przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b; art. 24 punkt b; art. 33) lub przez inny właściwy urząd państwowy (art. 32);

b) gdy urząd skarbowy zaświadczył na piśmie, przedstawionem notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej, że od pisma tego uiszczono opłatę w należnej wysokości (§ 71);

c) gdy strona, po oznajmieniu jej przez notariusza wysokości opłaty (względnie podwyżki), należnej od przedstawionego pisma, oświadcza, że nie żąda dokonania czynności urzędowej, dla której pismo przedstawiła,

To samo tyczy się przypadku, gdy pismo, przedstawione notarjuszowi, jest zaopatrzone w zaświadczenie o odroczeniu płatności (§§ 30, 74 i 181).

§ 52. Jeżeli pismo, przedstawione notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), zostało zaopatrzone przez urząd skarbowy w pieczęć wpływu (§ 34), to okoliczność ta, sama przez się nie zwalnia notarjusza od powzięcia decyzji w zakresie opłaty stemplowej. Jeżeli więc pismo takie nie zostało zaopatrzone przez urząd skarbowy, względnie przez kasę skarbową, w zaświadczenie o wymiarze stwierdzające uiszczenie całej kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy (§§ 36 i 37) ani też w zaświadczenie, przewidziane w punkcie b) § -u 51 lub w ustępie ostatnim tegoż paragrafu, to notarjusz ustala, czy pismo podlega opłacie, a jeżeli podlega: wymierza opłatę, ewentualnie też podwyżkę i uzależnia dokonanie czynności urzędowej od uiszczenia opłaty.

Jeżeli zaświadczenie o wymiarze stwierdza wymierzenie opłaty wraz z podwyżką, a uiszczenie tylko opłaty, to nieuiszczenie podwyżki nie jest przeszkodą dokonania czynności urzędowej.

§ 53. Jeżeli od pisma, przedstawionego notarjuszowi (art. 27, punkt 2), uiszczono uprzednio opłatę w kwocie, którą podatnik sam obliczył, która jednak zdaniem notarjusza jest niższa od należności ustawowej, to notarjusz wymierza różnicę między kwoto należną a kwotą uiszczoną, ewentualnie też podwyżkę (art. 28, ustęp trzeci).

Jeżeli kwota, uprzednio uiszczona, a obliczona przez samego podatnika, jest zdaniem notariusza zgodna z należnością ustawową, ale uiszczenie nastąpiło po upływie właściwego terminu lub w sposób nieprawidłowy, to nolarjusz wymierza podwyżkę.

§ 53a. 12  Notarjusz wymierza i pobiera dodatek 10% ustanowiony rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 10 grudnia 1926 r. (Dz. U. R. P. № 121, poz. 697).

Dodatek ten oblicza się tylko przy opłacie pojedynczej, a nie przy podwyżce.

Celem obliczenia podwyżki mnoży się przez 5, względnie przez 25, tylko opłatę pojedynczą, bez dodatku 10%.

§ 54. Zaświadczenie notarjusza o uiszczeniu opłaty, przewidziane w ustępie szóstym art. 28, ma być umieszczone - o ile chodzi o opłatę od aktu notarialnego (art. 27, punkt 1) - w tekście aktu.

O ile chodzi o opłatę od pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), zaświadczenie ma być umieszczone w tekście świadectwa, stwierdzającego dokonanie czynności urzędowej, jeżeli świadectwo takie zostaje bądź wypisane na piśmie przedstawionem notarjuszowi, bądź z pismem tem trwale złączone (a zatem: w tekście świadectwa, stwierdzającego własnoręczność podpisu albo zgodność odpisu lub tłumaczenia z oryginałem albo datę okazania dokumentu; w proteście wekslowym; w zaświadczeniu o rejestracji trybem zgłoszeniowym w myśl prawa cywilnego rosyjskiego). Notarjusz ma w świadectwie takiem Stwierdzić też uiszczenie opłaty od samego świadectwa, jeżeli w przypadku poszczególnym opłata taka się należy (art. 154, ustęp pierwszy; art. 157, 159 i 161). Jeżeli notarjusz na przedstawionem mu piśmie nie umieszcza świadectwa o dokonaniu czynności urzędowej (np. w przypadku powołania się w akcie notarjalnym na dokument inny), to ma na owem piśmie umieścić zaświadczenie, tyczące się wyłącznie uiszczenia opłaty stemplowej; data tego zaświadczenia ma być zgodna z datą dokonania czynności urzędowej.

§ 54a. 13  Notarjusz może wykonać czynność urzędową (art. 27, punkty 1 i 2) mimo nieuiszczenia opłaty stemplowej lub uiszczenia jej tylko w części, jeżeli opłata należy się od pisma, wymienionego w art. 52 albo w punktach 2 lub 3 art. 53, stwierdzającego umowę między małżonkami albo krewnymi lub powinowatymi w linji prostej albo między rodzeństwem, a z zachodzących okoliczności wynika, że niezwłoczne uiszczenie opłaty jest niemożliwe i że uzależnienie czynności urzędowej od uiszczenia opłaty (art. 28, ustęp drugi) może udaremnić tę czynność ze względu na grożące jednemu z kontrahentów niebezpieczeństwo życia.

W przypadkach powyższych strony są obowiązane uiścić opłatę stemplową, wymierzoną przez notarjusza (lub nieuiszczoną resztę tej opłaty) w ciągu trzech tygodni od dnia sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę. Opłatę należy wnieść do kasy skarbowej, w której okręgu notarjusz ma siedzibę, przy deklaracji według wzoru 2; w tej deklaracji należy po wyrazie "od" dokładnie określić umowę, wymieniając imiona i nazwiska stron, przedmiot umowy, jej datę oraz nr. repertorjum notarjusza. Nieuiszczenie opłaty w ciągu pięciu tygodni od dnia sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę, powoduje obowiązek uiszczenia kary za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r., Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721).

Notarjusz ma zwrócić uwagę stron na obowiązek określony w ustępie poprzednim i udzielenie tego pouczenia stwierdzić w tekście aktu notarjalnego

§ 55. Zaświadczenie, o którem mowa w § 54, ma zawierać w przypadku wymierzenia opłaty przez notarjusza i uiszczenia do jego rąk wymierzonej kwoty (w całości lub w części):

1) pełną wymierzoną sumę,

2) 14  (ewentualnie) podział tej sumy na szczególne części składowe t. j, opłatę pojedynczą, dodatek 10% i podwyżkę, a w razie wymierzenia kilku opłat - wymienienie każdej opłaty z osobna (w szczególności: gdy pismo tyczy się dwu lub więcej przedmiotów lub gdy notariusz wymierzył opłatę od pisma, przedstawionego mu celem dokonania czynności urzędowej i zarażam opłatę od świadectwa, stwierdzającego czynność urzędową),

3) przy opłatach procentowych - podstawę wymiaru i zastosowaną stopę opłaty,

4) ewentualne potracenie uiszczonej uprzednio kwoty, którą obliczy) podatnik sam (art. 23, punkt a; art. 24, punkt a; § 53),

5) stwierdzenie, że uiszczono całą kwotę, wymierzoną przez notarjusza lub, że uiszczono tylko opłatę pojedynczą bez podwyżki (art. 28, listen trzeci), albo tylko część opłaty z powodu Eezwulenia na uiszczenie ratami (art. 177),

6) imię i nazwisko (firmę, nazwę) płatnika.

Jeżeli czynność urzędowa nie ma być zapisana do repertorjum, to w zaświadczeniu należy podać również pozycję "wykazu wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu" (§ 59).

W razie niepobrania opłaty notarjusz zaświadcza powód niepobrania:

a) gdy pismo nie podlega opłacie,

b) gdy opłatę uiszczono uprzednio w kwocie, którą podatnik sam obliczył i ta kwota zdaniem notarjusza nie jest niższa od należności ustawowej, a uiszczenie nastąpiło we właściwym terminie i w sposób prawidłowy,

c) gdy świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu aktu notarjalnego - lub nie mogło być oznaczone przy sporządzeniu pisma, przedstawionego notarjuszowi - (art. 9, ustęp pierwszy) i zarazem w treści pisma nie jest podana ilość najniższa lub zaliczka,

d) 15  gdy władza skarbowa zezwoliła na odroczenie płatności całej opłaty albo na uiszczenie pierwszej raty dopiero w pewien czas po sporządzeniu pisma (art. 177), jak również w przypadkach przewidzianych w § 54 a, w ustępie drugim § 100 oraz w § 146 a,

e) gdy notariusz wymierzył tylko podwyżkę stemplową, a strona nie uiściła jej (art. 28, ustęp trzeci, zdanie drugie).

W przypadkach, wymienionych w punktach d), e) notarjusz ma uzasadnić wymiar opłaty w sposób, podany wyżej w punktach 1 - 4.

W przypadkach, wymienionych w punktach c), d), zaświadczenie powodu niepobrania nie jest potrzebne, gdy pismo, przedstawione notarjuszowi, jest już zaopatrzone w zaświadczenie o odroczeniu płatności (przewidziane w §§ 30, 74 i 181),

§ 56. 16  Jeżeli przed notarjuszem odbyła się sprzedaż drogą licytacji (art. 27, punkt 3), to notarjusz wymierza opłatę (art. 52, punkt 2 i ustęp ostatni; art. 53; art. 64, punkt 4; art. 65; art. 66, punkt 2; art. 75, punkt b; art. 79, ustęp pierwszy: punkty a, b; art. 131, punkt 2; art. 132) wraz z dodatkiem 10% zaraz po zaofiarowaniu najwyższej ceny i ten wymiar - po oznajmieniu go nabywcy-podaje w protokóle licytacji w sposób, określony w punktach l, 2 i 3 § -u 55.

§ 57. Jeżeli przedmiotem sprzedaży drogą licytacji (§ 56) jest rzecz nieruchoma (art. 12, ustęp ostatni) bądź bez przynależności, bądź z przynależnościami (art. 52, ustęp ostatni) albo prawo wydobywania ciał kopalnych lub prawo do części wydobytych ciał kopalnych, względnie do ich pieniężnej równowartości (art. 64, punkty 1 i 3), to opłatę, wymierzoną przez notarjusza (§ 56), należy uiścić do jego rąk gotówką w ciągu trzech tygodni od dnia licytacji (art. 28, ustęp czwarty; art. 59, ustęp pierwszy; art. 65, ustęp ostatni).

W razie uiszczenia opłaty przed podpisaniem protokółu licytacji notarjusz stwierdza uiszczenie w tymże protokóle; w razie uiszczenia późniejszego notarjusz na żądanie płatnika wydaje mu pokwitowanie, w którem wymienia pozycję "wykazu wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu" (§ 59). W razie uiszczenia w kasie skarbowej podatnik ma złożyć notarjuszowi pokwitowanie, wydane przez kasę skarbową lub uwierzytelniony odpis tego pokwitowania. Nieuiszczenie opłaty, w ciągu pięciu tygodni od dnia licytacji, powoduje obowiązek uiszczenia kary za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r. Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721).

§ 58. O ile chodzi o sprzedaż drogą licytacji przedmiotów innego rodzaju, niż wymienione w § 57, opłata ma być uiszczona gotówką do rąk notarjusza niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży (art. 28, ustęp czwarty; art. 71, ustęp czwarty; art. 80, ustęp trzeci); jeżeli nabywca nie zastosował się do tego przepisu, to notarjusz stwierdza w protokóle licytacji, że sprzedaż nie doszła do skutku (art. 71, ustęp przedostatni).

Uiszczenie opłaty stwierdza notarjusz w protokóle licytacji.

§ 59. 17  Notarjusz prowadzi "wykaz wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu" według załączonego wzoru" 3. Do wykazu tego zapisuje wszelkie kwoty, pobrane na mocy ustawy o opłatach stemplowych. Notarjusze mający siedzibę na obszarach, na których obowiązuje kodeks cywilny francuski lub prawo cywilne rosyjskie, zapisują nadto do wykazu wpływów kwoty, pobrane tytułem podatku od darowizn.

W kolumnie 1 rozpoczyna się z początkiem każdego okresu budżetowego nowa numeracja.

W kolumnie 5 należy podać zasadniczo tylko rodzaj pisma (wpisując np. wyrazy: "oblig", "spółka", "pełnomocnictwo", "kwit" i t. p.). Przy czynnościach jednak, mających za przedmiot przeniesienie własności nieruchomości albo dzierżawę lub najem nieruchomości należy wymienić - oprócz rodzaju pisma - imiona i nazwiska osób działających, rodzaj rzeczy nieruchomej oraz miejscowość, w której ona się znajduje; co do nieruchomości ziemskiej również jej przestrzeń i budynki, na niej się znajdujące - jeżeli te dane są wymienione w piśmie, podlegającem opłacie.

W kolumnie 7 należy wpisywać opłaty od pism, wymienionych w art. 52, w wysokości 4%, 1%, 0.5%, 0.2% i 3 zł. (art. 58) oraz opłatę w wysokości 1% (art. 66) od przejścia własności przynależności rzeczy nieruchomej (art. 52, ustęp ostatni) i innych rzeczy ruchomych, które przechodzą na własność razem z nieruchomością (np. przenoszone razem z nieruchomością fabryczną surowce i gotowe towary). Natomiast innego rodzaju opłaty, wiążące się z przejściem własności nieruchomości, mają być wpisywane w odpowiednich innych kolumnach, a mianowicie: opłaty od pism, stwierdzających wniesienie nieruchomości do spółki tytułem wkładu rzeczowego (art. 106 - 108) - w kolumnie 8), opłaty zaś od pism, stwierdzających dział majątku wspólnego, w którego skład wchodzi nieruchomość (art. 131) albo umowę przygotowawczą (art. 134), tyczącą się nieruchomości albo przelew prawa, wynikającego z takiej umowy lub oferty (art. 53, punkt 3 i art. 66) - w kolumnie 10. W kolumnach 7 - 10 oraz 12 wymienia się odnośne kwoty bez dodatku 10%-owego. Dodatek ten należy uwidocznić oddzielnie, a mianowicie w kolumnie 13.

Zapisanie do wykazu wpływów ma nastąpić jak-najrychlej; na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki - jeżeli dana czynność urzędowa nie ma być zapisana do repertorjum, to zapisanie do wykazu wpływów ma nastąpić tego samego dnia, w którym notarjusz pobrał opłatę.

§ 60. Notarjusz wnosi do kasy skarbowej kwoty, zapisane do "wykazu wpływów", w terminach następujących:

1) za czas od dnia 1 do dnia 7 każdego miesiąca - w dniu 8 danego miesiąca;

2) za czas od dnia 8 do dnia 14 - w dniu 15 danego miesiąca; 3) za czas od dnia 15 do dnia 21 - w dniu 22 danego miesiąca; 4) za czas od dnia 22 do końca miesiąca - w dniu 1 miesiąca następnego.

Jeżeli termin przypada na dzień wolny od zajęć urzędowych, to wniesienie do kasy skarbowej ma nastąpić w najbliższym dniu powszednim.

Notariuszowi wolno też wpłacać częściej, niż podano w ustępie poprzednim; nie wolno jednak jedną sumą obejmować należności z miesiąca ubiegłego i z miesiąca bieżącego.

Notarjusz przedstawia kasie skarbowej deklarację ułożoną według załączonego wzoru 4.

Notarjusz może też przesyłać należności powyższe kasie skarbowej za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności. Również w tym przypadku notarjusz przesyła kasie skarbowej deklarację; w deklaracji tej należy wyrazy "przy niniejszem", zastąpić wyrazami "za pośrednictwem P. K. O,"

Każda wpłata ma być uwidoczniona w kolumnie 13 wykazu wpływów - przez wymienienie czasu, którego wpłata dotyczy, oraz daty wniesienia do kasy skarbowej, względnie przesłania za pośrednictwem P. K. O.

§ 61. Wykaz wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu ma być po upływie danego miesiąca podsumowany i przesłany izbie skarbowej, w której okręgu notarjusz ma siedzibę - w ciągu tygodnia po upływie danego miesiąca.

§ 62. W zawiadomieniu o nieuiszczeniu wymierzonej podwyżki (art. 28, ustęp trzeci) notariusz ma wymienić: datę pisma, podlegającego opłacie; rodzaj czynności prawnej, pismem tem stwierdzone]; jej przedmiot; imiona i nazwiska (firmy, nazwy) - tudzież, o ile to możliwe, adresy - osób działających; podstawę wymiaru opłaty stemplowej; ewentualnie: kwotę opłaty stemplowej, uiszczoną przed przedstawieniem pisma notariuszowi; ewentualnie: kwotę opłaty, wymierzoną przez notarjusza i do jego rąk uiszczoną; kwotę podwyżki i powód wymierzenia jej; datę wymierzenia podwyżki; wreszcie: imię ł nazwisko (firmę, nazwę) osoby, na której żądanie notarjusz wykonał czynność urzędową.

Zawiadomienie powyższe notarjusz sporządza niezwłocznie; przesyła je urzędowi skarbowemu dopiero po upływie miesiąca od dnia wymierzenia podwyżki, zaopatrzywszy w adnotację: "Odwołanie wniesiono dnia.." lub "Odwołania nie wniesiono"; adnotacja ta ma być zaopatrzona w podpis i pieczęć notarjusza. Zawiadomienia, sporządzone w pierwszej połowie miesiąca, należy przesłać urzędowi skarbowemu w czasie od dnia 16 do dnia 20 miesiąca następnego; zawiadomienia zaś, sporządzone w drugiej połowie miesiąca, należy przesłać w czasie od dnia 1 do 5 miesiąca drugiego, następującego po upływie miesiąca danego (np. zawiadomienia, sporządzone w czasie od dnia 1 do dnia 15 stycznia, należy przesłać w czasie od dnia 16 lutego do dnia 20 lutego; zawiadomienia zaś, sporządzone w czasie od dnia 16 do dnia 31 stycznia, należy przesłać w czasie od dnia 1 do dnia 5 marca).

§ 63. Notarjusz, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, ma w każdym przypadku, w którym wymierzył opłatę od sprzedaży nieruchomości, albo prawa do ciał kopalnych drogą licytacji (§ 57), i w którym opłaty tej nie uiszczono w ciągu trzech tygodni od dnia licytacji (art. 59), zawiadomić urząd skarbowy niezwłocznie o nieuiszczeniu opłaty. W zawiadomieniu tem należy wymienić: datę licytacji, jej przedmiot, imię i nazwiska (firmę, nazwę) i adres nabywcy (względnie wszystkich nabywców) ; podstawę wymiaru i kwotę wymierzone) opłaty.

§ 64. 18  Odpisy, wymienione w ustępie piątym art. 28, ma notarjusz przesyłać urzędowi skarbowemu: za okres od dnia 1 do dnia 15 każdego miesiąca - najpóźniej do dnia 20 tegoż miesiąca; za okres zaś od dnia 16 do końca miesiąca - w ciągu pierwszych dni miesiąca następnego. Notarjusz ma przesyłać odpisy - w powyższych terminach - również w przypadkach, wymienionych w § 54 a, w ustępie drugim § 100 oraz w §§ 106a i 146a.

Notarjusz, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny niemiecki, ma - jak dotychczas - na mocy art. 60 (ustępu drugiego) pruskiej ustawy z dnia 21 września 1899 r. o postępowaniu w sprawach niespornych (Zb. Pr. prusk. str. 249) sporządzać i przechowywać uwierzytelnione odpisy tych dokumentów, na których zaświadczył własno-ręczność podpisu, lub znaku ręcznego pod tekstem, który sam ułożył.

Postępowanie ze środkami odwoławczemi w przypadkach wymiaru opłat stemplowych, dokonanego przez notarjusza, określają §§ 96 i 98,

Do art. 29 *).

§ 65. 19  Na mocy punktu c) art. 29 notarjusz przy nadawaniu dokumentowi prywatnemu formy aktu notarjalnego, względnie przy uwierzytelnieniu podpisu lub znaku ręcznego, nie żąda dostarczenia odpisu, przeznaczonego dla urzędu skarbowego, w przypadkach następujących:

a) gdy opłatę uiszczono uprzednio w kwocie wymierzonej przez notarjusza, mającego siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austriacki (art. 27), lub przez kancelarję sądową (art. 30, punkt 3), lub przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b; art. 24, punkt -b; art. 33), lub przez inny właściwy urząd państwowy fart, 32);

b) gdy urząd skarbowy zaświadczył, że od pisma tego uiszczono opłatę w należnej wysokości (§ 71);

c) gdy pismo jest zaopatrzone w zaświadczenie o odroczeniu płatności (§ 30; § 55, punkty c, d; §§ 74 i 187).

Notarjusz przesyła odpis zasadniczo temu urzędowi skarbowemu (§ 16), w którego okręgu ma siedzibę. Jeżeli jednak pierwopis stwierdza czynność prawną, wymienioną w art. 52 lub 53, a tyczącą się nieruchomości, to notarjusz ma zapytać strony, czy zamierzają celem uiszczenia opłaty stemplowej udać się do tego urzędu skarbowego, w którego okręgu nieruchomość jest położona, względnie uiścić opłatę bez wymiaru urzędowego (art. 24 punkt "a") w tej kasie skarbowej, w której okręgu nieruchomość jest położona; w razie odpowiedzi twierdzącej notarjusz przesyła odpis urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca "położenia nieruchomości".

§ 66. Jeżeli w przypadku poszczególnym oplata musi lub może być uiszczona znaczkami stemplowe mi (§ 18, punkt g) i strona chce ją uiścić zapomocą skasowania znaczków stemplowych przez notarjusza (art. 29, ustęp ostatni), to notarjusz nakleja znaczki stemplowe, dostarczone przez stronę, na piśmie, podlegającem opłacie i kasuje te znaczki;

a) bądź przez przepisanie początkowemi wyrazami aktu notarialnego, względnie dokumentu prywatnego, ułożonego przez notarjusza, na którym on następnie uwierzytelnia odpis lub znak ręczny,

b) bądź przez przepisanie początkowemi wyrazami klauzuli uwierzytelnienia,

c) bądź - w razie umieszczenia znaczków poza tekstem pisma, podlegającego opłacie i poza tekstem klauzuli uwierzytelnienia - zapomocą pieczęci urzędowej, w ten sposób, aby na każdym znaczku znajdował się jeden odcisk pieczęci, przechodzący częściowo na papier lub na znaczek sąsiedni.

W tekście aktu notarialnego, względnie w klauzuli uwierzytelnienia podpisu (znaku ręcznego), notarjusz stwierdza, że skasował znaczki stemplowe i w jakiej wysokości.

Skasowanie znaczków stemplowych przez notarjusza nie uchyla zastosowania art. 42. Jeżeli więc kwota znaczków wynosi mniej, niż należna opłata, to zostanie wymierzona podwyżka, przewidziana w art. 42.

Do punktu 5 art. 30.

§ 67. W przypadkach, w których zostało wydane orzeczenie w przedmiocie wykupu majątku rodowego, akt wykupu (zdanie ostatnie artykułu 1443 roś. ustawy postępowania cywilnego) może być wydany dopiero po uiszczeniu opłaty stemplowej, wymierzonej przez kancelarję sądową (art. 30, ustęp trzeci); opłata nie podlega więc przymusowemu ściągnięciu.

Do art. 31.

a) Postanowienia ogólne o współudziale sądów przy wymiarze i poborze opłat stemplowych,

§ 68. Jeżeli opłaty stemplowej, wymierzonej przez kancelarję sądową zapomocą nakazu płatniczego nie uiszczono w przepisanym terminie (art. 59; art. 71, ustęp ostatni; art. 133 ustęp ostatni), to urząd skarbowy zarządzi ściągnięcie przymusowe; w tym celu kancelaria sądowa przesyła urzędowi skarbowemu odpowiednie zawiadomienia.

§ 69. Jeżeli sądowi przedstawiono celem uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego pismo, podlegające opłacie stemplowe to sąd dokona uwierzytelnienia:

a) p dv opłatę uiszczono uprzednio - bądź zapomocą znaczków stemplowych bądź gotówką - w kwocie, wymierzonej przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b; art. 24, punkt b; art. 33) lub przez inny właściwy urząd państwowy (art. 32),

b) gdy urząd skarbowy na piśmie, przedstawionem sądowi celem uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego, zaświadczył, że od pisma tego uiszczono opłatę w należnej wysokości (§ '71),

c) gdy pismo jest zaopatrzone przez urząd skarbowy (§§ 30 i 187) lub przez inny właściwy urząd (§ 74) w zaświadczenie o odroczeniu płatności.

Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie a) lub b), wymierzono opłatę pojedynczą wraz z podwyżką, to uwierzytelnienie podpisu (znaku ręcznego) jest uzależnione jedynie od uiszczenia opłaty pojedynczej.

§ 70. Sąd dokona uwierzytelnienia mimo braku warunków, wymienionych w § 69, gdy podpis lub znak ręczny mają być uwierzytelnione:

a) na pełnomocnictwie, nie zawierającem zarazem umowy o wynagrodzenie pełnomocnika (art. 113) - jeżeli opłatę, przewidzianą w art. 111 uiszczono,

b) na dokumencie, zawierającym zezwolenie na wykreślenie długu pieniężnego w księdze wieczystej, jeżeli dokument oprócz zezwolenia na wykreślenie oraz pokwitowania z uiszczenia długu, który ma być wykreślony, nie zawiera żadnych innych postanowień, a uiszczono opłatę, przewidzianą w art. 139.

§ 71. Urząd skarbowy obowiązany jest - w razie przedstawienia mu pisma, od którego uiszczono opłatę w kwocie, którą podatnik sam obliczył (art. 23, punkt a; art. 24, punkt a; art. 25; art. 29, ustęp ostatni) - na żądanie osoby, która pismo przedstawiła, zbadać, czy uiszczono opłatę w kwocie należnej, W razie stwierdzenia, że uiszczono kwotę należną, urząd skarbowy zaświadcza to na przedstawionem piśmie; w zaświadczeniu tem wymienia należną kwotę oraz sposób mszczenia.

Przepis powyższy stosuje się również, jeżeli W przypadku, przewidzianym w punkcie b) art. 24, strona po wręczeniu jej "kartki wymiarowej" (§ 35) nie udała się do kasy skarbowej, lecz uiściła opłatę zapomocą przekazu pocztowego, lub za pośrednictwem pocztowej kasy oszczędności, albo uiściła w innej kasie skarbowej, a nie w tej, którą wskazał urząd skarbowy, lub wreszcie udała się wprawdzie do właściwej kasy skarbowej, ale przedstawiła jej tylko kartkę wymiarową, a nie przedstawiła pisma, podlegającego opłacie, wobec czego umieszczenie pokwitowania, przewidzianego w § 37, na tem piśmie nie było możliwe.

b) Postanowienia specjalne dla obszaru, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki

§ 72. Na- obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, opłata stemplowa, wymierzona przez kancelarję sądową, ma być uiszczona do rąk urzędnika sądowego, prowadzącego księgę pieniężną (§ 113 instrukcji sądowej z dnia 5 maja 1897 r. austr. Dz.P. P. Nr. 112).

§ 73. Jeżeli sądowi, mającemu siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki, przedstawiono celem uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego pismo, podlegające opłacie stemplowej, to sąd dokona uwierzytelnienia nietylko w przypadkach, wymienionych w §§ 69 i 70, lecz także w razie złożenia sądowi odpisu przeznaczonego dla urzędu skarbowego oraz oploty za uwierzytelnienie odpisu (art. 31, ustęp przedostatni, zdanie ostatnie); złożenie odpisu nie zwalnia stron od obowiązku uiszczenia opłaty w przepisanym terminie (art. 20, 21, 22 i 138), w sposób, przewidziany w art. 23, względnie 24.

Do art. 32.

§ 74. Art. 32 stosuje się zarówno do umów, zawieranych przez Skarb Rzeczypospolitej albo przez będące odrębnemi osobami prawnemi państwowe zakłady i przedsiębiorstwa, jako też do umów, które zawiera urząd państwowy jako zarządca majątku niepaństwowego.

Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma i nie jest też znana najniższa ilość świadczenia ani nie zostaje wypłacona zaliczka (art. 9), to urząd, zawierający umowę, zaświadcza odroczenie płatności zarówno na egzemplarzu umowy, pozostającym w urzędzie, jako też na tym, który jest przeznaczony dla współkontrahenta.

Jednocześnie z doręczeniem egzemplarza, zaopatrzonego w takie poświadczenie, urząd doręcza współkontrahentowi pismo, w którem oznajmia mu, że oplata stemplowa ma być uiszczana ratami w miarę wykonywania zobowiązania. W piśmie tem należy podać: 1) terminy, w których mają być uiszczone poszczególne raty, 2) sposób obliczenia podstawy wymiaru każdej raty, 3) stopo opłaty (2 powołaniem się na odpowiedni przepis ustawy o opłatach stemplowych), 4) sposób uiszczenia.

Do art. 35⁵).

§ 75. Zawiadomienia o dostrzeżonych naruszeniach ustawy o opłatach stemplowych mają być przesyłane do tego urzędu skarbowego (§ 16), w którego okręgu ma siedzibę sąd, względnie inny urząd państwowy, który stwierdził naruszenie ustawy.

Do zawiadomień należy używać formularzy według załączonego wzoru 5, których na żądanie sądu, względnie innego urzędu państwowego dostarcza izba skarbowa. Użycia formularza można zaniechać w razie przesłania urzędowa skarbowemu wierzytelnego odpisu zakwestionowanego pisma; należy jednak na odpisie podać, na czem polega naruszenie ustawy i opinję tę uzasadnić.

Pismo należy zaopatrzyć w adnotację, stwierdzającą zakwestionowanie, w formie następującej:

"Zakwestionowano z powodu nieuiszczenia" (albo "niedostatecznego uiszczenia", "spóźnionego uiszczenia", "uiszczenia nieprawidłowego") opłaty stemplowej. Zawiadomienie przesłano Urzędowi Skarbowemu w ... dnia ...

Pieczęć urzędowa Podpis".

W razie przesłania urzędowi skarbowemu uwierzytelnionego odpisu zakwestionowanego pisma należy na niem umieścić klauzulę powyższą z tą zmiana, że wyraz "Zawiadomienie" zastępują wyrazy; "Odpis wierzytelny".

Przepisy powyższa należy stosować również w przypadku zakwestionowania wtóropisu, odpisu, lub tłumaczenia - z powodu niedostarczenia dowodu, iż uiszczono opłatę od pisma pierwszego (§ 2). W takim razie jednak adnotacja, stwierdzająca zakwestionowanie (umieszczona na wtóropisie. względnie na odpisie, lub tłumaczeniu), ma brzmieć:

"Zakwestjonowano z powodu niedostarczenia dowodu uiszczenia opłaty stemplowej od pisma pierwszego. Zawiadomienie przesiano Urzędowi Skarbowemu w ..... dn. .....

Pieczęć urzędowa. Podpis".

§ 76. Jeżeli zachodzi podejrzenie, że znaczek stemplowy został podrobiony, przerobiony lub powtórnie użyty (art. 39), to należy w adnotacji o zakwestionowaniu (§ 75) wyraz "nieuiszczenia" zastąpić wyrazami: "nieprawdziwości znaczka stemplowego". W takim razie należy do zawiadomienia o dostrzeżonem naruszeniu ustawy załączyć zakwestionowane pismo; przepis ten nie tyczy się. pism, przechowywanych u notariusza, w archiwum notarjalnem, lub w zbiorze dokumentów księgi wieczystej.

Do art. 37⁶).

§ 77. W zaświadczeniach o uiszczeniu opłaty stemplowej należy podać, w jaki sposób ją uiszczono, a mianowicie: czy znaczkami stemplowemi (względnie zapomocą papieru stemplowego), czy gotówką. W razie uiszczenia znaczkami należy podać, czy są przepisane początkowemi, względnie końcowemi, wyrazami tekstu (art. 23, punkt a; § 33), lub stwierdzającemi zawarcie umowy podpisami stron (art. 23, punkt a; § 33) - czy też znajdują się poza tekstem, a w tym ostatnim razie: czy i przez kogo zostały skasowane. W razie uiszczenia gotówką należy wymienić dale uiszczenia oraz kasą i pozycję dziennika kasowego względnie pozycję rejestru opłat stemplowych, uiszczanych bezpośrednio (§ 41).

Do art. 33⁷).

§ 78. Kontrole celem stwierdzenia, czy przepisy o opłatach stemplowych są przestrzegane ("kontrolę stemplową"), wykonywują:

1) 20  w sądach, u notarjuszów oraz w innych urzędach państwowych w zakładach i przedsiębiorstwach państwowych, w wojewódzkich i powiatowych związkach komunalnych, w magistratach miast, których liczba mieszkańców przewyższa 50.000 oraz w Banku Polskim - urzędnicy, upoważnieni do tej czynności przez izbę skarbową;

2) w innych przypadkach, przewidzianych w art. 38 - urzędnicy, upoważnieni bądź przez izbę skarbową, bądź przez naczelnika urzędu skarbowego (§ 16).

Z pomiędzy akt urzędów państwowych i samorządowych nie podlegają kontroli stemplowej:

a) akta, oznaczone jako "poufne", lub "tajne" (w szczególności wszelkie akta, tyczące się tajemnic wojskowych, choćby przechowywane w urzędach, nie podlegających Ministerstwu Spraw Wojskowych), b) akta personalne, c) karno-sądowe, karno-administracyjne i dyscyplinarne, d) tyczące się spraw bezpieczeństwa publicznego, e) rozporządzenia ostatniej woli - przed rozpoczęciem ich wykonania, f) wszelkie kategorie akt. tyczące się wyłącznie przedmiotów, nie podlegających opłatom stemplowym.

§ 79. 21  Kontrolę stemplową wykonywa się w godzinach urzędowych, względnie-o ile chodzi o przedsiębiorstwa, obowiązane do płacenia podatku przemysłowego, lub ustawowo zwolnione od tego podatku (art. 33, punkt 2) - w porze, wyznaczonej do prowadzenia przedsiębiorstwa. Kontrolę należy przeprowadzić w ten sposób, aby nie przeszkadzała urzędowaniu, lub prawidłowemu prowadzeniu przedsiębiorstw.

Urzędnik, dokonywający kontroli stemplowej, winien stwierdzić dostrzeżone naruszenia przepisów o opłatach stemplowych w formie protokółu, ułożonego według wzoru 6.

W razie kontroli u notarjusza winien urzędnik kontrolujący okazać protokół notariuszowi, w razie zaś kontroli w sądzie albo w innym urzędzie państwowym, lub samorządowym - kierownikowi urzędu, lub funkcjonariuszowi, wyznaczonemu w tym celu przez kierownika.

Notarjusz, względnie kierownik urzędu, lub jego zastępca, winni potwierdzić na protokóle, że został im przedstawiony do przejrzenia; mogą dopisać, lub wnieść oddzielnie swoje uwagi.

W razie kontroli w przedsiębiorstwie, obowiązanem do płacenia podatku przemysłowego, lub ustawowo zwolnionem od tego podatku (art. 38, punkt 2), ma urzędnik kontrolujący okazać protokół przedsiębiorcy lub jego zastępcy, jeżeli jeden lub drugi jest obecny w czasie zakończenia kontroli i wezwać do potwierdzenia podpisem, że protokół został udzielony do przejrzenia. Nieobecność lub odmówienie podpisania winien urzędnik kontrolujący zaznaczyć na protokóle z udziałem świadka.

Przedsiębiorca (lub jego zastępca) może dopisać lub oddzielnie wnieść swoje uwagi. O ileby z nich wynikało, że przedsiębiorca kwestionuje prawdziwość twierdzeń urzędnika kontrolującego, tyczących się stanu faktycznego, urzędnik ten winien załączyć do protokółu odnośne pisma zakwestionowane. Pierwopisy mc Ina zastąpić odpisami, dostarczonemi przez przedsiębiorcę, na których urzędnik kontrolujący lub władza skarbowa stwierdzi zgodność z pierwopisami; w razie niedostarczenia odpisu władza skarbowa zwraca pierwopis najpóźniej przy ostatecznem załatwieniu sprawy w instancji pierwszej.

Jeżeli przy kontroli znaleziono pismo, zaopatrzone w znaczki stemplowe, co do których zachodzi podejrzenie, że są podrobione, albo że były już poprzednio użyte (art. 39) to pismo takie dołącza się do protokółu. Przepis len nie tyczy się pism, przechowywanych u notarjusza, w archiwum notarjalnem lub w zbiorze dokumentów księgi wieczystej.

Urzędnik kontrolujący zaopatruje każde pismo zakwestionowane w adnotację, stwierdzającą zakwestjonowanie, w formie następującej:

"Zakwestionowano przy kontroli dn. ..... r.. Zapisano do protokółu pod poz. ...."

Adnotacja ta ma być zaopatrzona w podpis urzędnika kontrolującego, z wymienieniem jego stanowiska służbowego.

Przy kontroli u notarjusza - jeżeli zakwestjonowane pismo nie jest aktem notarjalnym i notarjusz nie posiada odpisu - umieszcza się adnotację w repertorjum

Do art. 39 i 40.

§ 80. W przypadkach, w których orzecznictwo z powodu naruszenia ustawy o opłatach stemplowych należy do sądu okręgowego, sąd ten ma po ukończeniu postępowania karnego przesłać akta urzędowi skarbowemu do przejrzenia. Właściwym jest ten urząd skarbowy, który przesłał prokuratorowi przy sądzie okręgowym doniesienie o naruszeniu ustawy.

Jeżeli postępowanie karne rozpoczęło się bez doniesienia ze strony urzędu skarbowego, to sąd okręgowy ma o rozpoczęciu postępowania zawiadomić ten urząd skarbowy, w którego okręgu została wymierzona opłata stemplowa od pisma, stanowiącego przedmiot przestępstwa, a w braku takiego wymiaru ten urząd skarbowy, w którego okręgu ma zamieszkanie obwiniony, względnie jeden z obwinionych, Temuż urzędowi skarbowemu należy przesiać akta po ukończeniu postępowania karnego.

Do art. 45 (ustępu pierwszego),

§ 81. Zwrot opłaty stemplowej, uiszczonej nienależnie, nastąpi na skutek podania, złożonego urzędowi skarbowemu w ciągu roku od dnia uiszczenia, tylko w przypadkach następujących:

a) gdy uiszczono opłatę wyłącznie zapomocą urzędowego papieru wekslowego (bez użycia nadto znaczków stemplowych),

b) gdy znaczki stemplowe skasował sam podatnik,

c) gdy znaczki stemplowe skasował notarjusz, mający siedzibę na obszarze, na którym obowiązuje kodeks cywilny austrjacki (art. 29, ustęp ostatni; art. 124),

d) gdy znaczki stemplowe na wekslu skasował bank na mocy art. 124, lub na mocy zezwolenia, udzielonego bankowi przez Ministra Skarbu na mocy tegoż artykułu,

e) w razie skasowania znaczków stemplowych na składowym dowodzie zastawniczym (warrancje) przez zarząd domu składowego (§ 151),

f) gdy podatnik wniósł do kasy skarbowej sumę, którą sam obliczył (art. 22, ustęp ostatni; art. 24, punkt a; art. 25).

Jeżeli natomiast kwota, uiszczona nienależnie, została ustalona drogą wymiaru urzędowego, to art. 45 nie ma zastosowania, a zwrot nadpłaty nastąpi tylko, jeżeli w ciągu miesiąca od dnia dokonania wymiaru wniesiono odwołanie, i ono zostało następnie uwzględnione (art. 46 i 47 oraz §§ 93-96),

§§ 2, Podanie o zwrot nadpłaty (§ 81) jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 8).

W razie uiszczenia opłaty zapomocą papieru stemplowego, lub zapomocą znaczków stemplowych, które- skasował sam podatnik, albo bank, lub zarząd domu składowego (§ 81, punkty a - e), należy do podania, zawierającego wniosek o zwrot nadpłaty, załączyć pismo, od którego opłatę uiszczono,

W razie uiszczenia - gotówką w kasie skarbowej - opłaty, którą podatnik sam obliczył, w przypadku przewidzianym w punkcie "a" artykułu 24, należy załączyć pismo, od którego opłatę uiszczono oraz kwit kasy skarbowej.

Podanie o zwrot nadpłaty należy wnieść w przypadkach, wymienionych w punktach a, b, d, e, § -u 81, do tego urzędu skarbowego, w którego okręgu petent ma mieszkanie lub siedzibę. W przypadkach, wymienionych w punktach c, f, § -u 81, należy podanie

o zwrot nadpłaty wnieść do tego urzędu skarbowego, w którego okręgu ma siedzibę odnośny notarjusz względnie odnośna kasa skarbowa.

Do art. 45 (ustępu drugiego).

§ 83. Wymiana znaczków stemplowych (§ 20) nastąpi:

a) gdy znaczek nienaklejony uległ uszkodzeniu, np. zlepieniu, lub poplamieniu,

b) gdy znaczek stemplowy naklejono na papierze, który nie jest zapisany, ale który (z powodu poplamienia, przedarcia lub t. p.) nie może być użyty do sporządzenia pisma,

c) gdy znaczek stemplowy naklejono na papierze, na którym jest umieszczone pismo niepodpisane, albo

d) na świadectwie urzędowem (art. 154 i następne) - jeżeli urząd, który świadectwo przygotował, zaświadczył na niem, że zostało unieważnione,

e) na podaniu, wystosowanem do urzędu państwowego (art. 140 i następne), ale nie wniesionem.

Nie nastąpi wymiana w przypadku rozdarcia znaczka stemplowego na dwie lub więcej części.

§ 84. Wymiana, przewidziana w punktach b, c § -u 83, nastąpi tylko w takim razie, gdy jest zupełnie niewątpliwem, że papier zaopatrzony w znaczek stemplowy, a przedstawiony do wymiany, nie jest częścią składową pisma, już podpisanego.

Nie nastąpi więc wymiana np. gdy przedstawiono jedynie papier, na którym niema początku pisma, lub który, zawierając początek pisma, jest zapisany w całości (wobec czego możliwe jest, że ciąg dalszy pisma - wraz z podpisem - znajduje się na innym papierze) lub gdy przekreślenie, skrobanie, zalanie atramentem, wywabienie tekstu itp. zmiany wywołują przypuszczenie, że w miejscu, w ten sposób uszkodzonem, znajdował się podpis.

Również nie wymienia się znaczka stemplowego, zdjętego z papieru, na którym był już umieszczony,

§ 85. Zasadniczo nie jest dopuszczalna wymiana znaczków stemplowych, umieszczonych na piśmie, już podpisanemu Wyjątek od tej zasady stanowią: znaczki stemplowe, umieszczone na wekslu trasowanym, płatnym na własne zlecenie wystawcy, lub na jego rzecz, jak również na wekslu zaopatrzonym jedynie w indosy, a niezaopatrzonym ani w podpis wystawcy, ani w podpis akceptanta: w tych przypadkach stosuje się § 86,

Od zasady, wypowiedzianej w punkcie c) § -u 83, w myśl której zostaje wymieniony znaczek stemplowy, umieszczony na piśmie niepodpisanem, stanowią wyjątek znaczki stemplowe na rachunku, lub na innem piśmie, stwierdzającem wykonanie umowy (art. 72 i art. 90, ustęp drugi); nie nastąpi wymiana znaczka stemplowego, umieszczonego na piśmie takiem, jeżeli ono wprawdzie nie jest zaopatrzone w podpis (t. j. nazwisko lub firmę wystawcy, umieszczone pod tekstem rachunku), ale nazwisko lub firma wystawcy są na rachunku uwidocznione w inny sposób (w szczególności zapomocą druku lub pieczątki).

§ 86. Wymiana urzędowego blankietu wekslowego (§ 154) nastąpi;

a) gdy blankiet taki (z powodu poplamienia, przedarcia, lub t. p.) nie może być użyty do sporządzenia wekslu;

b) gdy na blankiecie takim umieszczony jest tekst wekslu, ale niema żadnego podpisu,

c) ²²  gdy na wekslu trasowanym, płatnym na własne zlecenie wystawcy lub na jego rzecz, znajduje się tylko podpis wystawcy (a niema ani podpisu akceptanta, ani indosu), petent ma w razie wątpliwości udowodnić, że blankiet urzędowy, przedstawiony do wymiany, zawierał - już w chwili zaopatrzenia go w podpis - tekst wekslu trasowanego, płatnego na własne zlecenie wystawcy lub na jego rzecz, oraz, że podpis, umieszczony na wekslu, jest podpisem wystawcy,

d) gdy na wekslu nie są podpisani ani wystawca, ani akceptant, ale są indosy.

Nie wymienia się blankietu wekslowego w razie rozdarcia na dwie lub więcej części, jak również gdy przekreślenia, skrobania, zalanie atramentem, wywabienie tekstu itp. zmiany wywołują przypuszczenie, że w miejscu w ten sposób uszkodzonem znajdował się podpis,

§ 87. O wymianę znaczków stemplowych (§§ 83 - 85) i urzędowych blankietów wekslowych (§ 86) należy zwrócić się do urzędu skarbowego (§ 16) z podaniem, które jest wolne od opłaty stemplowej (art. 143, punkt 8).

W podaniu należy wymienić poszczególne rodzaje znaków stemplowych, kategorje wartości, ilość sztuk każdej kategorji i łączną wartość wszystkich sztuk danej kategorii. W razie przedstawienia do wymiany blankietu wekslowego z naklejonym na nim znaczkiem stemplowym należy ten blankiet oznaczyć. W podaniu w formie następującej: "blankiet wekslowy z naklejonym znaczkiem stemplowym łącznej wartości zł..... gr...." Podanie można też ułożyć w formie wykazu według załączonego wzoru 7.

Urząd skarbowy może przyjąć znaki stemplowe, przedstawione do wymiany, mimo niedołączenia podania, przewidzianego w ustępie poprzednim - jeżeli złożono niewielką ilość znaków stemplowych i urząd może sprawę załatwić natychmiast.

Jeżeli podanie (ustępy: pierwszy i drugi niniejszego paragrafu) nie może być załatwione natychmiast po wniesieniu, to na żądanie petenta urząd wyda mu pokwitowanie, wymieniające imię i nazwisko (firmę, nazwę) petenta oraz ogólną wartość znaków stemplowych, przedstawionych do wymiany. Jeżeli z powodu wielkie] ilości przedstawionych znaków stemplowych obliczenie ich wartości nie może nastąpić natychmiast, to urząd zaznacza w pokwitowaniu, że podaje wartość według oznajmienia petenta. Pokwitowanie podlega opłacie stemplowej w kwocie 20 gr. (art. 149).

§ 88. W razie przedstawienia do wymiany znaczków stemplowych nienaklejonych ma urząd skarbowy po powzięciu decyzji o dopuszczalności wymiany nakleić znaczki stemplowe na papierze, ale oddzielnie te, których wymiany dozwolił i oddzielnie te, których wymiany odmówił.

Na każdym papierze, na którym urząd skarbowy nakleił znaczki stemplowe, jak również na każdym przedstawionym przez petenta: papierze z naklejonym znaczkiem stemplowym lub blankiecie wekslowym, umieszcza urząd skarbowy zaświadczenie o dozwoleniu wymiany, względnie adnotację o odmowie- zaopatrzone w datę, pieczęć urzędowa i podpis.

Jeżeli naklejenie znaczków stemplowych na papierze jest niemożliwe, gdyż są zlepione, to należy znaczki włożyć do koperty, opieczętować ją i umieścić na niej jedno z dwóch zaświadczeń wyżej wymienionych.

Jest też dopuszczalne zszycie i opieczętowanie wszystkich tych papierów, co do których urząd skarbowy dozwala wymiany oraz osobnej kartki, na której umieszcza się zaświadczenie o dozwoleniu wymiany.

Adnotacja o odmowie musi być umieszczona na każdym papierze zosobna; nie należy zszywać papierów, co do których wymiany odmówiono.

§ 89. Znaczki stemplowe oraz blankiety wekslowe wymienia się zasadniczo na znaki stemplowe tego samego rodzaju. Na żądanie petenta urząd skarbowy dozwoli jednak w całości lub w części wymiany znaczków stemplowych na blankiety wekslowe, lub blankietów wekslowych na znaczki stemplowe.

Sposób dokonania wymiany blankietu wekslowego z naklejonym znaczkiem stemplowym jest pozostawiony uznaniu urzędu skarbowego.

§ 90. Jeżeli podanie (§ 87, ustępy: pierwszy i drugi) zostało załatwione natychmiast, w obecności petenta, jak również w przypadku wniosku ustnego (§ 87, ustęp trzeci), urząd skarbowy - w razie załatwienia przychylnego - doręcza petentowi niezwłocznie odnośne papiery względnie koperty, zaopatrzone w zaświadczenie o dozwoleniu wymiany {§ 88) i skierowuje go do kasy skarbowej (§ 92).

Jeżeli przychylne załatwienie podania nastąpiło nie w obecności strony, ale dopiero później, to urząd skarbowy przesyła odnośne znaki stemplowe kasie skarbowej przy piśmie, wymieniając łączną sumę znaczków stemplowych i łączną sumę blankietów wekslowych, które mają być wydane przy wymianie. Zarazem urząd skarbowy zawiadamia petenta o tem zarządzeniu wymiany.

§ 91. W przypadku odmowy urząd skarbowy sporządza umotywowaną decyzję i, zawiadamiając o niej petenta, dołącza do zawiadomienia odnośne znaki stemplowe, zaopatrzone w adnotację o odmowie (§ 88) - z wyjątkiem znaczków stemplowych, zebranych (z powodu zlepienia się) w opieczętowanej kopercie (§ 88, ustęp trzeci), które pozostają w urzędzie skarbowym. Urząd skarbowy ma przedziurawić każdy znaczek stemplowy, którego wymiany odmówił, a który zwraca petentowi; nie tyczy się to przypadków, w których odmówiono wymiany, ponieważ znaczki stemplowe są nieuszkodzone lub ponieważ są umieszczone na piśmie, podlegającem opłacie.

Od decyzji odmownej można wnieść odwołanie (art. 46 i 47).

§ 92. Kasa skarbowa dokona wymiany, skoro petent przedstawi jej znaki stemplowe, zaopatrzone w zaświadczenie o dozwoleniu (w przypadku załatwienia natychmiastowego: § 90 ustęp pierwszy), względnie zawiadomienie o zarządzeniu wymiany (§ 90, ustęp drugi).

Wymiana nie nastąpi w razie zgłoszenia się do kasy skarbowej po upływie roku od doręczenia petentów; znaków stemplowych, zaopatrzonych w klauzule dozwolenia, względnie od doręczenia zawiadomienia o decyzji, dozwalającej wymiany.

Do art. 46.

§ 93. Termin jednego miesiąca, w ciągu którego można wnieść odwołanie, liczy się:

a) w razie uiszczenia opłaty zapomocą znaczków stemplowych, skasowanych przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b) - od daty zaświadczenia o wymiarze (§ 36);

b) w razie uiszczenia opłaty gotówką w kasie skarbowej na skutek wymiaru, dokonanego przez urząd skarbowy (art. 24, punkt b) - od daty uiszczenia, wymienionej w zaświadczeniu o wymiarze, które kasa skarbowa umieściła na piśmie, podlegającem opłacie (§ 37);

c) w razie wymierzenia opłaty zapomocą nakazu płatniczego, sporządzonego przez urząd skarbowy (art. 33, punkty 2 i 3), lub przez kancelarję sądową (art. 30), lub przez władzę administracyjna (art. 61. ustęp ostatni) - od dnia doręczenia nakazu płatniczego;

d) przy opłacie od aktu notarjalnego wymierzonej przez notariusza (art. 27, punkt 1) - od daty aktu notarialnego;

e) przy opłacie od pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2) - od daty świadectwa, stwierdzającego dokonanie owej czynności (§ 54, ustęp drugi, zdanie pierwsze), względnie od daty zaświadczenia, tyczącego się wyłącznie uiszczenia opłaty stemplowej (§ 54, zdanie ostatnie);

f) w razie wymierzenia przez notariusza opłaty od odbytej przed nim sprzedaży drogą licytacji (art. 27, punkt 3 oraz § 56) - od dnia licytacji;

g) w razie wymierzenia przez kancelarję sądową opłaty od aktu sądowego albo od przewłaszczenia, lub innego oświadczenia zgody (art. 30, punkty 3 i 4) - od daty aktu sądowego, względnie przewłaszczenia, lub oświadczenia zgody;

h) w razie wymierzenia przez urząd państwowy opłaty od umowy, przez ten urząd zawartej (art. 32) - od daty zaświadczenia o uiszczeniu (art. 32, ustęp drugi, zdanie pierwsze).

Przepisy powyższe stosuje się również w przypadkach wymierzenia podwyżki stemplowej (art. 42).

§ 94. Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie a) § -u 93, kwota znaczków stemplowych, skasowanych przez urząd skarbowy, stanowi tylko część kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy, a resztę skasowano później, to termin liczy się mimo to od daty zaświadczenia o wymiarze.

Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie b) § -u 93, kwotę, wymierzoną przez urząd skarbowy, uiszczono nie odrazu, lecz częściami, to termin liczy się od daty pierwszego uiszczenia.

Zasady, wypowiedziane w punktach d), e) § -u 93, obowiązują również wówczas, gdy kwoty, wymierzonej przez notarjusza, nie uiszczono do jego rąk przed sporządzeniem aktu notarialnego, względnie przed dokonaniem czynności urzędowej, lub uiszczono tylko w części - z powodu odroczenia płatności w mysi

art. 177, lub z powodu nieuiszczenia podwyżki (art. 28, ustęp trzeci, zdanie drugie).

Zasada, podana w punkcie g) § -u 93, obowiązuje również wówczas, gdy kwoty, wymierzonej przez kancelarję sądową, nie uiszczono przed sporządzeniem aktu sądowego lub uiszczono w części - z powodu odroczenia płatności w myśl art. 177.

Do art. 47.

§ 95. Władzą, rozstrzygającą odwołania w zakresie opłat stemplowych (instancją odwoławczą), jest zasadniczo izba skarbowa, a mianowicie ta, w której okręgu ma siedzibę organ urzędowy, którego decyzja (w przedmiocie wymiaru opłaty, lub podwyżki lub decyzja innego rodzaju) zostaje zaskarżona odwołaniem. Od tej zasady zachodzi wyjątek:

a) co do decyzyj izby skarbowej, wydanych w myśl art. 49; w tych przypadkach instancją odwoławczą jest Ministerstwo Skarbu (o ile izba skarbowa nie zastosuje ustępu trzeciego art. 47),

b) gdy odwołanie (wniesione w przepisanym terminie) skierowane jest przeciw wymiarowi (opłaty, podwyżki lub kary pieniężnej), dokonanemu przez urząd skarbowy, lub przeciw innej decyzji urzędu skarbowego i urząd ten uznał, że odwołanie jest całkowicie uzasadnione (art. 47, ustęp trzeci).

Jeżeli odwołanie wniesiono po upływie terminu jednomiesięcznego, przewidzianego w art. 46, to organ urzędowy, któremu złożono odwołanie, nie odrzuca go z powodu spóźnienia, lecz przesyła je z odpowiednim wnioskiem instancji odwoławczej i ona dopiero orzeka odmownie.

Odwołania nie uważa się za spóźnione, jeżeli je wysłano pocztą przed upływem terminu jednomiesięcznego, przewidzianego w art. 46.

§ 96. Jeżeli wniesiono odwołanie od wymiaru opłaty lub podwyżki, dokonanego przez notarjusza, to notariusz ma na odwołaniu wymienić datę, w której odwołanie otrzymał i tę adnotację zaopatrzyć w swój podpis i w pieczęć.

O rozstrzygnięciu odwołania od wymiaru, dokonanego przez notarjusza, izba skarbowa zawiadamia notarjusza i odwołującego się.

Ustęp poprzedni stosuje się odpowiednio do orzeczeń Najwyższego Trybunału Administracyjnego w przedmiocie opłat stemplowych, wymierzonych przez notarjusza.

Do art. 48.

§ 97. Jeżeli osoba, skazana przez urząd skarbowy na karę pieniężną, wniosła - w ciągu miesiąca od dnia doręczenia orzeczenia o karze - odwołanie, a prócz tego w tymże terminie zażądała od urzędu skarbowego przekazania sprawy sądowi, to urząd skarbowy wyjaśni petentowi, że tylko jeden z tych dwóch środków odwoławczych będzie załatwiony oraz wezwie petenta, aby w ciągu tygodnia oznajmił, który środek odwoławczy wybiera. W braku odpowiedzi urząd skarbowy przekaże sprawę sądowi.

Sąd powiatowy (pokoju), któremu urząd skarbowy przekazał sprawę na mocy art. 48, ma po ukończeniu postępowania karnego przesłać akta temu samemu urzędowi skarbowemu do przejrzenia.

Do art. 49.

§ 98. Za dowód nieważności (ustęp pierwszy art. 49) nie uważa się wyroku sądowego, opierającego się na przyznaniu, lub wydanego zaocznie, bez udowodnienia stanu faktycznego, na którym wyrok się opiera.

W przypadkach, wymienionych w art. 49, w punkcie a) ustępu drugiego, petent ma podać dokładnie, z jakich powodów nastąpiło odwołanie czynności prawnej. O ile chodzi o umowę o nabycie nieruchomości (art. 52, punkt 1), albo prawa wydobywania ciał kopalnych (art. 64, punkt 1), dozwolenie zwrotu opłaty, lub uchylenie wymiaru zależy od tego, aby nie nastąpiły ani oddanie przedmiotu umowy w posiadanie nabywcy, ani wpis prawa własności na jego rzecz w księdze wieczystej,

Jeżeli odwołanie czynności prawnej (punkt a) pociąga za sobą utratę zadatku, lub obowiązek zwrotu zadatku w podwójnej wysokości, albo uiszczenia kary za zawód (odstępnego), to może być dozwolone tylko obniżenie opłaty do kwoty, przypadającej według zadatku lub kary za zawód.

Ustęp przedostatni § 96 stosuje się również do orzeczeń wydanych na skutek wniosku, przewidzianego w art. 49, a tyczącego się opłaty, wymierzonej przez notarjusza.

¹ § 3 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

² § 16:

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 18 września 1929 r. (Dz.U.29.71.537) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 października 1929 r.

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 3 lutego 1930 r. (Dz.U.30.20.167) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1930 r.

³ § 18 lit. g) zmieniona przez § 2 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

⁴ § 19a dodany przez § 3 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

⁵ § 21:

- zmieniony przez § 4 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

⁶ § 23:

- zmieniony przez § 5 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1929 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.29.52.423) z dniem 18 lipca 1929 r.

⁷ § 26 zmieniony przez § 6 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

⁸ § 41:

- zmieniony przez § 4 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

⁹ § 43:

- zmieniony przez § 7 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

¹⁰ § 44 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

¹¹ § 46 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

¹² § 53a dodany przez § 8 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

¹³ § 54a:

- dodany przez § 5 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

¹⁴ § 55 pkt 2 zmieniony przez § 9 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

¹⁵ § 55 pkt 6 lit. d):

- zmieniona przez § 6 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

¹⁶ § 56 zmieniony przez § 10 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

¹⁷ § 59 zmieniony przez § 11 rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1926 r. (Dz.U.26.130.780) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1927 r.

¹⁸ § 64:

- zmieniony przez § 7 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

¹⁹ § 65 zmieniony przez § 8 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 kwietnia 1927 r.

²⁰ § 78 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

²¹ § 79 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

²² § 86 lit. c) zmieniona przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.